Tales of

Sinnoh

Zo heel veel mensen kende ze nog niet. Toch wist ze toevallig een van die mensen tegen te komen. Ze had de man ontmoet kort nadat ze haar reis begonnen. Sinds dien had ze voor het eerst een pokémon gevangen. Een eerste gym moest ze nog aan beginnen. Maar ze had in ieder geval vooruitgang geboekt. Mace had haar vertelt over dat er nog meer manieren waren om pokémon te vangen. Eén van die manieren was vissen. Ze had het diepzee vissen geprobeerd op het festival, net zoals hij haar had aangeraden. Daar had ze veel plezier mee gehad maar blijkbaar was het anders gewoon vissen. Ze hadden afgesproken om de volgende dag samen te gaan vissen, zodat ze het kon uitproberen. Mikazuki was al vroeg richting het water vertrokken. Ze hadden bij Lake Valor afgesproken, aangezien ze die nacht niet in het zelfde hotel sliepen en elkaar midden in de stad ontmoeten lastig kon zijn. Mikazuki was bij het meer aangekomen. Het was net alsof ze visles zou gaan krijgen van een oom. Met Risu op haar schouder en Inuya naast haar, was ze aan het water gaan zitten. Zachtjes aaide ze over de kop van de Growlithe terwijl ze wachtte tot Mace zou komen opdagen.

“Ah Mikazuki!” Mikazuki keek op bij het horen van de bekende stem. Al snel ontmoette haar ogen die van Mace, waarop ze een vriendelijk wuifje gaf met haar vrije hand. “Je hebt een Growlithe gevangen?” vroeg Mace, terwijl hij verder naar haar toe liep. Ze gaf een knikje voor ze zachtjes met de pokémon schudde. Hierdoor werd hij langzaam wakker en keek hij verward in het rond. "Dit is Inuya", stelde ze de puppy pokémon voor. De Growlithe leek Mace kort te bestuderen. Zodra hij vaststelde dat de man geen dreiging leek te zijn, begon hij vrolijk te kwispelen. "Ik heb hem gevangen bij die swarm", vertelde ze. Inuya gaf een vrolijk blafje en ook Risu maakte ondertussen een begroetend geluidje tegen Mace en de pokémon die achter hem aan leek te komen. Weer een pokémon die ze nog nooit had gezien. Terwijl haar hengel weer in het water lag, gingen haar ogen kort uit naar Risu en Inuya die vrolijk aan het spelen waren en de pokémon van Mace ook uitnodigde om mee te doen.

Inuya kwispelde vrolijk, zijn oogjes gericht op Mace. “Goh wat ben jij een leuke pokémon Inuya.” De Growlithe gaf een vrolijk blafje als begroetting terug. “Mag ik je even komen begroeten? Of zal ik op afstand blijven.” Inuya twijfelde natuurlijk voor geen seconde en liep vrolijk naar de man toe om begroet te worden. Zodra hij had begrepen dat zijn trainer geen problemen had met dit persoon, had hij dat ook niet. “En jij bent er ook nog gezellig bij zie ik!” Risu maakte een vrolijk, begroetend geluidje voor ze de Nidoran begroette die haar kant op kwam. “Deze Nidoran loopt nu al een poosje met mij mee.” Terwijl Mace over de pokémon vertelde, tikte haar Pachirisu met naar neusje die van de Nidoran aan. In de tussentijd haalde Mace een vishengel tevoorschijn. “Maar goed, jij kwam hiervoor.” Mikazuki gaf een vriendelijke glimlach. "Zou je me het alsjeblieft willen uitleggen?" vroeg ze. Natuurlijk was dit gisteren eigenlijk al afgesproken maar Mikazuki vond het wel zo belangrijk om het nog een keer te vragen. Dat was immers wel zo beleefd.

Haar aandacht werd kort getrokken door een geluid dat uit zijn rugzak leek te komen. Ze dacht iets oranjes te zien maar kon niet echt uitmaken wat het was. “Kom maar zitten.” Mikazuki nam braafjes plaats op de plek die hij met een klopje aangaf. Mikazuki pakte de hengel aan en bewoog deze voorzichtig wat in haar handen om aan het gewicht en gevoel te wennen. “Eigenlijk is het de dobber en de lijn zo ver mogelijk in het water gooien. Dan is het geduld hebben. Wanneer je beet hebt dan beweegt de dobber en kun je hem met de katrol binnen halen.” Gelukkig gaf hij aan wat de katrol was. Ze had er namelijk nog nooit van gehoord. Niet gek ook, aangezien dit haar eerste keer echt vissen was. Dat was toch anders dan het diep zee vissen van het festival. Zodra ze de hengel volledig in haar handen had, bewoog ze er een beetje mee voor ze eindelijk de stok naar achter draaide. Ze deed haar eerste poging maar de dobber kwam niet echt ver. Amper een paar centimeter uit de kant. Dat zou op die manier niet veel worden. Bij het diep zee vissen lukte dit haar beter, mogelijk omdat ze toen stond. Mikazuki haalde snel de dobber binnen en deed een tweede worp, deze keer staand. Met een plonsje kwam de dobber in het water terecht. Het was nog steeds niet heel ver als ze eerlijk moet zijn. Ach, het was in ieder geval al een stuk beter dan haar eerste poging.

Het duurde niet lang voor ze een reactie voelde. Verbaast haalde ze de hengel naar boven. Er hing daadwerkelijk een vis aan! Ze had geen idee welke pokémon het was. Maar een oranje vis die er bijzonder uitzag was best grappig. Zou ze er zo een nemen? Door haar eigen afleiding raakte ze persongeluk het verkeerde deel van de hengel aan. De draad begon weer af te rollen en de pokémon belandde opnieuw in het water. Zodra ze de hengel terug op wilde halen was het gewicht er vanaf. Oh. Die was ze dus kwijtgeraakt. Een zucht rolde over haar lippen. "Ah", bracht ze uit. Mikazuki twijfelde even voor ze opnieuw een poging waagde. Ze kon niet door een fout opgeven. Bij het diep zee vissen was het ook niet in een keer goed gegaan. Uiteindelijk had ze daar ook iets uit gehaald, ook al was het niet een pokémon die ze zelf had gehouden. Meer pogingen betekende meer kans op succes.

“Magikarps zijn leuke pokémon, helemaal als ze evolueren.” Ze had geen idee waar een Magikarp in evolueerde. Een grotere vis waarschijnlijk? “Pas…” Het was te laat geweest en de pokémon was het water in verdwenen. “Volgende keer beter, niet opgeven. Houdt de katrol altijd tegen als er iets aan zit. Anders heb je de kans dat het draad weer afrolt zoals net gebeurde.” Mikazuki gaf een begrijpend knikje en deed een volgende poging. Het duurde net lang voor een Magikarp uit het water kwam gesprongen met de lijn in zijn bek. Oh wow. Haar verbazing zorgde er voor dat ze de flinke ruk aan de hengel niet verwachtte. De kracht van de pokémon trok haar voorover, waardoor ze net voor het water tot stilstand kwam. Gelukkig had ze de hengel stevig vast kunnen houden. Ze had het vreselijk gevonden als ze Mace' hengel kwijt zou raken. Inuya en Risu waren inmiddels komen kijken en keken hun trainer bezorgd aan. Zodra Mikazuki weer overeind kwam, bleek er niets meer aan de haak te zitten. "Zijn Magikarp altijd zo sterk?" vroeg ze oprecht nieuwsgierig. Ze had geen idee dat de vissen in werkelijkheid vrij weinig konden tot ze evolueerde en was oprecht onder de indruk van de kracht van de pokémon. Zonder het antwoord echt af te wachten, gooide ze de hengel opnieuw uit. Het scheelde niet veel maar de dobber plonsde net iets verder dan de vorige keer in het water.

Ze was er toch wel behoorlijk van geschrokken. Had de eerste Magikarp ook zo hard aan de hengel getrokken? Mace knikte op haar vraag. “Ja, je moet je hengel altijd goed beet houden. De meeste water type pokémon zijn enorm sterk. Dat vergeten mensen nog wel eens.” Mikazuki gaf een begrijpend knikje terwijl Mace vrolijk lachte. Ze moest eerlijk toegeven dat ze niet had verwacht dat de pokémon in het water zo sterk zouden zijn. Al snel wist ze een derde Magikarp boven te halen. Dit was haar kans. Zo lang ze de pokémon boven het water wist te houden, kon hij niet zo krachtig wegzwemmen. Ze draaide de hengel met de nodige moeite zodat ze Magikarp boven het land hing, voor ze de pokémon langzaam richting de grond liet zakken. "Inuya, kun je er voor zorgen dat hij niet terug het water in springt?" vroeg ze aan haar Growlithe. Braafjes ging de pokémon tussen de Magikarp en het water staan. Op die manier zou hij hem tegen kunnen houden als de pokémon probeerde terug het water in te gaan. In de tussentijd was haar Pachirisu tussen haar trainer en de wilde pokémon gaan staan. Ze had geleerd dat een electric type pokémon in het voordeel was tegen een water type. Het enige probleem was echter dat Risu helemaal geen electric type moves kon. "Risu, bide", droeg ze haar pokémon op. De Pachirisu maakte zich klaar voor de impact van de aanvallen die zouden komen... maar niet kwamen. Alles wat de Magikarp deed was een beetje rond flapperen op de grond. Op een lichtelijk verwarde toon besloot ze de volgende move in te zetten. "Growl." Ze had verwacht dat de Magikarp nu wel aan zou vallen maar nog steeds gebeurde er helemaal niets. Verward draaide ze zich om richting Mace. "Is het normaal dat ze niets doen?" vroeg ze hem op een bezorgde toon. Misschien was deze pokémon wel ziek en moesten ze er zo snel mogelijk mee naar een pokémon center.

Ze had het nog nooit gezien dat een pokémon niets deed als hij werd aangevallen. Meestal kozen ze een van de twee dingen. Vechten of vluchten. De Magikarp bleef echter een beetje op en neer wobbelen op het land. Er leek totaal geen actie in te komen. “Ze doet splash, Magikarps met een laag level moeten eerst veel trainen voordat ze aanval moves leren. Dit is dus normaal.” Gelukkig was ze hier met Mace. Hij kon dingen duidelijk aan haar uitleggen. "Oh, vandaar." Mikazuki richtte zich weer op de wilde pokémon. Ze zou hem nog wat verder moeten uitputten voor ze hem zou kunnen vangen. Inuya stond nog altijd klaar om een mogelijke vlucht poging te stoppen. "Risu, Quick Attack". De snelheid van de aanval was eigenlijk helemaal nergens voor nodig. Ze raakte de pokémon dan ook zonder ook maar enige problemen. De tweede keer dat ze het probeerde, had ze echter minder geluk. De Magikarp wiebelde net op dat moment de lucht in, waardoor Risu er onderdoor schoot. "Charm, dan verder met Quick Attack." Het probleem was dat als Bide niet werkte, Quick Attack de enige echte aanval was die Risu kon. Ze zou meer met de pokémon moeten trainen om meer aanvallen te leren. Door de knipoog van de Pachirisu leek de Magikarp helemaal head-over-heels te zijn voor haar. De meerdere Quick Attack die er op volgde, raakte dan ook zonder probleem. Alhoewel, het feit dat de Magikarp nu Risu's kant op probeerde te wiebelen was ook niet helemaal je-van-het. Mikazuki haalde de Dive Ball tevoorschijn. Dit was het perfecte moment om die te gebruiken. Met een voorzichtig boogje gooide ze de bal tegen de Magikarp. De pokémon werd er recht in opgezogen en de bal begon langzaam te wiebelen. Eens zien of dit zou werken.

De blauwe ball schudde een paar keer, voor deze tot stilstand kwam. Enthousiast klapte Mikazuki een keer in haar handen. Ze had de pokémon gevangen! Vrolijk keek ze om naar Mace. “Gefeliciteerd.”, zei hij met een glimlach. Mikazuki liep richting de pokébal en pakte deze voorzichtig op, om hem in het water weer open te laten gaan. Inuya en Risu kwamen recht kijken naar de nieuwe aanwinst van het team. Voorzichtig aaide ze haar nieuwe pokémon over zijn kop. Glibberig en slijmerig. "Hallo Mizu", zei ze. Nadat ze haar hand in het water had afgespoeld, draaide ze zich weer richting Mace om. "Nogmaals bedankt dat ik de hengel mocht lenen. Laat het me weten als ik iets terug kan doen", zei ze met een glimlach tegen de man. Als het niet aan zijn hengel had gelegen, had ze nooit de Magikarp kunnen vangen.