Tales of

Sinnoh

Vol bewondering keek ze toe. Ze was blij dat Victor het ei van haar overnam en voor hen neerzette. Eerst bewoog het alleen en daarna brak de schaal en kwam de pokémon tevoorschijn. Het leek op een pachirisu, maar dan anders gekleurd. Ze vond het wezentje in ieder geval prachtig. Hoe het er ook uit was gaan zien. Ze vond het al enorm bijzonder dat ze erbij had mogen zijn, dat er een ei uitkwam. “Wauw wat prachtig! Gefeliciteerd met je nieuwe pokémon Victor.” Feliciteerde ze hem toen. Wat mooi, ergens had het wel wat. Het uitkomen van eieren.

Geïnteresseerd keek ze toe hoe Victor zijn pasgeboren pokémon nakeek. Ze sloeg het goed op in haar geheugen, wie weet kwam het ooit nog eens van pas. De ander vroeg of ze ooit een traited pokémon had gezien. Ze schudde haar hoofd. “Wat betekend dat precies? Ik kan in ieder geval zien dat deze Pachirisu een andere kleur heeft.” Vervolgde ze toen. Er kwam een klein grijnsje om haar lippen. “Deze traited Pachirisu heeft in ieder geval mijn klusje afgepakt.” Giechelde ze ineens. Waarom ze dat zei wist ze eigenlijk zelf ook niet zo goed. Het had niet echt meerwaarde eigenlijk, misschien was het de hele situatie gewoon.

Milly keek naar de pasgeboren pokémon. Ze had wel lef. “Zijn alle pasgeboren pokémon direct zo sociaal?” Vroeg ze verrast aan Victor. Vlak voor hij uit begon te leggen wat een trait precies inhield. Het hoefde dus niet alleen een andere kleur te zijn, maar er waren ook ander uiterlijke kenmerken die anders konden zijn. Of zelfs een ander type. Wat boeiend! Het maakte haar alleen nog maar nieuwsgieriger naar de pokémon wereld. Ze moest zich er echt eens goed in gaan verdiepen en niet enkel de pokémonsoorten in haar hoofd stampen, dat had ze al gedaan, maar ook verder kijken dan dat. Er was nog zo veel te leren. Dat vond ze niet erg, ze was graag bezig. Bleef graag getrickerd door dingen. Dus het was voor haar wel goed. Ze had te weinig meegemaakt in haar leven, daardoor leek het alsof ze zich overal nu direct op wilde storten. Ze glimlachte toen Victor zei dat ze haar klusje goed had gedaan. “Bedankt.” Ze kon er niks aan doen dat haar wangen toch even rood kleurden door de lof.

Victor legde uit dat het per pokémon verschilde. Eigenlijk was dat wel logisch. Net zoals dat bij mensen verschillend was. Misschien verschilden pokémon niet zo veel van mensen. Zouden ze ook te vormen zijn door hun omgeving? Vast wel. Het was interessant. Heel interessant. Victor haalde wat geld uit zijn portemonnee. Met grote ogen keek ze naar de biljetten die hij haar aanreikte. Moest ze die wel aannemen? Het was heel veel, ze zou er een poosje mee vooruit kunnen. Misschien bracht ze hem ook wel weer in verlegenheid als ze het niet aannam. Hij bood het haar immers aan, dan wilde hij ook graag dat ze het aan zou nemen. Ze ontstond er een dankbaar glimlachje rond haar lippen en nam ze het geld aan. “Enorm bedankt! Je weet niet hoeveel je mij hiermee helpt.” Zei ze toen tegen hem. Daarna schreef hij zijn nummer op een papiertje. Ook het papiertje nam ze van hem aan. Ze was blij dat ze hem had leren kennen. Misschien ging ze nog wel gebruik maken van zijn hulp, ja waarschijnlijk wel. “Dat is lief.” Haar paarse ogen sprankelden. “Dan ga ik maar weer eens verder. We zien elkaar vast nog wel eens. Bedankt voor het interessante gesprek en het geld voor het klusje.” Ze glimlachte nogmaals naar hem. Toen vervolgde ze haar pad bij hem vandaan.

[Topic uit]