Het bleef even stil en aan de overkant en ze zag ze dat hij zijn ogen opende om haar aan te kijken. Oeps, sliep hij al. 'Chase,' werd er toen gezegd. Hayley knikte om aan te geven dat ze het gehoord had. "Hayley," reageerde ze op haar beurt toen hij vroeg wat haar naam dan was. Ze liet het voorstellen van haar Pokémon maar achterwege, ze had niet het idee dat dat hem nou zoveel interesseerde. Een grote gaap ontsnapte weer uit haar mond en rozig wreef ze in haar ogen. "Nou, slaap lekker Chase," wist ze nog uit te brengen, voor ze zich weer lekker in haar slaapzak nestelde en haar ogen dicht deed. Haar eerste nacht alleen buiten.. Nya, alleen was ze niet, en dat was ergens wel fijn. Misschien kwam het daardoor dat ze zo snel in slaap viel. Of was het door de warmte van het vuur en het geluid van het knapperende hout? Hoe dan ook, als Chase nog een reactie had gegeven, was die in ieder geval niet meer binnen gekomen.
De dame gaf aan dat ze Hayley noemde, waar Chase op zijn beurt weer een knikje op gaf. Hij humde nog wat naar haar toen ze hem welterusten wenste en viel vrijwel onmiddellijk in slaap, warm gehouden door de vacht van zijn Arcanine en natuurlijk Flora die dicht tegen hem aan lag in zijn slaapzak. Het was het ochtendgloren dat daarop volgde dat hem wekte en Chase keek naar het vuur, enkel om te zien dat deze in de nacht uit was gegaan. Zijn blik gleed naar zijn Pokémon en hoewel Flora nog sliep, was Zuko wel al wakker. Zijn blik gleed kort naar het hoopje aan de overkant, maar Hayley en haar Pokémon leken nog te slapen en Chase overwoog kort om zijn spullen te pakken en er vandoor te gaan. Het was niet een heel erg memorabele ontmoeting geweest voor hem en eigenlijk had hij wel wat training te doen. Alsof Zuko zijn gedachten kon lezen, gaf hij een kort knikje naar zijn trainer en kwam overeind, waarna Chase stilletjes uit de slaapzak overeind kwam en een half ontwakende Flora op het gras zette. Hij begon zijn slaapzak op te frommelen en liet zijn blik nog eens kort naar Hayley gaan, maar besloot toen dat het beter was om gewoon weg te gaan. Zuko had hun voor het merendeel van de nacht beschermd en Chase dacht niet dat er nu op de ochtend nog iets kon gebeuren. En dus propte hij zijn slaapzak in zijn rugzak, keerde Flora terug voordat ze Hayley alsnog wakker zou maken en deed een stil teken naar zijn Arcanine dat ze konden vertrekken. Hij had training te doen.
Het licht van de ochtendzon scheen op haar gezicht en slaperig trok Hayley haar ogen open. Ze knipperde even tegen het felle schijnsel. Waarom was het zo fel? Had ze haar gordijnen niet dichtgedaan. Toen ze haar hand uitstak naar haar wekker, landde ze met haar vingers in koud, vochtig gras, en meteen herinnerde ze zich weer dat ze niet in haar kamer lag, maar buiten op de grond. Haar ogen schoten open en met een grijns keek ze naar het kampvuur dat inmiddels was geslonken tot enkel een hoopje rokend as. Haar eerste nacht buiten! Ze had het overleefd! Ze wierp een blik op de plek waar de jongen had gelegen, om vervolgens tot haar verbazing te ontdekken dat die leeg was. Hij was al weg. Wat.. Onbeleefd. Ze schudde even met haar hoofd en wurmde zich toen wat uit haar slaapzak om zich omhoog te kunnen zetten. Phione lag nog steeds bovenop en groette haar vrolijk met haar blauwe armpjes. Ze aaide het wezentje even met een warme glimlach. Lilo lag nog steeds naast in de slaapzak en leek meer moeite met wakker te worden. Die drukte zich nog even warm tegen haar aan en gaapte. Hayley grinnikte. Ze konden prima nog even blijven zitten, ze hadden geen haast, in tegenstelling tot Chase. Ze vroeg zich af waarom hij er zo snel vandoor was gegaan, maar besefte toen dat het haar niet zoveel uitmaakte. Nu ze de eerste nacht had doorgemaakt was ze een stuk positiever over de nachten die nog gingen volgen. En de tent? Dat was een probleem voor later.