Ze kon alleen niet zeggen dat het echt een verstandige keuze was geweest om met haar vader mee te verhuizen, maar ze hadden ook moeilijk achter kunnen blijven in Kanto. Hierdoor reisden zij en haar zus nu beide rond zonder echt nog terug naar huis te gaan waar hun vader was. Ze kwam er zelf eigenlijk alleen nog als ze spullen nodig had. "Ik kom van Kanto, maar heb mijn eerste pokemon hier gehaald bij de professor." Anders had ze misschien een pokemon gehad die uit kanto wegkwam, maar dat was niet het geval. Het was niet eens een pokemon die origineel bij Sinnoh hoorde, maar dat maakte haar niks uit.
Ace gaf weer een knikje toen ze aangaf dat ze van Kanto afkomstig was en dat ze de Shuppet hier in Sinnoh gehaald had. Het verbaasde hem weinig dat de Shuppet een Pokémon was die niet eens origineel tot Sinnoh behoorde. In Kalos had hij ook talloze Pokémon gezien die niet officieel tot Kalos toebehoorden en hij vermoedde dat dat in meerdere regio’s zo was, beginnend met Johto waar ook Kantonian Pokémon gevonden konden worden. ”Ik ben zelf afkomstig van Kalos,” sprak hij op een kille toon. ”En nu woon ik op mezelf in Jubilife City en maak deel uit van Crescent Moon. Ik had mijn Elekid en mijn Houndour al bij me toen ik vertrok uit Kalos.” En dat was maar goed ook. Hij had zijn Pokémon voor geen geld achter willen laten daar bij zijn familie en zeker niet bij zijn vader.
Kalos was een plek waar ze nog niet eerder geweest was, misschien dat ze ooit wanneer ze de kans had alle regio's af zou willen gaan, maar ze wilde er eerst hard aan werken om haar eigen lab mogelijk te maken. Dan zou ze meer van haar onderzoek kunnen doen wist ze. "Ooit wil ik een keer alle regio's zien." Sprak ze dan ook eerlijk. Maar daarvoor had ze geld nodig wist ze en eenmaal ze een eigen lab had kon ze op uitstapjes gaan naar andere regio's om daar onderzoek te doen. Voor nu was het beter om gewoon in Sinnoh te blijven en hard te werken.
Ace gaf een knikje toen de roodharige aangaf alle regio’s eens te willen zien. ”Dat lijkt me een droom waar je hard voor moet werken, maar wat zeker niet onmogelijk is,” sprak hij op een kille toon tegen haar. Hijzelf vond het prima hier in Sinnoh en had minder de drang om al die regio’s te ontdekken. Hij was eigenlijk totaal niet avontuurlijk aangelegd en hield juist meer van structuur, wat ook de reden was dat hij nu voornamelijk in Jubilife City bleef patrouilleren ondanks dat er in Hearthome City een basis was waar hij eventueel kon verblijven. ”Was er in Kanto geen mogelijkheid om researcher te worden?” vroeg hij aan haar, zich herinnerend dat ze had gezegd dat ze oorspronkelijk uit Kanto afkomstig was. Misschien was het wel omwille van haar familie dat ze verhuisd was naar Sinnoh en was het niet eens haar eigen keuze geweest. Misschien sneed hij nu wel een gevoelig onderwerp aan. Ach, dan moest ze het maar afketsen als ze het er niet over wilde hebben. Hij had geen glazen bol en kon dit soort dingen dan ook niet voorspellen.
Ze wist dat het niet simpel was om ooit alle regio's te ontdekken, maar ze was nog jong en misschien zou ze de kans nog wel hebben een keer. De volgende vraag van de jongen deed haar echter wat ongemakkelijk kijken. Het was niet echt haar eigen keuze geweest om hier naartoe te komen, maar haar vader had willen verhuizen en ze had niet echt de keuze gehad om achter te blijven in kanto. "Mijn vader wilde verhuizen." En haar zus was daardoor vrijwel meteen het huis uit gegaan eenmaal ze in Sinnoh waren en nu was ze zelf ook gevolgd. "En achterblijven in Kanto was geen optie op dat moment." Het was allemaal zo makkelijk geweest als had gekund, maar dat was helaas niet het geval.
Ace liet zijn blik kort naar haar glijden toen ze aangaf dat haar vader had willen verhuizen. Hij gaf een knikje. Hij wist hoe family issues ervoor konden zorgen dat je niet langer op je gebruikelijke stekje kon of wilde blijven. Daar hoefde hij niet over door te vragen en dat was ook zeker niet zijn intentie, want de kans dat er dan vragen over hemzelf zouden komen, was vrij groot en daar had hij geen zin in. ”Ik weet hoe dat dat is,” sprak hij dan ook vrij kortaf, waarmee hij al half en half aangaf dat hij er niet over uit wilde breiden. Zijn blik gleed kort naar zijn Elekid en hij liet zijn blik naar zijn Holo Caster glijden. Het begon al laat in de middag te worden en eigenlijk had hij niet veel meer te vragen of te melden. ”Ik denk dat ik dan maar eens ga,” kondigde hij kil aan. ”Ik heb nog wat dingetjes te doen.” En hij wenkte Inpulsa, die gelukkig meewerkte deze keer en gaf de roodharige een simpel knikje, waarna hij zijn hand in een droge groet naar haar opstak, terug in zijn zakken stak en zich al omdraaide om weg te lopen.
