Tales of
Sinnoh

Re: I give my heart to el diablo - wo nov 24, 2021 11:58 pm

i've built my castleon broken dreams

De Cacnea was niet getraind, niet klaar om te vechten— Of misschien wel klaar om te vechten. Misschien was dat juist wat hij moest doen. Maar niet op deze manier, niet vallend naar de grond en vechtend om overeind te blijven staan. Nee… Alain voelde hoe zijn nagels in het stof van zijn handschoen staken. Hij wilde niet dat de Pokémon zich zou voelen als hoe hij deed. Niet genoeg, nooit genoeg, zijn fout—

De Pokémon keek geschrokken om toen Alain het gevecht klaar beschouwde, waarna donkere ogen zich naar de Vulpix bewogen. Het leek er voor een moment op alsof de Cacnea het commando zou negeren, maar uiteindelijk bleef deze toch staan. Iets leek hem te vertrouwen op wat zijn trainer hem aangaf, zelfs al was hij het er niet mee eens, zelfs al danste hij op het randje van rebellion.

“Hij kan nog verder, maar het resultaat is het zelfde,” histe Alain. “Reed en ik gaan trainen. We gaan ons klaar maken voor een echt gevecht. En tegen die tijd wil ik…” Alain haalde zijn Holo Caster uit zijn zak en liep langzaam op de ander af, tweekleurige ogen op hem gericht terwijl hij de Holo Caster in zijn richting hield, het nieuwe contactscherm geopend. “Tegen die tijd zal ik winnen.”

Een uitdaging. Een belofte.

note ~

Re: I give my heart to el diablo - do nov 25, 2021 12:41 am

Tag Alain Bijoux

Twilight is approaching

The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern

De teleurstelling die hij voelde toen de andere het gevecht stopte, was de reden dat hij gefrustreerd werd. Alles ging zo goed, hij had slechts enkele rondes meer nodig om een echte overwinning binnen te slepen. Dit, wat het ook was, voelde niet aan als een overwinning. De blik in zijn ogen waarmee hij de jongen aan keek, vertelde boekdelen over hoe kwaad hij was. Waarom beginnen aan een gevecht en dan niet afmaken, zelfs als verliezen de uitkomst was? Casimir begreep het niet.

Woorden stroomde weer bij de andere vandaan. Terwijl Casimir luisterde, stak hij beide handen weer in zijn jaszakken. Hij wist niet wat hij van de belofte moest maken, of dat ervoor moest zorgen dat hij zich beter voelde. Dat deed het niet. Toen de jongen zijn holocaster boven haalde en zijn richting uit kwam lopen, trok hij zijn wenkbrauwen op, niet wetend waar de andere heen ging met dit. Pas wanneer hij naar het scherm keek verzachte zijn blik weer.

In alle stilte nam hij de holocaster aan en typte zijn nummer in voor hij het weer overhandigde. “Maak geen beloftes die je niet kan houden,” zei hij, maar de neerbuigende toon ontbrak en in plaats daarvan stond er iets wat je een glimlach kon noemen op zijn lippen. “Niet denken dat ik stil ga zitten tot die tijd.” Zowel hij als zijn pokémon zullen sterker worden en de volgende keer zou hij zorgen voor een echte overwinning. Eén waar hij trots op kon zijn.

note -

Re: I give my heart to el diablo - do nov 25, 2021 12:51 am

i've built my castleon broken dreams

Irritatie. Was het naar zichzelf of naar de ander? Het was interessant om tegenover iemand te staan die de wereld in een compleet ander licht zag, iemand die zelfs hem zo onder zijn huid kon zitten dat hij zijn mening niet voor zich kon houden. Alain werd niet snel gepusht, hield zichzelf liever afstandig en stil. Maar, hij wilde iets bewijzen. Hij wilde laten zien dat het beeld wat de ander van de wereld had fout was. En misschien, heel misschien, hoopte hij ook dat hij iets van de ander kon leren.

Maar dat zou hij niet toegeven.

Want de ander was een Seedot.

Het verbaasde hem dat de ander zijn nummer zowaar in de Holo Caster zette en Alain kon een oprechte glimlach niet van zijn lippen houden. Hij nam het ding terug en liet een zucht van zijn lippen rollen toen de ander opmerkte dat hij geen beloftes moest maken die hij niet kon houden. De woorden die hierna werden gesproken, zorgden voor een brede grijns op het gezicht van de jongen.

“Daar ga ik wel vanuit. Ik ga teleurgesteld zijn als je achterblijft!” verzekerde hij de ander. Zijn blik gleed naar de Cacnea en de Ponyta, voor hij een stap naar achteren zette, meer afstand tussen hem en de vreemde creërend. Hij zette de ander in zijn Holo Caster als “angery” met een boel emoji’s, waarna hij één enkel bericht verstuurde, zodat de ander zijn nummer ook zou hebben.

(* ^ ω ^)

En daarmee liet hij de ander nog één keer een grijns zien, voor hij zich omdraaide en zijn hand nog luitjes uitstak als vaarwel. Het was tijd om langs het Pokémon Center te gaan met zijn Cacnea en daarna zou hun training beginnen. Het was zijn fout dat ze hadden verloren- maar alleen training kon dat beter maken.

Hij kon dit.

Hij moest wel.

note ~

Re: I give my heart to el diablo - do nov 25, 2021 2:13 pm

Tag Alain Bijoux

Twilight is approaching

The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern

De irritatie zou nog even aanwakkeren, maar er kon niets aan gedaan worden in deze situatie. Casimir kon de emotie alleen proberen weg te duwen. Dit soort overwinning was toch niet hoe hij zijn eerste gevecht wilde winnen. Hij wilde een uitdaging, niet dit.

De andere zou teleurgesteld zijn als hij achter zou blijven zei hij met een brede grijns. “Geen nood, dat laat ik niet gebeuren.” Ondanks het gevecht van zonet, had hij het gevoel dat de ander echt zou proberen beter te worden. Of Casimir erg hoge verwachtingen had, dat was iets helemaal anders.

Zijn eigen holocaster trilde in zijn jaszak. Het was het berichtje van de andere en omdat hij het anders nooit zou doen, pakte hij het apparaat er nu alvast bij om de nummer erin te zetten. Wanneer hij echter het bericht zag, knipperde hij enkele keren. Dit was de grootste fout van zijn leven. Met een diepe zucht zette hij vervolgens de nummer tussen zijn contacten en draaide zijn rug naar de andere toe om in de tegenovergestelde richting te wandelen.

Vanaf dat hij zijn starter had opgehaald, had hij heel dit avontuur nooit serieus genomen. Casimir wilde de wereld wel bewijzen hoe dat een trainer echt hoorde te zijn, maar hij had nooit gedacht dat hij zich zou willen bewijzen naar één specifieke persoon. Maar hij was vastberaden beter te worden. Ondanks dat hij het niet zou toegeven, keek hij uit naar hun volgende gevecht.

note Topic uit~

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh