Tales of

Sinnoh

Lucie moest lachen toen hij snel terug krabbelde van zijn opmerking. Toen Lucie het de 'autoriteiten' ging vragen, keek Alaric achterom. Hij wist dat ze het aan haar Ninetales ging vragen. "Ik dacht de daadwerkelijke autoriteiten, niet de Ninetales die me overduidelijk haat met een passie." merkte hij toen op. Alya gromde naar hem en hij wist dat hij nog altijd niks goed kon doen bij de vos. Beest zou hem vervloeken als hij nog een vinger verkeerd uit stak naar Lucie. De dramatiek van haar volgende opmerking vond Alaric geheel misplaatst. "Ik heb een keer een ongeluk en meteen ben ik incapabel voor de rest van mijn leven." zuchtte hij even dramatisch terug.

Misty probeerde nog haar best om weer terug te komen in zijn armen, maar helaas. Hij voerde netjes zijn taak uit en toen hij de boter aan Lucie gaf kreeg hij een dankje terug. Daarna kreeg hij meteen nog een opdracht naar zijn hoofd geslingerd. Hij mocht appels schillen. Of hij kon kiezen om er koekjes van te maken. Alaric bleef even staan en staarde naar de handen van Lucie, waar ze de boter had. Koekjes.. appeltaart.. Alaric zag er uit alsof hij de belangrijkste keuzen in zijn leven aan het maken was. "Koekjes," besloot hij toen, puur omdat hij geen zin had om appels te schillen. Want eerlijk? Hij kon dat niet eens. Hij sneed altijd de schil te dik er af en dan bleef er amper wat van de appel over. Dus hij koos de easy way out. "Maar wel als je ze in vormpjes maakt." besloot hij er bij aan te plakken. Wat dat smaakte beter, waren gewoon feiten.