Tales of

Sinnoh

Een seconde liep ze nog in de zon. Een seconde later leek er een schaduw over haar heen te gaan. Maar er was geen vogel pokémon in de lucht. Verward keek ze in het rond, tot haar ogen die van een Gallade ontmoette. De pokémon stond bovenop een kerktoren die door de Smeargle deels verwoest was. Nadat ze oogcontact hadden gemaakt, maakte de pokémon een flinke sprong. Weg was hij weer. Zou hij aan een trainer hebben toebehoord? Een wilde Gallade zag je immers zo vaak niet. Jett haalde haar schouders op. Het was tijd om verder te lopen. Met haar hoofd wenkte ze de drie pokémon mee. Zoro kwam al snel naast haar lopen, terwijl Zaika en Zeik in een zelfde ritme achter haar liepen. Waarschijnlijk zou ze zo weer moeten omdraaien om terug te keren naar haar post. Niet dat ze daar zin in had...

Geschrokken zette ze een paar passen naar achter. Iets was plotseling voor haar gesproken. Recht keek ze in de zwarte ogen van een Persian. Vanuit het niets blies de pokémon richting Zoro, die dat niet in harte af nam. De pokémon trok zijn lip op en begon boos te grommen richting de kat pokémon. Jett plaatste snel haar hand op de borst van de Luxray. "Zoro, foei." De manier waarop ze het zei was duidelijk streng, tegen het boze aan, maar wel zacht. Met de nodige moeite zette de zwart blauwe pokémon een pas terug. Hij liep om zijn trainer heen die tussen hem en de kat was gaan staan, om zo hun weg te kunnen vervolgen. De twee Toxtricities keken regelmatig over hun schouder om te controleren of de pokémon niet achter hun aan zou komen. Voor vandaag hadden ze wel genoeg onnodige aandacht gehad van pokémon die onredelijk boos waren. Ze hadden geen zin in nog meer gedoe.