Tales of

Sinnoh

De Eevee leek een beetje aangedoen te zijn over het feit dat hij haar niet langer aaide, maar dat was het nadeel van mute zijn en alles neer te moeten schrijven mocht hij willen communiceren. Het zat hem in de vingers, niet op de lippen. Maar goed... Hij keek zijn Pokémon elk een voor een even na, voordat hij zijn goede vriendin terug aankeek. Ze las hetgeen dat hij naar haar ophield en rustig gaf ze aan dat ze nog nooit een Archen had gezien. Myr knikte even begrijpelijk naar haar en plaatste het boekje terug op zijn benen, waarna hij begon te schrijven. Al snel was hij klaar, waardoor hij het boekje weer kon ophouden naar Angie. 'Ik dus ook niet. Ik kreeg opeeens een plume fossiel in me handen gedrukt en dacht ja waarom niet. En nu heb ik haar. Ik zou denk ik niet meer zonder kunnen. Ik dacht eerst, ze word een handvol. Maar ze is heelz achtaardig naar me. Beetje ruig naar anderen, maar eenmaal je aan haar went is ze heel lief.' Intimiderend at first, maar uiteindelijk warmde ze echt naar je op. Een heel uniek iets als je het hem vroeg.

De Archen liet een zacht geluidje horen en stak haar kopje wat meer naar voren, vragende geluidjes uit haar keel komden terwijl ze haar kop naar voren kantelde om haar kop vrij te geven. Myr keek even om naar de Pokémon op zijn schouder, waarna een opgewonden twinkeling in zijn ogen tevoorschijn kwam. Rustig stak hij zijn hand uit, waarna hij voorzichtig een hand van Angie probeerde te pakken en naar boven probeerde te begeleiden. Rustig plaatste Myr zijn eigen hand even op de kop van de Archen, waarna hij haar wat begon te kroelen en toen terug haalde om de hand van Angie ernaartoe te begeleiden. Het gebeurde immers niet vaak dat Aisling dit aan een nieuwe persoon presenteerde. Het was een opportuniteit als je het hem vroeg.