Tales of

Sinnoh

Het was bijna grappig te noemen hoe ze het op het ene moment konden hebben over iets doodgewoons als het hebben van een vriendin en hij het volgende moment toevallig het leven van de ander redde door hem simpelweg naar zich toe te trekken. Het mes zou zeker wat schade hebben aangericht als het contact had gemaakt met Connor’s huid en daar kon Ace de eikel voor hem niet mee weg laten komen. Omdat hij vaak aan hardlopen deed en ook tamelijk groot was, kon hij best veel afstand in één stap overbruggen en de dief voor hem, duidelijk onder invloed van het één of ander, had minder conditie dan hem. Ace gooide zijn lichaam niet bepaald gracieus naar voren tegen de man aan zodat ze samen tegen de grond gingen en Ace liet ook heel handig de man de klap voor hem opvangen. De man begon meteen luidkeels te vloeken, maar door de impact van de klap was het meeste gevaar al geweken omdat het mes over de grond verder gleed, buiten het handbereik van de man. Ace draaide beide armen van de man hardhandig op zijn rug. ”Kop dicht,” snauwde hij de man toe. ”Ik zou je verdomme je nek om moeten draaien voor wat je daar deed.” En als Connor iets dichterbij hem had gestaan dan een kennis, dan had Ace dat waarschijnlijk ook wel gedaan. Zijn rode ogen keken woedend naar de man. ”Bel jij de politie?” vroeg hij toen aan Connor. Want ja, hij had zijn handen hier een beetje vol.