Tales of

Sinnoh

Zodra ze in Eterna City was en een plekje had gevonden om te slapen, zou ze direct haar familie op de hoogte stellen van dit avontuur. Het was niet elke dag dat je een bende bizons wist weg te jagen met slechts één Pokéball. Ha, zou dat misschien een wereldrecord zijn? Ze vroeg zich wel af wat voor Pokémons het waren, of ze misschien wel super gevaarlijk waren geweest. Zo zagen ze er wel uit.

En nu was er weer een nieuwe Pokémon op haar pad gekomen. Ze moest eens haar best gaan doen om de namen uit haar hoofd te leren, maar hoe lang zou ze dat gaan volhouden? Waarschijnlijk zat het er voor vijf seconde in en was ze het daarna weer vergeten. Penny keek van de groene... Tja, hoe ging ze dit noemen.. kool? Was het ook niet echt, eigenlijk. Maar voor nu bleef het maar kool. Ze keek dus van de kool naar de bes. "Oh... Kennen jullie elkaar? Zijn jullie al vriendjes?" vroeg ze zich hardop af. Niet helemaal zeker of het de juiste stap was, gaf ze de blauwe bes een klein duwtje in de rug, richting de kool. Misschien was dit wel een romantisch liefdesverhaal waar ze net in was binnen gelopen. De andere hand hield nog steeds de Pokéball vast, klaar om hem te gooien wanneer het nodig mocht zijn.

Had ze zojuist twee Pokémons geholpen met het terugvinden van elkaar? Misschien wel! Een bes en een kool leken perfect gemaakt voor elkaar om vriendjes te zijn, misschien wel verloren geliefden. Wie weet speelde er zomenteen voor haar een zowaar Romeo en Julia af. Maar dan... zonder het gif en de dood natuurlijk. Gewoon een prachtig star-crossed lovers, romantisch en vooral klef verhaal. Precies waar Penny van hield.

Alleen het tegengestelde gebeurde. Met een hoopvolle glimlach keek ze hoe de twee elkaar in de ogen keken... en vervolgens op op de vuist met elkaar gingen. Wat best interessant was, gezien zowel de kool als de bes geen armen leken te bezitten. "H-Hey!" stamelde Penny ietwat verbaasd maar vooral geschokt. Dit was niet wat ze wilde dat er ging gebeuren! Bubbly maakte een geschokt geluidje, alsof ze zelf ook niet kon geloven wat hier plaatsvond. Penny dacht geen seconde na en beende op de twee vechtende Pokémons af. Met twee handen pakte ze de blauwe bes op. "Hou daar eens heel snel mee op!" sprak ze streng, terwijl ze wel probeerde er voor te zorgen de bes geen pijn te doen. "En jij! Dat doen we niet zomaar hè! Denk eerst maar eens na voordat je dat soort capriolen uithaalt!" Penny was niet iemand die snel boos werd. Maar Pokémon on Pokémon violence dat nergens goed voor was? Niet in haar straatje te vinden.

De hele rit naar Eterna City had heel makkelijk en simpel kunnen zijn, maar nee. Uiteindelijk wist Penny zich altijd in een of ander probleem te werken. Penny vond het niet heel erg, die genoot van elk avontuur dat op haar pad kwam. Behalve als dat avontuur ineens een aanval op haar afstuurde.

Scherpte blaadjes vlogen haar richting in en Penny kon nog net haar rug naar de kool keren om ervoor te zorgen dat ze niet vol werd geraakt. Een van de blaadjes scheert langs haar gezicht en laat een kleine snee achter. Een verschrikt piepje verlaat haar keel, compleet verbijsterd wat ze nou hiermee moet. Terwijl ze de blauwe bes nog steeds vast had, hoorde ze beneden zicht een zachte plof. Ze draaide zich om en zag hoe Bubbly voor haar was gaan staan en behoorlijk boos keek. "Bubbly?" stamelde ze voordat ze ineens besefte... Natuurlijk!

Ze zette de bes op de grond, draaide zich nu volledig om en keek met een resolute blik naar de kool. "Ik vind dit niet zo aardig van je," sprak ze streng, hopend dat het misschien nog iets zou veranderen, maar zelfs Penny had een klein beetje de hoop opgegeven. "Bubbly, sing!" zei ze, terwijl ze naar de kool wees. Bubbly leek haast op te zwellen voordat ze uiteindelijk haar "prachtige" zangkunsten liet horen.

Bubbly zette haar keel open alsof ze de mooiste opera solo ooit ging neerzetten. Het stemmetje van de Igglybuff was nog enorm schel en Penny drukte haar handen kort tegen haar oren terwijl Bubbly haar taak uitvoerde. Het klonk misschien niet mooi, maar het werkte wel.

Met lichte verwondering keek het meisje met de zuurstokroze haren hoe de twee andere Pokémon in slaap vielen. Wow. "Bubbly... je bent... Geweldig!!" sprak ze vol enthousiasme terwijl ze de Pokémon optilde om haar in een knuffel te werpen. Na de knuffelsessie keek Penny weer naar de grond. Hmmm... Ze kon ze toch niet zomaar achterlaten hier in deze kou? Nou ja, de kool leek prima voor zichzelf te kunnen zorgen, maar de bes daarentegen. Penny knielde, haalde nogmaals een Pokéball uit haar tas en drukte hem voorzichtig tegen de bes aan. Ze kon wel voor die bes zorgen. En dan had Bubbly ook meteen een vriendje erbij! "Ik denk dat het tijd is dat we naar Eterna city gaan, hè?" sprak ze met een glimlach, kijkend naar Bubbly. Het was tijd om verder op avontuur te gaan.