Tales of

Sinnoh

Bingo, hij had hem binnen. Het was ergens best grappig dat een Crescent Moonlid zó enthousiast werd van het vooruitzicht om mensen met een blijvende drugsverslaving op te zadelen. Alles voor het geld, toch? Misha liet zijn moraliteit thuis zodra hij de deur uitstapte want je kon maar beter niet te veel nadenken bij wat je deed. Leuk werk vond hij het niet en hij deed het niet graag, maar het bracht geld in het laatje en eerlijk gezegd was hij nergens anders goed in. Misha stak zijn hand uit en schudde die van de ander. "Goed, dan doen we het. Maar ik zou wel graag je naam weten voor ik je toevertrouw met mijn handelswaar." zei Misha met een scheve grijns. Nu dat hij iemand binnen had zou deze avond een stuk gemakkelijker lopen voor hem, tenzij dit figuur het vreselijk zou verkloten. Maar hij hoopte van niet. Hij wenkte de ander mee naar het zijsteegje en pakte zijn rugzak van de grond. Misha doordacht weinig maar was nog helder genoeg van geest om niet zakjes coke uit te lopen delen midden op straat.