Een play-by-post Pokémon RPG
1, 2
| | Lucie meldde dat ze dat verhaal tegoed hield, waarop Amélie haar een knipoog toewierp. “ Al het andere verdween toen Lucie haad License uit haar zak haalde en Amélie deze vol verontwaardiging uit de vingers van het meisje griste, om te staren naar het woord ‘Researcher’. Ze keek van Lucie terug naar de license en vervolgens weer naar Lucie. “ note |
 | Het leven met Amélie was nooit saai, zo bleek. Gelukkig beloofde haar vriendin om haar alles uit te leggen wanneer ze een keer wat meer tijd hadden. ”Is je geraden,” verzuchtte Lucie al lachend, waarna ze haar haren uit haar gezicht duwde. Zowel het voorzichtig doen als het gehele verhaal vertellen. Ze wilde nog wat langer van Amélie genieten. Ze kon het niet helpen, ze voelde zich trots en vrolijk toen de paarsharige haar License uit haar handen griste. Lucie liet haar license meteen los, ze wilde juist dat Am zou zien wat er gebeurd was. Het was alsof ze eindelijk weer kon ademen sinds ze gewisseld was en eerlijk? Achteraf gezien? Had ze nooit Crescent Moon moeten joinen. Amélie had dit vanaf het begin af aan al gezien. Ze had gewoon op het oordeel van haar vriendin moeten vertrouwen. ”Ik ben eindelijk gestopt,” bevestigde ze, waarna ze zuchtte. ”Ze bleven maar quests sturen he? Niet eens een update over mijn Pokémon. Niet eens een kaartje… Ik was ze meer dan zat.” Ze humde zachtjes terwijl ze haar license weer terugnam van Amélie. ”Ik word binnenkort op stage gestuurd naar professor Cypress, dus dan moet ik richting Eterna.” Maar eerst… Het harvest festival. Ze pakte Am bij de arm. ”Maar laten we het eerst gaan vieren. Samen met het feit dat jij een Gym Leader aan het huilen hebt gekregen,” grinnikte ze. |
| | Voorzichtig doen. Voor nu, misschien, maar Amélie wist dat ze een gevaarlijke situatie nooit uit de weg zou gaan. Al van jongs af aan was dat immers wat haar was geleerd. Ze herinnerde zich nog zo goed hoe haar moeder haar hele leven praatte alsof ze er niet lang zou zijn. Dat was iets wat ze pas op een latere leeftijd, te laat, had gerealiseerd. Ze had het altijd geweten. Ook haar vader sprak nooit over verre toekomsten. Zelf had ze geleerd dat ook niet meer te doen. Amélie hield de License weer in de richting van haar vriendin en luisterde naar de redenering. Hoe ze maar quests bleven sturen, ondanks wat er was gebeurd. Een voorzichtige glimlach op haar gezicht maakte duidelijk dat ze alles hoorde wat haar vriendin zei, al hield ze ongewenste opmerkingen voor zich. Het was niet meer nodig. Lucie was daar nu weg. “ Toen haar arm werd gepakt keek Amélie nieuwsgierig op. Het festival. Uiteraard. “ note |
1, 2
![[GYM] I like your bow-tie - Pagina 2 BogusIncredibleBass-size_restricted](https://thumbs.gfycat.com/BogusIncredibleBass-size_restricted.gif)