Tales of

Sinnoh

Gelukkig liet Yasmin het onderwerp varen en ondanks dat Iris in de heilige overtuiging was dat Darren maar gewoon een vriend van haar was, voelde ze haar schouders toch een tikkeltje ontspannen toen ze merkte dat dat onderwerp uit de weg was. Hoe meer ze er over na ging denken, hoe belachelijker het idee voor haar klonk. Ze pasten qua karakters sowieso ook niet echt bij elkaar. Ondanks dat Iris het goed met hem kon vinden, kon ze zich niet voorstellen dat ze op iemand verliefd zou worden die totaal niet zo losjes was zoals zij. Maar ja, op welk type zou ze dan wel vallen? Gelukkig onderbrak Yasmin haar gedachtegang door over haar tweelingzus te vertellen. ”Ik heb respect voor zij die dat kunnen, maar met mijn neus in de boeken zitten, is iets wat ik echt niet zou willen doen.” Ze grijnsde. ”Als het aan mijn vader had gelegen, had ik nu één of andere opleiding van rechten gedaan. Ik ben juist naar Sinnoh gekomen om dat lot te ontsnappen.” En gelukkig had haar moeder haar daarbij geholpen, anders was ze hier nu niet in Sinnoh geweest. Dan zat ze nog altijd thuis met haar neus in de boeken. De gedachte alleen al deed een rilling over haar rug lopen.

De reactie van Yasmin deed haar geamuseerd grinniken. Was dat hoe het was om een broer of zus te hebben? Je ergeren aan kleine dingetjes? Het leek Iris wel grappig. Haar mondhoeken trokken bijna onmerkbaar lichtjes naar beneden toen het gesprek weer verlegd werd naar haar vader. ”Omdat mijn vader zelf ook altijd een hoge functie heeft gehad en niet minder van mij verwachtte. Hij wilde dat ik een goedbetaalde baan zou krijgen en ze me zouden verwelkomen in zijn kringetje van hoog opgeleide piefen.” Ze grinnikte. ”Ik durf te wedden dat als ik dat had gedaan, hij me zelfs na verloop van tijd voorgesteld zou hebben aan één of andere rijke snotneus die me zogenaamd gelukkig zou maken.” Het was iets wat ze Darren nog nooit verteld had, maar dat onderwerp was al eens ter sprake gekomen en Iris was daar zo van overdonderd geweest dat de angst haar naar het hart had gegrepen, wat haar keuze om na de lockdown naar Sinnoh te verhuizen nog sneller in gang had gezet. ”Je wilt niet weten hoe snel ik mijn koffers heb gepakt en na de lockdown naar Sinnoh ben gevlucht om aan zijn verwachtingen te ontkomen.” En vooral om te doen wat ze graag deed. Want wat haar vader als een nutteloze, stomme hobby zag, was voor haar zo’n beetje haar levensdoel geworden.

Iris gaf een knikje. Ja, het leek haar ook wel een verstandige keuze van zichzelf dat ze ervandoor was gegaan voordat haar vader één van die belachelijke plannen voort kon zetten. Zelfs haar moeder had het een belachelijk plan gevonden en dat wilde al veel zeggen, want de vrouw stond in veel opzichten toch wel achter haar man. Ze had het Darren nog niet verteld en ze was er ook niet zo happig op om het hem te zeggen. Het deed hem allemaal niet veel wat er om hem heen gebeurde, maar ze wist dat hij een vrij beschermend kantje kon hebben als het ging om mensen die hij graag had en dat had ze al vaak naar boven zien komen toen zijn broertje Warren iets voor had gehad. Iris wilde liever niet dat Darren zich zorgen om haar zou gaan maken. Haar blik gleed naar Yasmin toen ze aangaf dat ze moest gaan of dat Iris met haar wilde trainen. Iris stond ook op. ”Dat zou ik gerust willen, maar ik denk dat jij wel wat niveaus boven het mijne ligt,” zei ze grinnikend tegen de blondine. ”Maar als ik op jouw niveau kom, wil ik zeker wel eens met je trainen, hoor!” Ze schoof de stoel die ze had gebruikt weer aan en stak haar hand naar het meisje op in een soort van groet. ”Dan zie ik je vast nog wel eens,” zei ze, waarna ze aanstalten begon te maken om weg te gaan.