Tales of

Sinnoh

Hij moest even over haar vraag nadenken, maar zijn antwoord daarna was bevredigend in ieder geval. Ze moest er vast wat mee kunnen en anders kon ze het daar dus altijd vragen. Dat was fijn om te weten, het bood perspectief. Dat gaf haar een stukje rust. Ze begon er zelfs wat aan te wennen dat Ari in haar buurt liep. Nu was daar snel aan te wennen eigenlijk, die was zo lief. Alain vroeg aan haar, of ze iets met pokémon wilde gaan doen. “Ik vind pokémon heel erg interessante wezentjes. Ik mag er eentje ophalen bij professor Anna Wilow?” Ergens maakte haar hart een sprongetje. Dat klonk haar als muziek in haar oren. “Ik denk wel dat ik er verder mee wil, met pokémon. Alleen ik moet het allemaal nog wel onderzoeken. Wat doe jij met jouw pokémon?” Vroeg ze toen aan hem. Wat kon je allemaal met ze doen, er waren meerdere opties meende ze zich te herinneren. Alleen ze had het niet meer zo goed voor ogen wat dat allemaal was.

Alain vertelde dat hij er ook eentje bij haar had opgehaald. Waarop ze glimlachje. “Wat leuk! Misschien dat ik er dan binnenkort ook een kijkje moet gaan nemen.” Ze kon vast nog iets van de professor leren en als ze vriendelijk was dan durfde ze het wel aan. Vreemd was ze zelf ook, dus ja, haha. Toen vertelde de ander dat hij trainer was. “Als je trainer bent dan kun je gymbattles doen toch? En het is niet erg dat je het op je eigen tempo doet lijkt me. Geld verdienen is ook wel handig ernaast.” Grinnikte ze even. Zijzelf deed ook alles rustig aan. Ze had nog geen idee welke kant ze op wilde, ze zwom nog een beetje. Alleen haar leek dat niet erg, dan kon ze straks alleen maar een echte goede keuze maken. Ze keek even om naar de donkere Vulpix. Diegene die Alain zijn partner was. “Wat fijn om een vaste partner te hebben. Ja, ik moet binnenkort echt maar eens naar de professor gaan.” Besloot ze toen. “Heeft Rue een bandje om trouwens, wat super schattig!” Ze had het nog niet echt gezien, maar nu ze beter keek leek het wel zo.

Hij begon er over dat hij op zich zelf woonde. “Bevalt dat, om op jezelf te wonen?” Zij hoopte ook ooit een eigen plekje te vinden, maar ze vroeg zich stiekem wel af of ze het zou kunnen. Het was in de villa van haar ouders ook nooit echt heel erg gezellig geweest, maar er was wel altijd iemand geweest. Ze was nooit alleen geweest, haar ouders hadden genoeg werknemers in dienst gehad. Nieuwsgierig keek Milly weer naar Ari toen Alain aangaf dat hij met allebei de battles had meegedaan. “Heb je ook badges?” Ze meende gelezen te hebben dat je die kon winnen. Toen ging het gesprek naar Rue en haar bandje. “Het staat haar erg leuk! Ik snap dat je het om gehouden hebt.” Glimlachte ze toen.

Hij gaf aan dat hij het niet alleen deed. Nee, dat begreep ze wel. Zo’n reis in je eentje was niet zo erg, maar als je een huis of appartement of iets moest onderhouden. Dan werd dat in haar ogen wel anders. Al zou ze dan misschien prima alleen kunnen, met wat gezelschap was wel leuk natuurlijk. Hij vertelde haar twee badges te hebben. “Wow knap hoor!” Zei ze met grote ogen. Dat vond ze een hele prestatie. Net als op zichzelf wonen eigenlijk. Ze gaf een knikje toen ze bij het center waren en hij haar uitlegde wat ze moest doen. “Is goed, bedankt voor alle hulp Alain. Wie weet zien we elkaar wel eens weer.” Ze glimlachte even naar hem. Stak haar hand op als groet en ging naar binnen. Eens zien of ze er kon overnachten en hoe dat dan allemaal in zijn werk ging.

[Topic uit]