Tales of

Sinnoh

Vervolg op dit topic.

Met een zucht van opluchting gooide Finn zijn rugtas op de grond. Eindelijk. Ze hadden de rivier bereikt. De dag was begonnen met een kalme, bewolkte ochtend, maar nu het middaguur was aangebroken was er geen wolk meer in de hemel te vinden. De zon scheen fel op hen neer en na de tocht van een paar uur wandelen, was Finn nat van het zweet. Zelfs de verkoelende schaduw van de bomen om hen heen leek niet te hebben geholpen. Meteen begon Finn zich van zijn natte T-shirt te ontdoen, waarna hij ook zijn schoenen uit trapte en zijn sokken en broek uitdeed. Voorzichtig waadde hij de rivier in. Het diepe heldere water sloot zich als een ijzige deken om hem heen. Zijn lichaam protesteerde meteen met kippenvel, maar Finn trok zich er niet veel van aan en dook onder. Rivierzwemmen was iets wat hij thuis ook altijd vaak deed, dus het koude water was een verwelkomende vriend. Hij begon een aantal baantjes te zwemmen om zijn spieren op te warmen. De stroming was rustig. Terwijl hij zo nu en dan onderdook meende hij zelfs wat snelle schaduwen te zien van wat vispokémon. Verrast door de onverwachte bezoeker zo vroeg in de lente.

Toen hij de kou van het water niet meer voelde, liet Finn zich op zijn rug drijven. Wolf lag naast zijn tas op de oever te slapen, uitgeput van de wilde Bidoof ochtend en de lange tocht door de bergen. Ark vloog ergens rond. De Taillow kon kilometers ver vliegen zonder moe te worden en was waarschijnlijk op zoek naar een bessenstruik die hij kon verorberen. De vrede was weer hersteld. Hij had zelfs het nummer gekregen van de dame die hij vanochtend had geholpen. Er trok een tevreden glimlach over het bleke gezicht van Finn. Zo’n vrije dag was zo slecht nog niet.

Met een ruk keek Finn op toen hij iemand vanuit het woud iemand aan hoorde komen. Hij zag een jonge meid zijn kant op rennen, met een snelheid alsof er een kudde Tauros achter haar aan zat. Aan haar zijde was een Rockruff en boven haar een Zubat die vrolijk mee fladderde. Of was ze daar juist voor op de vlucht? Ontsteld keek hij toe hoe ze over zijn rugtas en daarmee ook Wolf viel. Ze landde vol met haar gezicht op de grond. Au. Dat moest pijn doen.

Wolf was wild omhoog gesprongen en had nog het meisje kunnen ontwijken voor die met haar volle gewicht op hem terecht zou komen. Hij gromde, boos dat ze hem zo ruw uit zijn slaap had gehaald. Finn, die nog altijd met niets meer dan zijn boxer in de rivier lag, knipperde even een paar keer verdwaasd met zijn ogen, en zwom toen snel naar de kant. "Alles oké?" vroeg hij aarzelend, terwijl hij zich uit het water duwde. Hij schoof Wolf bij haar weg zodat die zou stoppen met grommen en knielde naast haar neer om te kijken of ze nog heel was.

Zijn blik werd ontmoet door twee felblauwe ogen die hem geschokt aanstaarde. Ze zat onder de modder en Finn probeerde zijn gezicht strak te houden. Niet handig om de humor van de situatie al in te zien, het meisje was overduidelijk nog erg geschrokken.

De Zubat, waarvan bleek dat die dus inderdaad niet van haar was, begon aan haar blauwe lokken te trekken. 'Haal het weg!' riep het meisje, waarna ze wild met haar armen begon te zwaaien. Finn keek op naar het fladderende beest boven haar hoofd. Eh...

"Wolf, bite," sprak hij toen. De pup, die zijn aandacht eerder op de medeRockruff voor zich had gevestigd, keek op naar Finn en volgde zijn blik. Zodra zijn ogen doelwit hadden gevonden, sprong hij omhoog en griste de vleermuis uit de lucht. De arme Zubat had niks in de gaten en belandde weerloos tussen de kaken van de Rockruff. Wolf landde netjes weer op de grond en begon toen opgetogen met de prooi in zijn bek te schudden.

Ho. Dat was ook niet de bedoeling.

Finn kwam snel overeind. "Nee Wolf, los! riep hij streng. De Rockruff stopte en draaide zich verward om naar zijn trainer. Er was een kort moment van twijfel, maar toen spuugde hij de vleermuis toch uit en keek hij beteuterd toe hoe het beestje zwakjes maar gehaast weg begon te vliegen. Finn liep op hem af en gaf hem een korte aai over zijn kop. "Goed gedaan," prees hij zijn partner, maar de Rockruff keek ietwat boos weg, beledigd dat hij eerst toestemming had gekregen het beest te vangen, en het toen weer op moest geven. Finn besloot dat hij daar wel weer overheen kwam en liep naar zijn tas om hier een handdoek uit te halen. Die was eigenlijk voor hemzelf bedoeld, maar het meisje leek hem harder nodig te hebben. "Hier.. Voor de modder.." zei hij wat ongemakkelijk, terwijl hij de handdoek naar haar toe reikte. Hij was zich er plots ernstig van bewust hoe bloot hij er bij liep en voelde een warme golf naar zijn wangen trekken. Zo snel maar even een shirt aantrekken..

Ze pakte de handdoek van hem over en begon haar gezicht hier mee af te vegen. Toen ze weer naar hem opkeek kon Finn het niet laten even te lachen. Haar oogschaduw zat nu overal en de modder, die al wat begon op te drogen, sloeg wit uit op haar gebruinde huid. "Sorry.." zei hij meteen. "Maar het wordt er niet beter op."

Zijn blik wendde zich naar de rivier en toen weer naar de dame voor zich. "Misschien kun je beter je gezicht even wassen in het water?" stelde hij voor. Hij wist dat de meeste mensen de rivier nog veel te koud zouden vinden deze tijd van het jaar, maar een betere oplossing wist hij even niet. Toen ze hem de handdoek weer toe reikte wuifte hij even kort met zijn hand. "Houd maar," zei hij. Hij regelde wel een nieuwe bij de basis.

Finn pakte zijn korte broek van de grond en trok deze weer over zijn benen. Zijn natte boxer maakte al snel vlekken in de broek, maar hier trok hij zich niet zoveel van aan. Hij had deze altijd aan tijdens het hiken en de stof was goed ventilerend, dus het zou snel weer opdrogen in de zon. Zijn shirt liet hij nog maar even voor wat het was.

Toen er een verontschuldiging klonk voor het hele voorval draaide hij zich weer naar de dame om. Ze was een knappe vertoning - zelfs met modder op haar gezicht - en de toon van haar stem maakte het moeilijk haar niet te kunnen vergeven. Er verscheen een flauw grijnsje op zijn gezicht. "Geen probleem," zei hij toen. "Wolf kan wel tegen een stootje." De pup keek even op bij het horen van zijn naam, en ging toen weer verder met het voorzichtig benaderen van de andere Rockruff. Zijn oren stonden nieuwsgierig naar voren gericht. Het gebeurde niet vaak dat ze andere pokémon van zijn soort tegen kwamen en Wolf was duidelijk geboeid. Hij piepte even zachtjes, alsof hij zich wilde verontschuldigen voor zijn uitval van net, en kwispelde toen twijfelend met zijn staart, benieuwd naar de andere Rockruff zijn reactie.

Finn wreef even door zijn haren in de hoop wat van het water er uit te krijgen. "Mijn naam is Finn," stelde hij zich toen voor.  

Ze bleek Elara te heten. Finn glimlachte toen ze meteen na het opnoemen van haar naam zei dat ze hem graag onder andere omstandigheden had ontmoet. "Ach," zei hij met een lachje. "Je maakt in ieder geval een blijvende indruk zo." Dat beeld ging hij niet snel meer vergeten, hoe ze zo met die Zubat achter zich aan uit de struiken was komen rennen.

Hij zag hoe ze wat beteuterd naar het water keek en vroeg of dat niet koud was. Finn streek weer even door zijn natte haar. "Ehm.. ja," zei hij toen eerlijk. "Het is best koud nog." Hij moest wel gek lijken dat hij zo het water in was gegaan, maar Finn was het inmiddels gewend. Als je het vaak deed, kon je je lichaam trainen zich niet zoveel meer van de kou aan te trekken. Iets wat hij op de scouting had geleerd, omdat je als ranger  zijnde soms ook wel eens Pokémon of mensen uit het water moest helpen. In wat voor weer dan ook.

Finn's blik gleed even van Elara naar de handdoek en hij kreeg een idee. "Wacht," zei hij toen, terwijl hij de handdoek weer van de grond raapte en toen naast Elara bij de rivier knielde. Hij doopte ongeveer de helft van de handdoek in het water en waste die een beetje zodat de meeste modder er uit zou gaan. Vervolgens kneep hij hem uit boven de rivier en stak hij hem toen weer naar haar toe. "Misschien gaat het zo beter," zei hij toen met een zwakke grijns. Nu kon ze het natte deel gebruiken om de modder af te vegen, en vervolgens zich af drogen met het droge deel. Soort van.

Zoals hij ergens al had verwacht, vroeg Elara verbaasd waarom hij dan voor de lol ging zwemmen. Hij trok een ietwat bescheiden glimlach over zijn gezicht en wende zijn blik even naar het water. ”Ja ik eh..” sprak hij toen. ”Doe dit al een tijdje”. Zijn bijzondere paarse ogen gleden weer naar haar toe. ”Op een gegeven moment voel je de kou niet meer zo,” legde hij toen uit, hopende dat ze hem nu met die verklaring iets minder aanzag als een idioot.

Ze leek erg dankbaar voor zijn gebaar met de handdoek en noemde op dat hij een held was. Finn moest even kort lachen om die opmerking. ”Nou held weet ik niet, maar het is als ranger soort van mijn plicht anderen te helpen,” zei hij toen met een grijnsje. Zijn beroep was altijd een makkelijk excuus om eigenlijk het feit te verbergen dat hij gewoon een enorme goedzak was. Tevreden keek hij toe hoe zijn idee een succes bleek te zijn en ze de meeste modder van haar gezicht wist te halen. Dat zag er een stuk prettiger uit. Hij knikte daarom dan ook goedkeurend toen ze na het afdrogen vroeg hoe ze er uit zag. ”Weer helemaal zoals jezelf,” zei hij toen, al had hij maar de kans gehad om haar een paar seconden te zien voor ze met haar gezicht in de modder was beland. Het kwam vast wel overtuigend over.