Tales of

Sinnoh

Lu zuchtte zachtjes op de vraag die Finn haar stelde. Ze had haar hoofd al zoveel gebroken over de vorm die haar Eevee zou kunnen aannemen, maar ze was er nog niet uit. Ze waren allemaal leuk, allemaal op hun eigen manier. Maar haar Eevee moest het er ook nog mee eens zijn en ze had het hem nog helemaal niet voorgelegd. Kon een Pokémon überhaupt een beetje een besef hebben over evolutie? Zou hij zelf kunnen of willen kiezen? "Ze zijn allemaal leuk," zei ze met een zuchtje, "Hij mag nog eventjes geduld hebben met evolueren totdat we er samen uit zijn." Ze wierp nog eventjes een blik op Orion, waarna ze haar aandacht weer op Finn richtte.

Leda was één van haar grootste trotsen. Ze had haar zelf uit een ei uitgebroed en de jonge Vulpix was altijd bij haar gebleven. Lucie kon zich geen leven meer zonder haar bedenken. En ondanks dat ze al een heel stuk groter was gegroeid, ze bleef een kleine baby in Lucie's ogen. Zelfs al had ze nu een veel grotere baby genaamd Ruddles. Ze ging door haar knieën en kriebelde Leda over haar hoofdje heen, wie juist haar aandacht op Finn had gericht met grote nieuwsgierige ogen, bijna alsof ze hem zat te smeken om haar aan te halen. Maar voor nu kwam dat niet en moest Leda teleurgesteld zijn. "Klopt, ik geloof dat ze ook Fairy Type wordt als ze evolueert." Ze keek met een glimlach naar haar Vulpix. Ze mocht eerst nog wat groeien, maar haar evolutie stond wel op de planning.

Ze volgde met haar ogen de Taillow van Finn, wie hoog de lucht in ging en wie wel tussen de wolken door leek te zwieren. Wat een vrijheid, zo hoog in de lucht. Ze kon het niet helpen om te glimlachen en schudde zachtjes eventjes met haar hoofd. "Wat zou je veel kunnen zien van daar boven," merkte ze op met een zachte glimlach. Hierna richtte ze haar aandacht weer op Finn, wie haar vroeg. Voor een moment twijfelde ze, maar daarna reageerde ze toch. "Toen ik heel jong was en ik nog heel graag een trainer wilde worden wel, maar dat is lang geleden. Jij?"

Lu lachtte hardop bij Finn's opmerking. Ze had nog ruimte in haar team, misschien kon ze haar volgende Pokémon wel hierop uitzoeken. Wie weet inderdaad. Maar voor nu was ze blij met haar aan de grond gekluisterde team en ging het haar al net wat te hard met de aantallen die ze had. "Wie weet, kan jij eigenlijk met je Taillow vliegen als deze evolueert?" besloot ze te vragen, haar wenkbrauwen wat nieuwsgierig geheven. Swellow heette die evolutie toch? Ze kon zich alleen niet helemaal voor de geest halen hoe deze Pokémon eruit zag.

De ouders van Finn hadden een huis vlak bij de ranger basis van Kalos, buiten de stad. Het klonk als een ideale plek, veel beter dan een appartementje in de stad. Maar goed, ze mocht niet klagen. Ze had een dak boven haar hoofd en ze hoefde niet veel huur te betalen dankzij de rangers, noch in een Pokémon Center te slapen. "Kijk, dat is nog eens met de paplepel ingegoten," merkte ze op met een grijnsje, waarna ze haar blik nog een keer over de ring liet gaan. Saai, saaier, saaist. Maar in ieder geval had ze nog goed gezelschap. Ze liet haar blik kort naar haar Holocaster gaan om de tijd af te lezen. In ieder geval was hun shift bijna over, het was iets. Ze boog zich even naar voren om Leda een aai te geven, wie netjes naast haar liep.

Finn vertelde over zijn Rockruff, welke hij als uitgemergeld pupje had gevonden blijkbaar. Met een glimlachje volgde hij zijn blik. "Je ziet het niet aan hem af, ik denk dat hij het getroffen heeft met je." Merkte ze op, waarna ze haar blik nog een keer over het lege stadium liet glijden. "Ik denk dat we wel kunnen gaan melden dat mensen het stadium in kunnen, er is helemaal niks geks te zien."