Tales of

Sinnoh

Een Swablu en Treecko. Van de vogel had hij wel iets gelezen, waren hele lieve POkémon als hij het zo las. Maar de evolutie was dan weer iets waar hij ongemakkelijk van werd. Want dat was deels dragon type. En hoe je ook draaide of keerde, die typing was sterk, krachtig, algemeen gevreesd, toch door hem. In ieder geval leek de ander er geen probleem mee te hebben, had hij ze zelf al namen gegeven. Hij knikte dan ook begrijpelijk naar de witharige. Toen begon Alain echter verder te praten en een zucht rolde over zijn lippen. Jammer weer, niet een jobje voor hem. Maar goed, de woorden die volgden, trok wel zijn aandacht. Een frons trok over zijn gezicht, maar zijn vriend gaf aan dat hij liever niet had dat hij zich ermee mengde. HIj knikte dan ook even rustig. "Begrijpelijk wel. Crescent Moon ook altijd..." hij schudde zijn hoofd wat en zuchtte wederom. "Ik mag niet zo over hun praten, maar goed..." Aangezien zijn vader en de politie in het algemeen wel vaak samen werkten met Crescent Moon had hij wel al eens de mensen van dichtbij mogen meemaken. Op eerste oppervlak niks mis mee. Het was als je dieper ging graven dat het vreemd werd. Het verwerpen van de vermissing van zijn zus en nu dit... Het feit dat ze die aggresieve man er ook gewoon in lieten... Hij wist dat dat joch nooit bij de politie zou kunnen beginnen, aangezien hij nu zeker een strafblad had. Maar dat was schijnbaar geen probleem voor de organisatie. "Ik heb inderdaad daar iets over gelezen..." sprak hij kalm. "Maar maak je geen zorgen, ik zal dit met niemand delen," zei hij rustig tegen Alain. Hij had hem immers in vertrouwen genomen en dat zou hij dan ook naleven.

Alain sprak verder... Verbranden. Hij had het vast over Cas. "Is het zo erg? Oh jee," zei hij zacht lachend. Hijzelf had best ene goede huid tegen de zon, maar zijn eerste dagen in Alola had hij zich ook verbrand. Hoe dan ook waren de resterende maanden in de regio zalig geweest. Een ezel stootte zich immers geen twee keer aan dezelfde steen. De witharige sprak echter verder. Zo terug de weg op. Kort nam Lloyd zijn holo caster en keek even naar de tijd. Oh, zaten ze hier al zo lang? "Oh ja je hebt gelijk," zei hij even, zijn wenkbrauwen ophalende. Al snel zag hij dat zijn vader hem een berichtje had geschoten. Hij opende het en bekeek het even. Of hij nog even langs de boer wilde gaan voor prei en een zak aardappelen. Een zucht rolde van zijn lippen. "Ik denk dat ik ook maar best vertrek, pap stuurt me net nog een boodschappenlijstje," hij lachte even zachtjes en legde de holo caster kalm weg. Rustig stak hij zijn hand even op naar de vrouw die voorbij liep. "Kunnen we betalen?" een knikje volgde, waarna hij even rustig de rest van zijn milkshake opmaakte en zijn license kalm begon op te bergen in zijn rugzak. Hij pakte zijn motorhelm kalm vast en leunde wat naar achter met een glimlach. Was een goede dag geweest, dat zeker.