Tales of

Sinnoh

Jett sprong in en riep naar haar Pokémon toe, die in actie schoot. Toireasa maakte even wat zachte geluidjes waarop Myr even zijn focus op haar legde. De Ariados leek gefrustreerd en was duidelijk ietwat boos. Dus stapte hij even naar haar toe nadat de man op de grond was getackled. Hij knielde bij de zwarte Pokémon neer en aaide haar even met een glimlach. Ze had haar best gedaan en dat was hetgeen dat telde, niet? Hij kantelde zijn hoofd wat en sloot zijn ogen bedenkelijk, waarna hij terug overeind kwam. Eenmaal hij de stem van zijn mederanger hoorde, knikte hij even. Rustig rechtte hij zichzelf wat meer, waarna hij zich draaide in de richting waar de dief lag.

Met een lichte tred kwam hij tot stilstand naast de man. Zijn Ariados kwam rustig naar voren en kalm knielde de ranger even neer bij de dief. Hij greep nogal ruig de armen van de ander vast en trok ze op de rug, waarna hij kalm knikte naar de bug type. De Ariados kwam naar voren en spon snel een stevige webbing rond de armen van de man, waardoor deze geen kant op zou kunnen. De Pokémon stond bekend dat ze best sterk gewoven web hadden. Voor nu zou het de man zeker in bedwang houden. Rustig kwam de blonde man terug overeind, waarna hij al snel de geldbeugel van de grond vistte. Even keek hij rond, waarna hij zijn hoofd wat vragend kantelde. Hij had helemaal niet op gelet van wie hij eigenlijk had gestolen... Woops.

Toen Jett sprak, knikte Myrddin wel meteen rustig naar haar. Hij stak zijn hand op, wees naar de dief en stak toen twee vingers op als teken dat ze het best samen deden. Ondanks dat hij heel goed wist dat hij het alleen kon, was het beter als ze het met twee afregelden. Dan zou er tenminste wat vooruitgang komen in de dag. Daarbij konden ze on their way there ook een oogje in het zeil houden. Twee paar ogen was altijd beter dan een. Toireasa keek even schuin op naar haar trainer, met vragende, ronde spinnenoogjes, alsof ze aan het wachten was op volgende instructies. Ze was ergens enorm blij dat ze dit had kunnen afhandelen en Myr moest zeggen dat ze het heel goed had gedaan. Hij had niet verwacht dat de Pokémon het nog redelijk goed zou doen. Natuurlijk was er wat werk aan de winkel, maar dat was altijd zo met beginners.

Een vrouw benaderde hem en begon van alles tegen hem te zeggen. Vragen over de dief, waar hij heen zou gaan, waar haar geldbeugel was, dat ze hun werk niet goed deden en blabla... Bla. Even keek Myr schuin weg van de vrouw om Jett aan te kijken, duidelijk in een ietwat ongemakkelijke houding. Deze dame was helemaal niet zijn type, de meeste mensen eigenlijk niet. Sociaal doen was al zo moeilijk, communicatie een hindernis, was het niet altijd even simpel. Hij hoopte dan ook dat zijn mederanger hem op z'n minst vocaal kon bijstaan. Voor nu, echter, kon hij enkel haar geldbeugel naar haar uithouden, die ze boos uit zijn hand trok. Duidelijk boos zijnde dat er geen woorden van zijn lippen kwamen, geen uitleg. Enkel stilte en een blik die heen en weer ging tussen de vrouw en Jett.

Gelukkig voor hem sprong Jett voor hem in. Ze overhandigde de geldbeugel aan de vrouw en sprak de vrouw aan, waardoor Myrddin een pas terug kon zetten en zich weg kon draaien van deze vrouw. Hij had helemaal geen zin om zich te mengen met volk als deze. Had hij jammer genoeg vaak genoeg moeten doen op zich eentje en oh man... Wat was het altijd zo enorm vermoeiend om met dit soort mensen om te gaan. Toen Jett de dief op zijn voeten holp en hem mee wenkte, knikte hij naar haar en liep hij al snel naar haar toe. Zijn Ariados keek even met grote oogjes naar hem, dus besloot Myrddin om haar voor nu terug te laten keren. Met morrígan alleen had hij genoeg voor nu. Daarbij wilde hij het niet op zich geweten hebben dat hij Toireasa kwijtspeelde tussen dit volk. Nee, helemaal niet. Dat zou pas paniek bij hem aanbrengen. De spin was een wezen waar hij zich enorm aan had gebonden de laatste tijd.

Kort schoot zijn blik naar de dief, die even een pas naar voren zette. Snel stak hij een voet uit en klemde hij zijn been om die van de man, zodat hij in zijn poging van lopen meteen omviel. Myr trok meteen zijn been terug, knielde bij de ander neer en pakte zijn holo caster erbij. Rustig typte hij iets, waarna hij al snel zijn korte berichtje aan de ander liet horen. 'Niet lopen. Probeer je het nog eens doe ik nie zo aardig als nu,' de man in kwestie keek even fronsend naar het kleine ventje, maar knikte langzaam. Een schaafwonde was inmiddels op zijn gezicht gevormd door de val. Tja, hij had zichzelf niet kunnen opvangen, opdat zijn handen vastgebonden waren op zijn rug. Rustig trok hij de dief dan ook weer overeind, waarna hij hem even een duwtje gaf in zijn rug als teken dat hij door moest blijven lopen.

De man in kwestie was alles behalve sterk gebouwd. En ondanks dat, door zijn kleine postuur, de ander dat vast ook van hem dacht, had hij vast het verschil gevoeld toen hij zijn been om de ander had gehaakt. Hoe ruig hij de ander had opgetrokken en alles was een indicatie dat hij veel sterker was dan je initieel zou denken. Onder zijn losse, ietwat te grote kleding kon je moeilijk zien hoe gespierd hij werkelijk was. Hij was ook niet het type om kleding te dragen die daar een accent op zou leggen. Misschien in de gym, maar dat was een volledig ander verhaal. Jett deed er echter nog een schepje bovenop en kort keek hij haar even aan met een knikje. Eenmaal de dreigementen opgelegd waren, leek alles echter vrij rustig verder te gaan. Kalm wandelde de kleine man naast de dief, zijn blik rond gaande om af en toe even te kijken naar de persoon die ze nu wegbrachten. Hij liet zijn blik even op Jett vallen... Hm.

Nadat ze een tijdje gewandeld te hebben, hadden ze al snel het tentje van de politie op het oog. Toen deze echter in zicht kwam, zag Myrddin meteen dat de houding van hun dief wat veranderd. Hij liet zijn schouders zakken, stopte met wandelen, waarna zwaar gesnik van hem afkwam. Fronsend kwam Myr tot een halt, waarbij hij zijn hoofd kantelde, zodat hij het gezicht van de ander kon zien. Hij had star zijn hoofd naar de grond gedraaid in een poging zijn gehuil te verbergen voor de rangers. Myr keek even naar Jett, een frons op zijn gezicht. Duidelijk dat hij niet wist wat hij hiermee aanmoest en zij... Vast ook niet. "Alsjeblieft, het spijt me- I-... ik wil niet- Ze gaan-... En-... En-..." maar veel kon je er niet meer van maken. De man was duidelijk in pure paniek en het gejank hielp ook niet. Nu pas viel het op hoe hard de gozer aan het beven was. Zijn gezicht was al niet zo mooi van de val van eerder en met dit alles... Zag hij er niet uit. De blonde man zuchtte even en legde zijn verminkte hand langs zijn gezicht, duidelijk dat hij hier geen geduld voor had... maar ook niet te ruig wilde zijn. Hoe moest je dit aanpakken?

Jett was straight to the point en gaf de man een duwtje in de rug, waardoor hij wankel een pas of twee naar voren zette... Om uiteindelijk zacht snikkend verder te stappen. Myrddin kantelde zijn hoofd wat en keek even schuin op naar de vrouw. Het bleek dat zij ook nite hte type was om echt compassie te hebben, waardoor hij ergens wel respect had voor haar. HIj knikte dan ook even afwezig en wandelde kalm achter de man aan. Eenmaal ze dichter bij de tint waren, zag Myr meteen een verandering in houding van de man, waarbij hij vluchtig de onderarm van de gozer vastgreep. Hij trok hem meteen wat dichter naar hem toe en duwde hem in de richting van de tent. Rustig stapte hij achter het ventje aan, waarna hij hem even vastgreep en op een stoel drukte. Een agent keek even vragend naar het kleine blonde mannetje die daar stond, waarop de ranger even tegen het logo op zijn hesje tikte. AL snel knikte de vrouw en keek ze al snel naar de man die mee was met hun. Rustig nam hij zijn holo caster erbij, waarna hij begon te typen. 'We vonden hem met zijn handen in de zakken van een vrouw. Haar geldbeugel was gestolen. We hebben hem onderschept en-' luid geschreeuw en gehuil kwam van de dief af, waardoor de rest van de robotstem niet meer te horen was. Myr kneep even geïrriteerd zijn ogen toe en zuchtte. Why...

Myrddin fronste even en legde vervolgens zijn hand in zijn gezicht. Het joch bleef echter maar huilen en huilen. En die bleef maar doorgaan. Toen hij dan ook opkeek naar Jett, was deze met een blik naar hem aan het kijken. Alsof hij de oplossing had. Nou, hij had een oplossing, maar of die ethisch was, was iets anders. Meerdere onethische oplossingen waren er zelf. Maar misschien was dat wel de enige oplossing die er was. Hij keek even om naar zijn Meowstic, die een pasje naar voren stapte. Myr keek haar even, waarna woorden werden gewisseld tussen de twee. Niet gesproken, maar telepathisch. Het duurde nog even, voordat Myr even zuchtte en zijn hoofd schudde. Dus ze wilde het niet doen. Goed dan, dan deed hij het wel. Hij draaide zich weg van zijn Pokémon, stapte naar de ander toe en knielde bij hem neer. Zonder waarschuwing begon de kleine man de ander af te tasten, zijn zakken in te gaan en alles goe te betasten. Het duurde niet lang voordat hij de portefieulle van de man gevonden had in zijn binnenzak. Rustig nam hij zijn hand terug, waarna hij deze opensloeg en even alles begon te bekijken. Foto's van een jong meisje en een dame van rond de leeftijd van de gozer. Hij was vast een vader. Een nieuwe vader zo te zien. Nog een hele jonge vader, want Myr schatte hem zo rond zijn leeftijd.

Even bleef Myrddin naar de fotos kijken, voordat hij snel van de fotos naar de man keek en terug. Al snel vistte hij het identiteitskaart eruit van de ander, waarna hij rustig deze neerlegde bij Jett. Al snel had de politie agente die er was de naam in het systeem ingevoerd. Er klonk wat zacht gelach, zo te horen had deze man al een strafblad. Nou dan, het leek hem dat de rest wel door de politie afgehandeld kon worden. Hij zette dan ook een stap richting de uitgang en voor hij het wist stond hij buiten. Hij rekte zich even kort uit, een gefrustreerde zucht van zijn lippen komende. Wat een pain.