Tales of

Sinnoh

Hij was net Lucie naar het festival gekomen en liep nu een rondje in zijn eentje. Valentijn was niet zijn ding. Alain had hem nog even op de feiten gedrukt met de video die hij verstuurd had. Niet dat hij er heel erg mee zat. Hij vierde de feestdag al 22 jaar hetzelfde, namelijk niet. Heathome was wel leuk aangekleed. Overal hartjes, dingen om te doen. Hij had over Swanna boat rides gehoord, hij had een standje met een Froakie er op gezien en er was nog iets met chocola. Alaric was ergens op een bankje gaan zitten en keek naar de mensen die voorbij liepen. Totdat één gezicht hem wel heel bekend voor kwam. Het was vooral het haar wat hij meteen herkende. "Alain!" Alaric floot op zijn vingers, maar trok daarmee ook de aandacht van andere mensen die over het festival struinde. Hopeloos. Hij stond op en stapte daarom maar op de jongen af. "Waar heb je je aanhangsel gelaten dan?" hij was bijna niet meer zonder Casimir te vinden.

Er was geen ontkomen aan. Alaric had hem gezien. Alain wuifde naar hem toen hij dichterbij kwam. Oh wat erg. Van zijn gezicht was af te lezen dat hij dit scenario niet verwacht had. Casimir was ergens. Sure. Hij was even vergeten dat de emo hier woonde en ze letterlijk elk moment van de dag het festival konden bezoeken zonder de halve regio door te moeten. Al snel werd de vraag gesteld wat hij hier deed. "Mag ik niet genieten van een festival als ze er zijn?" hij haalde zijn schouders op. "Ik heb Lucie het huis uit getrokken voordat ze weer een heel weekend in studieboeken zou zitten. Kind is alleen maar aan het leren en lezen. Frisse lucht is goed voor je." toen pas besefte hij zich dat Alain dit heel anders op kon vatten dan bedoeld. "Voordat je er iets achter zoekt, het is geen date." dodged a bullet. Of juist niet.

Magikarp op het droge. Wat erg. Alaric zuchtte. "Kan hetzelfde zeggen over jou zonder Casimir zien." er stond een opmerking over een priester klaar. Maar dat is bij nader inzien niet zo'n strak plan. Hij gaf Alain geen ongelijk, Valentijn was niet zijn feestdag. Maar elke kans om Lucie was sociale ervaringen op te laten doen moesten aangegrepen worden.

Hij rolde zijn ogen dramatisch toen hij benadrukte dat het absoluut geen date was. Maar dan op een sarcastische toon. "We zijn hier gewoon als vrienden, jij zoekt veel te snel overal wat achter." of ze niet ook al in de Swanna Boats geweest waren. Nou. "Jawel, maar dat doet er niet toe." al was dat waarschijnlijk tegen dovemansoren gezegd, want Alain zou alleen maar het woord "ja" registeren.

Vastgeplakt? Dat was nog een milde term om het te omschrijven. Maar blijkbaar zat hij nu bij Casimir in huis? Dat stuk had hij even gemist. "Je zit daar nu in huis? Ik dacht dat je een eigen huisje had?" daar was hij nog geweest om op Alain te passen toen hij net dat ongeluk gehad had. Waren ze nu al samen gaan wonen? Dat ging wel heel snel.

Of hij nee zou zeggen als Lucie hem op date vroeg. "Ik zou geen nee zeggen," Lucie was hartstikke aardig, ondank dat ze hem soms roastte. Maar dat kon hij hebben. Van haar en Amelie althans. En Alain, een beetje. "Maar dat zou impliceren dat dat überhaupt zou kunnen gebeuren. Ik weet toevallig dat de kansen zeer nihiel zijn dat die situatie zich ooit voor gaat doen." hij werd niet voor niks minderjarig genoemd in huize Sioux. Het was duidelijk dat beide geen enige manier van gevoelens op die manier voor hem hadden. En dat was oké. Want zoals het was werkte het prima en Alaric had geen plannen om dat binnen nu en heel snel te veranderen.

Er trok een zichtbare frons in zijn gezicht toen Alain het had over een huis in Sandgem. Dus hij was verhuisd? Maar Miko zat daar nu in omdat Myrddin.. Iets gedaan had? Zijn hoofd draaide overuren. Zijn laatste encounter met Myrddin was ook alles behalve soepel gegaan. Alaric zuchtte opnieuw. "Misschien had ik Miko niet daar heen moeten brengen toen ik hem vond," hij voelde zich een beetje schuldig voor het feit dat zijn foute keuze dit veroorzaakt had. "Myrddin valt van het ene probleem in de ander en dat heb ik een beetje onderschat." klonk het toen grimmig. Niet dat hij een haar beter was. Maar alles was uiteindelijk goed gekomen, hij had zijn leven voor zo ver het was weer op kunnen pakken. Er waren alleen wat extra taken bij gekomen.

Alain maakte de opmerking dat hij hetzelfde gezegd had over Casimir. "Dit is honderd procent anders. Lucie en ik zijn gewoon goeie vrienden. Dat we in hetzelfde huis wonen komt alleen door Amelie." daar hoefde hij verder niks achter te zoeken. Daarbij leefde Alaric nog steeds in het idee dat hij het niet waard was om relatie materiaal te zijn. Dat was niet iets dat hij zich kon veroorloven. Zeker nu niet meer.

De toon van de vraag die naar hem terug gekaatst werd vertelde al genoeg. Hij had inderdaad die supermarkt video destijds gezien. "Ik kende Myrddin alleen als dat jochie uit Hoenn wat ik een paar keer gezien heb. Ik dacht dat dat voorval eenmalig was. Dat was mijn fout." en dat gaf hij ook eerlijk toe. Toen de volgende woorden echter vielen kon hij niet anders dan uit zijn sloeg schieten. "Hij zei wat." zijn stem was iets harder dan hij gewild had. Waardoor een paar mensen hun hoofd draaide en hij weer iets indimde. "Is dat wat die kneus je verteld heeft? Er is niemand gebruikt. Alles wat er die avond gebeurde was met toestemming. Misschien heb ik het iets lomp afgekapt en op z'n gevoelens gestampt, maar dit is wel heel laag. Ik heb toch nog een appeltje met hem te schillen na dat heel Gible incident laatst." hij had niet eens geprobeerd om dat ding terug te fluiten. Sure wat hij gedaan had was ook niet ook, maar was harmless vergeleken met de tanden die in zijn been gegaan waren.

Hij werd als saai bestempeld. Misschien was dat ook wel zo. "Misschien op romantisch gebied wel. Lucie is heel aardig, ze was heel lief voor me toen ik overhoop lag. Er stond best vaak taart voor de deur van mijn slaapkamer." er kwam een lichte glimlach op zijn gezicht. Lucie had hem door de shit getrokken voor z'n ongelukje sure, maar ze had ook altijd hulp aangeboden als hij het nodig had. "Wat heb jij met Casimir gedaan voor Valentijn dan?" hij zou ook echt niet weten wat hij moest doen op zo'n dag. Uit eten? Bloemetje kopen? Lastig.

Het viel niet goed te praten en dat wist hij nu ook. Hij moest sowieso iets voorzichtiger mensen uitzoeken waar hij zijn vertrouwen in legde. Alain stond hoog op het lijstje, maar zeker nog niet op het punt waar hij Am en Lucie had staan. Al betwijfelde hij ook of er ooit nog iemand op dat punt van vertouwen ging komen. Lu en Am volgde hij blind zonder vragen. Dat zou hij bij Alain alleen doen na vijf shots. Het woord Gible triggered iets bij Alain, aangezien dat hetgene was wat hij herhaalde. "Een knalroze afzichtelijke Gible. Nare Pokémon. Hij liet hem er uit en het ding ging meteen in de aanval op mij, Myrddin deed niet eens een poging om hem te stoppen en toen ik het beest weg wou schoppen zette hij zijn tanden in mijn been." dat was ook een domme actie geweest. "Ik heb het niet zo op Gibles. En dat heb ik gezegd. Maar hij luisterde niet." hele nare pokemon. Alaric wou er niks mee te maken hebben.

Hij ontving een por in zijn maag van Alain. Er kwam een zachte 'oof' uit Alaric. "Wil je nou zeggen dat ik dik ben?" onmogelijk. Alhoewel, hij had wel een aantal weken plat gelegen dus het kon maar zo. Niet dat hij het er in no time weer af zou trainen. "Ze heeft geprobeerd het me te leren, maar ik kan voor geen meter bakken. Twee linker handen in de keuken, ik ben verdoemd." hij kon een ei bakken en een tosti maken. En water koken voor instant noedels. En dan hield het op.

Alain noemde de dingen op die hij met Casimir gedaan had. Ontbijt, hotel, uit eten, cadeaus. Het zat er allemaal bij. Waren de clichés dan toch iets waar mensen op kickte? Hij dacht altijd dat het niks was. "Ik heb hem nog een heel mooi plaatje gestuurd voor zijn verjaardag. Wel schattig dat jullie het leuk gehad hebben samen. Had niet verwacht dat Casimir stiekem een sucker was voor clichés." misschien toch niet zo emo.

Hij zag Alain die ademhalen toen hij vertelde over de Gible. Daarna werd hem gevraagd of hij oké was. "Op zich, ik kan wel wat hebben." hij deed zijn been omhoog en trok zijn broekspijp iets omhoog. "Er zitten wat puntjes in mijn been, maar niks wat permanent is volgens mij." toen liet hij zijn been weer zakken. Het had meer pijn gedaan toen het beest net gebeten had. Er zat behoorlijk wat kracht in de kaken van die monsters. Helaas wist hij ook wat de geëvolueerde versie met de mens kon doen. Kort trok een rilling door hem heen. Nooit meer.

Alain zou hem nooit meer in zijn keuken laten. "Waarschijnlijk een verstandig plan. Ik zou mezelf echt niet in leven kunnen houden met mijn kookkunsten." het klonk best triest als hij het zo zei. Maar hij had zich altijd gered. In Hoenn had hij ook zeker vier maanden voor zichzelf moeten zorgen voordat hij besloten had om de reis te gaan maken naar Sinnoh. Al kon je het niet echt 'zorgen' noemen. Dat hij die periode overleefd had was nog altijd een wonder.

'Echt heel lief' waren niet woorden die hij zelf zou kiezen om Casimir mee te omschrijven. Maar Alain wel. "Wat gay," besloot hij er ook op te reageren. "Vind ik nou niks voor jou, om helemaal jezelf uit te sloven en extra te doen." het sarcasme was hoorbaar. "Gaat het trainen ook nog goed? Je was nu toe aan, wat? Je derde gym of zo?" besloot hij toen maar te vragen. Want hij was zelf volledig uit het trainer-circuit geslagen, dus dan maar volgen hoe Alain het deed.

Het was niet te vergeven. "Er wordt hem ook niks vergeven." klonk het enkel nog bitter. Hij wou zich verder niet meer druk maken over Myrddin. Hij zou vanzelf krijgen wat hem toe kwam. En anders zou hij hem wel een handje helpen. Alaric liet zijn blik even langs de mensen gaan die langs hun heen liepen. Het hoorde er allemaal bij zei Alain, voordat hij zijn aandacht terug vestigde op de jongen. Valentijn was een mooi iets, vooral als het Casimir zijn verjaardag was. "Ja hij heeft wel een goeie dag uit gekozen om jarig op te zijn." dat was tenminste makkelijker te onthouden. "Was jij niet ook in de zomer jarig?" hij dacht dat hij iets onthouden had. Maar eigenlijk wist hij helemaal niet wanneer Alain jarig was. Hij kon nog maar net zijn eigen verjaardag onthouden. En die van zijn moeder.

Het trainen was even on hold met de hele verhuizing. Dat snapte hij wel, hij knikte dan ook. "Logisch, snap wel dat je dan helemaal knock-out ben tegen de tijd dat je eindelijk tijd voor jezelf hebt." hij zei logisch, maar eigenlijk had hij geen idee. Alaric was nog nooit verhuisd. Het verste dat hij ooit 'verhuisd' was, was naar Sinnoh. En dat was niet eens echt verhuizen want zijn ouderlijke huis stond nog steeds ingericht en al in Hoenn. Hij wist ook niet of hij daar ooit nog naar binnen zou gaan. Alain zou die van Canalave uitdagen. En toen werd er naar hem gevraagd. Shit. "Canalave.. ik weet even niet meer welke daar zat," zei hij toen snel. "Ik ben een beetje.. gestopt zeg maar." dit was de eerste keer dat hij toe gaf dat hij het gyms bevechten stopgezet had. "Ik heb een paar.. hobbels waar ik overheen moet voordat ik weer kan denken aan gyms proberen." hij fronste kort. "Maar dat kom wel goed." glimlachte hij er snel achter aan. Hij wou niet dat Alain zich druk zou maken. Er was ook niks voor Alain om zich druk over te maken, hij zou het zelf wel oplossen.

Het klopte. Oké. Dan moest hij alleen nog uitvogelen wanneer in de zomer precies, maar dat kon hij wel doen als het eenmaal zo ver was. Het was nu nog winter. Werk en een verhuizing en zijn hele leven was overhoop gegaan en hij had geen moment meer over gehad. "Als je me had gezegd dat je hulp nodig had met verhuizen was ik je komen helpen, sukkel." hij had niet eens geweten dat Alain verhuisd was. Maar hij had met alle liefde meubels getild voor hem. Of dozen.

Hij knikte op de volgende woorden. "Ik doe kalm aan, het komt vanzelf wel weer. Of niet. Ik vermaak me in elk geval wel." hij haalde zijn schouders op. Of 'vermaken' het juiste woord was wist hij niet goed, maar het was het enige waar hij aan kon denken. "Er is genoeg leuks te doen hier. Voor kleffe koppels," het laatste voegde hij er met enige nadruk aan toe. "Ik ben al in die bootjes geweest, dat was genoeg fun voor één dag in mijn single bestaan. En no way in hell dat ik me opgeef voor die blind dates. Al is het alleen al omdat er een kans bestaat dat ik aan Myrddin gekoppeld wordt." dat was compleet van de lijst af gestreept. "Oh, je moet je Pokémon van die chocolaatjes kopen bij die Luvdisc stand. Salem ging wild op dat spul." misschien dat Alain daar allang geweest was, maar goed. Dat was het enige waar hij nog aan kon denken.