Tales of

Sinnoh

De houding van de ander was duidelijk, hij was zeker niet bang voor wat hij kon. Daar zou hij nog spijt van krijgen. Myrth was veel sterker dan hij eruit zag. Zijn kleine postuur was zeker iets dat ervoor zorgde dat velen hem onderschatte en ja, er zat zeker een limiet aan zijn kunnen, maar hij kon zeker iemand zoals deze gozer aan. Waarschijnlijk nog grotere mensen ook. Hij dacht aan de gevechten die hij in der tijd nog had gedaan tegen mensen die bijna een kop en half groter dan hem waren. Hij had er nog nooit een verloren. Velen zeiden dat zijn grootte juist een voordeel was en dat hij daardoor juist altijd in de junioren klasse had moeten blijven, maar dat vond hij juist belachelijk. Een goede klap en hij lag eruit. Hij kon helemaal geen klappen goed ontvangen. Hij was fragiel op dat vlak. Hij had uiteraard wel de spieren en de kracht om iemand tegen te houden of iets te verdragen, maar een klap tegen de slaap en hij lag eruit. Hij haalde dan ook diep adem en zuchtte even op het gelach van de ander. Seedot.

Zijn blik bleef even hangen op de sigaret van de ander. De man leek van rond zijn leeftijd te zijn en toch zat ie gretig aan dat stokje te zuigen alsof het een heerlijk snoepje was. Hij walgde er ergens van. Was het meer om het stigma van de dingen dan wat anders, kon het hem niet veel schelen. Hij had zelf nooit een sigaret geroken en nja... Hij was nu eenmaal het type om neer te kijken op mensen zoals hem. Zwkate was het, of niet? De woorden die de man vervolgens uitsprak, zorgde ervoor dat hij het boekje terug naar zich trok en weer begon te schrijven. Het was een vrij korte zin, dus veel tijd hoefde hij er niet aan te spenderen. 'Kom maar op' stond er dan ook simpel terwijl hij zijn hand openhield en even zijn hoofd kantelde, de ander strak aankijkende. Na enkele tellen kon hij het niet laten even een zachte glimlach op zijn lippen te toveren. Hij pakte het boekje er weer bij en pende bij de zin van eerder een simpel iets. 'Nja wat verwacht ik ook, je zou vast janken als wat als ik nog maar je vinger breek' hij presenteerde het naar de ander, een ietwat zelfzekere uitdrukking stond op zijn gezicht. De ander zou zijn hand niet aannemen, daarvoor was hij een te grote pussy. En toch deed ie het, hield ie de hand uit terwijl hij het boekje weer wegstak. Hij zou dat nog even doen tot hij de overwinning had in deze situatie.

Natuurlijk was deze Seedot te pussy om zijn uitdaging aan te nemen, waardoor de man even een gevoel van triomf voelde. Hij had duidelijk gemaakt aan de ander dat hij fysiek zeker superieur was, maar dan opnieuw voelde de ander dat vast vaak door zijn been. Hij vroeg zich af of sommige mensen ook zo over hem dachten als ze gedacht hadden een argument te hebben gewonnen tegen hem, aangezien ie well... Niks terug kon maken tegenover de ander in een echte discussie. Hij had er zich nooit echt aan geërgerd zolang ze zijn mindere puntjes niet opbrachten. Zo wel, dan ging ie door het lintje. Net zoals hij bij deze kerel had gedaan eigenlijk.

De man begon te spreken waarop de blonde kerel meteen met zijn ogen rolde en zijn schouders ophaalde. Whatever dude, whatever you say. Hij was niet bang van hem, hij was voor niks bang. De man nam echter een goede trek van zijn kankerstok voordat hij de rook vlak in zijn gezicht uitblies. De walm van geuren en rook vulde zijn longen waardoor een hevige hoestbui opkwam bij de man. HIj legde meteen een hand langs zijn mond terwijl hij hevig verder hoestte, zijn keel was meteen geïrriteerd door deze actie opdat het niet gewoon was om onder zoveel stress te zijn. Hij keek de ander nog even giftig na terwijl zijn hoestbui langzaam kalmeerde. De man vernauwde zijn ogen en haalde zijn hand van zijn mond waarna hij al snel een paar scheld en vloekwoorden gebaarde naar de ander, gevolgd door een simpele zin die hij voortbracht in gebarentaal; 'Ik denk dat jij eerder zal vallen mankepoot' was hetgeen dat hij in de gebaren had gezegd. Hij wist dat de ander het toch niet snapte en dat bracht toch wel enige voldoening bij hem.