Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Vandaag was het tijd voor een vriendschappelijk gevecht tussen hem en Alaric. Gezien Alain maar drie van zijn Pokémon bij had, gezien hij wist dat Cas weinig behoefte had aan Pokémon in zijn buurt, was het niet lastig geweest om te bepalen wie hij vandaag in zou zetten. Hij zat dan al op een bankje naast het plein waar ze hun gevecht zouden houden, tweekleurige ogen gericht op de helderblauwe lucht. Ari lag iets verderop van de zon te genieten en Rue lag naast Alain, kop op zijn schoot en ogen gesloten.
Zodra de muscleman in beeld kwam, drukte Alain een snelle kus op de wang van de jongen naast hem, voor hij zich overeind zette van het bankje en een grijns liet zien aan de Muscleman himself:tm:. “Ik was al bang dat je niet zou komen,” merkte hij onschuldig op. “Klaar ervoor?” Hij pakte een Pokéball beet en vergrootte deze, voor hij één wenkbrauw optrok.
Alain had hem om een gevecht gevraagd, en dat was prima. Maar hij had eerst nog wat andere dingen te doen. Hij had met hem afgesproken bij een pleintje in Hearthome. Hij had gelukkig Ash de hele dag rust kunnen gunnen terwijl hij bezig was. Naast hem had hij alleen Salem lopen. De jongen keek kort op zijn Holo Caster, shit. Hij was eigenlijk al iets aan de late kant. Hij floot zachtjes om Salem te wenken en liep met de enthousiaste blauwe vishond naar het pleintje toe. Alain had gelukkig dat hij in de buurt was vandaag.
Er kwam een grijns op zijn gezicht toen hij Alain zag. Hij zat met Casimir op een bankje. Salem stuiterde enthousiast op Casimir en Alain af en ging bij ze onder het bankje liggen. De Vaporeon had hij de hele dag al op sleeptouw genomen, ze mocht nu kalm aan doen. Alleen hopen dat Casimir haar aanwezigheid kon tolereren. Zoals verwacht, maakte Alain een opmerking over dat hij te laat was. "Fashionably late noemen ze het toch?" merkte hij lachend op. Hij pakte de Pokéball van Ash vast en gooide deze omhoog. Op het hoogste van de gooi klapte het ding open en verscheen de Charizard op het pleintje, die zijn vleugels dankbaar strekte. Alaric ving de lege Pokéball en stopte deze weg. "Ash zit al de hele dag in zijn bal, dus hij kan wat verhit zijn." hij had de draak er best vaak uit, als die te lang vast zat werd hij vervelend. "Dames eerst," hij maakte een kleine buiging naar Alain. Klaar om te gaan.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Dames eerst. Wat was het af en toe toch een vervelend ventje. Alain rolde met zijn ogen en ging op zijn plek aan het pleintje staan, waarna hij even naar de Charizard keek. Dit was de Pokémon waar Alaric het over had gehad. De Charizard. Dat was dan de starter en Alaric’s sterkste Pokémon. Voor een moment keek Alain naar Ari, wie een groot voordeel zou hebben… Maar, het was Lara’s kans om zich te bewijzen.
Een Pokéball werd de lucht in gegooid en de wit-blauwe Lopunny liet zich ook voor de eerste keer aan Alaric zien. Alain ving de Pokéball weer en klikte deze vast. “Lara, Rain Dance.” De Lopunny begon blauw te gloeien en al gauw trokken donkere wolken boven hen, waarna het hard begon te regenen. “Nu Swift.” Een simpele aanval waarbij Lara afstand kon bewaren. Omdat Swift niet ontweken kon worden, was hij benieuwd wat Ash en Alaric ermee zouden doen.
Alain rolde zijn ogen op zijn opmerking, maar het was te makkelijk om hem niet te maken. Zijn gezicht vertrok toen hij zag dat het om een Lopunny ging. Oh man. War flashbacks. Hij had de jongen nog nooit zien vechten, dus hij was benieuwd hoe hij dit aan ging pakken. Een momentje om te leren en Ash kon aardig wat hebben. Er werd geopend met Rain Dance, de vrij heldere hemel trok al snel vrij donker bij elkaar voordat de wolken open barstte met water. Iets waar zijn Vaporeon blij mee leek te zijn, die zag uit vanuit zijn ooghoek naar de beginnende plassen rennen om er in de springen. Alaric zuchtte. Ash was nu in het nadeel. Zijn vuuraanvallen tenminste. Dus Alain was niet vies van een beetje strategie. Daarna volgde een Swift. "Incasseren en daarna Air Slash," de schade die de sterren van Swift aanbrachten waren te doen. Hij had Protect kunnen gebruiken, maar dat vond Alaric nog niet nodig. "Gebruik die windvlaag om dichterbij te komen, Thunder Punch." Er was een kleine kans dat hij de Lopunny kon paralyzen, die ging hij pakken ook.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Er was één simpel feit en dat was dat Lara zich makkelijker bewoog dan een Charizard ooit zou kunnen. Alain had een deel van de aanvallen die hij haar had geleerd dan ook op deze snelheid gepland. Met bepaalde aanvallen kon ze snel uit de weg van een andere aanval schieten en de rollen omdraaien. Eén zo’n aanval had hij de Lopunny recent geleerd.
“Wachten!” commandeerde Alain de Lopunny. De Air Slash raakte hierdoor en hij voelde zijn nagels in de palm van zijn hand drukken. Wachten, wachten… “Acrobatics!” Vlak voor de Charizard zou raken met de Thunder Punch, schoot de Lopunny op zo’n hoge snelheid de lucht in, dat het bijna leek alsof ze er nog stond toen de Charizard zijn aanval uitvoerde. Vervolgens kwam de Lopunny met diezelfde snelheid weer naar beneden, een Acrobatics met dubbele kracht uitvoerende, gezien zij geen Held Item had.
its power is doubled to 110 if the user has no held item.
Alain commandeerde zijn Lopunny om te wachten, wat misschien niet slim was. Aangezien Ash er al aan kwam met Thunder Punch. En het leek ook echt even alsof het beest nog stil stond, maar toen was het ineens in beweging. Wat. Alaric probeerde de bewegingen te volgen maar kon het niet bijhouden. Shit. "Mik Dragon Breath op zijn hoofd, weg daar!" De Lopunny bewoog snel. Ash vuurde zijn aanval af. De Dragon Fang die hij de draak gegeven had zou deze versterken - als hij al raakte. Met een klap van zijn vleugels duwde de draak zich naar achteren toe. "Sunny Day!" De regen werd verdrongen door de zonnestralen die door de wolken heen drukte. Nu zou hij het voordeel hebben met zijn vuur aanvallen. Ash had een behoorlijk klap gehad van de aanval van Alain's nare konijn. Het was tijd om van strategie te wisselen.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
De Lopunny landde netjes op haar voeten en toen klonk het volgende commando van Alaric al. Dragon Breath. Er was geen tijd meer om te ontwijken, maar dat was precies waarom— Nee, Alain wist dat hij dat risico niet nu al kon nemen. De Lopunny hield een arm voor zich om de Dragon Breath af te weren, maar zodra de aanval was geland, zag Alain elektrische schokjes over haar heen lopen. Paralyzed. Irritant.
De regen werd weggehaald door een Sunny Day en Alain hief een wenkbrauw. Interessant. “Shadow Ball.” Een simpel commando. De Lopunny vouwde haar handen samen en schoot de ball op Ash af, al was het maar om hem in beweging te forceren.
Zijn blik had nooit geconcentreerder gestaan dan nu. Hij kneep zijn vuist grijnzend samen toen hij de schokjes over het lijf van de Lopunny zag lopen. Ash had afstand, maar zou dichterbij kunnen komen nu. Dat betekende... "Doe Weather Ball, probeer dichterbij te komen." Ash zijn vuur aanvallen waren versterkt door het zonlicht. Maar Weather Ball was nu nog beter, door het gemanipuleerde warme weer zou de bal een fire type worden en in kracht verdubbelen. Alain's commando hoorde hij, maar hij negeerde het verder. Het konijn was paralyzed, die kon toch niet- oh fuck. Een Shadow Ball raakte Ash vol op zijn borst omdat hij daar niet op gerekend had. Alaric dacht na. Kon hij dit doen? Als hij deze aanval zou gebruiken dan zou Ash sowieso één beurt.. "Blast Burn!" de Charizard aarzelde geen moment toen hij het commando gaf. Alaric nam een stap terug, dit was een vrij intense aanval. De Charizard opende zijn bek en Alaric kon niet eens goed zien wat er gebeurde, zo fel was het vuur dat de draak naar de Lopunny schoot. Er was iets wat leek op een ontploffing en toen een bak met hitte. Hij probeerde te zien waar Ash was, maar alles was uitgelicht in vlammen. Oh shit.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Weather Ball. “Water Pulse!” commandeerde Alain de Lopunny. Met een bal water wist ze de Weather Ball kapot te krijgen, waardoor geen van beide Pokémon geraakt zou worden door één van de twee aanvallen. Het water en het vuur zorgde voor een sissend geluid en stoom wat over het veld trok, maar het zicht was niet te beperkt.
Blast Burn.
En dat was precies waarom Alain het risico eerder niet had genomen. “Sorry, Rick. Mirror Coat!” riep Alain uit. De Lopunny knikte en kruiste haar armen voor haar borst, waarna een rode gloed over haar lichaam trok. De Blast Burn raakte en het was zo duidelijk dat het veel schade aanrichtte.
Maar, Mirror Coat richtte dubbel zoveel schade aan bij de tegenstander. En daarbij kon Ash nog niet bewegen. “Thunder Punch als hij nog staat!” De Lopunny balde haar vuist en schoot vooruit, klaar om het af te maken met een Thunder Punch.
A retaliation move that pays back the foe's special attack double.
De Weather Ball loste in het niets op door de Water Pulse die er tegen aan gevuurd werd. En hij was zeker dat hij met zijn volgende zet alles in de pocket zou hebben. Maar ja, high risk was high reward. Of niet. Hij had rekening moeten houden met de aanval die volgde. Hij had deze immers gezien bij de andere Lopunny die hij bevochten had. Het was naïef om te hopen dat de Mirror Coat te laat klaar zou zijn, voordat hij raakte. Maar helaas. De zorgvuldig uitgeplande strategie beet hem nu in zijn eigen reet. De complete kracht van zijn aanval vuurde terug op zijn eigen Pokémon en hij zag hoe de Charizard een stuk naar achter gesmeten werd. Dit was voorbij.
Niet dat Ash daar aan dacht, die probeerde zichzelf weer overeind te drukken. Eigenwijs beest. Alain commandeerde zijn Lopunny voor nog een Thunder Punch, maar dat ging niet gebeuren. "Hey, hey!" Alaric viste in zijn zak voor zijn Pokéball, maar kon die zo snel niet vinden. Shit. Dan maar het veld op rennen, ondanks dat dat gevaarlijk was. Hij stond in no time bij zijn Charizard, rug naar de Lopunny gedraaid. Hij pakte het beest bij zijn schouders vast. "Het is klaar, je bent klaar. Dit was het." boos snoof de draak zijn hete adem naar zijn gezicht. De Thunder Punch die hij elk moment in zijn rug verwachtte bleef uit, dat was een gelukje voor hem. Ash kon bijna net zo slecht tegen zijn verlies als dat hij dat kon. Eindelijk vond hij de Pokéball in zijn zak daarin liet hij Ash terug keren. Toen hij zich omdraaide naar Alain kon hij er nog wel een glimlach van af krijgen. "Die derde badge gaat je wel lukken," hij ging met een boog om de Lopunny heen toen hij naar Alain toe liep. Nare konijnen.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Als hij nog staat.
Het moment dat er werd gezegd dat het klaar was, kwam de Lopunny tot stilstand en vouwde ze haar armen over haar borst. Alain knikte haar toe om te laten weten dat het gevecht inderdaad over was en liep over het veld heen, waarna hij met een kleine glimlach naar Alaric keek. Tot deze om zijn Lopunny heen liep alsof ze de duivel zelf was.
“Komt helemaal goed,” verzekerde Alain hem met een glimlach die bijna wat zelfvertrouwen liet zien. “Lara is mijn sterkste Pokémon. Ik denk dat ze gedumpt is door een Trainer voor ik haar vond, want ze kende al veel aanvallen die een wilde Pokémon niet zou moeten kennen,” legde hij met een knikje naar de Lopunny uit. Ze was dan ook de enige die perfect luisterde. Met haar voelde het alsof hij dit al jaren, en geen paar weken, deed.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Het gevecht was afgelopen en Alaric was dom genoeg om het veld op te rennen naar zijn Charizard. De man had het geluk dat Lara zo goed luisterde, anders had het wel eens verkeerd kunnen aflopen. Heel het gevecht was interessant geweest om te observeren, en natuurlijk was hij blij toen Alain de andere had ingemaakt. Natuurlijk dat hij in stilte voor hem had zitten supporteren.
Er werden nog wat vriendelijke woorden tussen de twee uitgewisseld terwijl Casimir recht stond van zijn plaats en zich naast Alain voegde. Zijn armen had hij losjes over elkaar heen geslagen, één pokébal in zijn hand. “Als je tijd hebt voor nog eentje,” zei hij tegen de andere man waarbij hij de pokébal even bewoog. De roze Noibat was misschien niet ideaal om in te zetten tegen Alaric, m het simpele feit dat het ding roos was, maar waarom ook niet.
Alain vertelde dat het helemaal goed kwam en daar had hij wel vertrouwen in. Alain legde uit dat Lara - zo heette het nare konijn dus - waarschijnlijk gedumpt was door een trainer. Hij snapte die trainer volkomen. "Daar heb je geluk mee dan," kon je het wel geluk noemen? Opgescheept met zo'n konijn. Nee dank u. Casimir kwam in beweging om op hen af te lopen, gevolgd door zijn Vaporeon die vrolijk achter Casimir aan rende. De jongen ging naast Alain staan, armen over elkaar geslagen. Hij zag de Pokeball in zijn ene hand. Casimir vroeg of hij tijd had voor nog een battle. "Hmm, ben de hele dag al druk en-" hij twijfelde even. Zijn blik ging naar Salem, die hem even enthousiast aan keek. Hij kon vast nog wel een battle er achter aan drukken. "Ach weetje, fuck it. Nog eentje dan." hij pakte zelf ook een Pokeball vast. Salem had hij de hele dag al ingezet, dus die zou hij nu niet gebruiken. Met een simpele beweging liet hij de bal openklappen in zijn hand en verscheen naast hem zijn Lairon. "Dit is Titan." vertelde hij met een grijnsje. Alain had Titan al een keer gezien, op een iets minder handig moment.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
En toen stond Cas ineens naast hem. Alain keek de jonge met een brede glimlach aan, waarna hij één wenkbrauw hief toen hij hoorde dat Cas Rick ook uitdaagde. Ah. Dat wilde hij zeker zien. Tweekleurige ogen gleden even nieuwsgierig naar Rick en toen deze begon te zeggen dat hij weinig tijd had, kwam er een grijnsje op zijn gezicht. Durfde hij niet?
Maar, uiteindelijk besloot Rick toch dat hij het aankon. De Lairon kwam tevoorschijn en Alain herinnerde zich de Aron die hij ooit had gezien. “Kom op, Lara,” wuifde hij het konijn mee. Hij stootte Cas nog even speels aan met zijn schouder. “Maak ‘m af,” knipoogde hij, voor hij zelf naar het bankje toe liep waar Cas eerder had gezeten. Rue sprong meteen op schoot en Ari legde zich naast het bankje neer, allen tevreden.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Casimir trok even één wenkbrauw op toen Alaric eerst van plan leek om zijn aanbod af te slaan. De man zou een druk leven hebben, al kon hij zich niet inbeelden waarmee. Maar dan veranderde hij toch van gedacht en liet hij een Lairon uit haar bal. Die was gegroeid. Hij schonk Alain nog een zachte glimlach en knikte kort voor hij zich weer naar Alaric toekeerde. “Die ken ik nog,” mompelde Casimir. Hij kon zich nog goed herinneren hoe hij zijn broek in de vuilbak had kunnen gooien omdat hij de vlekken er niet uit kreeg. Zijn eigen pokébal gooide hij ook in de lucht, en zijn gezicht vertrok toen de roze Noibat vrolijk in beeld kwam. Iedere keer weer vergat hij hoe erg het beest eruit zag. Zo…roos. Zijn voordeel was dat hij de pokémon niet moest voorstellen, want het had geen naam.
“Agility om dichterbij te komen.” De Lairon was trager dan de Noibat en daar moest Casimir gebruik van maken. De roze Noibat schoot vooruit en flitste van links naar recht, te snel om de bewegingen goed te zien. Geduldig wachten hij iets, tot de pokémon dicht genoeg zou zijn. “Nu steel wing.” Een laatste keer verscheen de Noibat uit zicht, om aan de rechterkant te verschijnen. Eén vleugel begon te gloeien, klaar om toe te slaan.
Dat hij eigenlijk moe was van zijn dag werken moest hij maar even verbloemen. Straks kon hij rustig een dutje doen bij Am thuis. Misschien dat hij wel eten bestelde. Maar dat was een zorg voor later. Alain tikte Cas op zijn schouder en zei nog wat. "Ik kan je gewoon horen Alain," grijnsde hij. Hij wist dat de jongen een geintje maakte, maar ook dat hij het ergens meende. Ze zouden zien. Hij was benieuwd wat Casimir in zijn Pokball had zitten. Casimir gooide zijn Pokeball in de lucht en wat er uit kwam was alles behalve wat hij verwacht had bij de jongen. Een knalroze Noibat. Damn. Alaric mikte zijn Holo Caster op het ding om er wat over te kunnen lezen. De roze vleermuis was wel een typische emo Pokemon, alleen zijn kleurschema niet. Hij was sneller dan zijn Lairon, waardoor hij voor een defensive strategie moest gaan.
Hij nam met Titan zijn plek in op het veld, tegenover Casimir. De jongen opende met Agility. "Gebruik die tijd om Harden te doen." Titan zou toch niks kunnen raken nu de Pokemon snelheid aan het maken was. Hierna zou een aanval volgen. Alaric kneep zijn ogen wat samen, maar zelfs dan kon hij niet goed zien waar de vleermuis precies was. "Wachten.." Titan was ook om zich heen aan het kijken, voor een langzame Pokemon was ze erg ongeduldig. De Noibat verscheen, met een fel gloeiende vleugel om Titan een Steel Wing uit te delen. "Laat hem dichterbij komen en doe Rock Tomb." De Steel Wing maakte contact met de schouder van zijn Lairon, maar die voerde op zijn beurt van dichtbij uit op de Noibat. Aanpakken.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
De eerste aanval was min of meer een succes. De vleugel maakte net contact met de Lairon, maar Rick gebruikte het gebrek aan afstand om een eigen aanval uit te kunnen voeren. Het zou onmogelijk zijn om de stenen te ontwijken, Noibat was snel, maar niet zo snel. En het was te laat voor een tweede Agility.
Verschillende stenen maakte dan ook hun weg om hem te omsingelen. “Iron Tail om te ontsnappen,” riep Casimir. Het duurde enkele seconden, maar dan vlogen de brokstukken in het rond. “Ga de lucht in.” Tussen de brokstukken heel vloog de Noibat in de lucht, zodat hij hoog genoeg was voor fysieke aanvallen te ontwijken, maar dicht genoeg om te kunnen aanvallen. Goed, dat zou ervoor zorgden dat ze op dat vlak in het voordeel waren. “Supersonic.” De pokémon opende zijn bek en een heel schril geluid weerklonk. Tegen Rock type aanvallen waren ze erg in het nadeel, dus misschien was het wel beter om vanaf nu afstand te bewaren.
De stenen van zijn Rock Tomb waren te dichtbij om te ontwijken. Mooi. Rock type moves waren hun voordeel nu, omdat de Noibat daar minder tegen bestand was. Alaric keek naar Cas zijn Noibat die Iron Tail gebruikte om weg te komen uit de aanval, afstand nam en toen een Supersonic op Titan afstuurde. De Lairon leek zichtbaar verward om zich heen te kijken. Shit. "Titan, Rock Slide!" maar het werkte niet. Verbaasd keek het beest om zich heen en hij wandelde iets naar links en rechts toe, wankel op zijn poten. Daarna verschenen de stenen van de Rock Slide, die Titan op zichzelf liet vallen. Wat waardeloos dit. Alaric beet geïrriteerd op zijn wang. Maar hij zag de blik in de ogen van zijn Pokémon. Die was niet ver weg. "Luister naar me Titan, nog een keer Harden!" toen de naam van de Pokémon viel kon hij zien dat hij er uit ontsnapte. Het lichaam van de Lairon gloeide kort om aan te geven dat de move uitgevoerd was. Als hij de defense van zijn Pokémon nog hoger kon krijgen.. dan zou de roze Noibat van Casimir nog minder schade aanrichten met zijn afstand moves.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Er werd opnieuw een harden uitgevoerd, waardoor het duidelijk was dat de aanvallen die hij de Noibat kon laten uitvoeren, amper iets van schade zouden kunnen toebrengen. Dat terwijl één aanval van een rock type move, een zware impact zou hebben op de Noibat. Casimir onderdrukte een zucht terwijl zijn blik van de Noibat afzakte naar de Lairon. Flying type moves zouden niks doen dus hij moest hij het hebben van het kleine arsenaal aan andere aanvallen dat ze hadden.
“Begin met double team.” Met één vinger was Casimir hevig aan tikken tegen zijn bovenarm terwijl hij toekeek hoe de Noibat aan het vermenigvuldigen was tot het onmogelijk was om te zien wie de echte was. “Nu op de Lairon af, omsingel hem.” Al de Noibats vlogen op de Lairon af, langs alle kanten. “Iron Tail.” Zelf had hij ook geen idee welke Noibat de echte was, maar schuin achter de grotere pokémon, viel het kleine roze ding aan met een lange gloeiende staart.
De opgebouwde defense zou hem goed van pas komen in het gevecht verder. Vechten met Titan was weer compleet anders dan met Ash. En zelfs daarmee moest hij ook een iets minder.. explosieve strategie pakken om mee te werk te gaan. Maar dat was een zorg voor later. Casimir besloot om Titan nog verder te verwarren met een Double Team. Meerdere kopieën van zijn Noibat verschenen op het veld en zelfs hij kon niet meer onderscheiden welke de goeie was. Alaric zijn gezicht vertrok zich in een frons terwijl hij uit probeerde te zoeken of er iets van een herkenningspunt was om te zien welke hij zou moeten raken. Maar het duurde niet lang voordat er een vervolg aanval kwam. Een Iron Tail raakte zijn Lairon vol op zijn hoofd. Zijn opgebouwde Defense ging naar de knoppen op deze manier. "Gebruik Iron Head om hem weg te krijgen." hopelijk zou dat ook meteen met het Double Team probleem dealen. "Probeer hem nog een keer te raken met Rock Slide!" Als hij de vleermuis nog een paar keer goed kon raken, misschien dat hij hem dan uit de lucht kon werken.
