Tales of

Sinnoh

Het klimmen begon ergens ook zwaar te worden voor de jongen. Hij had niet de beste conditie, maar beet gewoon door. Hij wilde immers niet in opmerkingen krijgen van Finn. Of nog erger, wat als hij doorgaf aan HQ dat hij fysiek niet zo ok was. Hij had dit immers achter gehouden, net zoals zijn achternaam. Hij wist niet goed in hoeverre zijn familie bekend was in andere regios, opdat zijn vader heel wat bedrijven had. Waarschijnlijk verkocht de man ook wel hier het een en ander, maar... Enkel een kenner zou weten wie de eigenaar van het merk zou zijn. Dan nog wilde Chinma het risico niet nemen. Hij wilde niet anders behandelt worden omdat hij van een rijke familie kwam.

Hijgend kwam hij tot stilstand naast Finn, die was gestopt op een plateau. Chidi keek even grinnikend naar zijn trainer waarna hij een boom in sprong en naar boven klauterde om op een van de takken te gaan zitten. De jongen keek even naar zijn Weavile, voordat hij zich even uitrekte en zich omdraaide. Het zicht was inderdaad fantastisch en de bloedrode ogen van de albino jongen werden dan ook even wat groter. "Wauw!" zei de jongen opgetogen, duidelijk onder de indruk van het zicht. Dit had hij nog nooit ervaren. Het gevoel van spanning en rust die in zijn hoofd rond kolkten zorgden ervoor dat een brede, spontane glimlach op zijn lippen kwam. Finn gaf aan dat ze hier even konden pauzeren, waarop de jongen even knikte en ook rustig op een steen ging zitten. Hij deed zijn handschoenen even uit en pakte de ball van zijn Nidoking erbij. Al snel verscheen de shiny Pokémon voor hem. De grote poison type strekte zich uit en duwde liefkozend zijn kop tegen de hand van zijn trainer aan. Chinma glimlachte zachtjes en aaide zijn Nidoking even. Kalm haalde hij de rugzak van zijn rug waarna hij er een doos uit haalde met verschillende snacks voor zijn Pokémon. Hij gaf kalm een dingie aan Eze, die het eten voorzichtig aan nam met zijn poten en een stap terug nam om kalm te gaan zitten en te knabbelen aan de snack. Chinma keek even op naar de lucht en floot even, waarop Njidi opkeek en naar haar trainer dook. De Taillow lande kalm op de hand van de jongen en kort kroelde hij zijn vogel even over haar kopje. "Heb je een beetje genoten van je vlucht meis?" De blauwe vogel kraaide opgetogen, waarop de ranger even glimlachte en ook een snack voor haar boven haalde. Hij legde deze naast zich op de steen en plaatste de Taillow erbij, die meteen begon te eten van de snack. Rustig keek de jongen even naar zijn Weavile, die nog steeds hoog in de boom zat. "Chidi? Wil je niks?" geen reactie. Chinma zuchtte even zachtjes en wende zijn ogen af van de dark type. Oh well. Hij keek even rustig naar Finn en knikte even naar hem. "Willen Wolf en Ark ook een snack?" het waren speciale dingen die hij had gemaakt voor zijn Pokémon om ze wat kracht te geven. Gemaakt met bessen en ander spul dat veilig was voor hun.

Chinma glimlachte zachtjes toen de Taillow van de ander naast hem op de steen kwam en rustig brak hij de koek wat op zodat de flying type de snack beter kon opeten. Kalm legde hij deze voor Ark waarna hij ook een koek uithaalde voor Wolf en deze kalm voor hem legde zodat deze het kon opeten. Vervolgens liet hij zijn blik even rondgaan langs zijn Pokémon... En toen hij zeker was dat alle drie tevreden waren, pakte hij zijn eigen eten erbij. Wat boterhammen met kaas waren voldoende voor hem. Hij begon rustig wat te eten ervan en keek op toen Finn begon te spreken. Even legde hij een hand voor zijn mond uit gewoonte, opdat hij niet onbeleefd wilde zijn. Kalm slikte hij even het eten weg, waarna hij lichtjes begon te knikken naar de andere ranger. "Eze eet heel veel, ja, maar het valt te betalen," Dankzij het geld dat hij had. Hij zou niet goed weten hoe hij het anders zou doen. MIsschien eten verzamelen of de base vragen? Hij wist het niet zo goed. Kalm at hij verder, waarna hij na enkele tellen klaar was.

Even keek hij terug op, zijn blik langs de omgeving gaande. Toen hij nog in Kalos was had hij nooit kunnen dromen van een omgeving als deze. Zijn hele leven speelde zich af in een huis, in een ziekenhuis. HIj glimlachte dan ook zachtjes, wetende dat zijn keuze de juiste was geweest. Hij wist dat zijn vader vast razend was, maar je kon niet verwachten dat een vogel gelukkig was in een klein kooitje. Zo had hij zich altijd gevoeld, opgesloten, verkrampt. Nu kon hij eindelijk zijn vleugels spreiden, nu was hij vrij.

Hm? De jongen keek even naar Finn en vervolgens naar de koekendoos. Het was een recept die hij van zijn vader had geleerd. Ondanks dat de man rijk was, hield hij erg van bakken en koken. En dus had hij deze passie graag met zijn enige zoon gedeeld. Hij slikte even en glimlachte zachtjes bij de gedachte aan de tijden die hij met Matthew had gedeeld, leuke momenten ja. "Een mix van bessen, je moet een balans vinden in de smaken," zei hij rustig. "Het verschilt per seizoen maar een balans tussen bitter, zoet en zuur is vaak wat het beste klikt voor de Pokémon," sommigen hadden dan ook liever spicy, maar dat deed hij liever niet in de koeken, die waren immers niet aangelegd voor een pikante toon.

Rustig borg hij alles op, waarna hij overeind kwam. Hij luisterde aandachtig naar wat Finn te zeggen had en sloeg zijn rugzak terug op de rug. Njidi kraaide een enkele keer naar Ark, waarna ze de lucht in schoot en afwachtend rondjes begon te cirkelen. Ze leek te wachten op hem. Het was fijn te zien dat ze hem leuk vond. De jongen knikte naar de andere ranger, waarna hij even naar de blauwe Pokémon keek, die erbij kwam. Rustig liet Eze zich even naar voren leunen, waarna hij de lucht leek te proeven en rond begon te snuffelen. Al snel sloeg de Nidoking in op een paadje die wat vlakker leek te lopen. Chinma slikte even en knikte naar de shiny. "Ik denk die kant op," hij hoopte maar dat Eze niet op eten aan het aflopen was. Chidi kwam al snel hun voorbij en trok een sprintje het pad op.

Chinma volgde rustig zijn shiny Pokémon, gevolgd door Finn en zijn Pokémon. Kalm keek hij even op toen hij de twee Taillow blij hoorde rondvliegen. Het was een mooi zicht, dat moest hij toegeven. Njidi was een erg serieus iemand, maar ze leek zich volledig te relaxen in de nabijheid van Ark. Hij zou zeker vragen aan Finn of ze vaker konden afspreken, hij had zo'n vermoeden dat Ark en Njidi erg graag bij elkaar waren... En well, Chinma wilde dat geluk niet van zijn POkémon wegnemen.

Toen Wolf plots wegschoot, keken Eze en CHinma even op. Kort keken de twee elkaar aan, waarna ze even naar Finn keken. Het duurde echter niet lang voordat er plots een oranje ball vantussen de rotsen schoot. Geschrokken zette de ranger een stap naar achter, maar de shiny Nidoking had andere plannen. Met een luide brom schoot de poison type naar voren waarna hij de rock type even neersloeg met een Double Kick. De eerste slag sloeg de naakte Minior de grond in, waarna een tweede hem terug omhoog lanceerde. Chidi had meteen de opportuniteit van een gevecht geroken en de kleine Weavile verscheen dan ook al snel ter tonele. Hij trok een sprintje naar de shiny en gebruikte het grote lichaam van de Nidoking om zich af te zetten en de Minior met een Iron Claw terug ter aarde te brengen. Met een elegante beweging kwam de ice type terug neer, een grijns sierde zijn lippen. Chinma zuchtte een enkele keer waarna hij voorzichtig het oranje ding benaderde. Zo te zien was dit niet wat ze zochten... En er was ook geen zicht van het schild van de Minior. Even keek de jongen naar Finn. "Ik denk dat we op het goede pad zijn," concludeerde hij. Ze moesten positief blijven. Rustig knikte hij naar Eze, die even de lucht proefde en kalm verder wandelde, snuffelend en zoekende naar het schild.

De Minior verdween al snel in de lucht en vluchtig keek de jongen het ding na. Oh dear. Chidi liet zijn klauw even langs zijn gezicht gaan en grijnsde schuin naar de hemel, tevreden met het resultaat. Chinma zuchtte even en schudde zijn hoofd, de Weavile was erg trots op zijn kracht en liet dit duidelijk blijken. Toen Finn instemde met zijn woorden, keek de albino even op. Ook hij begon kalm rond te kijken en te zoeken tussen de rotsen. Eze maakte even een instemmend geluidje en kwam zijn trainer kalm helpen.

Het gekwetter van Zubat liet hem opkijken, waarna zijn ogen meteen groter werd. Dat was het! Snel keek hij even naar Finn, waarna hij naar zijn Pokémon keek. Eze had de Zubat ook opgemerkt, maar zuchtte een enkele keer. Hij kon de Pokémon niet raken. De grote Nidoking was te gegrond om iets naar de vliegende vleermuizen te doen. Chidi, die in een hoge, alleenstaande dennenboon was geklauterd, klemde zijn klauwen steviger om de tak. Hij zat er als een roofvogel, zich klaar houdende om de twee Pokémon aan te vallen. Maar... Zelfs de Weavile leek te beseffen dat als hij naar ze toe zou springen hij de berg af zou stuiteren. Nee, hij leek eerder af te wachten tot ze dichter waren. Dan bleef er nog een optie over. "Njidi!" De Taillow, die blij bezig was geweest met Ark, keek verrast op en dook al snel naar haar trainer toe. "Haal dat schild van de Zubat!" De vogel kraste even opgetogen en schoot op het duo af met een quick attack. De aanval was raak, waardoor het schild naar beneden begon te vallen. De twee poison types piepten even verdwaasd, waarna ze zich al snel naar Njidi draaide en beide een Supersonic op haar afvuurde. Oh dear.