Tales of

Sinnoh

Encore. Amélie’s blik vertrok toen het woord klonk. Ze keek naar de Mawile, welke geforceerd nog een keer Stockpile gebruikte nadat de Amaura haar had geraakt met de Encore. Ze trok haar blik snel weer recht en besloot om Lucie na het gevecht te vertellen wat ze beter kon doen, in plaats van haar nog meer zelfbewust te maken tijdens het gevecht. Het forceren van een Stockpile was een heel slecht idee, want als de Mawile hierna een Spit Up zou doen, werd dat een hele sterke aanval.

Ondertussen gebruikte Ruddles een Double Team. Dat was al iets waar Amélie op had gehoopt. Waar de Mawile geen aanvallen kon doen, kon zij haar physique nog wel gebruiken om nuttig te zijn. Hier was het tijd om te laten zien wat een coördinator deed.

“Fran, gebruik Selene om jezelf te lanceren. Flame Wheel!” bracht ze uit. Fran zwiepte het bot over haar voorhoofd en creëerde een blauwe vlam, waarna zij op de Mawile af rende. Net toen de Marowak achter haar was, sloeg de Mawile haar zware bek-vormige hoorn door de lucht heen, waar de Marowak zich door liet lanceren. Hiermee wist de Pokémon de Psychic te ontwijken en schoot deze met een razendsnelle Flame Wheel door de Double Teams heen, hopend de echte te onthullen.

In een normale situatie zou Amélie de Marowak nu hebben gezegd om een Earth Power te gebruiken, maar ze besloot dat niet te doen. In plaats daarvan besloot ze, toen de Marowak tot stilstand kwam of deze nou Ruddles had geraakt of niet, voor een lichtere aanval te gaan.

“Fire Spin!”

Ondertussen deed Selene nog een Stockpile. Shit.

De Fire Spin die Fran gebruikte zou niet heel veel schade doen, maar zorgde er wel voor dat de Pokémon van Lucie geen kant op kon. Ook zou het enkele keren wat schade doen, wat betekende dat het lang niet zo zorgwekkend was als één van de sterkere aanvallen, maar alsnog iets waar Lu rekening mee moest houden. Het was een fijne aanval, vooral als je iemand bij je weg wilde houden. Iets waar Lucie misschien ook wat aan had.

Light Screen. Goed zo. Ancient Power was een goede keuze en Amélie zag hoe meerdere rotsen op de Marowak afvlogen. “Stomping Tantrum!” counterde Amélie. De Marowak stampte op de grond en zorgde ervoor dat meerdere stukken aarde op de Amaura afvlogen. Veel raakten de Ancient Power, waardoor deze in schade afnam, maar alsnog werd de Marowak door enkele rotsen geraakt. De Marowak liet een zachte grom horen, waarop Amélie glimlachte.

Sweet Kiss. Oh nee, oh nee. “Selene!” riep Amélie uit, maar het was te laat. Net toen de Mawile haar laatste Stockpile deed, werd deze vol geraakt door de Sweet Kiss en was zij confused. Waar Amélie niet van plan was geweest om de Spit Up te laten raken nu die zo opgeladen was, vuurde de Mawile deze in haar confusion recht af op Ruddles.

“Shadow Bone, Fran! Houd het tegen!” riep Amélie de Marowak direct toe. Deze leek heel even verbaasd, maar begreep toen wat er gaande was: Ruddles kon geen kant op in de Fire Spin en die Spit Up zou veel meer damage doen dan wat Amélie aan Lucie had beloofd. De Marowak snelde zich tussen de Raichu en de Mawile in en begon het bot voor haar rond te draaien, waar paarskleurige vlammen vanaf kwamen. De Spit Up raakte volop en een enorme explosie zorgde ervoor dat de Pokémon in een enorm dikke wolk verdwenen.

Oeps.

Deze situatie was van kwaad naar erger gegaan en waar ze graag iets anders de schuld wilde geven, was het duidelijk dat Lucie niet ervaren was in gevechten. Meerdere verkeerde beslissingen hadden ertoe geleid dat ze haar eigen Pokémon in gevaar bracht, zelfs al was het hier niet meer dan een uitgeschakelde Raichu die er wel weer bovenop zou komen. Of, dat was in elk geval wat Amélie hoopte. Ze hoeste toen de rook haar longen binnendrong en hield haar arm voor haar ogen om deze te beschermen, terwijl ze in rust wachtte tot ze weer meer kon zien.

Zodra de rook verdween zag Amélie de arme Marowak op de grond zitten, niet meer genoeg energie hebbende om omhoog te komen. Het was duidelijk dat de Marowak een flinke hit had gekregen, maar de Pokémon liet haar eigenaar een zwakke glimlach zien, waardoor Amélie wist dat het wel goed zou komen. Selene keek met tranen in haar ogen naar de Marowak en was de Pokémon in een omhelzing gevlogen, duidelijk niet tevreden met wat er was gebeurd.

En de Raichu… Amélie zuchtte toen ze Lucie op de grond zag zitten, de Raichu in haar armen. Origineel zou dit het moment zijn geweest waar Amélie haar vertelde welke beslissingen tot dit einde hadden geleid, maar ze zag hoe Lucie eraan toe was en liep haar eigen Pokémon voorbij met een korte aai over hun hoofd, om vervolgens naast Lucie neer te knielen en haar hand even op het hoofd van de Raichu te leggen.

“Kijk eens, Lu. Er is niets aan de hand,” verzekerde ze haar vriendin. Ruddles was wellicht hard geraakt door de aanval, maar het was niets wat haar in een ander gevecht niet kon overkomen. Een ritje naar het Pokémon Center of wat rust en een goede maaltijd en de Raichu zou weer helemaal in orde zijn. Daar had Amélie geen twijfels over. Amélie keek naar de Raichu en hoopte dat deze nog wakker was, want dan kon ze deze situatie nog redden.

Lucie ging iets rechter op zitten en leek zich langzaam te realiseren dat iedereen oké was, ondanks de wending die dit gevecht had genomen. Ruddles stak zijn tong naar Amélie uit, waarop ze lachte. “Sorry, Ruds. Dat was niet m’n bedoeling,” verzekerde ze de Pokémon. De keuzes die gemaakt waren zou ze normaliter niet hebben gemaakt en waren echt niet bedoeld om die kant op te gaan. Als de Stockpile zich niet herhaald had en de Mawile niet uitgebroken was in een Confusion, had ze het allemaal zoveel rustiger kunnen houden.

Ze duwde zichzelf weer omhoog na even haar hand op Lucie’s schouder te hebben gelegd, waarna ze even op haar Marowak af liep en hier weer door haar knieën ging. “Ben jij ook in orde, Fran?” vroeg ze met een voorzichtig lachje. De Marowak knikte wat vermoeid, waarop Amélie haar Pokéball tevoorschijn haalde.

“Je hebt je rust verdiend,” verzekerde ze de Pokémon, waarna ze deze terug liet keren. Haar blik viel even op de Mawile, maar deze was nog in orde dus kon nog wel wat langer buiten de ball blijven. “Het belangrijkste in een Pokémon gevecht is weten wanneer je Pokémon genoeg heeft gehad, maar ook om je te realiseren dat ze veel meer kunnen hebben dan je denkt,” vertelde ze Lucie, voor ze weer op stond en haar blik even op de Mawile liet rusten. “Ik wist dat Fran niet in gevaar was, ondanks de opgebouwde kracht van de aanval. Geef dat door aan je Pokémon.” Zelf in paniek raken kon alleen voor fouten zorgen. Ze wist waar het vandaan kwam, maar het was echt niet nodig.

“Wat denk je ervan om mee te kijken bij mijn volgende gymgevecht?” besloot ze te vragen. Ze was dan weliswaar geen Trainer, maar als coördinator kon ze de vechtervaring altijd gebruiken. Gyms waren de plek om ervaring op te doen voor de battle rondes. “Alles wat je dan hoeft te doen is toekijken.” Misschien zou het goed voor d’r zijn. Terug op de plek waar het allemaal mis was gegaan en zien dat er niets aan de hand was.

Lucie merkte op dat ze bang was dat haar Pokémon het niet zouden halen, ondanks het feit dat ze dit wel konden. De Amaura en de Raichu leken hier de juiste Pokémon voor te zijn, gezien geen van beiden mee ging in de angst van het meisje. In plaats daarvan stelden ze haar gerust en leek Ruddles uit te kijken naar het volgende gevecht. Goed zo.

Lucie’s volgende opmerking deed Amélie glimlachen. “Uiteraard. Wacht maar tot je eens bij ‘n contest bent, dan,” knipoogde ze. Waar Amélie Gyms een leuke training vond, ging zij pas echt all-out bij Contests. Ze had dan ook al meerdere ideeën voor wat haar volgende performances zouden zijn. Vooral Selene was een Pokémon waar ze veel potentie in zag voor combinaties, maar ook Fran was een geweldige Pokémon voor haar contests. Ze zou zeker nog een indruk achter gaan laten.

“Dus, wat dacht je ervan als we ze wat rust gaan gunnen?” opperde ze, knikkend naar de Pokémon. Fran en Selene zouden blij zijn met een Pokémon Center en ze verwachtte dat Ruddles daar ook bij zou baten. Hoe dit precies ging met de Amaura, however….

Haar grote passie. Amélie liet Lucie een grijns zien, al lachte ze naar haar volgende woorden. “Daar geef ik je gelijk in,” antwoordde ze. Immers waren haar contests een oefening. Zelfs al betekende dit niet dat ze niet haar volle best deed, waren ze lang zo sprankelend niet als de contests zouden zijn. Hoe kon het ook? Een contest was bedoeld om haar Pokémon mooi te laten ogen. Een Gym was waar ze de strategie onder de knie kreeg. Want een goede strategie was de enige manier om uiteindelijk te winnen. Ze kon niet leunen op kracht alleen.

“Hij surft op z’n staart,” merkte Amélie op. “Dit is de enige Raichu die voor mij bestaat.” En misschien ook omdat ze een speciale liefde had voor Alola en not so much voor Kanto. Maakte niet uit. Alolan Raichu was de enige Raichu. Alolan Marowak was de enige Marowak. Alolan Ninetales-. Juist. Haar voorkeur was duidelijk.

“Keer maar terug, jongens,” sprak ze, waarna ze Selene en Fran liet terugkeren. Indi liet een vrolijk kreetje horen, waarna het tijd was om naar het Pokémon Center te gaan.