Tales of

Sinnoh

Vermoeidheid was waarschijnlijk de enige emotie die je direct van Alaric's gezicht af kon lezen. Hij was de hele dag op stap geweest, bezig met dingen waar hij zich liever niet mee bezig wou houden. Maar hij kon niet stoppen. Stoppen betekende of een levenslange gevangenis straf of zijn dood. Als de beelden ooit naar buiten zouden komen.. dan was het klaar. Dit was het enige wat hij nog kon doen nu om het niet erger te maken. Dansen naar de pijpjes van een nare man en zijn Garchomp. Tot dat hij sterk genoeg was om hem omver te gooien. Maar of hij dan een haar beter zou zijn dan dat de man was? Waarschijnlijk niet. Alaric had zichzelf toch al opgegeven. Hij was geen goed persoon, zou het waarschijnlijk ook nooit meer kunnen worden. Niet met zulke donkere vlekken in zijn geschiedenis.

Hij had niet eens gekeken naar welke bar hij een deur van open drukte, hij wou gewoon wat drinken. Met een zucht zakte hij neer in de eerste de beste lege tafel die hij tegen kwam. Vermoeid wreef hij met zijn duim en wijsvinger over de brug van zijn neus. Was het verstandig om te drinken als je al hoofdpijn had? Waarschijnlijk niet. Maar wat kon er nou gebeuren? Moest het nog erger worden? Dat voelde fysiek onmogelijk.

Wat afwezig scrollde hij door zijn Holo Caster heen over Chatter. Hij zou zo meteen wel een keertje bestellen als er iemand zijn kant op kwam, voor nu zat hij prima en was bij eigenlijk blijer dat hij even kon zitten dan wat anders. Vanuit zijn ooghoek kon hij zien dat er iets gemixt werd, maar hij dacht er geen twee keer over na en richtte zijn volle aandacht weer op een filmpje van een Rockruff die een trucje deed. Wow.

Totdat er een glas voor hem neer gezet werd. Een roze drankje? Nee. "Ik heb dit niet-" hij keek omhoog, maar stopte al snel met praten toen hij het gezicht zag van degene die het roze drankje gemaakt had. Alain. Of hij hier vaker kwam. Er kwam een grijns op zijn gezicht te staan. "Toevallig mijn eerste keer hier," hij stopte zijn Holo Caster in zijn zak en ging iets rechter zitten, zodat hij er hopelijk iets minder vermoeid uit zou zien. "Wat voor vergif heb je hier in geroerd?" vroeg hij toen aan de jongen voordat hij een slok nam door het rietje. Zijn eerste echte Alain-cocktail en hij was roze. Natuurlijk.

Oh man. Zijn gezicht vertrok toen hij eindelijk doorkreeg wat hij eigenlijk aan het drinken was. Alain had alles er in gedaan. Het zou ongetwijfeld niet alles alles zijn wat ze hier hadden staan, maar het smaakte zeker wel zo. Wat goor. "Als wraak zo smaakt.." zei hij met een zuur gezicht. Er werd nog een shotglas tequila voor hem gevuld. Alsof dat zou helpen met alles wegspoelen. Het zou alleen maar voelen alsof zijn gehele slokdarm schoongebrand werd. Alaric nam nog een slok van het roze spul en gooide toen het shot tequila er achter aan. In tegenstelling tot die roze soep, smaakte de tequila wel gewoon bekend.

Drukke dag? "Zo kan je het wel noemen ja," hij kon de details van zijn dag niet rustig bespreken in een bar. En zeker niet met Alain. "Het voelt alsof ik de hele Sinnoh regio in één dag gezien heb." als hij in bed zou vallen zou hij waarschijnlijk in één keer weg zijn. De vraag was dan alleen nog hoe vaak hij wakker zou worden. Maar dat was een zorg voor later. "Hoe is het met jou dan? Ik heb jou ook in geen eeuwen meer gezien." op zich was het niet zo heel lang geleden, maar er zat toch wel aanzienlijk wat tijd tussen. En wat radiostilte ook nog. En de block-scare die hij gehad had.

Alaric keek nog kort naar het beetje roze drank dat nog in het glas zat. Hij zou het opdrinken, al was het puur en alles om Alain iets te bewijzen. Wat precies wist hij nog niet, maar hij zou het bewijzen. Het laatste beetje roze prut werd opgedronken en het nieuwe shotglas tequila ging er achter aan. Nu moest hij rustig aan doen, anders zou hij binnen nu en tien minuten al scheef naar huis lopen. Hij schoof het glas naar Alain terug, zijn werk zat er op. "Kan je ook echte cocktails maken, of voer je al die mensen hier vloeibaar vergif?"

Hij moest naar bed toe in plaats van hier zitten. Misschien. "Dit is niet het soort vermoeidheid die slapen oplost." zuchtte hij toen. Hij zou het wel overleven, hij moest wel. In elk geval ging het met Alain beter. Hij had zijn huis terug. Het laatste dat hij daar van wist was dat Miko in dat huis gezeten had, toen hij weggehaald was bij Myrddin. "Oh ja, Miko zat daar toch? Heeft die jongen eindelijk een plekje voor zichzelf gevonden?" het was nog steeds een pijnpunt dat hij hem bij Myrddin neer gezet had. Hij had het niet moeten doen, maar achteraf kon hij wel meer dingen veranderen. Hij kon er niks meer aan doen nu.

De jongen trok een wenkbrauw omhoog toen Alain zei dat hij moest betalen. "Wow, Alain. Je doet nu net alsof ik geen geld heb." Alaric legde een hand over zijn hart heen. De pijn. Alsof hij echt een arme sloeber was. Hij had wel geld. Sterker nog, de hele erfenis was van hem. Wat hij er mee ging doen wist hij nog altijd niet. "Verras me. Meestal drink ik whiskey sour, cuba libre of een blue lagoon. Maar ik weet niet of jij iets beters weet?" Al wist Alaric niet of het een heel goed plan was om Alain te vertrouwen met het mixen van drankjes. Maar als hij daadwerkelijk ging betalen zou het vast wel goed gaan, toch...

Alain wist het niet. Het antwoord maakte duidelijk dat hij zich er totaal niet meer mee bezig gehouden had. Misschien omdat het zijn ex was en hij die nu op afstand wou houden omdat hij met Casimir liep? Alaric ging er ook niet verder op door. Alaric knikte. "Het was ook maar een tijdelijke oplossing, op een gegeven moment moet je zelf ook door kunnen." Want om nou de hele tijd te wachten tot iemand een keer uit je huis ging was ook niet alles. "En Casimir zit als een brave huisvrouw nu te wachten tot je thuis komt?" er kwam een grijns op de jongen zijn gezicht. "Hebben jullie al weer meer badges gefixt ondertussen?" Alles om maar niet over zichzelf te hoeven praten, hij had er geen zin in.

Alaric deed een poging om Alain te volgen terwijl hij het drankje in elkaar zette. Een paar dingen herkende hij wel, maar niet alles wat er in ging was even bekend. Niet dat het hem veel uitmaakte, als het uiteindelijk maar te pruimen was. Er werd een blauw drankje voor hem neergezet, inclusief een stuk ananas en een parapluutje. Alaric bestudeerde het ding kort en nam toen een slok. Oh dat was wel goede shit. "Oh dat is wel lekker," beter dan het gekke ding dat hij net gehad had.

Alain gaf meteen toe dat hij misschien meer een huisvrouw was dan Casimir was. Hij kon schoonmaken, maar de keuken? Die was niet voor Cas blijkbaar. Alaric moest lachen. "Dan heb ik dat met hem gemeen. Als Lucie mij in de keuken ziet krijgt ze een rolberoerte." hij was niet zo'n held in de keuken. Gelukkig kon hij altijd nog dingen laten bezorgen. Alain had geen gyms meer uitgeprobeerd, het kwam wel weer. "Ik heb alleen die Charmander er nieuw bij, die had je gezien toch?" Gojira met zijn zwarte trait. Het was nog steeds een bijzondere verschijning. "Maar ik ben veel te druk om echt met gyms bezig te zijn. Ik klus hier en daar wat bij om geld te verdienen." want zo kon je het ook gewoon noemen. "Misschien probeer ik het later een keer, als ik wat minder moe ben." zuchtte hij voordat hij nog een slok van zijn drinken nam. Hij moest überhaupt maar is uitvogelen wat hij wou gaan doen. Zou hij dit nog lang vol gaan houden?

De jongen bevestigde inderdaad zijn Chamander te hebben gezien. Ja dat kon ook bijna niet anders. Hij liep veel met het beestje rond. Training ging goed, het hielp dat Gojira veel kon leren van Ash. De grote draak corrigeerde vaak waar nodig en dat scheelde Alaric een hoop moeite met uitleggen waarom dingen wel of niet konden.

Hij te druk? Jazeker. Alaric had net zijn drankje vast om wat te drinken tot hij zich bijna verslikte bij het horen van de laatste woorden. Shit. Fuck. Alain wist er niet van toch? Hij kon het niet weten. Hoe zou hij ooit te weten moeten komen wat er gebeurd was? Die stunt met Myrddin? Nee. Dat zou hij nooit geloven toch? Die twee spraken elkaar niet meer. Hij moest was verzinnen, een reden waarom hij zich zo verslikte bij het horen van de vraag maar.. "Ik werk nu af en toe in de adult entertainment wereld, zegmaar." dat was de enige uitweg. Zoiets extreems verzinnen dat Alain moest stoppen er naar te vragen omdat hij het goor vond. "Ik wil je wel wat details geven als je wilt? Heb een topdag gehad vandaag." nog een schepje er bovenop en dan moest het genoeg zijn toch. Toch?

De reactie van Alain was precies waar hij op gehoopt had. Verontrust, walgend en met grote ogen staarde de jongen hem aan. Missie geslaagd, dacht hij zo. Hij wou het absoluut niet weten. "Geen vragen stellen waar je geen antwoord op wilt," hij moest wel een beetje lachen en nam nog een slok van zijn drankje. Dan zou hij hem nu eindelijk met rust laten met vragen over...

Hoe hij er aan kwam? Arceus alsjeblieft. Alaric schudde zijn hoofd. Waarom kon hij niet in de bar komen werken. "Omdat dit beter verdiend dan jouw bar-baantje." hij zoog het letterlijk uit zijn duim. Hij had geen idee wat de gemiddelde bedsport artiest verdiende met zijn of haar werk. "Er aan beginnen is niet zo lastig, tegenwoordig kan je overal makkelijk in rollen." hij haalde nonchalant zijn schouders op. Moest hij nu nog meer dingen verzinnen voor Alain? Hij had geen idee hoe ver hij deze leugen kon oprekken voordat het ongeloofwaardig begon te klinken. "Misschien is het wat voor jou en Casimir. Hoor dat twinks goed verdienen." oh hij was heel moe geweest toen hij hier binnen stapte, maar hij leefde toch weer een beetje op nu. Als hij Alain maar kon klieren.

Nog altijd keek de jongen hem totaal disgusted aan. Alaric vond het allemaal prima, zolang Alain hem naar niet langer lastig viel over zijn werkveld. Maar dat deed hij wel, en dus moesten er nog mee details over zijn nieuwe 'job' verzonnen worden ter plekke. Het ging hem prima af, want de jongen leek het te slikken - haha funny - als zoete koek.

Hij en Casimir zouden nooit zoiets doen. En dat vond hij prima. "Joh, mij zul je niet betrappen op het kijken naar spierwitte jongens hun ass die omgeploegd wordt." het klonk casual, alsof hij het had over de boodschappen die hij nog moest doen later. Hoe kon je samen zijn met iemand? "Dat is dus mijn voordeel, ik ben alleen." hij dronk het laatste beetje uit zijn glas en zette die weer Alain's kant op. "Ik heb geen last van niemand, hoef geen rekening te houden met een ander. Kan je er nog zo'n eentje maken trouwens?" hij grijnsde. "Ik zal je fooi geven voor de emotionele schade die je opgelopen hebt." want zo zag de gozer er wel uit, alsof hij een spook gezien had. "Heeft Casimir al werk dan?Of houd hij het echt alleen bij zijn Pokemon trainen?" de jongen moest toch iets doen om de huur te betalen?

Hij wist in elk geval wat ze deden. Ja vast. Alaric rolde met zijn ogen. "Ik kon er niks aan doen dat hij niet meer fatsoenlijk kon lopen, ik heb alles netjes volgens de boekjes gedaan." daarbij, het hele ding met Myrddin wou hij achter zich laten. Dat was gebeurd. Toch wou Alain het elke mogelijkheid weer opvissen om in zijn gezicht te drukken. Niet dat hij het anders gedaan had als de rollen omgedraaid waren.

Hij haalde zijn schouders op toen Alain vroeg of hij dat niet voor altijd wou. "Misschien, ik weet het niet. Heb het een beetje opgegeven. Ik ben geen relatiemateriaal." zoiets als wat Alain met Casimir had? Hij zag zichzelf nooit in zo'n situatie. Het ging altijd naar de klote of het werkte niet. Dus waarom zou hij zich dan ook nog de illusie voor houden dat zoiets hem ook ooit ging lukken. Nee. Hij had belangrijkere dingen te doen, zorgen dat hij niet achter de tralies kwam. Alaric pakte zijn drankje en nam nog een slok. Ja, dit was wel goeie shit. Alain kon het toch wel. "Maar je hebt wel weer een wijze les geleerd vandaag, daar kan je niet omheen." niet vragen naar dingen...