Tales of

Sinnoh

Hij had zich buiten Hearthome begeven. Op een of andere manier had hij in een paar dagen al drie verschillende pokémon gehad. Hij begon met een Applin, een Apple pokémon waarmee hij een paar dagen op het festival had rondgehangen. Daarna had hij deze verruild voor een Tynamo, die direct weer verruild werd voor zijn huidige pokémon, een Sandile. De kleine zand krokodil rende nu vrolijk achter hem aan, happend naar de pluisjes die door de lucht heen vlogen. Archie grinnikte terwijl hij stopte voor de pokémon om dichterbij te komen. Van alle drie de pokémon, was dit toch wel de beste geweest. Maar toch was hij alweer op weg om opzoek te gaan naar een nieuwe. Hij had gehoord van deze Swarms toen hij onderweg was naar Sinnoh, maar dit zou de eerste keer zijn dat hij zou gaan zoeken naar één. Het was een lastige pokémon, eentje die heel veel training nodig zou gaan hebben. Maar als hij dat voor elkaar zou krijgen, dan zou het een prachtige aanwinst zijn voor zijn team. Dus hij zou er alles op alles zetten om er een te gaan vinden. Archie keek voor zich uit, terwijl hij de Trophy Garden in wandelde. Eens zien wat hij ging vinden.

Li stond stil en keek met grote ogen naar de lucht, Archie volgde de blik van de pokémon en had al snel door wat er aan de hand was. De lucht was vertrokken, bijna zwart en waar 't begon met één, twee, drie druppels, was hij al snel doorweekt van de plotselinge hoosbui die over hem heen kwam. Archie was gelukkig niet vies van wat regen en keek om zich heen. Toch pakte hij de pokéball van de Sandile erbij en liet de pokémon terugkeren. De ground-type zou hem vast dankbaar zijn dat 'ie niet door de regen hoefde te gaan.
Rustig liep hij verder, de bloemen om hem heen leken juist meer te zijn gaan bloeien door de douche die over hem heen aan het gaan was. Iets wat ervoor zorgde dat het er best mooi uit ging zien. Maar aan alleen de flora had hij niet zo veel, hij was opzoek naar de fauna van dit gebied. Dus besloot hij verder te lopen, er careful voor zorgend dat geen van de bloemen stuk zou gaan. Immers zag het er niet naar uit dat er ook maar één pokémon was hier. Hopelijk zou daar dieper in de Garden verandering in komen.

Het voelde vreemd aan, om door de drasserige ondergrond te wandelen, met zijn handen in zijn zakken en zij halflange haar klevend aan zijn gezicht. Hij vroeg zich af of hij überhaupt de pokémon zou kunnen vinden in dit weer, vooral omdat het een gedeeltelijk fire type was waar hij naar op zoek was. Archie rekte zich uit en geeuwde, dit weer maakte hem moe en hij vroeg zich af hoe het zou gaan als hij morgen weer moest gaan werken. Hopelijk zou hij niet ziek worden van het wandelen door dit weer. Zijn vader zou hem een earful geven als hij nu al een dag werk zou missen. Archie zuchtte zachtjes en keek op toen hij een pokémon voor zich zag. Een wit/rode Larvesta zag rustig op een blaadje te knabbelen en keek geschrokken op toen de pokémon doorhad dat hij gesnapt was. De jonge Crescent Moon ranger glimlachte en keek om zich heen. Dit was niet echt waar hij naar op zoek was, dus liep hij langzaam en zachtjes langs de etende pokémon. Hopelijk was het wat spannenders verder door.

De geur van water op gras deed hem deugt. Hij haalde diep adem en liet de lucht eventjes hangen in zijn longen, voordat hij met een zucht uitademde. Dit waren de momenten waar je van moest genieten. Ondanks dat hij hier was met een missie, betekende het niet dat hij verder niet kon genieten van deze prachtige plek.
Zijn gezicht vertrok toen de verse geur van regen op gras verstoort werd door een zoete lucht. Archie snoof, waarna zijn gezicht vertrok. Waar kwam dat in Arceus' naam vandaan. Het was niet heel erg prettig om zomaar zo'n ontzettend zoete lucht onder je neus te krijgen. Hij huiverde eventjes en keek naar het pad waar de geur vandaan kwam. Het had zijn nieuwsgierigheid getrokken en hij vroeg zich af welke pokémon zo'n geur kon afstoten. Dus besloot hij zijn neus achterna te gaan en het pad af te slaan. Misschien moest hij Li erbij halen, maar aangezien het nog steeds regende wilde hij dat de Sandile niet aan doen. Eens zien wat hij zou vinden als hij achter de geur aan zou gaan.

Nog voordat Archie had gezien waar de zoete lucht, zoefte er al iets langs heen. Hij had geen idee dat deze pokémon zo snel kon zijn, maar het wist hem daadwerkelijk van zijn sokken te rennen. De Larvesta gooide zich met diens hele lichaam op op de stapel perziken die hij had gevonden en begon er luidruchtig aan te eten. Archie haalde een hand over zijn nek heen en vroeg zich af wat hij hiermee moest doen. Het was nou niet echt de pokémon waarnaar hij op zoek was. Nee, niet waar. Het was wél de pokémon waarnaar hij opzoek was, maar hij zocht iets bijzonders. Of in ieder geval iets wat minder slechte manieren had dan deze. Nu pas ziet Archie dat de Larvesta, voordat deze aan een wat zachter exemplaar van de perziken was gaan eten, een nieuwe had neergelegd. Zo te zien was dit zijn stack, een fruitpile. Dat was nieuw. Het keek hem nu echter aan alsof 't zijn behoefde had gedaan in de berg van schrik en de jongeman besloot om de pokémon maar te laten voor wat het was. Het had geen zin om een angstige pokémon te bevechten en te vangen. Dan kon hij beter opzoek gaan naar iets leukers. Dus stak hij zijn handen in z'n zakken, verontschuldigde zich binnenmonds naar de pokémon en liep met een boog erom heen, om zijn weg verder te gaan.

Regen druppelde over zijn gezicht heen, vanuit zijn halflange haar door in zijn nek. Een huivering gleed over zijn rug heen, terwijl hij verder liep. Het was nou niet echt de meest prettige dag om 't op een wandel te zetten, maar ach wat maakte het ook uit. Zo kon hij tenminste wel goed zien of er pokémon zich verstopte voor de regen. Een zucht rolde echter wel over zijn lippen toen hij verder liep en de Larvesta achter zich liet. Al snel vond hij zijn volgende obstakel voor hem. Er was een boom omgevallen, waarschijnlijk met het slechte weer van een paar weken terug. En het lag precies over het pad dat hij wilde volgen. Wat betekende dat hij er óf omheen moest óf overheen moest gaan. Er was een heel klein ideetje in z'n achterhoofd om er onderdoor te gaan, maar de ruimte daarvoor was echt te smal. Hij zuchtte, en haalde zijn handen uit z'n zakken. Rustig haalde hij wat verdraaide haren uit zijn gezicht en bond 't snel achter met een elastiekje. Nu was het tijd om te kijken of er nog iets van zijn oude gym lessen was blijven hangen.
Eerst zocht hij goed opstapje, wat gelukkig niet te lang duurde, aangezien er een dikke tak was waar hij op kon beginnen. Nu werd het lastiger, de boomstam was vochtig en daardoor glibberig. Archie was niet bang om zijn kleding vuil te maken gelukkig, maar het maakte zijn werk niet makkelijker. Hij zetten zijn handen stevig in de bark van de boom en trok zich omhoog, op sommige stukken hoorde hij dingen scheuren en kraken, maar het hielt. Langzaam maar zeker wist hij naar boven te klimmen, met maar één keer terug naar beneden te glijden en overnieuw te moeten beginnen. Wel had hij het idee dat er meerdere splinters in zijn handen stonden, daar moest hij dan even naar kijken als hij terug thuis was. Eenmaal bovenaan de boomstam bleef hij staan, om zich heen kijkend of hij iets interessants kon zien.

Pfoe, die hele klim had toch meer uit hem gehaald dan dat hij wilde. Hij ging op zijn hurken zitten, terwijl hij zich vasthield aan een tak en haalde diep adem. Het was lang geleden sinds hij zo'n klim had gemaakt en in deze regen was het niet veel beter. Misschien moest hij toch maar weer gaan sporten, dat zou hem veel beter doen. Morgen mee beginnen, dat was zijn plan tenminste. Archie keek om, toen hij een flikkering in zijn ooghoek zag. Zo te zien was hij hier niet de enige die zich verstopt had. Een Larvesta had zich te goed gedaan in een holte van de boom om droog te blijven van de regen. "Ik kan je geen ongelijk geven," zuchtte de jongen zachtjes en kwam overeind. "Helaas ben je niet waar ik naar op zoek ben," vervolgde hij daarna. Hij keek naar beneden toen en huiverde, deze sprong zou hem makkelijk zijn benen kunnen breken. Dus misschien was het beter om gewoon te klimmen. Rustig liet hij zich naar beneden zakken en klom naar beneden toe. Waar hij natuurlijk bij de laatste meter geen houvast meer kon krijgen en verder gleed. Hij siste zachtjes toen de pijn door zijn borst en handen gleed en controleerde of er ergens iets stuk was. Het zou een schaafwond worden, dat zeker, maar verder leek hij ongedeerd te zijn. Archie keek om zich heen, alleen maar meer bos. Hij pakte zijn tas erbij en haalde er een flesje uit. Dit was zijn laatste redmiddel geweest. Als hij hiermee niets zou vinden, dan zou hij het opgeven en naar huis toe gaan. Dus draaide hij het flesje open en zetten het op de grond. Op hoop van zege dan maar.

Hij werd alleen maar natter van deze constante regen en misschien was het beter als hij het gewoon opgaf en naar huis zou gaan. Dan kon hij zich tenminste omkleden, douchen en wat warms aan trekken. Voordat hij morgen ziek zou zijn voor zijn werkdag. Maar op dat moment kroop een kleine Larvesta in de richting van het flesje, ondanks dat het veel moeite deed om de regen te omzeilen. Archie zuchtte, het was wéér een normale Larvesta. Al moest hij toegeven dat deze wat minder vurig eruit zat, dus het zou kunnen zijn dat deze specifieke niet de Flame Body ability had. Toch was het nog steeds niet waar hij naar opzoek was. Hij zuchtte zachtjes. Hij had nog een lure in zijn tas zitten. Wilde hij die ook nog gebruiken hiervoor. Wilde hij deze pokémon zo graag hebben dat hij dit zou doen. Archie haalde een hand door zijn haar heen en rommelde in zijn tas. Ondertussen was de Larvesta het zat dat het flesje leeg was en de regen begon akelig dichtbij te komen, dus was de pokémon er weer vandoor gegaan. Hij haalde het lege flesje weg en zetten een verse neer. Één laatste kans.

Zijn haar plakte aan zijn gezicht vast, nat door de regen die moedeloos op zijn rug landen en hem doorweekte tot het bot. Hij huiverde eventjes en vroeg zichzelf af of hij moest gaan schuilen, of hij het moest opgeven. Hij had nog een kans, nog één kans. De Larvesta die door de regen aankwam gerend en het flesje om had gegooid was weer een normaal uitziende pokémon. Hij vroeg zich af of deze swarms nou echt wel zo bijzonder waren, want op dit moment zag hij het gewoon niet. Archie zuchtte zachtjes en toen het flesje leeg was, wuifde hij de Larvesta weg en deed het flesje terug in zijn tas. Want nee, hij zou geen afval achterlaten. Wel besloot hij om opzoek te gaan naar een nieuwe plek. Rustig hing hij zijn tas terug op zijn rug en kwam overeind, voordat hij tussen de struiken doorliep.
Een korte tijd later, sloeg Archie een laaghangende tak voor zijn gezicht weg om een open plek in het bos te vinden. Misschien zou dit een betere plek zijn. Hij rommelde in zijn tas, haalde nog een lure eruit en zetten deze in het midden van de plek neer, voordat hij naar achter liep en tussen de struiken ging zitten, wachtend op wat er af zou komen.

Ja oké, nee. Dit ging 'm niet worden. Archie zuchtte zachtjes. Hij kon dit ding gewoon achterlaten, weggaan en er niet meer naar omkijken. Hij had een Larvesta willen hebben om te kijken of hij iets speciaals kon vinden. Uiteindelijk had hij er alleen maar geld en tijd aan verspilt. Hij haalde een hand door zijn haar heen en keek om zich heen. De regen had hem verkilt tot op het bot en hij begon moe te worden van deze hele tocht. Misschien was het beter om het hier gewoon bij te laten. Hij kwam overeind en schudde zijn kleding uit, wat er niet voor zorgde dat het veel droger werd. Zijn handen en voeten voelde koud aan en hij huiverde een keer. Een beslissing genomen te hebben, keek hij naar de Larvesta die nieuwsgierig bij het flesje hing. Hij zou één poging wagen, meer niet. "Zal ik je uit de regen halen, dan mag je mee?" vroeg hij aan de pokémon, terwijl hij op zijn hurken bij het flesje ging zitten en de pokémon aankeek.