[Stage pokemon center] I'll always be grateful - wo apr 07, 2021 6:26 pm
Scarlet Lockwood
Researcher
| Stage lopen. Amélie liet een zachte zucht horen. Dit was beneden haar en dat wist ze, maar ze zou niet klagen. Volgens haar vader moest ze alles doen zoals het pad voor haar klaar was gelegd. Volg een stage in het Pokémon Center. Een benodigde ervaring om omhoog te klimmen als Researcher. Met het doel om haar eigen lab te openen en de wereld haar types te laten zien, zette ze zich over haar ego heen en stapte ze het Pokémon Center in. Haar lange roze haren zaten in een wilde knot op haar hoofd, met enkele plukken die langs haar gezicht naar beneden vielen. Ze droeg een wit jurkje met zwarte, hoge kousen en een zwart lint geknoopt rond haar nek. De rode hakken die ze eronder droeg zouden niet moeten passen, maar somehow kon ze het hebben. Wat wel duidelijk was, was dat ze niet paste binnen het Pokémon Center. En ze paste nog minder binnen het stereotype researcher, maar zij zou een nieuw type zijn. Ze opende de deur naar de gezamenlijke ruimte en zag daar één ander, iets jongere, jonge vrouw zitten. “ Attire |
| Nee, ze was hier voor stage. Oh, wat leuk. Dan konden ze dit samen doen! Amélie liet haar een glimlach zien en wilde antwoorden, maar hief haar wenkbrauwen toen er naar Indi werd gevraagd. “ ‘Scarlet en Amélie?’ klonk de stem van een zuster nadat de deur opende. Amélie’s blauwe ogen vonden haar al gauw. ‘Jullie stage kan beginnen! Zijn jullie er klaar voor?’ vroeg ze met een glimlach, waarop Amélie knikte. “ |
| Schijnbaar kwam dit meisje uit Kanto. “ Daar was de zuster. Ze begroette hen en vroeg of ze er klaar voor waren. ‘Het is een drukke dag vandaag. Als jullie meteen met mij mee willen lopen, dan gaan we direct aan de slag,’ sprak de zuster met een lachje, voor ze hen wenkte. Amélie liet haar Dreepy los en voelde hoe deze zich op haar hoofd nestelde. ‘Het lijkt me het beste als jullie beginnen met het schoonmaken en controleren van de verblijven van de Pokémon achter,’ legde de zuster uit terwijl ze met haar mee liepen door de gangen. Ze werden naar een deur geleid waarachter enkele Pokémon in hokken zaten, aan infusen of op andere manieren gemonitord. |
| Schoonmaken. Thuis had Amélie iemand die dat voor haar deed, dus erg vaak had ze het niet gedaan. Maar, ze hoorde de stem van haar vader in haar achterhoofd. Ze zou dit niet opgeven omdat ze haar handen vuil moest maken. Om ergens te komen, hoorde dat er immers bij. Zolang ze ervoor zorgde dat haar handen schoon waren zodra ze hier vertrok, was er niets om zich zorgen over te maken. “ |
| Amélie had graag gezegd dat haar Pokémon nuttig zou zijn in deze situatie, maar gezien haar Dreepy nog geen 30cm hoog was, wist ze vrij zeker dat deze niets voor haar vast zou kunnen houden. Daarbij was het ook nog is ‘n Ghost Pokémon. Niet bepaald nuttig voor in de schoonmaak. Als ze nou een Water Pokémon had gehad… Gelukkig leek het erop dat het meisje wel een Pokémon had die nuttig was. Een Buneary, bleek al snel. Amélie glimlachte toen ze de Pokémon zag. “ Schoonmaken. Waren er veel dingen die saaier waren dan schoonmaken? Voor zover Amélie wist, niet. Ze liet een zachte zucht horen terwijl ze met het doekje over de kooi bewoog. Eerst met desinfecterend middel, dan water eroverheen. Zelfs de eerste kooi was al saai en dan moesten ze er nog zo veel. “ |
| Het meisje merkte op hoe zij onderzoek wilde doen naar waarom sommige types helemaal geen effect hadden op anderen. Amélie humde zachtjes na deze woorden. Dat was zeker interessant. Ze vroeg zich af hoeveel invloed dit meisje zou hebben in de toekomst en of haar onderzoek ergens zou komen. Toen zij het had over haar Shuppet, verscheen er een glimlach op Amélie’s gezicht. “ |
| Het meisje merkte op hoe ze zich niet eens kon voorstellen hoe dat eruit zou moeten hebben gezien. Amélie lachte kort bij de gedachte en keek even naar haar Dreepy. “ Het leek het meisje leuk om starters uit te delen en een lab op te richten. De manier hoe ze het verwoordde, deed Amélie denken dat haar onderzoek een hogere prioriteit had. Dat was goed. Iedereen had zijn eigen doelen, uiteraard. Al snel werd er dan ook naar die van haar gevraagd. “ |
| Het zou goed zijn voor Trainers om een professor te hebben waar ze naar terug kunnen komen. Amélie liet haar een glimlach zien. Toen ze door ging over hoe belangrijk onderzoek was, knikte Amélie opnieuw. “ Het leek erop dat het schoonmaken in elk geval zijn einde naderde. Amélie liet een tevreden zucht horen en keek even op naar het meisje, voor ze haar laatste kooi af maakte. “ |
| Terwijl het meisje een zuster ging halen, keek Amélie naar de Dreepy. Deze gaf voorzichtig een kopje tegen haar arm, waarna ze haar met een glimlach over haar hoofd aaide. De Dreepy was een vast onderdeel van haar team en waar het soms wat onhandig was dat ze nooit terugkeerde in haar ball, was Amélie blij om haar aan haar zijde te hebben. Als ze voor nu bij de balie zouden willen helpen, konden ze zien hoe het er daar aan toe ging. Amélie knikte en hief haar schouders opnieuw kort, na zich overeind geduwd te hebben. “ |
| “ Ze zette zichzelf achter de balie en haalde een keer diep adem, een blik op Scarlet werpend. “ |