Tales of

Sinnoh

Een lichte glimlach gleed om haar lippen terwijl ze geamuseerd haar armen over elkaar heen sloeg en naar Lacoste keek, welke ze als enige uit zijn bal had gelaten. De Totodile verdiende wel weer wat extra aandacht en bovendien had hij eerder al aangegeven dat hij het festival geweldig vond. Zo lang hij anderen niet lastigviel, vond Iris het allemaal wel prima. Ze zag hoe hij met grote, gefascineerde ogen naar de Tauros rodeo aan het kijken was. Hij sprong op en neer en wees met zijn pootje ernaar, waarna hij met een vragende blik naar Iris keek. ”Ik denk niet dat dat zo’n goed idee is,” proestte Iris, zich afvragend of hij nu suggereerde dat hij erop kon gaan of zij. Ze zag zichzelf al zitten met de zwarte jurk die ze nu aan had. De stof kwam tot halverwege haar bovenbenen en Iris was er vrij zeker van dat ze dingen zou laten zien die ze liever verborgen wilde houden als ze zichzelf van die stier liet werpen. Het zou wel hilarisch zijn, maar er zouden ongetwijfeld foto’s gemaakt worden en Iris wilde liever voor andere dingen bekend staan dan het flashen van haar onderbroek. De gedachte alleen al deed haar zachtjes gniffelen, waar haar Totodile een vrolijk gezicht op trok terwijl hij van het ene voetje naar het andere hupste. ”Ik heb daar wel een kraampje verderop gezien waar ze lekker eten verkopen?” stelde ze voor aan haar Totodile. Dat hoefde ze geen tweede keer te zeggen: Iris knipperde ietwat verbaasd met haar ogen toen Lacoste langs haar heen kwam rennen, haar armpjes naar voren uitgestrekt in de richting van het kraampje en zijn bek wijd open. Daarna gniffelde ze zachtjes en begon ze haar enthousiaste Water type te volgen, geamuseerd zijnde over zijn energie.

Iris keek verrast op toen ze een bekende stem hoorde en een grijns gleed om haar lippen toen ze Darren zag. ”Darren!” bracht ze blij uit en gaf hem snel een zijdelingse knuffel omdat ze wist wat voor een hekel hij er aan had om ook maar iets van affectie te tonen in het openbaar. Haar blik gleed naar de twee Pokémon dat hij bij zich had en ze gniffelde licht toen ze de Sizzlipede op zijn schouder zag, welke zich tegen Darren aan had gedrukt en haar nu met samengeknepen ogen aan zat te kijken. De Gligar liet haar ook grijnzen, al helemaal toen Lacoste naar boven begon te springen en naar zijn poten begon te happen. ”Lacoste, laat dat. Wat heb ik gezegd over anderen pijn doen?” vroeg ze streng, waarop de Totodile haar een schuldbewuste blik toewierp en in plaats daarvan met zijn armpjes naar de poten boven hem probeerde te grijpen. Dat was beter. Iris richtte haar blik naar Darren nu dat ze haar focus niet meer op de rebelse Water type hoefde te leggen. ”En het lijkt er voor mij op dat jij steeds een nieuw team hebt als ik je tegenkom,” zei ze op een plagerige toon tegen hem. ”Je hebt zelfs een liefje gevonden in de tussentijd.” Ze knikte weer plagerig naar de Sizzlipede. Het gaf wel een schattig zicht zo, de Sizzlipede op zijn schouder en zichzelf tegen Darren’s wang duwend, al was ze er vrij zeker van dat haar goede vriend daar anders over dacht.

Hoewel Iris de blik van de Sizzlipede op zich gebrand voelde, besloot ze om er geen aandacht aan te besteden en haar blik naar Darren gericht te houden. Als ze de Sizzlipede zou geven wat hij wilde, dan zou ze de focus alleen maar op haarzelf leggen en dat was iets wat ze moest voorkomen. Ze humde begrijpend toen Darren uitlegde dat hij de Sizzlipede uit de Pokémon shelter had. Ze wist dat daar Pokémon zaten met problemen en vond het wel lief en dapper van Darren dat hij die verantwoordelijkheid op zich wilde nemen. Haar gezicht betrok een beetje toen hij aangaf dat zijn Sizzlipede de ability Flame Body had. ”Natuurlijk wil ik je wel helpen als er iets gebeurt, maar ik en mijn Totodile zijn niet altijd bij je in de buurt,” zei ze tegen hem. ”Misschien kun je beter zelf voor een Water type gaan zoeken? Of je Sizzlipede zo goed mogelijk africhten om niet zijn Flame Body ability op jou te gebruiken.” Ze kon het toch niet helpen om te lachen. ”Typisch jij om altijd de moeilijkste Bug types eruit te kiezen,” zei ze plagend tegen hem, waarop ze hem een stootje gaf. Ze richtte per ongeluk iets meer in de richting van de Sizzlipede dan de bedoeling was en de Pokémon reageerde meteen door opzettelijk wat dichterbij te komen. Iris zag de vlam te laat en niet veel later trok ze haar hand, die nu schrijnend aanvoelde, terug. Ze verborg hem achter haar lichaam zodat Darren het niet kon zien en deed alsof er niks aan de hand was. Ze kon moeilijk kwaad zijn op een Pokémon waar mogelijk van alles mee was gebeurd, maar leuk was anders. ”Dus… Is er nog veel gebeurd sinds de laatste keer dat ik je gezien heb?” Wat alweer op het strandfeest was geweest, besefte ze zich.

Iris humde toen Darren aangaf dat een Dewpider een goede optie zou zijn. ”En het past nog in je egg group ook,” zei ze met een glimlach. Ze had geen idee hoe dat allemaal zat met egg groups, maar ze vermoedde dat elke Bug type wel samenging en dat ze nu niks stoms zei. En anders was Darren vast niet te beroerd om haar te verbeteren, gezien hij geen problemen had met zijn mening te zeggen. Dat was wel iets wat ze aan hem kon waarderen. Het leek erop dat hij het voorval met de Sizzlipede niet had gezien en Iris ging het ook niet aanhalen, dus voor nu moest ze haar hand maar een beetje afgeschermd houden en wachten op een goed moment dat Lacoste zijn waterstraal erop kon richten. Ze gaf een knikje toen hij aangaf dat er buiten de twee nieuwe Pokémon niet veel gebeurd was. ”Geen leuke mensen ontmoet dus?” vroeg ze aan hem. En omdat het Darren was en Iris het niet kon laten, verscheen er een geniepig glimlachje om haar lippen. ”Of een leuke meid,” gniffelde ze, haar donkergrijze ogen plagerig op hem richtend. Ze werd wel weer wat serieuze toen hij een wedervraag stelde. ”Ik heb Dayla geëvolueerd naar een Phanteon toen dat ontdekt werd dat Eevee konden evolueren in the Lost Tower en ben binnenkort van plan om de eerste gymleader uit te dagen,” zei ze toch wel met enige trots. Onbewust legde ze haar verbrande hand met de rug van haar hand duidelijk zichtbaar naar Darren toe tegen haar hart en kneep haar ogen even dicht. ”Het lijkt me wel duidelijk wie de eerste champion gaat worden van Sinnoh,” zei ze toen op een licht arrogante toon, waarna ze begon te gniffelen. Ze was natuurlijk niet echt arrogant, maar aan zelfvertrouwen ontbrak het haar zeker niet.

Iris humde instemmend toen Darren aangaf dat hij nog moest zien waar hij die Pokémon vandaan haalde. Dat wist hij beter dan zijzelf. Zij was niet zo voor de Bug types, al zou ze het zeker niet afslaan als haar vriend een Bug type voor haar wilde breeden. Ze kreeg al de rillingen over haar rug dat hij zou voorstellen om een Spinarak voor haar te breeden, al zou hij nu toch wel moeten weten dat dat echt niet haar ding was. Ze gniffelde licht toen hij zijn agitatie uitte over de woorden die ze eerder had gesproken en ze wilde hem een plagerige klap tegen zijn borst geven, maar dacht toen aan de Sizzlipede en trok haar hand op tijd terug. ”Ik plaag je maar, Darren,” zei ze glimlachend. ”Neem het leven alsjeblieft toch niet zo serieus.” Dat was soms wel het duidelijke verschil tussen hun tweeën: waar Iris volop uitdagingen kon aangaan en grappen kon maken, was Darren daar veel gereserveerder in en het was zowat een wonder te noemen dat ze bevriend waren geraakt. Waarschijnlijk ook gewoon omdat ze beiden wisten hoe dat het was als er druk van hun ouders bij kwam kijken wat hun prestaties betrof; bij hem zijn moeder en bij haar haar vader. Bij zijn vraag haalde ze de Poké Ball van Dayla tevoorschijn, waarna ze de Phanteon uit haar bal liet. In plaats van dat ze vrolijk naar Darren rende, bleef ze naast Iris staan en keek ze Darren kort met een zachte blik aan. Iris fronste lichtjes. ”Ik heb het gevoel dat ze een beetje terughoudender is geworden sinds dat ze is geëvolueerd. Waarschijnlijk omdat ze zo snel volwassen is moeten worden door haar evolutie.” Ze beet kort op haar lip. Had ze er slecht aan gedaan door Dayla te laten evolueren? Had de Pokémon het eigenlijk echt wel gewild? Het gesprek met Yasmin kroop haar gedachtegang binnen en plotseling kreeg ze het Spaans benauwd, al werd de focus daar vanaf gehaald toen Darren zijn vraag stelde. ”Het is niet erg,” zei ze snel tegen haar vriend. ”Ik laat Lacoste er dadelijk wel wat water op spuiten en dan gaat het vanzelf over.” Tot zover het verborgen houden van haar verwonding. Oh well.

Er werd niet echt een reactie gegeven op haar woorden, maar dat had Iris ook niet van hem verwacht. De dag dat hij een grapje zou maken, zou ze achterover vallen op haar stoel. Ze glimlachte dan ook naar hem toen hij over de Eevee begon en knikte. ”Ze is nu een Ghost type geworden,” zei ze met een glimlach. ”Dat was origineel niet het plan omdat ik eerst een Vaporeon wilde hebben en toen ik Lacoste ving een Jolteon, maar toen hoorde ik van die nieuwe evolutie en mijn nieuwsgierigheid won het.” Ze dacht terug aan het gesprek met Chloe en lachte haar tanden bloot. ”Maar ik heb een meisje leren kennen in Eterna Forest die farm Pokémon breed en die wilde wel een Ponyta, een Blitzle of een andere farm Pokémon voor me breeden.” Dan was dat ook meteen opgevangen. Haar blik gleed naar hem toen hij aangaf dat ze haar wond eerst moest afkoelen en ze onderdrukte een zucht, waarna ze een knikje gaf en Lacoste riep. De Totodile kwam meteen vrolijk aanrennen en Iris hield de rug van haar handpalm naar hem toe. Lacoste knipperde verwonderd met zijn ogen en keek toen met een boze blik naar de Sizzlipede, waarna hij net iets te hard zijn Water Gun op de wond richtte. ”Aah!” bracht Iris gepijnigd uit en ze trok haar hand terug. ”Zachtjes, Lacoste. Dadelijk wordt de wond nog erger,” berispte ze hem, maar haar blik werd iets milder toen ze zag hoe Lacoste zijn schouders schuldbewust liet hangen. Ze knikte hem bemoedigend toe en hij opende zijn bek nog eens, waarna er een zachtere waterstraal ontsnapte. Het water voelde koel en aangenaam aan tegen haar huid en Iris glimlachte. ”Nu tevreden?” vroeg ze toch wel licht sceptisch aan Darren. ”Waar kan een mens zich toch zorgen om maken,” mompelde ze vervolgens, dondersgoed wetend dat hij wel gelijk had met zijn reactie. Maar ja, ze was koppig wat haar eigen gezondheid betrof.

Iris grinnikte lichtjes geamuseerd toen Darren zijn vraag stelde. Het was dan ook typisch iets voor hem om meteen na te gaan denken over een Bug type. ”Ik geloof het niet, maar je hebt wel een Leafeon. Dat is dan wel een Grass type,” zei ze en ze haalde haar schouders op. Ze wist dat dat niet helemaal was wat hij zocht, maar het kwam er wel een tikkeltje bij in de buurt. ”Waarom kam je het Eterna Forest niet een keertje helemaal uit? Ik weet zeker dat je daar ook nog Bug types kunt vinden die niet in je team zitten.” Ze had niet in de gaten dat hij lichtelijk geprikkeld was over het feit dat ze naar een andere breeder was gegaan totdat hij zijn opmerking maakte en ze knipperde een tikkeltje verbaasd met haar ogen terwijl ze de blik in zijn ogen probeerde te plaatsen. Zijn opmerking en haar irritatie over zijn woorden van daarnet over haar wond was ze alweer vergeten terwijl er een korte stilte tussen hun viel. ”Dat is…” Ze dacht kort na en voor de eerste keer sinds tijden voelde ze zich ongemakkelijk worden in zijn buurt. Het was niet dat ze zijn Pokémon niet interessant vond, maar het was gewoon niet in haar opgekomen dat Darren dat graag zou willen doen voor haar. ”W-Wat zou je zoal voor me kunnen breeden?” vroeg ze toen aan hem terwijl ze zich oprichtte. Ze keek hem onderzoekend aan en twijfelde kort, maar vroeg toen uiteindelijk toch wat ze dacht. ”Darren, vind je het erg dat een andere breeder een Pokémon voor me gaat breeden?” vroeg ze zachtjes aan hem, de donkergrijze blik in haar ogen onzeker zijnde. Ze kon Darren soms zo moeilijk peilen dat ze er niet bij stil had gestaan dat dit hem wel eens zou kunnen irriteren, al begreep ze dan nog niet goed waarom. Het was maar een Pokémon.

Iris liet haar blik naar de Pokémon glijden die hij bij zich had. Ze zou sowieso wel interesse hebben in een Scyther. Of een Heracross, maar die had hij niet bij zich en ze wist ook niet hoe moeilijk het was om daar aan te komen. ”Ik weet niet of ik nu veel van je vraag, maar een Heracross zou bijvoorbeeld echt wel een aanwinst zijn omdat hij een Dual type is,” zei ze tegen Darren. Ze was bang dat als ze enkel voor Bug type zou gaan, dat er te veel voordelen van anderen zouden zijn als ze tegen haar zouden vechten. Een Beedrill zou bijvoorbeeld ook wel gaan omdat het een Bug en Poison type was, maar die moveset was dan weer wat beperkter. Ze knipperde wat verward met haar ogen toen hij aangaf dat het niet was hoe dat hij het bedoeld had. ”Niet?” vroeg ze voor de zekerheid. ”Want naar mij kwam je over alsof je schrik had dat ik dacht dat de Pokémon die jij zou kunnen breeden voor me niet goed genoeg voor mij of mijn team zouden zijn.” Ze haatte het soms hoe direct ze kon zijn, maar ze was niet iemand die om de pot draaide en bij iemand zoals Darren, uit wie ze in het begin bijna reacties had moeten trekken om iets van hem te horen, was dat misschien wel een goed ding. Toch vond ze het niet leuk om te zeggen en haar donkergrijze blik dwaalde dan ook af naar zijn borst in plaats van hem aan te blijven kijken. Waarom was dit opeens zo lastig?

Een glimlachje speelde om haar lippen toen hij aangaf dat hij er geen had, maar dat het wel een mogelijkheid was. ”Neem je tijd,” zei ze met een wegwuifgebaar naar Darren. ”Het laatste slot in mijn team zal altijd voor jou gereserveerd blijven.” En dat was een belofte dat ze nu maakte. Ze had talloze opties dat ze aan haar team kon toevoegen, maar als ze die Heracross van Darren zou krijgen, dan zou ze daar goed voor zorgen. Net zoals ze goed voor de Pokémon zou zorgen die ze van Chloe zou krijgen. Ze beet op haar onderlip toen hij haar woorden van eerder vakkundig leek te ontwijken en er in plaats daarvan wat nonchalant over leek te doen. Ze kon onmogelijk peilen of ze het daarnet bij het juiste eind had gehad en een deel van haar vroeg zich af of ze het moest laten. Maar ze wist dat ze dit niet ging kunnen laten rusten en dat wilde ze eigenlijk ook helemaal niet. Dit was immers Darren waar het om ging, niet één of andere vreemdeling die ze nog maar net had ontmoet. ”Darren,” smeekte ze hem en ze pakte zijn hand vast. ”Kun je me alsjeblieft zeggen wat je voelt? Ik wil niet dat je je hierin gaat opvreten.” Haar donkergrijze ogen richtten zich deze keer wél naar hem, haar wenkbrauwen licht gefronst terwijl ze probeerde te ontcijferen waar haar goede vriend aan dacht.

En daar kwam het dan eindelijk, al wist Iris niet of dat dat de volledige waarheid was of dat hij het minimaliseerde om het er niet over te hoeven hebben. Zo was hij nu eenmaal. ”Ik voel me niet opgedrongen,” zei ze meteen met een oprechte blik in haar ogen. ”Het is gewoon dat ik er niet meteen aan gedacht heb dat je er graag eentje voor me wilde breeden.” Hoewel ze vrienden waren, wist ze ook dat Darren niet snel iemand van de emotionele gevoelens was en dat al zeker niet deelde. Het was dus moeilijk te peilen geweest dat haar goede vriend dat echt voor haar had willen doen. ”En toen kwam ik die andere breeder tegen en…” Ze haalde haar schouders op. ”Maar ik zou het echt leuk vinden als ik een Pokémon van jou in mijn team zou hebben. Heracross zijn over het algemeen behoorlijk afstandelijk, dus dan heb ik zeg maar een beetje een aanwezige herinnering aan je rondlopen.” Ze stootte hem grappend aan met haar elleboog. Want dat hij behoorlijk stoïcijns kon zijn, moest hij toch ook wel toegeven?