Tales of

Sinnoh

Het was maar goed dat iemand ingreep, want Myrddin wist niet goe lang hij nog zichzelf in bedwang zou kunnen houden om een lieve man te zijn. Hij haatte het dat hij altijd zo vals moest doen met mensen om hem heen. Vooral op de job. Hij wilde deze gozers helemaal in elkaar timmeren. Maar dat zou voor problemen zorgen op de basis en verder in zijn carrière binnen Crescent MOon. Het was al een hele stap dat hij zichzelf wist te weerhouden van alles en hier zo bleef staan. Ja, het was zeker iets moois. In zijn ooghoek zag hij echter iemand hem benaderen en wel meteen vernauwde Myr zijn ogen. Het was Archie, die zijn holo caster aanbood aan hem. De kleine man knipperde even en keek naar het ding, voordat hij het rustig aannam van hem en meteen begon te typen. 'Dankjewel, als het goed is wil ik hem nog de rest van de patrouille gebruiken en dan kan je hem terug. IK heb thuis reserves liggen, dit gebeurd wel vaker,' En dat was zo enorm hatelijk. Er waren al vele holo casters van hem gestorven. Het was een pijnlijk iets.

Een zucht kwam van hem af, waarna hij kalm de ball terug aannam van hem. Hij klikte deze terug vast aan zijn riem en liet Toireasa ondertussen ook terugkeren. Kalm begon hij weer te typen, waarna hij al snel het schermpje ophield naar de ander. 'Geen probleem. We maken onze ronde btw af. Er is een man ontsnapt dus misschien kunnen we hem nog vinden,' hij liet een zucht over zijn lippen rollen. Een hatelijk iets. Maar het was gebeurd, dus het enigste dat ze konden doen was het proberen fixen. Rustig draaide hij zich om, waarna hij kalm richting de hoofdstraat begon te wandelen. Murphy voegde zich al snel achter haar trainer aan, een scherpe blik werpende op de politie voordat ze haar aandacht voor zich legde.