Give it away, give 'em a taste. Pick up the pace, put on a face.
Yeah, you got nothing to lose
Alaric haalde zijn schouders op toen hij de woorden van Alain hoorde. Misschien was er nog wel hoop voor hem, ooit. Maar zeker niet nu. Hij zat nu in zoveel shit dat hij het niet zou redden om er ook nog een poging tot relatie hebben naast wou proberen. "Wie weet, maar ik hou mijn verwachtingen laag. Voorkomt teleurstelling uiteindelijk." zei hij toen simpelweg. Hij wou zich niet helemaal op zitten te vreten over iets dat misschien nooit ging gebeuren.
Als je Alaric eenmaal een rol gaf om te spelen, dan speelde hij die ook. Voor nu had hij nieuw werk, dus hij leefde zich in. Niet letterlijk, maar in zijn hoofd. Method acting noemen we dat. Hij zou geen zelfwaarde hebben. Alaric lachte en nam nog een slok van zijn drinken. "En dat, mijn lieve homoseksuele vriend, is waar je het fout hebt," er kwam een brede grijns op zijn gezicht. "Sommige mensen zouden zelfs beweren dat ik juist weet wat mijn zelfwaarde is, omdat ik een prijs op mezelf durf te plakken." ging hij hier misschien een beetje ver in? Misschien wel. Maar goed, alles voor een geloofwaardig verhaal.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Rick zei zijn verwachtingen laag te houden en Alain liet een dramatische zucht klinken. “Ooit vinden we iemand die je fitnessy vibes accepteert,” knikte hij. De fitnessman. Myr had dit geapprecieerd, maar goed. Daar hadden ze het maar beter niet meer over. Hij was er zeker van dat Rick beter kon krijgen en beter verdiende. Vooral na zijn ontmoeting met Myr op het valentijn event.
Alain trok zijn neus opnieuw op bij de woorden. “Ik wil het niet weten, Rick! Waar jij je— Nee. Houd het maar allemaal voor je!” verzuchtte hij dramatisch. “En als je zo goed verdient met dat baantje van me, mag je wel wat meer fooi geven zo.” Hij rolde even met zijn ogen, maar liet toch een grijns op zijn gezicht verschijnen. Konden ze ophouden over Rick’s smerige baantje?
Give it away, give 'em a taste. Pick up the pace, put on a face.
Yeah, you got nothing to lose
Alain leek er op gebrand om uiteindelijk iemand voor hem te vinden. Alaric was daar niet zo zeker van. Hij hield zich er ook totaal niet mee bezig, hij was drukker met andere zaken. Hij had een criminele organisatie om binnen in te klimmen. Hij haalde dan ook zijn schouders op toen hij de opmerking hoorde en dronk het laatste beetje uit zijn glas.
Het onderwerp 'werk' kon eindelijk aan de kant geschoven worden. Alain was disgusted genoeg dat hij er niks meer van wou weten. En hopelijk zou dat lang zo blijven, zodat hij er niet meer over hoefde te praten. Anders moest hij nog daadwerkelijk het internet op om te kijken hoe mensen hun ervaringen in de industrie waren zodat hij meer shit uit zijn duim kon zuigen. Alain had het over fooi. Alaric trok zijn portemonnee uit zijn zak en begon er doorheen te zoeken. Het bedrag van de drankjes en nog extra geld schoof hij over de bar heen naar zijn vriend. "Zal ik jou dan maar goed betalen met mijn seksgeld?" het woord zei hij expres iets harder, in de hoop dat iemand hem zou horen. Hij gaf er toch geen klote om. Een paar avonden naar een andere bar en hij zou niet meer herkend worden. Niet dat iemand in deze bar hem waarschijnlijk zou onthouden. Hij stak zijn portemonnee weer in zijn zak. "Ik denk dat ik maar is terug naar huis ga, moet mijn tekst voor morgen nog instuderen en op tijd naar bed." hij knipoogde naar Alain. Al was het voor dat laatste al te laat. De tent zou ongetwijfeld zo ook wel dicht gaan als de laatste mensen naar buiten gerold waren. Alaric kwam van zijn barkruk af. Ja, zittend drinken was altijd foute boel.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
“Ik doe je nog een keer wat aan,” mompelde Alain, nadat Rick de halve zaak had verteld hem te betalen met seksgeld. Er was geen einde aan met die kerel en er kwam nooit iets goeds van.
“Je—” Opnieuw vertrok Alain’s blik en trok hij zijn neus op. “Veel plezier, smeerlap,” zuchtte hij, voor hij het geld in de kassa stak. Hij moest zichzelf er maar aan herinneren om nooit meer te vragen hoe Rick’s dag was geweest, want dat was een vraag waar hij het antwoord gewoon niet meer op wilde weten. Hij wilde hier niets mee te maken hebben, niets van weten. Dat was beter.
