Ze vielen op hun zij, maar Myr ging doodleuk verder met de ander zijn haar. Zijn gezicht tegen de ander zijn hals aanlegende had hij enkel een oog gericht op de paarse lokken van de ander. Hij liet zijn vinger erdoor gaan en bracht ze in een vlechtje. Het was dat hij altijd zijn haar zelf had gevlecht, dat hij heel goed was met het doen van anderen hun haar. De laatste tijd was hij echter... Was het lui... Of... iets anders? Hij had er ergens geen puf meer voor om ervoor te gaan zitten en het te doen. Hij zorgde ervoor dat zijn lokken niet in zijn ogen kwamen en dat was het. Had hij de laatste tijd zitten denken om zijn haar te knippen en zelf te kleuren? Zeker. Hij had zijn haar altijd lang gehouden en mooi verzorgd, maar de laatste tijd was het gewoon... Wat was het nu nog ertoe? Het zat enkel in de weg.
Hij grinnikte even zachtjes toen Shui sprak, liet zijn handen verder werken, tot hij klaar was. Langzaam draaide hij zijn hoofd wat, waarna hij wat naar achter bewoog. Zijn benen nog steeds wat losjes om de ander heen, bleef een hand om de hals van de ander. Hij bekeek Shu even van deze positie, schuin op het bed... En knikte glimlachend, goedkeurend, waarna hij zijn hoofd neerlegde op het bed. Rustig begon hij te gebaren. 'Je hebt nog steeds leuk haar,' gebaarde hij kalm naar de ander. Nu de ander een mooie vlecht in de haren had, krulde de glimlach breder op zijn lippen. Hij vond het wel schattig zo. Maar hij wist bar goed dat meerdere stijlen de paarsharige zouden staan. Daar had ie zeker het gezicht voor. 'Heb jij inmiddels een Pokémon?' gebaarde hij rustig naar de ander.
Sometimes the wrong choices bring us to the right places.
193
101
CHARACTER INFO
OOC INFO
Myrddin vond het blijkbaar tijd om te vlechten. En niet zijn eigen haar, nee dat van Shui. Hij zuchtte zacht terwijl hij zijn ogen sloot. Myrddin die zijn haren vlocht was toch ergens wel nostalgisch. Het lag heerlijk rustig en vertrouwd zo. Als het te lang zou duren, viel hij vast en zeker in slaap. Het was niet dat hij slecht geslapen had sinds hij hier was. Maar goed slapen was toch wel anders. Zo op zijn gemak en veilig had hij zich nog niet gevoeld sinds hij naar Sinnoh was gevlucht.
Op het moment dat Myrddin begon te bewegen, opende hij een oog, om hem in de gaten te kunnen houden. Aan de ene kant vertrouwde hij de ander nooit honderd procent. Hij wist prima dat Myrddin -en hij zelf als ze samen waren- echt een ei kon zijn. Daarnaast wilde hij het ook kunnen zien als Myrddin naar hem signde. Ze hadden immers niet echt een andere manier van communiceren. 'Je hebt nog steeds leuk haar,' signde de blonde man dan ook zodra hij weer terug was gaan liggen. "Jij ook", signde hij met een halve grijns terug. Hij was wel een beetje slaperig geworden hiervan. 'Heb jij inmiddels een Pokémon?' werd hem gevraagd. Lui tilde hij zijn arm op en wees richting de pokéball die op het bureautje lag. Als hij de pokémon wilde zien, moest hij zelf maar even gaan kijken.
Hij lag enorm goed hier. Wilde zich eigenlijk meer tegen de ander drukken. Want hoe je het ook draaide of keerde, dit voelde vertrouwd en hij was enorm moe. Hij had geen Miko meer die hem gerust kon stellen in bed. Niet dat hij veel deed, maar de aanwezigheid van iemand hielp enorm. Zolang hij iets van positieve gevoelens bij ze kon leggen was het ok. maar als het iemand was zoals Vi, zoals Shu, dan kon hij al zijn vertrouwen bij hun leggen. Zo had hij vaak wel kunnen slapen als Vi op bezoek kwam toen hij in het ziekenhuis lag. Meestal alleen als ze er was. Het voelde veilig als iemand bij hem was, alsof hij even zijn muren kon laten vallen. Rustig keek hij naar de ander. Zijn haar ook... Een glimlach trok over zijn gezicht, terwijl hij even zijn verminkte hand door zijn eigen haar haalde om het wat beter te leggen. Een Pokémon... Hij wees naar het bureau. Hm. Hij keek even op en maakte even een zacht instemmend geluidje, voordat hij meer naar de ander toekroop en zijn hoofd tegen de ander zijn borstkas aanlegde. Nee, geen zin om op te staan. Hij lag te goed hier. Misschien werd het tijd voor een nap. Hij bracht zijn armen wat naar boven terwijl hij opkeek. Voorzichtig bracht hij zijn vingers wat door de haren van de ander, hem zachtjes aaiende terwijl hij zich beter tegen hem aanlegde. Het lag wel goed zo.
Sometimes the wrong choices bring us to the right places.
193
101
CHARACTER INFO
OOC INFO
Blijkbaar was opstaan om de pokémon te bekijken, te veel gevraagd. Hij keek op en maakte een instemmend geluidje maar kroop vervolgens toch weer tegen Shui aan. Okay, dan was het blijven liggen in plaats van pokémon kijken. Een zachte maar diepe en tevreden zucht verliet zijn lippen terwijl Myrddin met zijn handen aan zijn haar zat. Dit was comfortabel. Zo comfortabel dat hij nog wel uren zo kon blijven liggen. Langzaam begon hij dan ook weg te zakken. De spanning van de afgelopen dagen kon hij loslaten. Niet geheel bewust smolt hij nog verder tegen Myrddin aan, voor zijn bewustzijn vertrok naar dromenland.
Het duurde niet lang voordat Shu in slaap leek te vallen. Een glimlach krulde om de lippen van de blonde jongen, waarna hij zijn hand rustig langs het gezicht van de ander streek, om uiteindelijk zich meer tegen hem aan te nestelen. Zich goed legende zodat hij ook een dutje kon doen was iets dat hij zeker wilde. Hij had zo'n slaaptekort en hij wilde niks liever dan slapen. Maar de paniek, elke nacht, elke avond. Hij wist dat het beter werd met mensen. En hij was er zeker van dat hij kalmte kon vinden als hij bij hem was. Hij had in maanden zich niet zo veilig gevoeld als nu. Maanden? Nee, jaren. Bij Rick had hij zich nooit volledig veilig gevoeld en bij Miko was die veiligheid er mentaal wel, maar er knaagde altijd wel iets in zijn achterhoofd dat aangaf dat het niet zo zat, dat het niet zo mocht lopen. Al die dingen zorgden ervoor dat hij nooit echt vast kon slapen. Een lichte slaper was hij zeker, tenzij hij bij Shu was, dan werd het plots allemaal een stuk makkelijker. En zo ook nu, dommelde hij in, waarna hij zijn hoofd meer tegen de ander aanlegde. Het geluid van diens hartslag een ritme die hij wist te volgen, tot hij eindelijk rustig lag te slapen.
