Hazel ging maar door over hoe dreigementen meer deden dan vriendelijk gedrag, en hoe deze niet altijd de waarheid hoefde te bevatten. Tyson bleef voor zijn eigen veiligheid maar stil terwijl hij een ietwat ongemakkelijke blik richting zijn pokémon wierp. Nadat Hazel iets zei over het zoeken van slaapkamers knikte Tyson instemmend. "Goed idee," zei hij, "er zullen vast nog wel bedden zijn hier, al weet ik niet of die nog stevig genoeg in elkaar zitten voor gebruik." Nadat hij dat zei hoorde hij Belle een giechelend geluidje maken, en wierp de pumpkaboo een korte maar vragende blik toe. Vervolgens schudde de coördinator zijn hoofd, nee het was nu niet het moment om over de ideeën van zijn pokémon na te denken. "Zullen we opsplitsen tijdens het zoeken of blijven we samen." Hij richtte zijn aandacht terug op Hazel met deze vraag. Ergens zou hij wel eventjes weg van deze meid willen zijn, ze was een beetje... veel. Ergens vroeg hij zich af of dit kwam door de huidige situatie of dat ze altijd zo was.
Karakterkaart Gender: Female Age: 23 years old Rank: 4
Freedje
Hier een quote
311
360
CHARACTER INFO
OOC INFO
Hazel kneep haar ogen kort samen toen Tyson zijn opmerking maakte en zijn Pokémon vervolgens licht begon te giechelen. ”Als je maar niet denkt dat ik samen met je in één bed ga slapen,” zei ze dreigend tegen hem. Nee, als er niet genoeg bedden waren of er was enkel een tweepersoonsbed, dan sliep ze wel op de grond. Ze vond het ergens ook een verkeerd idee om met een andere jongen in bed te liggen en dat kwam door een witharige jongen die de laatste tijd toch wel verdacht veel prominent aanwezig was in haar gedachten. Ze schudde het van zich af en haalde haar schouders op bij zijn vraag. ”Moet je zelf weten, ik ben ervandoor. Later,” sprak ze op een nonchalante toon tegen hem, alsof ze daarnet niet half in haar broek had staan schijten toen die schim opeens tevoorschijn was gekomen. Ze liep langs hem heen de trap op en ging de eerstvolgende kamer binnen die ze tegenkwam. De ruimte was al meteen erg donker en buiten een tv en een oud uitziend bed was er niet echt iets opvallends te zien. ”Dat is alvast één…” Haar zin kon ze niet afmaken voordat een hoge gil haar lippen verliet; de tv sprong opeens krakend aan en Hazel verloor haar evenwicht, geschrokken naar achteren vallend. Rex kwam de trap opgestormd en kwam achter haar staan, waarna ook hij een hoge kreet liet varen toen hij de tv zag, zich verbergend achter Hazel, al was zijn kreet meer van enthousiasme geweest dan van angst.
Hazel ging ervandoor, en Tyson besloot om ook maar niet achter haar aan te gaan. Nadat ze buiten beeld was, keek Tyson even naar Belle en Sparkles. De twee pokémon leken ook blij te zijn dat Hazel hen even alleen liet. "Was jij dat, met die enge schim?" vroeg hij aan Belle, maar de pumpkaboo schudde haar hoofdje. Nee, Belle was niet het type voor dit soort grapjes, maar misschien dat ze hier wel van zou kunnen leren? En Sparkles was gewoon een blije puppy, zoals altijd. Tyson aaide Sparkles even over zijn bol, maar stopte daar abrupt mee toen hij iemand hoorde gillen. Ondanks dat Hazel niet de vriendelijkste persoon geweest was die hij hier in Sinnoh ontmoet had, wilde hij toch niet dat haar iets ergs overkwam, dus rende hij vlug de trap op richting waar hij de gil vandaan had horen komen. Het duurde even voordat hij de kamer gevonden had waar Hazel zich momenteel bevond, maar toen hij binnenkwam leek hij niet zo onder de indruk te zijn van wat er momenteel te zien was in de kamer.
"Alles oké?" vroeg hij, maar ging vervolgens over op een plagende toon, "Weer een geest gezien?" De TV stond aan, dat viel Tyson wel op, maar op het moment was er niet zo veel engs te zien op het scherm, het leek gewoon op zo'n ruisbeeld. Belle was hem direct gevolgd toen hij hierheen rende, en Sparkles kwam nu ook de kamer binnen. De coördinator keek even om naar zijn growlithe, maar zodra hij terugkeek naar de TV leek er voor een moment iets anders op het scherm te zijn. Een eng gezicht met een grote grijns flikkerde voor een moment tussen het ruis door en verdween daarna weer. Tyson bleef stil, maar voelde zich ineens niet meer zo zeker van zijn zaak.
Karakterkaart Gender: Female Age: 23 years old Rank: 4
Freedje
Hier een quote
311
360
CHARACTER INFO
OOC INFO
Het duurde niet lang eer dat Tyson zich met zijn Pokémon bij haar had gevoegd. Haar angst sloeg om naar woede toen Tyson op een plagende toon tegen haar sprak. ”Die TV was daarnet nog niet eens aan!” riep ze schel terwijl ze naar de TV wees. Doordat ze haar blik naar Tyson had gericht om haar uitleg te doen, had ze het boze gezicht niet gezien wat op het beeld verscheen. Rex, die ingetogen naar het scherm was blijven kijken, had het echter wél gezien en een hoge kreet verliet zijn lippen. Voordat Hazel hem kon stoppen, rende hij al naar voren en voerde een Headbutt op de TV uit. Het scherm kraakte een paar keer luid en er verschenen barsten in het beeld. Wat volgde, was een paar rode ogen dat hun dreigend aanstaarde. ”Ik geloof dat ik de kamer heb gevonden waar jij verblijft,” zei Hazel terwijl ze opstond en Tyson nijdig aankeek. ”Als je dan toch geen schrik hebt van een TV kun je net zo goed hier blijven. Ik zal dan wel een betere optie voor mezelf vinden.” En met een snuivend geluid en haar kin hoog opgetrokken, draaide ze zich om en liep ze van hem weg. Als hij de plaaggeest uit wilde hangen, dan moest hij dat zelf maar weten. Zij was hier weg.
Oké dan, er keken twee boze ogen vanuit de TV naar hem. En natuurlijk had Hazel besloten dat dit zijn kamer zou worden voor vannacht en was ze intussen alweer weggelopen. "Volgende keer dat ze gilt ga ik er niet meer achteraan." mompelde hij tegen zijn pokémon. Tyson was bang, maar hij was ook moe. Hij zette zijn tas neer en ging zitten op de rand van het bed, dat een afschuwelijk gekraak liet horen, en keek naar Belle en Sparkles. "Wat denken jullie?" Het was een vraag waar hij geen antwoord op verwachtte, "Ik heb in ieder geval geen zin meer om verder te zoeken naar een betere plek, en al helemaal niet om nog veel langer bij die Hazel in de buurt te zijn." Hij deed nog zo zijn best om de enge TV te negeren, maar helaas staarde de rode ogen hem nog steeds aan, en ze leken niet vriendelijker te worden. Tyson mocht dan altijd wel een bleekscheet geweest zijn, zo bleek als dat hij nu was was zelfs voor hem zeldzaam. Hij liet zichzelf achterover vallen op het bed, dat alweer zo'n afschuwelijk piep-kraak-geluid maakte bij iedere beweging die hij maakte. In ieder geval hoefde hij nu niet meer naar de enge TV te kijken. "Als ik deze nacht niet overleef..." mompelde hij, voornamelijk tegen zichzelf, "Dan heb ik in ieder geval een goed leven gehad tot nu toe, en wie weet kan ik daarna dit huis nog wel langer interessant maken als locale klopgeest of zo." Hij kon op zich wel lachen over zijn eigen grap. De moeheid begon nu toch wel echt in te kicken en zijn oogleden werden zwaarder. Misschien was een dutje toch geen slecht idee.
Karakterkaart Gender: Female Age: 23 years old Rank: 4
Freedje
Hier een quote
311
360
CHARACTER INFO
OOC INFO
Terwijl Tyson een heel monoloog tegen zichzelf aan het doen was, speurde Hazel de andere kamers af. Er waren niet heel veel kamers met bedden, maar haar geluk kon niet op toen ze twee kamers verder een kamer met twee bedden tegenkwam. Eentje in de linkerhoek van de kamer en de ander in de rechterhoek. Ze wilde op één van de bedden neerzakken, maar toen ving ze de blik van Rex op. Ze zuchtte diep. ”Ik moet hem weghalen uit die kamer, hè?” mompelde ze, waar Rex een bevestigend knikje op gaf. Ze rolde met haar ogen, sloeg met haar handen op haar dijen en kwam vervolgens overeind, waarna ze weer twee kamers terugliep. Ze trok een gezicht toen ze Tyson op één van de bedden zag liggen, klaar zijnde om in slaap te vallen. De rode ogen van de TV gleden van hem naar haar toen ze de kamer binnenkwam en ze gaf Tyson een harde zet. ”Kom,” sprak ze kortaf tegen hem. ”Ik heb een kamer gevonden met twee fatsoenlijke eenpersoonsbedden waar géén rode ogen de boel in de gaten houden.” Ze haalde nonchalant haar schouders op. ”Maar hé, als jij hier wilt blijven, doe wat je niet laten kunt.” En met die woorden draaide ze zich om en was ze weer weg. Nu had ze in elk geval haar goede daad gedaan en kon Rex haar niks meer kwalijk nemen.
Slaperig ging Tyson overeind zitten op het bed toen hij Hazels stem weer hoorde. Wat wil ze nou weer? dacht hij. Oh. Ze had betere bedden gevonden in een kamer zonder rare TV. Tyson keek naar de TV in de kamer waar hij nu in zat. Yup, de enge ogen keken hem weer aan. Het deed hem verrassend weinig op het moment, waarschijnlijk omdat hij echt gewoon echt doodmoe was. Maar een kamer zonder enge dingen was misschien wel beter dan een kamer met enge ogen en zo. "Oh, klinkt goed." Zei hij op een slaperige toon tegen Hazel, die in de tussentijd alweer verder gelopen was. Tyson stond weer op, en keek naar Belle en Sparkles. Vervolgens liet hij zijn pokémon weer terug in hun pokéballs. Die twee zouden vast beter kunnen rusten in de capsules dan in dit enge huis, hoewel Belle het hier wel leuk leek te vinden. Hij pakte zijn spullen en probeerde Hazel weer te vinden, gelukkig was dat deze keer best makkelijk. Eenmaal in de kamer die ze gevonden had zette hij zijn tas weer neer en deed hij zijn jas uit. De rest van zijn outfit was ook niet de meest comfortabele slaapkleding, maar hij had nu niet de optie om zich om te kleden dus hij zou het er maar mee moeten doen. Hij plofte neer op het bed, dat verrassend comfortabel was voor een stuk meubilair in een oud verlaten huis. "Nou, ik ga proberen te slapen." Zei hij, "Waag het niet om iets raars met me uit te halen." Geen idee wat hem het idee gaf dat Hazel hem iets aan zou doen, misschien was het de moeheid?
