Tales of

Sinnoh

Een schreeuw had zijn aandacht getrokken. Hij had zijn Crescent Moon kledij nog niet eens aan, zijn werkdag was nog maar net begonnen, maar nu al was hij geconditioneerd op het beantwoorden van alles wat ook maar een klein beetje klonk als een schreeuw voor hulp. Renyak had ook door dat er iets mis was en stoof meteen weg, richting het geluid. Archie pakte snel zijn spullen van de tafel waaraan hij had zitten lunchen en rende achter de roze puppy aan. Hij had zijn andere pokémon niet buiten hun pokéball voor nu, aangezien ze letterlijk nog aan de lunch hadden gezeten. Hij gooide zijn CM vestje over zich heen onder het rennen en kwam tot stilstand bij een jongen, die zo te zien had zitten vissen. Renyak blafte naar de gele pokémon die lui aan de oever zat, maar de aandacht van de roze puppy werd al snel getrokken door de grote roze wolf pokémon. Archie's aandacht gleed van de grote hoeveelheid pokémon, naar de shiny variant, naar de jongen die terrified erbij zat. "Hallo," zei hij op een kalme toon, of zo kalm als dat mogelijk was, aangezien hij zo goed als buiten adem was van het rennen. "Ik hoorde een schreeuw, wat is er aan de hand?" Hij zag immers geen gevaar hier in de buurt...

Weg. Archie vroeg zich af of het ging om de pokémon, maar gezien de paniekerige stand van de jongeman, ging hij er wel vanuit. Arceus, dit was hem nooit uitgelegd bij de Crescent Moon. Hij had geen idee hoe hij dit moest gaan aanpakken. De jongen keek naar de shiny pokémon alsof deze hem elk moment zou aanvallen en ter plekke zou opeten. Renyak was ondertussen te druk bezig met de Lycanroc, om door te hebben dat er andere problemen waren. Oh, for the love of.. Archie haalde diep adem en probeerde zijn eigen paniek onder controle te krijgen. Het probleem was dat hij niet wist of deze jongen de pokémon wilde hebben, al was de paniek een given dat het niet zo was. Zou dat betekenen dat ...? Ugh, veel fout kon er niet gaan, toch? Hij twijfelde voor een moment, terwijl zijn hand zweefde boven een pokéball aan zijn riem. Hij had deze pokémon letterlijk nog maar een dag, na een avontuurtje in de Swanna Boats die een beetje vreemd gelopen was. Hopelijk zou dit goed gaan.
De wit met zwarte pokémon kwam te voorschijn en de Absol snoof, terwijl ze met haar poot over de grond schraapte. "Ankka?" zei Archie met enige twijfel in zijn stem. De Absol draaide zich om naar haar trainer en een vurige blik verscheen in haar ogen. "Kalm." Want alleen als ze allemaal kalm zouden zijn, zou dit gaan lukken. De Slowpoke had ondertussen door dat er iets aan de hand was en had zich sloom omgedraaid naar de Absol. Echt veel gevechten had hij nog niet gehad in deze regio, maar hij had enige ervaring van thuis in Johto. Dus eens zien wat er zou gebeuren. "Ankka, Double Team." De Absol begon rondjes te rennen rond de Slowpoke, die al snel kwijt was welke de échte was. Het keek nog wat dommer om zich heen en zijn wangen vulde zich op. Een paarse blob werd in de richting van één van de illusie Absol's en viel er recht doorheen. De Acid aanval branden nog eventjes na op de grond en Archie huiverde. Dat wilde hij niet tegen zich hebben. "Nu, Quick Attack." Van achter de Slowpoke, schoot Ankka tegen hem aan en de pokémon liet een sloom, maar gepijnigd geluidje horen. Het kaatste terug met een Growl aanval, en eventjes bleef de Absol staan. Archie zag hoe haar aanvalskracht verlaagd werd. Oh boy, dat kon fout aflopen. "Leer." De ogen van de Absol gloeide eventjes rood op en de Slowpoke dook in elkaar. Nu de kracht van de Absol en defense van de Slowpoke verlaagd waren, zaten ze weer op hetzelfde niveau. "Knock Off!" Archie merkte dat hij gehaaid begon te worden. Hij had zin in dit gevecht en voelde de adrenaline om deze pokémon te vangen en het probleem op te kunnen lossen voor de jongen. Zelfs als deze nog in paniek achter hem was, had hij het bijna niet meer door, zo gefocust was hij bezig. De hoorn van de Absol gloeide op en ze rende op de Slowpoke af. Deze opende zijn mond en een gaap ontsnapte. Eventjes leek Absol te knipperen met haar ogen. Oh nee, dit moest een Yawn aanval zijn. Dit kon het gevecht keren. Gelukkig raakte de Knock Off en zag de Slowpoke er goed gehavend uit. "Nog een keer." Weer gloeide de hoorn van de Absol op, maar haar bewegingen waren langzamer. Nog één ronde en dan zou ze in slaap vallen. Hij moest dit snel gaan doen. De aanval raakte en de Slowpoke viel meteen terug aan met een goed gerichte Acid aanval. Archie keek naar Ankka, die vermoeid op haar poten stond en met heel veel moeite haar ogen open kon houden. "Nog een Quick Attack." Archie beet zijn kaken op elkaar. De Absol wankelde, maar wist haar lichaam recht te houden. Ze rende op hoge snelheid op de Slowpoke af en de aanval raakte. Waarna ze spontaan door haar poten zakte en in slaap viel. Nu moest hij de beslissin nemen, een pokéball gooien, of Ankka aangevallen laten worden door de Slowpoke omdat ze in slaap gevallen was. Hij besloot van het eerste uit te gaan, haalde een lege pokéball erbij en gooide deze naar de Slowpoke.

Ankka lag diep in slaap, die zou voorlopig niet echt meer wakker worden. Archie beet op zijn lip en dacht eventjes bloed te proeven, terwijl zijn goud/gele ogen gericht waren op de pokéball die heen en weer schudden. Toen de ball weer open sprong, rolde er een vloek over zijn lippen heen, waardoor hij een tik van zijn vader had gekregen als hij hem had gehoord. Zijn ogen gleden naar de slapende Absol, daar had hij momenteel niets aan. De Slowpoke keek wat verward om zich heen, zo te zien niet helemaal door hebbend wat er net allemaal gebeurd was. Hij vroeg zich af hoeveel meer schade hij zou moeten toebrengen voordat de pokéball zou blijven zitten. Snel dacht de jonge Crescent Moon na, en zijn blik bleef hangen op de Rockruff. De roze pokémon was nog steeds bezig met de Lycanroc, en de panische jongeman erbij. "Renyak!" riep de jongeman en de oren van de roze pokémon gingen overeind staan. Keffend kwam de Rockruff op hem af gerend en had toen pas door dat er een tegenstander klaar stond. Het gekef veranderde in diep gegrom, terwijl de puppy pokémon in de richting van de Slowpoke loopt.
"Tackle," commandeerde Archie zijn pokémon snel. De Rockruff rende op de Slowpoke af, die geen idee had wat er aan de hand was en geraakt werd door de aanval. De gele pokémon rolde omver en lande half terug in het water, waar het zich sloom uit wist te trekken en nu pas zijn aandacht op de roze puppy richtte. Een bel vormde zich achter in de keel van de Slowpoke, maar deze keer was Archie erop voorbereid. "Ontwijk de Yawn!"" riep hij snel en de Rockruff sprong over de aanval heen. "Nu, Sand Attack, gevolgd door Double Team. Maak 't 'm lastig!" De puppy rende in de richting van de oever en begon het zand over de Slowpoke heen te gooien. De Slowpoke deinsde achteruit en was momenteel meer bruin dan geel, dat ging al goed. Renyak had door dat het genoeg was en zetten het op een rennen. Om de Slowpoke heen, waardoor de pokémon nog dommer voor zich uit ging staren dan dat hij normaliter al deed. Meerdere Renyaks verschenen, daar waar de Rockruff aan het rennen was, waardoor het op een gegeven moment leek alsof er bijna tien om de Slowpoke heen stonden. Deze deed op een goed geluk een Acid aanval, die door één van de illusies van de Rockruff heen gingen. "Nu Tackle," zei Archie. Alle illusies van de pokémon én de échte Rockruff doken op de Slowpoke, die in elkaar dook en weer geraakt werd door de aanval. Maar ditmaal sloeg de gele pokémon op tijd terug en kreeg Renyak een geraakte Tackle terug door een zwiep van de staart van de Slowpoke. De Rockruff rolde over de grond heen en kwam tot stilstand in het gras, maar alle illusies verdwenen als sneeuw voor de zon. "Renyak!" riep Archie, maar de pokémon kwam al weer overeind. Gehavend, maar niet zo zwaar als de Slowpoke leek te zijn. Het zou niet lang meer duren voordat hij een nieuwe poging tot vangen kon wagen. "Nog een Tackle!" commandeerde de jongeman snel en de roze Rockruff rende op de Slowpoke af. Deze keek vermoeid om zich heen, niet wetend waar de pokémon vandaan zou komen door het modder op zijn gezicht. Een nieuwe Yawn aanval vormde zich in de keel van de pokémon, maar deze ging helemaal de verkeerde kant op en toen de Tackle aanval lande, eindigde de Slowpoke op zijn zij. Hij rolde om, waardoor die op zijn rug lag en nu helemaal niet meer wist wat 'ie moest doen. Toch kreeg de gele pokémon het voor elkaar om een Acid aanval op de Rockruff te landen, die naar achter sprong, maar de aanval niet volledig kon ontwijken. "Nog één Tackle." Renyak keek een beetje verontwaardigt naar de laatste spetters Acid die op zijn roze vacht zaten, maar rende daarna toch op de Slowpoke af. Deze kaatste terug met een Tackle van zichzelf, waardoor de twee pokémons weer recht tegenover elkaar stonden. De Slowpoke had zichzelf weer overeind weten te krijgen sloeg nu kwaad met zijn staart op de grond. Zo te zien had de pokémon toch nog een andere emoties in zijn kop zitten dan alleen maar verwarring. Een nieuwe Yawn ging in de richting van de Rockruff, maar de bel werd kapot gemaakt door een goed gerichte Sand Attack van Renyak. "Maak het af met een laatste Tackle!" zei Archie snel en voor een laatste keer ramde de Rockruff zijn lichaampje tegen de Slowpoke aan, voordat zijn trainer de pokéball los liet gaan tegen de pokémon op.

Archie zuchtte van opluchting toen de bal stil bleef liggen en hij stapte erop af om hem op te pakken. Oké, het 'gevaar' was geweken, nu kon hij zich gaan richten op de jongen die duidelijk een paniek aanval had. Renyak was al in beslag genomen door de net zo roze Lycanroc, dus Archie liet de twee maar even voor wat ze waren. Hij stapte op de jongen af en ging op een fatsoenlijke afstand op zijn hurken zitten. "Hey," sprak hij zachtjes. "De Slowpoke is weg." Hij zei het meer om het de jongen duidelijk te maken, dan iets anders. Hopelijk zou dit goed gaan. "Kan je me uitleggen wat er gebeurde?" Archie wilde alleen maar informatie hebben, want dat was het belangrijkste waarmee hij aan het werk kon. Hij had van zijn vader ooit iets gehoord over trauma's, maar hij had nooit geholpen met een trauma case. Dus dit zou een eerste keer zijn. "Ik ben Archie Rama, Crescent Moon. Ik zal ervoor zorgen dat je niets overkomt, maar ik wil wel graag weten wat er gebeurd is." Was dat te lang? Misschien wel. Maar hij liep hier nogal tegen een blank aan. Wat moest hij hier anders mee doen.

Het leek er niet beter op de worden en Archie had nu werkelijk geen idee wat hij verder moest doen om deze jongen rustig te krijgen. Bijna had hij zo iets van de Slowpoke terug eruit laten en hem met een Yawn in slaap te laten vallen. Dan zou hij hem in ieder geval naar de Crescent Moon base kunnen brengen, op een of andere manier, en dan wel weer verder zien. Maar al snel kreeg hij een antwoord, niet echt een die hij vertrouwde, maar het was een antwoord. Hij wilde net wat vragen, toen de jongeman door ging met gebrabbel. Iets over de Shellder die normaliter aan de Slowpoke vast zat als deze evolueerde. Ja, Archie was bekend met de pokémon, ze kwamen veel voor in Johto. De jongen ging verder over mindcontrole en dat we het allemaal maar prima vonden. Over die observatie viel Archie heel even stil en dacht na, eigenlijk was het wel vreemd ja. Dat mensen het prima vonden dat een andere pokémon gewoon een ander over kon nemen. Toch lachte hij zachtjes. "Oh boy, dan mag je blij zijn dat je nog nooit een Parasect hebt gezien," zei hij luchtig, terwijl hij een hand uitstak om de jongen overeind te helpen. "Maar de Slowpoke is weg en er is geen Shellder in de buurt, dus je bent veilig. Vertel me anders eerst je naam eens, dan komen we misschien nog ergens." Stelde Archie daarna voor. "Trakteer ik je daarna op een kop koffie, of chocolademelk." Want for some reason had hij het idee dat deze jongen geen koffie drinker was.

Wat zou er allemaal gebeurd zijn met hem? Hij wilde het weten, hij wilde doorvragen totdat hij een concreet antwoord had op al zijn vragen. Hij moest het weten. Maar hij mocht 't niet vragen. Opdringerigheid in dit soort situaties was fout. Dat mocht hij zeker niet doen. Wat jammer nou, nu mocht hij niet doen wat hij het liefste wilde doen. Maar goed, eerst deze jongen - Alain - helpen, want dat was zijn taak momenteel.
Er werd geknikt om zijn idee om wat te gaan drinken en Archie haalde opgelucht adem. Oké, dit betekende dat hij niet langs een mental hospital hoefde te gaan om een gek terug te brengen. Gewoon een normale jongen - overduidelijk met trauma's - die hij kon helpen door middel van een kop koffie. Heerlijk. Er werden verontschuldigingen aangeboden en hij schudde zijn hoofd. "Geen probleem. Je hoeft je nergens voor te verontschuldigen. Kom," hij hielt zijn hand uit naar de jongen, om hem overeind te helpen. "Eerst koffie, daarna - als je wilt - mag je me uitleggen waarom je zo bang was voor die pokémon." Hij glimlachte. Hij wilde er niet te veel druk achter zetten, maar zijn nieuwsgierigheid nam het al snel van hem over. Hij moest het gewoon weten.

De jongen kalmeerde gelukkig al wat meer, wat ervoor zorgde dat zijn eigen paniek ook wat lager werd. Hij haatte het als andere om hem heen panikeerde, want dan verloor hij zijn eigen cool ook direct. Iets waar hij goed aan moest gaan werken, voordat het hem te veel zou worden. Hij kon moeilijk zijn werk als Crescent Moon doorzetten als hij zou veranderen in een paniekerig klein kind. In zijn achterhoofd hoorde hij zijn vader op hem vloeken als hij weer eens bleek wegtrok bij het zien van bloed of andere dingen. Archie schudde zijn hoofd om uit de gedachten te komen en keek eventjes vreemd naar Alain toen hij begon over Renyak. De Rockruff stond rondjes te rennen rond de net zo roze Lycanroc en nu pas drong het tot hem door wat de vraag precies inhield. "Gekocht bij een fokker, hier in Sinnoh," zei hij op een kalme toon. Hij haalde zijn hand door zijn haar heen en keek om zich heen. Er zou hier in de buurt toch wel een tentje zijn waar ze wat konden eten en drinken. "Denk je dat ze related zijn?" vroeg hij afwezig terwijl hij zijn Holocaster erbij pakte om te zoeken naar iets leuks om wat te gaan drinken.