Tales of

Sinnoh

Vandaag had hij een nieuwe quest. Hij moest iets van minior onderdelen gaan ophalen op mount coronet. En hij zou dit niet alleen doen. Vandaag ging er iemand extra mee. Hij had dan ook kalm gewacht aan de voet van de berg, een plek die hij had doorgegeven aan Crescent moon zodat zijn partner hem kon vinden. Eze zat kalm neer naast de lange man, knabbelend op een appel die Chinma eerder aan zijn Pokémon had gegeven. Ook Chidi was uit zijn ball, maar hij leek niet zo blij te zijn met de situatie. De Weavile stond verderop leunende tegen een boom aan, een enkel grassprietje in zijn mond houdende terwijl hij zijn trainer uitdagend aankeek. De albino man zuchtte even en sloeg zijn ogen af. Wat had die Pokémon toch tegen hem? Njidi, die zoals gewoonlijk op zijn schouder zat, piepte even opgetogen naar haar trainer waarna ze liefkozend haar kopje tegen hem aan drukte. Hij glimlachte dan ook even zachtjes en kroelde de flying type even onder haar kin. Wat een schatje was het toch.

& Finn

Het duurde niet lang voordat iemand verscheen. Een zwartharige man. Wel meteen glimlachte de jongen naar de ander, zeker toen hij begon te praten. Hij knikte op zijn vraag. Eze keek meteen op van zijn snack en tilde een pootje op gevolgd door een laag, zacht gebrom. Dit was zijn manier om hallo te zeggen de laatste tijd. Sinds hij een Nidoking was geworden was de shiny erg lax geworden, niet langer was hij de bescheiden baby die hij als starter had gekregen. De man stelde zichzelf voor als Finn, om vervolgens ook zijn Taillow en Rockruff als Ark en WOlf voor te stellen. "Aangenaam!" zei hij opgetogen. "Ik ben inderdaad Chinma en dit is Njidi," hij wees even naar zijn eigen Taillow, die blij begon te krijsen toen ze aandacht kreeg. "En dit is mijn starter Eze," Toen hij knikte naar de Pokémon naast hem, kwam deze rustig overeind op zijn twee poten en maakte een laag bromgeluid als begroeting. "En Chidi... maar hij is niet zo aan mensen," Hij knikte even naar de Weavile die wat verderop stond en nu een uitdagende blik had gelegd op Finn. Chinma zuchtte even toen hij dit opmerkte. Het was zo jammer dat de ice type niks van hem moest hebben.
"Ok ik uhm... las dat miniors alleen op de peak voorkomen van de berg. Ik heb zelf niet veer ervaring op dit gebied dus uh..." hij lachte even zachtjes en richtte zich voorzichtig tot de ander rangers. "Weet jij... Misschien meer hierover?" Bergen, klimmen, dat soort dingen. De jongen was best sterk, maar een goed uithoudingsvermogen had hij niet. Hij keek er dan ook wel tegenop om deze berg te gaan beklimmen.

Toen Ark een soort van display deed, begon Njidi meteen een zacht geluidje te maken en wat naar voren te leunen om de mannelijke Taillow wat beter te bekijken. Haar ogen leken te fonkelen en even moest Chinma een rol van zijn ogen onderdrukken. Of ze had oprecht interesse in de andere Taillow of ze had een kleine crush. Hij tilde zijn hand op en kriebelde haar even onder haar bekje, waardoor ze haarzelf meteen wat ontspande. Finn sprak vervolgens over het klimmen. Hij luisterde dan ook aandachtig naar de oudere man en knikte even naar hem. "Ik heb een extra jas mee, een muts en handschoenen," zei hij kalm. Verder had hij ook nog twee flessen water mee, een was immers bedoeld voor zijn Pokémon. Hij had daarbij ook eten mee, maar eerder voor zijn Pokémon dan hemzelf. Eze at immers vaak voor twee en ondanks dat hijzelf ook een grote eter was, gaf hij het liever aan zijn maatje. Hij keek dan ook even naar zijn Nidoking en legde een hand op de hoofd van de Pokémon die kleiner dan hem was. Hij had gelezen dat Nidokings vaak niet zo groot werden, dat Eze dus echt een groot exemplaar was. Maar goed, de Poison type was van Nidoran af aan altijd al redelijk groot geweest. Kalm keek hij terug op naar zijn mederanger. "Zullen we dan maar vertrekken?" Sprak hij glimlachend naar de man.

De ander gaf aan dat het goed was dat hij wat extra mee had. Ja, Chinma had dankzij Crescent moon wat extra geld gekregen. En ondanks dat hij zelf wel genoeg had, begon hij zich langzaam toch zorgen te maken om zijn krimpende hoeveelheid geld. Maar goed, dat zou een probleem voor later zijn. Het punt was immers dat hij met de cash dingen had kunnen kopen die hij niet bij zich had gehad toen hij naar hier was gekomen... Zoals een dikke jas en handschoenen. Finn kwam al snel in beweging, waarop Chinma hem rustig begon te volgen. Njidi keek meteen vrolijk op toen Ark de lucht in schoot en met een simpel sprongetje schoot ze achter hem aan. Blij kraste ze even naar hem waarna ze met een paar snelle slagen een rondje rond hem vloog. Hij keek glimlachend op naar de twee vogels, maar werd meteen terug aangesproken door de ranger. Hm? "Niet echt, nog maar een maandje denk ik?" zei hij met een lichte frons op zijn gezicht. "Jij?" Eze kwam al snel in beweging en begon rustig naast zijn trainer te wandelen. Mocht het te zwaar worden voor de Nidoking zou Chinma hem terug laten keren. Chidi,d aarintegen, kon de beweging wel gebruiken. De Weavile was inmiddels in beweging gekomen en liep enkele meters achter de twee heren. De jongen wist dat de Pokémon hem haatte, maar echt weglopen zou hij vast niet doen... toch?

De man gaf aan dat het zowat hetzelfde was voor hem, waarop Chinma even knikte. Het zorgde ervoor dat hij zichzelf wat zekerder voelde in deze situatie, aangezien hij zich anders nogal als een beginner zou voelen. Hij had immers ook niet veel ervaring met Pokémon. Hij keek even naar Eze, die met lome passen aan zijn zijde ana het wandelen was. Misschien dacht Finn dat hij wat meer ervaring had door zijn Nidoking? De shiny zag er immers best intimderend uit. Nja, als hij goed keek. Voor Chinma zou Eze altijd een chubby baby blijven die gewoon wilde chillen en niks meer. Toen hij een blij geluidje hoorde, keek hij op. Njidi en Ark leken erg goed overweg te kunnen met elkaar. De vrouwelijke Taillow begon ook met haar klauwtjes uit te halen naar de ander, maar zelfs hij kon zien dat ze erg voorzichtig was met de Pokémon. Ze was altijd erg zachtaardig bij mensen en pokémon die ze graag had. De Taillow dook even onder Ark heen waarna ze even hem een licht duwtje probeerde te geven, een zacht lachend geluidje van haar komende. De albino jongen glimlachte even op de woorden van de andere ranger. "Ik heb haar nog nooit zo energiek gezien," zei hij kalm. Misschien stak de andere Taillow haar gewoon aan of ze was gewoon erg opgetogen dat ze een speelmaatje had.
Een eindje verderop kwamen ze bij een splitsing. Wel meteen had dit de interesse van Chidi getrokken en grijnzend kwam de Weavile dichterbij. Chinma vernauwde zijn ogen en pakte meteen de arm van de dark type vast toen hij zag dat hij de paal wilde bewerken met zijn nagels. "Nee, doorlopen," zei hij streng, waardoor de ice Pokémon even snoof, zich lostrok en met een klein sprintje voor het duo sprong om de leiding te nemen. Chinma zuchtte even zachtjes en volgde al snel Finn, die hem inmiddels een vraag had gesteld. "Nee, niet in het echt," Wel in boeken en in filmpjes. Maar dat was ook het enigste.

De jongen zuchtte even, wat moest hij toch met de Weavile doen? Hij vond het best een leuke Pokémon en hij had er nu al zoveel tijd en resources in gestoken dat het hem zonde leek hem te laten herplaatsen. Daarbij was hij er vrij zeker van dat de Pokémon het shelter zou afbreken. Finn begon te vragen naar de dark type en hij schudde meteen zijn hoofd. "Ik heb hem geruild voor een Yamper een week of twee terug," zei hij rustig. "Toen was hij nog een Sneasel en van dag één was hij al zo," Hij slikte even zachtjes. "Ik weet zijn historiek niet zo goed, ben vrij zeker dat daar iets fout is gegaan," De Weavile keek even geïrriteerd naar het duo waarna het zijn neus optrok en sneller begon te wandelen. Hij was slim genoeg om te beseffen dat ze het over hem hadden.
De ranger gaf aan dat hij ook nog nooit een Minior had gezien, waarop Chinma even knikte. Dat zou lastig worden dan. Hij luisterde dan ook aandachtig wat Finn te zeggen had over de Pokémon. De albino jongen knikte even rustig. "Dan is de kans erg klein dat we een levend exemplaar zullen vinden," zei hij even, zijn gedachten luidop presenterende. "Hoe kan je dan eigenlijk het verschil zien tussen hetgeen wat we zoeken en een normale steen?" Buiten vorm en kleur verwachtte hij niet dat er veel verschillen waren. Even verplaatste hij zijn blik naar Eze. Zou de Nidoking kunnen aanvoelen wat van de ruimte kwam? Hij was immers ge-evolved door een moon stone... En die kwamen toch ook van space? De shiny keek zijn trainer even vragend aan, niet goed wetende waarom hij naar hem aan het kijken was.

Chinma was nog een erge jonge trainer en wist nog niet helemaal hoe hij om moest gaan met Pokémon zoals Chidi. Hij had tot nu toe enkel Eze en Njidi gehad en die twee waren schatten van Pokémon. Eze was een echte bro die een staalvaste loyaliteit had aan hem van dag een en Njidi... Tja, die was gewoon een schatje. Hij knikte dan ook even op de woorden van Finn. "Ik maak me gewoon zorgen overvoor heeft gezorgd dat hij zich zo gedraagt" Wat voor dingen had de vorige eigenaar van de Weavile met de Pokémon uitgespookt? Hij mocht er niet over denken... De jongen keek even op op de volgende woorden van de ranger en knikte een enkele keer naar hem. "Zolang het maar niet te koud word, anders denk ik dat Eze en Njidi het erg moeilijk gana hebben," Beide Pokémon hadden een zwak voor ice en daardoor legde Chinma direct te connectie met het koude weer. De Nidoking keek even op en gaf een lichte por aan zijn trainer, waardoor Chinma even een hand op de kop van de shiny legde. "Ja... ja... ik weet dat je een sterke kanjer bent, maar ik wil niet dat je jezelf teveel pusht okay?" De Pokémon glimlachte enkel een keer naar zijn trainer, waardoor de albino jongen hem een kalm aaitje gaf over zijn bol. Chidi, die het groepje vanuit zijn ooghoek bekeek, rolde een enkele keer met zijn ogen voordat hij weg schoot.

Chinma knikte even naar Finn op zijn woorden, daar had hij zeker gelijk in. Hij had altijd een beetje schuin gekeken op zijn vader die bij Pokémon die niet van hem waren altijd zo naar deed. Zijn vader had een Flygon, Audino, Dragonair, Greninja, Charizard en een eigen Weavile. Hij had het altijd vreemd gevonden dat hij zijn Dragonair nooit had laten evolueren, maar Matthew had altijd gezegd dat hij de elegantie van Dragonair veel beter vond voor zijn imago ofzo. Hoe dan ook was zijn vader altijd lief geweest tegenover deze zes, maar als het op andere Pokémon aankwam dan was hij echt een kreng geweest. Zo had deed hij erg ruig tegen wilde Pokémon en nog gemener tegen andere Pokémon van trainers. Toen Finn echter verder sprak, glimlachte hij even zachtjes. Het was fijn dit te horen, aangezien het een teken was dat hij niet helemaal zoals zijn vader was. De ranger verzekerde hem dat zijn Taillow ok zou zijn, waarop Chinma even knikte. Hij had duidelijk meer ervaring met bergklimmen en nam zijn woorden dan ook heel graag aan. Zijn wijsheid zou nu, en misschien later ook, van pas kunnen komen. Hij knikte dan ook even rustig naar de ander met een glimlachje, dat was fijn om te horen.
Nadat ze een eindje hadden gewandeld begon hij toch wel de zwaarte van de reis te voelen in zijn kuiten en zijn longen, maar toen Finn vroeg of alles ok was, knikte hij. "Ja hoor!" zei hij opgetogen waarna hij even omkeek naar Eze, die het wat moeilijk leek te hebben met het stijlere pad. De jongen slikte even en besloot naar zijn Pokémon toe te gaan. "Wil je in je ball jongen?" de shiny knikte even naar hem, waarop de albino jongen even glimlachte, zijn Nidoking even een aai over zijn bol gaf en hem vervolgens in zijn ball liet. Hij klikte de ball terug aan zijn riem en liep snel terug het pad op. Als ze wat hoger waren en op zoek waren naar de steen kon Eze er weer uit, maar voor nu zou hij de ground type laten rusten. Chidi schoot hen echter al snel voorbij en liep behendig verder, waarbij hij even grijnzend omkeek naar het duo. Hij was duidelijk gebouwd voor dit type terrein. "Hoe ver is het nog?" vroeg hij dan ook rustig aan Finn, aangezien hij ergens wel van de veronderstelling was dat de oudere ranger dit wel... Zou weten.

De jongen knikte even op de woorden van de man, dat was gelukkig waar. Hij mocht dan wel het klimmen niet gewoon zijn, maar hij wist wel dat bergaf altijd makkelijker was dan op. Hij glimlachte dan ook zachtjes naar Finn. De ander gaf aan dat ze over een uurtje een pauze konden nemen en even dacht de albino jongen na. Zouden ze hier heel de dag overdoen? En zo ja, zou het misschien ook overgaan naar nacht? Hij fronste even en slikte. Daar had hij niet op voorzien, namelijk, om een nacht op de berg te spenderen. Maar het leek erop dat de andere ranger daar ook niet op had voorzien, dus misschien was hij gewoon aan het overreageren. Hij knikte dan ook even op zijn woorden. "Ik denk dat Eze ons wel kan helpen met zoeken dan ook," zei hij rustig. Hij wist niet of zijn typing enig voordeel kon geven, maar een extra paar ogen was altijd handig.
Na een tijdje begon de lange jongen het toch wel koud te krijgen en even keek hij op naar de man die de leiding had. Zou hij vragen om even te stoppen zodat hij een truitje aan kon doen? Misschien nog even wachten. Toen deze echter plots een erg onverwachte vraag zijn kant op gooide, fronste hij even, gevolgd door een zacht lachje. "Jup," zei hij rustig. Het feit dat hij een albino was zorgde ervoor dat hij zeker last zou hebben van zonnebrand morgen door de felle zon op zijn gezicht, maar hij was het gewoon. Hij kon immers niet bruinen, maar enkel verbranden. Gelukkig was hij buiten dat niet echt onderworpen aan de medische problemen die andere albinos hadden, die vaak problemen hadden met hun ogen. Het was zo dat hij het niet zo graag had als hij van een lichte naar donkere omgeving ging en omgekeerd, maar....Daar had iedereen toch last van? Nee, zijn lichaam had andere problemen. Zo had hij onder andere maag- en hartproblemen als jonger kind, maar sinds een paar jaar had hij daar al geen last meer van. Hoe dan ook waren de littekens op zijn lijf altijd een reminder aan die verschrikkelijke tijd. Hij zuchtte dan ook even zachtjes, maar kreeg al snel weer een lach op de lippen. "Hoezo?" hij kantelde zijn hoofd even en keek vragend naar Finn, ergens wel nieuwsgierig waarom de ander dit wilde weten.

Hij luisterde aandachtig naar wat de man te zeggen had en knikte even afwezig. Hij had ergens wel gelijk, maar Chinma had er nooit echt bij stil gestaan. Zijn vader had zelf pikzwarte haren en de mensen die hij in Kalos had gekend hadden vaak genoeg ook wel natuurlijke kleur gehad qua haren. Maar hij was nu eenmaal het type er niet vreemd van op te kijken; hij was immers zelf een fenomeen van de natuur, dus waarom zou hij vraagtekens zetten bij mensen die hun haar kleurden ofzo? Hij glimlachte even schuin en keek op bij de woorden van Finn, een warmere glimlach op zijn lippen krijgende. "Dankjewel, hij is echt m'n beste maat," Een vriend voor het leven zou de Nidoking zeker zijn, daar was hij echt zeker van.
Toen ze na een tijdje leken te stoppen en CHinma zag hoe de andere ranger een jas boven haalde, volgde hij het voorbeeld. Hij knikte dan ook even naar de man en deed zijn muts ook aan. Hij had beter een zonnebril meegedaan, want hij had gelezen dat de reflectie van de zon op de witte substantie verblindend kon zijn. Hij zuchtte dan ook even en blies in zijn handen, knikkende naar Finn. "Ja, nu begint het zeker koud te worden," zei hij rustig waarna hij besloot om zijn handschoenen ook al aan te doen. Chidi keek even naar het duo en rolde met zijn ogen. Tja, niet iedereen was aangepast om in een koud klimaat rond te huppelen.