Tales of

Sinnoh

Hazel voelde hoe haar wangen rood werden en hoe ze wat warm werd vanbinnen toen Shiro de man gelijk gaf en zei dat ze niet minder mooi was geworden. Ze liet haar blik snel naar hem glijden en toen ze zag dat hij ook rood was geworden, wendde ze haar blik weer af. Ze zou het ongemakkelijk hebben gevonden ware het niet dat het Shiro was die dat het zei en niet één of andere gozer die ze niet goed kende. Ze was de jongen op korte tijd echt beginnen appreciëren en ze zou het misschien nooit hardop tegen hem zeggen, maar het deed haar juist wel goed dat híj diegene was die dit zei. Ze had de blik van de man opgevangen en hief haar wenkbrauwen hoog naar hem op, alsof ze hem daarmee wilde uitdagen. De man was echter naar de computer gelopen en Hazel keek weer naar Shiro toen hij zijn vraag stelde. Haar wangen werden weer lichtelijk rood bij zijn opmerking, maar ze haalde haar schouders op. ”Het is niet alsof ik nog iets voor je te verbergen heb,” zei ze op een rustige toon tegen hem. ”En ik denk dat we beiden wel weten dat het vanavond niet zo ver zal komen.” En het klonk misschien belachelijk, maar eigenlijk vond ze dat ook niet zo erg. Ze had Shiro toen op die avond als een speeltje gezien, als iemand waar ze één avond plezier mee zou hebben en dan zou dumpen. Zo zag ze hem niet meer en het zou alleen maar voor een wrang gevoel in haar binnenste zorgen als ze hem zo wel zou behandelen. Hazel kwam ook overeind en wendde haar blik af van Shiro, waarna ze naar de man glimlachte. ”Bedankt voor alle hulp en veel succes nog met de rest van uw stagedag,” zei ze op een beleefde toon tegen hem. Ze wist niet of hij heel de avond en nacht nog moest doorwerken, maar dat zouden ze morgenvroeg dan wel zien. Ze knikte naar Shiro ten teken dat ze klaar was om te vertrekken en liep toen door naar achteren, waar de kamers waren.

De tocht naar de kamer was vermoeiender dan Hazel gedacht had. Zelfs al zou ze gewild hebben dat er meer zou gebeuren vannacht, dan zou ze zich daar toch niet toe kunnen brengen. En ze kon aan Shiro zien dat voor hem hetzelfde gold. Hazel liet hem moeiteloos het onderste bed claimen terwijl zij de bovenste nam. Zodra haar rug contact maakte met het matras was ze vertrokken. Ze had dan ook een vrij vermoeiende, heftige dag achter de rug en ze hoopte dat als ze morgen wakker zou worden, Kai geen last meer zou hebben van de aanval. Haar eigen wonden zouden nog wel even tijd nodig hebben om te genezen, maar dat was weer een probleem voor later. Nu wilde ze enkel slapen en ze was blij dat wens ook daadwerkelijk in vervulling ging toen ze vertrokken was in dromenland.