Tales of

Sinnoh

Een geïnteresseerde blik verscheen in Aurora’s ogen toen Tyson aangaf dat hij een coördinator was. Dat was wel een heel andere richting op dan een trainer, maar daarom zeker niet slecht of zo. ”Dan heb je wel al de nodige ervaring om zo’n contest naar een goed einde te brengen,” sprak ze bewonderend. ”En ik denk dat je met zo’n Pokémon zoals Sparkles zeker de nodige positieve aandacht trekt als je hem een beetje beter traint.” Het was immers niet erg aangenaam als de Pokémon vrij wispelturig zou reageren tijdens een contest, maar hij was ook nog jong. Tyson zou er vast wel komen, daar was ze zeker van. De vraag werd vervolgens aan haar teruggesteld en Aurora grinnikte. ”Ik ben van plan om het ver te schoppen als trainer zijnde, maar tot dusver heb ik nog niet heel veel gedaan om dat waar te maken.” Haar wangen werden een beetje rood. ”Ik vind het leuker om eerst wat mensen te leren kennen en bekend te worden met mijn omgeving voordat ik me op het echte werk stort, dus het is een work in progress,” zei ze snel tegen hem, om niet als een stumper over te komen. Ze besloot uiteindelijk voor een steak en friet te gaan en legde de menukaart neer, waarna ze zich weer naar Tyson richtte. ”Heb je al veel andere coördinators ontmoet?” vroeg ze vervolgens nieuwsgierig.

Aurora kreeg toch wel weer wat goede moed toen Tyson aangaf dat het wel goed zou komen. Ja, dat was iets waar ze zelf wel in moest geloven. Als ze er zelf al geen hoop meer in had, dan zou het zeker niet goedkomen. Ze liet haar azuurblauwe blik naar hem glijden toen hij aangaf dat hij niet veel andere coördinators tegen was gekomen en dat hij ze, voor zover hij wist, op één hand kon tellen. ”Aww, ik weet zeker dat dat niet waar is,” zei Aurora met een goedmoedige glimlach tegen hem. ”Zeker niet nu de lockdown voorbij is en ze in Sinnoh weer terug volop contests aan het invoeren zijn. Dat moet vast aandacht trekken binnen Sinnoh en anders wel van andere regio’s.” En ze wilde er nog meer over kwijt, maar net op dat moment kwam de ober aanzetten en nadat Tyson had besteld, bestelde Aurora een steak met friet en een cola. ”Mijn ogen zullen vast wel weer groter zijn dan mijn maag, maar ach. Laat ik het maar eens proberen,” grinnikte ze naar Tyson toe. ”Van welke regio ben je eigenlijk oorspronkelijk?” vroeg ze aan hem. Hij had immers iets over een andere regio gezegd, dus ze vermoedde dat hij niet oorspronkelijk van Sinnoh was. Ze had hem in elk geval nog nooit gezien, al wilde dat natuurlijk niet veel zeggen. Sinnoh was vrij groot wat dat betrof.