Tales of

Sinnoh

Opeens voelde ze zich stom. Hij was door heel de drama gegaan door haar schuld en nu was hier een potje aan het janken terwijl ze hem eigenlijk moest verzorgen. Toch kon ze niet anders dan denken dat ze zich vrij veilig voelde toen Darren over haar rug begon te wrijven, wat haar ook weer terugbracht naar de realiteit. ”S-Sorry,” zei ze snikkend en ze maakte zich van hem los. ”Jij hebt het duidelijk erger dan mij en ik zit hier te janken.” Ze duwde zich van hem weg en duwde wat plukken haar achteren haar oren, waarna ze hem aan zijn hand naar het bed trok en hem voorzichtig op het bed duwde. Daarna boog ze zich over de EHBO kit heen en opende deze. De zuster had alleen haar gezicht gezien en dat van Darren, wat waarschijnlijk de reden was waarom ze zichzelf er niet te veel vragen bij stelde. Ze pakte snel wat spulletjes dat ze nodig had uit de EHBO kit en pakte Darren’s handen, welke ze bekeek. De huid was op sommige plekken opengebarsten en er waren enkele lelijke blauwe plekken te zien bij zijn knokkels, maar het zag er minder uit dan ze had gevreesd. Voorzichtig maakte ze een watje nat bij de wasbak dat in de kamer hing en begon het bloed weg te vegen. Ze bracht ontsmettingsmiddel aan op zijn wonden en keek toen naar het verband dat in de doos lag. Ze was hier niet erg goed in, maar ze zou een poging doen. Ze begon voorzichtig zijn handen te verbinden en knipte het verband af, waarna ze die vastplakte een pleistertje. Ze deed hetzelfde bij zijn andere hand. Ze bekeek het resultaat en beet kort op haar lip. Wel, het was duidelijk niet door een professional gedaan, maar het kon ermee door. Ze verlegde haar aandacht naar zijn gezicht en legde haar hand op zijn wang, waarna ze de blauwe plek bestudeerde onder zijn oog. ”Het spijt me,” zei ze met een zachte zucht tegen hem. ”Het was nooit mijn bedoeling om jou in mijn drama te betrekken.” Ze keek kort van hem weg, de hand op zijn wang vergeten zijnde. ”Misschien kan ik beter terug naar Johto gaan en hem zijn zin geven,” murmelde ze. Misschien was het de shock, misschien was het de onmacht die ze voelde, maar ze wilde Darren niet bij haar drama betrekken en dus leek dat haar wel de beste optie.

Het schoot haar net te binnen dat ze geen ijs had om Darren’s wang mee te behandelen toen ze zich bedacht dat ze Lacoste had met zijn Ice Beam. Alleen lag zijn Poké Ball nog altijd bij de rest van haar Poké Ball’s bij de balie en ze had geen zin om ze nu te gaan halen. Ze wilde de zuster niet opnieuw onder ogen komen. Haar rugzak met al haar andere spullen lagen ook nog in het kluisje dat ze eerder had gebruikt, maar dan moest ze weer de gang op gaan. Haar aandacht werd getrokken door Darren’s opmerking en ze zuchtte zachtjes. ”Darren, ik denk niet dat hij gaat stoppen totdat hij zijn zin heeft,” zei ze met een lichte zucht. Ze schoof de EHBO kist opzij en ging zelf naast hem op het bed zitten, waarna ze vermoeid haar goede wang tegen zijn schouder legde. ”En ik wil jou ook niet constant in gevaar brengen,” murmelde ze. Maar eerlijk gezegd zag ze het ook niet zitten om terug naar Johto te gaan. Ze wilde geen rechten studeren en ze wilde ook niet uitgehuwelijkt worden aan één of andere rijke jongen waar ze totaal geen band mee had. ”We hebben het echt getroffen met onze families, niet waar?” Wat zou haar moeder doen als ze dit wist? Wist ze het zelfs wel dat haar vader mensen achter haar aan stuurde om haar terug naar Johto te halen? Waarschijnlijk had hij een heel minder gewelddadiger beeld voor ogen gehad. Of had hij er simpelweg niet op gerekend dat Darren bij haar zou zijn.

Ze liet haar blik kort naar Darren glijden toen hij aangaf dat ze beter niet terug naar Johto ging, ongeacht hoe veel mannen haar vader nog naar haar zou sturen. Dat was een antwoord dat vrij typisch van hem was, maar ze kon niet anders dan hem gelijk geven. ”Wel, ik denk dat Lark ze wat graag op hun donder zou willen geven,” zei ze en ze grinnikte zachtjes. Ze knipperde vermoeid met haar ogen en ze wreef over haar wang, maar siste kort omdat ze was vergeten dat ze daar geslagen was. De klap die Darren volledig zijn zelfbeheersing had doen verliezen… Ze wist dat Darren om haar gaf, maar ze had niet geweten dat hij volledig de controle over zichzelf kon verliezen door het simpele feit dat ze was geslagen. Aan de ene kant liet het haar veilig voelen, maar aan de andere kant wilde ze ook niet dat hij door haar in de problemen zou raken. ”En nu Warren in Sinnoh is, hoef je je daar ook geen zorgen meer om te maken,” zei ze op een zachte toon. Of ze hoopte dat dan toch. Ze wist hoe fragiel Warren kon zijn, ook al had hij bijna dezelfde grootte als zijn broer. Zijn karakter was behoorlijk verlegen en Iris hoopte dat hij het alleen zou redden in de Sinnoh regio, ook al kon hij Darren en haar altijd bellen als het nodig was. Plotseling drong haar iets door en ze haalde haar hoofd van Darren’s schouder af. ”Darren…” Ze keek om zich heen. ”Er is hier maar één bed.” En ze wist niet waarom, maar haar wangen werden toch een beetje rood door dat nieuws.

Iris liet haar blik naar Darren glijden. Het zou nu niet bepaald een alledaags zicht zijn om met een pijl en boog over straat te lopen, maar boogschieten wilde ze wél graag leren. ”Ik zou het niet als verdedigingsmiddel willen leren, maar ik wil er wel graag iets meer van weten,” zei ze met een glimlach tegen hem. ”Alleen lijkt het me wel beter als we dat doen in een veilige omgeving. Als jij het doet, lijkt het zo gemakkelijk, maar ik weet zeker dat mijn pijlen de eerste keren allesbehalve het doel zullen raken.” Een lichte geamuseerde grijns gleed om haar lippen bij het idee dat haar pijlen de rondte in zouden vliegen en het doel nauwelijks zouden raken. Ja, zo stelde ze het zich ongeveer wel een beetje voor. Ze knipperde kort met haar ogen toen hij zijn woorden sprak over het bed en keek twijfelachtig van hem naar het bed. Nee. Dat kon ze niet maken. Niet na wat hij voor haar gedaan had. ”We slapen allebei op het bed of allebei op de vloer, maar ik ga niet comfortabel op bed liggen terwijl jij op een koude vloer ligt.” Ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek hem aan met een koppige blik in haar ogen. ”Ik weet dat het tegen je principes in gaat, maar ik beloof je dat we van één nachtje in een bed slapen niet doodgaan,” zei ze op een sarcastische toon tegen hem. En ze was ook niet bang dat hij iets zou doen terwijl ze naast elkaar lagen. Zo was hij niet. En zo was zij ook niet.

Iris gaf een knikje op zijn woorden. ”Dat laat ik aan jou over,” zei ze met een glimlach tegen hem. Hij was hier immers de expert, niet zij. Ze liet haar blik naar hem glijden en moest toch wel licht grinniken om de manier waarop hij zijn best deed om er geen scène van te maken dat hij eigenlijk niet wilde dat ze samen in een bed zouden slapen. Ze had geen idee waarom. Voor haar was het gemakkelijker omdat hij iemand was waar ze zich vertrouwd bij voelde, maar misschien kwam het gewoon omdat zij veel socialer was dan hem? ”Darren, je kunt me vertrouwen,” zei ze op een rustige toon tegen hem. ”Het komt heus wel vaker voor dat twee vrienden een bed moeten delen, hoor.” Oké, ook weer niet zo héél vaak, maar wat moest ze anders zeggen? ”Niet dat ik er veel ervaring mee heb,” liet ze er snel op volgen en haar wangen werden een tikkeltje rood. Maar het was ook weer niet zo dat ze er géén ervaring mee had. Dat waren van die dingen die ze dan weer niet met Darren deelde. Ze had haar eerste vriendje al gehad en ook.. tja, ook meer dan dat. Alleen was het daarna uit gegaan omdat hij haar op zijn zachtst gezegd niet bepaald goed behandeld had, maar dat waren dingen die ze niet met Darren deelde omdat… tja, omdat wat er eerder deze avond gebeurd was een perfect voorbeeld zou zijn wat er dan zou zijn gebeurd. Het was beter als hij het niet wist.

Iris gaf hem nog één laatste glimlach toen ze opstond en in haar rugzak begon te rommelen. ”Natuurlijk,” zei ze op een toon alsof ze het over het weer hadden. Darren voelde vertrouwd aan, als een goede vriend. En na vanavond had ze weer duidelijk gezien hoe erg ze op hem kon rekenen, ondanks dat hij dat niet altijd liet merken. En Darren was op het vlak van relaties en meisjes zo stoïcijns dat ze niet verwachtte dat hij er echt een reactie op zou geven als ze naast elkaar in bed lagen. Want kom op… het was Darren. Ze grinnikte om haar eigen gedachte. ”Ik ga me even opfrissen,” zei ze tegen hem, waarna ze de deur opende naar de nabij gelegen badkamer. Ondanks dat ze één bed hadden, hadden ze dan wel weer een gedeelde, kleine badkamer. Dat was dan wel fijn. Ze deed de deur op slot, kleedde zich uit en sprong snel onder de douche, waarbij ze het vuil en het bloed van haar arm waste. Ze spoelde haar haren uit en waste het overige vuil van haar lichaam, waarna ze onder de douche uit kwam. Ze droogde zich snel met een handdoek en deed daarna haar nachtkleed aan. Het was een zacht, satijnen stof dat lekker zat. Net alsof ze niks aan had. Het drong niet eens tot haar door dat het met zijn lengte boven haar knie en de manier hoe het zich om haar lichaam drapeerde sexy overkwam. Ze was nog altijd in de veronderstelling dat alles wat met vrouwen te maken had Darren vrij weinig deed en in die veronderstelling liep ze dan ook naar buiten. Ze glimlachte naar Darren terwijl ze naar buiten kwam lopen en kamde door haar haren heen. ”En jullie mannen maar klagen dat er altijd lang op een vrouw gewacht moet worden,” zei ze tegen hem terwijl ze haar rugzak naast het bed dropte en zich vooroverboog om haar kam weg stoppen. Haar nachtkleed kroop hierdoor wat omhoog en verhulde nog net wat het moest verhullen. Wederom had Iris er weer geen aandacht voor: ze was te druk bezig met alles te rangschikken in haar tas voor dat soort onbenulligheden.

Het ene moment was ze uiterst geconcentreerd bezig met de spullen in haar rugzak te rangschikken, het volgende moment werd er haar een deken gegeven door Darren gevolgd door een opmerking die ze niet van hem had verwacht. Hoe vaak had hij haar nu al wel niet in een jurk gezien? ”Hoezo?” vroeg ze dan ook verbaasd aan hem. ”Dit is niet veel verschillend van wat ik normaal aan heb, hoor.” Ze had niet bepaald in de gaten wat zijn problemen dan wél waren omdat ze het niet bij hem verwachtte. Bij iedere andere jongen had ze hier waarschijnlijk wel wat beter over nagedacht, maar niet bij Darren. Die toonde altijd zo weinig interesse in haar of haar kledingstijl dat het daarom juist zo apart overkwam hoe dat hij nu deed. Ze merkte ook op dat hij een ongezond rode kleur op zijn wangen had en bezorgd kwam ze dichterbij. ”Darren, voel je je wel goed?” vroeg ze op een zachte toon en ze boog zich naar voren. De voorkant van haar nachtkleed viel een klein beetje open terwijl ze haar haar ene hand op zijn schouder legde om zichzelf te ondersteunen en de andere hand tegen zijn voorhoofd. ”Je bent zo warm,” mompelde ze tegen zichzelf. ”Je zult toch geen koorts krijgen, hè?” Ze had niet eens in de gaten hoe haar beste vriend zich daadwerkelijk voelde omdat het simpelweg niet in haar opkwam dat ze dat effect op hem kon hebben. Dat ontging haar compleet.

Iris rolde met haar ogen. ”Zo veel verschil zit er nu ook weer niet in. Ik snap niet eens waarom je zo reageert,” zei ze met een frons terwijl ze met haar vingertoppen aan zijn hoofd voelde. ”Normaal gezien boeit het je niet eens wat ik aan heb.” Ze keek hem met een frons aan terwijl hij op stond en langs haar heen liep. Ze had nog altijd niet in de gaten waarom hij zo reageerde en zakte maar op het bed neer terwijl ze hem aankeek. Ze moest een beetje lachen om de manier waarop hij naar de badkamer liep. Alsof hij iets slechts had gegeten. Ze haalde haar schouders op en sloeg de deken terug, waarna ze er onder ging liggen en haar Holo Caster tevoorschijn haalde. Ze opende een app waarmee ze door de laatste nieuwtjes kon scrollen terwijl haar blik zo nu en dan naar de badkamer ging waar Darren naartoe was gegaan. Ze fronste haar wenkbrauwen terwijl ze nog eens nadacht over zijn reactie. Iets over dat ze zich meer moest bedekken en dat hij haar in een jurk had gezien, maar niet in een nachtkleed. En dat hij opeens zo rood was geworden… Ze knipperde kort met haar ogen. Dit was ze niet van haar jeugdvriend gewend. Darren, die altijd zo ongeïnteresseerd deed als het op meisjes aankwam en nooit echt iets in de gaten leek te hebben. Ze had het gevoel dat zíj hier nu juist diegene was die de clue miste. Ze draaide zich dan ook om in de richting van de deur op haar zij en hield expres wat ruimte voor Darren terwijl ze op hem wachtte. Hier ging ze hem toch wel wat vragen over stellen als hij eenmaal buiten kwam.