Tales of

Sinnoh

Het was weer bijna dié tijd van het jaar. De dag van de liefde, van de koppeltjes, hoe dat je het ook wilde noemen. Anyway, Iris had nooit echt iemand gehad om die dag te vieren op één of andere eikel na waar ze nooit mee om had moeten gaan en ze wist dat Darren ook maar alleen zou zitten met dit soort dagen. Ze wist ook dat hem dat weinig kon schelen en dat hij het haar waarschijnlijk niet in dank af zou nemen als ze dat als excuus ging aanhalen om samen naar de film te gaan. En dus had ze hem uitgedaagd door te sturen dat ze best een enge film durfde te zien. Ze had Darren’s grijns zich al bijna voor kunnen stellen aan de andere kant van de Holo Caster en het beviel haar ook niet hoe hij net iets te snel akkoord ging, maar hier waren ze dan. Als een soort van… date? Een horror date, wel te verstaan. Alleen al de gedachte liet een rilling over haar rug gaan, maar ze mocht niet aan Darren laten merken dat ze nu al op haar schreden terug wilde keren. En ze wist dat het Darren waarschijnlijk vrij weinig uit zou maken hoe dat ze er uit zag en het hem waarschijnlijk ook niet eens op zou vallen, maar toch had ze haar best gedaan om er leuk uit te zien vandaag. Een jurkje met de lengte tot net voorbij halverwege haar dijen, een doorzichtige legging, enkellaarsjes en wat sieraden om haar arm en nek hadden het plaatje compleet gemaakt. Ze had zich ook licht opgemaakt, al had ze dat wel miniem gehouden omdat ze prima zonder make-up kon. Gewoon wat mascara en lichte eyeliner om haar ogen te accentueren en wat lip gloss, meer niet. Het zou allemaal best oké zijn geweest ware het niet dat ze best stuntelig haar evenwicht verloor toen ze naar achteren sprong om op een muurtje te gaan zitten. Natuurlijk had ze de afstand weer verkeerd ingeschat en in plaats van met haar kont op het muurtje terecht te komen, lag ze niet veel later met haar rug in het gras en luid proestend met haar gezicht naar de lucht gericht. Yep, typisch.

Hoewel de val uiteraard best wel veel zeer deed, kon ze het niet laten om zichzelf voor te stellen hoe ze op haar bek ging. Het feit dat haar jeugdvriend een paar seconden later zich over haar heen boog met een vrij serieus gezicht en gevolgd door een nog serieuzere vraag maakte het er niet beter op. ”Ik wilde overduidelijk eens zien hoe de wereld er uit zag vanuit het perspectief van een Caterpie,” zei ze op een sarcastische toon tegen hem. Vervolgens duwde ze zichzelf overeind en wreef met een zucht over haar rug. ”Ik word hier te oud voor,” zei ze op een dramatische toon tegen Darren, gevolgd door een pruillipje. Ze wist dat het op hem echter weinig effect zou hebben en dus rolde ze met haar ogen, waarna ze naar de ingang van de cinema knikte. ”Zullen we dan maar? Je hebt me wel weer genoeg op mijn bek zien gaan vandaag. Dat zal niet nog eens gebeuren.” En alsof het universum haar uitdaagde, bleef de hak van haar enkellaarsje tussen de spleet van twee stoeptegels steken en stamelde ze onhandig in de richting van Darren terwijl ze wanhopig naar zijn hand probeerde te grijpen om zichzelf overeind te houden. Want ja, als zij op haar bek ging en ze kon hem erin meesleuren, dan deed ze dat ook. Zo’n goede vriendin was ze dan wel weer.

”Oh ja, dat is waar ook,” zei Iris met een lichte grijns om haar lippen. ”Jij bent al zowat bejaard.” En ze stak haar tong naar hem uit. Ze vond het zowel één van zijn goede als zijn slechte eigenschappen dat hij altijd zo serieus kon blijven op alles. Ze kon zich dan ook prima inbeelden hoe dat hij geen spier verrekt had nadat zij tegen de grond was gegaan. In elk geval hielp hij haar overeind, al lagen ze bijna net weer zo snel met hun tweeën op de grond toen ze weer struikelde nadat ze uitdrukkelijk had gezegd dat ze dat niet meer ging doen. ”Och Darren, mijn rots in de branding,” zei ze op een plagerige toon tegen hem, al liet ze zijn hand wel weer los nadat duidelijk werd dat ze beiden niet meer om zouden vallen. Ze liet haar blik kort door de ruimte glijden en ze richtte haar blik naar de koppeltjes die duidelijk van plan waren om naar één specifieke film te gaan. Ze onderdrukte een zachte zucht. Ze wilde bijna aan Darren vragen of zij daar ook niet naartoe konden gaan, maar het was echt een film voor koppels en ze zag Darren daar nu niet bepaald zitten. Haar blik viel op de poster met de horrorfilm die ze zouden gaan zien en er ging kort een huivering door haar heen. Maar nee, ze ging nu niet op haar schreden terugkeren en dapper stapte ze naar het loket waar ze hun tickets bestelde. ”Krijg jij ook al Valentijnskriebels als je dat ziet?” vroeg ze nonchalant aan Darren, knikkend naar de koppels. Een lichte grijns verscheen om haar lippen omdat ze zo half en half kon inschatten hoe hij ging reageren, maar het was te leuk om niet te doen.

Het rode hoofd van Darren had ze al wel verwacht en Iris kon het niet laten om plagerig zijn wang voorzichtig tussen haar duim en wijsvinger te nemen. ”Oh zo schattig, Darrie,” zei ze vervolgens op een overdreven hoge toon, alsof ze één of andere lang verloren tante van hem was. De vraag over de horrorfilm liet haar zijn wang loslaten en hem verontwaardigd aankijken. Als een actrice legde ze haar hand op haar borst en keek hem hooghartig aan. ”Het is net alsof die film voor mij gemáákt is,” zei ze op overdreven toon. En ze liep door naar de zaal, maar haar blik gleed toch stiekem naar Darren en een licht vertederd glimlachje verscheen om haar lippen toen hij eindelijk alle koppels om zich heen op leek te merken. Voordat ze bij de zaal kwamen, kwamen ze eerst nog voorbij een winkeltje waar ze snacks konden kopen. Iris was er echter vrij zeker van dat ze toch niks binnen kon houden als ze iets engs gingen kijken en dus koos ze enkel voor een drankje. ”Ik betaal,” zei ze zonder naar Darren om te kijken en zonder te zien of hij daadwerkelijk ook iets genomen had, rekende ze hetgeen af wat haar aan werd gerekend. Ze pakte het flesje cola en liep gelijk door naar de zaal, waar ze Darren voor liet lopen omdat hij maar moest kiezen waar ze gingen zitten. ”Niet vlakbij de speakers,” zei ze nog snel tegen hem. ”Anders eh… krijg ik oorpijn.” Wat een slecht excuus. Darren wist ook wel dat ze dat zei omdat ze anders zowat een hartaanval zou krijgen van elke enge scène, maar ze hield de schijn er nog goed op door zo nonchalant mogelijk in zijn richting te kijken. Vond zij dan toch.

Natuurlijk koos Darren een plek in het midden waar ze alles goed konden zien. Dat had voor haar nu ook weer niet gehoeven, maar oké. Het was tenminste niet helemaal vooraan én niet te dicht bij de speakers, dus dit was prima. Het was nog wel even eer dat de film begon en Iris richtte haar blik naar haar beste vriend. ”Weet je zeker dat je hier met mij wilt zitten in plaats van met één of ander leuk, knap meisje?” vroeg ze plotseling. Ze beet kort op haar lip. Wat was dat nu weer voor een vraag? ”Ik bedoel dat je op een leeftijd komt dat…” Dat wat? ”Misschien zou het niet zo slecht zijn als je meer meisjes leert kennen dan mij alleen,” voegde ze er zachter aan toe. Dat gold dan eigenlijk ook wel voor haar, maar ze had er simpelweg geen behoefte aan gehad om een leuke jongen te leren kennen. Sure, ze had er genoeg gezien en was er ook genoeg tegengekomen tijdens haar reis, maar het was niet echt in haar opgekomen om hun uit te vragen. En ze wist niet waarom, maar het idee dat één van die knappe meisjes in de inkomhal de aandacht van Darren trok, voelde toch ook wel… wrang aan. Al kon ze er niet goed haar vinger op leggen waarom dat dat was.

Ze haalde haar schouders op. ”Ik vind dat diegenen die je daar al voor afschrijven helemaal niet de moeite waard zijn om te leren kennen,” zei ze iets feller dan nodig was. Ze wist toevallig wat voor geweldig persoon Darren was, maar helaas keken mensen niet verder dan de façade die hij opzette. Ze wist dat buiten Warren en zijzelf bijna niemand wist hoe dat Darren in elkaar zat en ergens vond ze dat wel jammer, maar Darren leek daar duidelijk anders over te denken. ”Maar ik snap het ergens wel,” voegde ze er iets luchtiger aan toe om het venijn van haar woorden van daarnet weg te nemen. ”Waarom met andere meisjes om willen gaan als je mij als beste vriendin hebt?” Ze stak haar hoofd quasi hooghartig in de lucht en grinnikte daarna. Ze liet haar blik kort naar de mensen glijden die binnen kwamen en zag dat het er niet gek veel waren. Waarschijnlijk omdat de film ook al wel even draaide. Of omdat niet veel mensen rond deze periode naar een horrorfilm gingen. Oh well. Ze pikte twee stukjes popcorn uit de bak van Darren en liet haar blik vervolgens naar het scherm glijden. ”Oh nee,” kreunde ze zachtjes toen de lichten uit begonnen te gaan. Ze was hier mentaal niét klaar voor.

Iris knipperde wat verrast door de vraag van Darren. Ze had niet gedacht dat ze het over dit soort onderwerp gingen hebben, zeker niet als het ging over haar niet bestaande liefdesleven. ”Ik heb er genoeg ontmoet en zeker ook wel interessante, maar verder dan een eerste ontmoeting is het niet gegaan,” zei ze tegen hem. Darren was eigenlijk de enige jongen waar ze zo vaak mee af sprak, maar dat vond ze prima. Ze was graag in zijn buurt en ze nam aan dat dat wederzijds was. Darren kennende zou niet met haar afspreken als hij daar geen zin in had. De lichten gingen uit en na wat reclames begon de film al meteen op een vrij spannende manier. Iris deed haar best om zo uitdrukkingloos mogelijk te kijken, maar toen het hoofdpersonage werd verrast door één of andere lelijke kop met vettig zwart haar en een gezicht dat ver van menselijk was, kon ze het toch niet laten om Darren’s hand vast te pakken. Ze boog zich wat meer naar hem toe zodat haar neus half in zijn nek lag en verschuilde zich achter zijn brede schouder, waar ze over het randje naar de film keek. ”Dat was echt eng,” zei ze op een zachte toon tegen Darren. Doordat ze zo dichtbij hem was, viel het haar op dat hij best wel aangenaam rook. Ze knipperde wat verward met haar ogen. Waarom dacht ze daar zelfs nu op dit moment aan? Waarschijnlijk omdat ze zichzelf af wilde leiden met alles wat niet met die stomme film te maken had.

Zoals gewoonlijk reageerde Darren niet echt onder de indruk zijnde. Iris kon wel aan hem bewonderen hoe hij zijn emoties altijd zo onder controle kon houden en dat er zelden momenten waren geweest waarop ze hem zijn geduld echt zag verliezen. Ze kon zich ook herinneren dat ze die momenten best eng had gevonden – zelfs nog enger dan de film – en dat ze altijd heel blij was geweest dat Darren aan haar kant stond en niet tegen haar was. ”Hoe kun je nu in Arceus naam rustig popcorn eten en genieten van zo’n film?” siste ze. Ze liet haar blik weer naar de film glijden en onderdrukte een zucht. Een familie met kinderen die in een huis ging wonen waar het vroeger gespookt had. Waarom ook niet. Omdat het ietsje minder eng was en vooral gesprekken tussen de familie had ze zijn hand inmiddels losgelaten en had ze haar hoofd achter zijn schouder uitgehaald, al nam ze die positie weer even snel in toen het spannende gedeelte weer bevond. ”Ja, ga de kelder maar in. Want dat is zo’n goed idee ’s avonds laat als je een luide klap hebt gehoord,” prevelde ze sarcastisch. Het enge demonische gezicht verscheen weer opnieuw en deze keer pakte Iris Darren bij zijn arm vast. Ze probeerde naar het scherm te blijven kijken, maar koos toch de veiligheid van Darren’s nek en de stoel achter zich toen het wel heel spannend werd. ”Wel, dat viel behoorlijk mee,” merkte ze nonchalant op nadat de enge scène voorbij was en er weer een rustigere scène kwam. Alsof er niets gebeurd was.

Iris richtte haar blik naar Darren en vernauwde haar ogen kort toen hij zijn opmerking maakte. ”Honderd procent,” zei ze toen op een dappere toon, maar die bravoure verdween even snel als dat het was gekomen toen het volgende enge moment zich aankondigde en ze haar gezicht weer achter zijn schouder verborg. Maar goed, de film kwam tot een einde en Iris voelde de spanning in haar spieren eindelijk weggaan toen de laatste credits van het scherm rolden. ”Wel, dat was voor herhaling vatbaar,” zei ze met een zucht. ”Bedankt trouwens voor je steun. Ik weet zeker dat elk meisje zich ontzettend veilig bij je zou voelen,” liet ze er sarcastisch op volgen. Ze was er vrij zeker van dat Darren haar meer had uitgelachen dan dat hij van de film had genoten. Maar goed. Het was natuurlijk ook wel een beetje haar eigen schuld, ondanks dat ze dat niet toe wilde geven. ”Oh ja!” riep ze bijna uit terwijl ze naar buiten wandelden. Ze opende het voorste vakje van haar handtas, waarna ze er een badge case uit tevoorschijn haalde. Ze opende deze en liet Darren de badge zien die ze had gewonnen. ”Dit was ik je nog vergeten te vertellen,” zei ze met een grijns tegen hem. De Butterfly Badge had wel wat moeite gekost om te winnen, maar het was haar dan toch gelukt.

Een lichte grijns gleed om haar lippen heen toen Darren zijn opmerking maakte. ”Het helpt wel dat je brede schouders hebt,” zei ze met een lachje tegen hem. Als ze immers één ding moest noemen dat ze aantrekkelijk aan hem vond, dan was het wel dat. Het voelde echter raar om zo over haar beste vriend te denken, dus ze liet dat onderwerp maar snel achter zich. Haar blik gleed naar hem toen ze de Bug badge aan hem liet zien en ze rolde bijna met haar ogen omdat ze precies wist waar hij aan dacht. ”Een Frostmoth en een Vivillon,” zei ze op een geamuseerde toon tegen hem. ”De rest van haar team heb ik niet gezien, maar ik vermoed dat ze wel een volledig team heeft.” Ze dacht dat elke gymleader dat wel zou hebben om zijn of haar zwaktes zo veel mogelijk te verbergen. ”Zou een Bug type gymleader geen leuke positie voor je zijn als heel dat researcher dingetje niks wordt?” vroeg ze aan hem terwijl ze haar badge weer in haar badge case stak.