Tales of

Sinnoh

Z'n plan was zo perfect geweest. Hij had een waterpistool weten te bemachtigen. Rosy zat nietsvermoedend te vissen. Finn kwam zachtjes dichterbij terwijl hij met een grote grijns het pistool op haar richtte. Maar, toen gooide ze plots haar hengel naar achter en voor hij het wist werd hij met een enorme zwaai naar voren geslingerd. Hij slaakte een verraste kreet en kieperde zo het water in, allesbehalve gracieus aangezien hij tijdens zijn val nog met wild zwaaiende ledematen iets probeerde vast te grijpen. Zonder resultaat, en de plons die hij veroorzaakte sloeg bijna over de gehele vlonder.

Hij hoorde gelach toen hij weer boven water kwam. Niet alleen Rosy had zijn blunder gezien, er stonden meer mensen bij de poel die het duidelijk zeer amusant vonden. Een schaapachtige, en lichtelijk beschaamde grijns verscheen op zijn gezicht, terwijl hij zijn blik naar Rosy draaide. Zijn roetzwarte, doorweekte haar plakte droevig aan zijn hoofd. "Kon je niks beters vangen?" merkte hij lachend op, terwijl hij zijn arm hief om niet nog meer water over zich heen te krijgen toen Pebble besloot zich er bij te voegen. Wolf sprong ondertussen enthousiast tegen Rosy's been aan en Ark, die het allemaal hoog in de lucht had mogen aanschouwen, liet een luidkeels gekras horen. Finn zou zweren dat de vogel hem ook aan het uitlachen was.

Ja nu was de grap compleet. Rosy begon ook te lachen en zei dat ze terug had moeten gooien wat ze niet wilde hebben. "Hey!" reageerde Finn alsof hij beledigd was, maar het was moeilijk om boos te zijn als ze zo'n grote glimlach op haar gezicht had. Hij tilde zijn waterpistool uit het water en schoot een straal haar kant op. Vervolgens zwom hij ietwat onhandig weer naar de kant en leunde hij met zijn armen op de vlonder. "Heb ik toestemming om weer op het land te komen?" vroeg hij toen, terwijl hij plagerig de waterpistool op haar gericht hield, om haar uit te dagen geen nee te zeggen.

De waterpistool had het gewenste effect, al was het een beetje jammer dat hij daar eerst voor in het water had moeten donderden. Grijnzend keek hij toe hoe Rosy een gilletje slaakte en bijna van haar krukje af kiepte. Echter toen hij dichterbij was gezwommen, kwam er ineens een grommende Gabite op hem af. Ho. Die was best flink. Finn deinsde weer een stukje achteruit. "Is die van jou?" vroeg hij verrast, terwijl hij fronsend probeerde in te schatten hoe groot de kans was dat de Gabite zijn tanden in zijn arm zou zetten. Wolf zinde het ook niet zo dat de Pokémon zo naar zijn trainer zat te grommen, en trok zijn oren naar achter, al was zijn wild kwispelende staart moeilijk in bedwang te houden omdat hij zo blij was Rosy weer te zien.

Nee. De Gabite vond hem absoluut niet aardig. Als blikken konden doden, dan lag hij nu al als een zielige Magikarp op het water te drijven. Maar, Rosy leek de Pokémon gelukkig onder controle te hebben en wist hem op waarschuwende toon te kalmeren. Vervolgens boog ze voorover in al haar bikiniglorie, en Finn voelde zijn wangen warm worden terwijl hij zijn best deed naar haar uitgestoken hand te kijken en niet naar.. andere dingen. Hij pakte haar hand beet en besefte toen iets. Dit was te makkelijk. De plagerige grijns verscheen weer op zijn bleke gezicht en hij trok haar naar voren zodat ze hopelijk naast hem in het water zou belanden.

Ja, het was misschien iets te voor de hand liggend, maar dat maakte het zeker niet minder leuk. Met een triomfantelijke lach voelde hij hoe Rosy haar balans verloor en toen voorover duikelde, gezellig naast hem in het water (spetter pieter pater). Ze kwam proestend en wel weer omhoog en deed toen iets wat de rode kleur op zijn wangen naar een nieuw niveau bracht. Ze drukte zich tegen hem aan. Ho. Rosy. Maar, zijn aandacht werd al snel weer ruw weggetrokken toen de Gabite op hem af schoot. Hij had gedacht dat de kust wel veilig was, maar dat was duidelijk niet waar. De Pokémon klapte met een angstaanjagend geluid zijn kaken voor zijn neus dicht, en het was dat ze wat verder van de vlonder waren, anders had Finn nu als Pokémonvoer bestempeld kunnen worden. "Hey nou!" riep hij geschrokken, terwijl hij in reactie zijn armen beschermend om Rosy sloot, ook al was het haar Pokémon. Voor Wolf was het ook iets teveel en die begon boos naar de Gabite te blaffen. Het was alles wat de arme kleine Rockruff kon doen tegenover zo'n grote draak.

Finn moest eerlijk toegeven, hij was onder de indruk. Ondanks het feit dat Rosy's strenge stem klonk als een boze eekhoorn (Babs TM), had het wel effect op de Gabite en ze greep zonder angst zijn snuit beet. Iets wat hij zelf niet zo snel had gedaan bij zo'n bek met vlijmscherpe tanden, maar het was dan ook niet zijn Pokémon. De blondine hees zich weer terug op de vlonder en liet Chili terugkeren in zijn bal. Door de zucht die ze slaakte voelde Finn zich een tikkeltje schuldig, dus hij zwom naar haar toe en nam naast haar plaats op de vlonder, terwijl hij haar een voorzichtig zetje gaf met zijn schouder. Wolf was er ook meteen bij en duwde zich liefkozend tegen Rosy aan. Ewl Wolf, nat. Maar het leek hem niet uit te maken. "Dus.. We moeten je nu delen zie ik," merkte hij met een flauw glimlachje op. De Gabite had nogal.. overbeschermend geleken.

De Gabite werd vervangen door een grote, pluizige en bijzonder gekleurde Arcanine, maar Finn kende deze Pokémon, dus kon met een gerust hart naast Rosy blijven zitten zonder dat hij nog hoefde te vrezen voor tanden in zijn huid. "Geeft niet," reageerde hij op haar verontschuldiging. "Wolf kan soms ook zo zijn. Die is alleen een stukje kleiner." Hij trok een warme glimlach over zijn gezicht in de hoop haar wat gerust te stellen, de blikken om hen heen strak negerend. Primrose blokkeerde gelukkig nu ook met haar grote lijf het meeste zicht op hen, dus de mensen gingen uiteindelijk toch maar weer verder met waar ze mee bezig waren. Rosy pakte ook haar hengel weer beet en Finn knikte enthousiast toen ze vroeg of hij wilde meekijken. "Wat hoop je te vinden?" vroeg hij nieuwsgierig, met een blik op het water in de poel. Als ze maar niet met hun wilde gedrag alle vissen hadden weggejaagd..

"Vast wel," reageerde hij, maar Finn kon goed begrijpen waarom ze zich nog druk maakte over de Gabite. Toch merkte hij dat het hem ook een raar soort gemoedsrust gaf dat ze een Pokémon had die haar zo goed leek te willen beschermen. Als de Pokémon zo tegen hem kon doen, kon hij dat ook tegen elke andere Seedot die haar misschien zou willen lastig vallen. Want daar was hij er inmiddels al een behoorlijk aantal van tegengekomen met zijn werk. Zijn blik ging naar de dobber in het water en hij luisterde geboeid naar waarom Rosy zo graag was gaan vissen. "Een water Pokémon hu?" Dat zou niet zo moeilijk moeten zijn hier. Een oranje otterkop brak nieuwsgierig door het oppervlak en lachend boog Finn voorover om zijn Buizel uit het water te vissen. "Anders mag je Pebble wel eens lenen hoor," merkte hij op, terwijl hij de blije otter op zijn schoot zette, want ach, nat was hij toch al. De Buizel slaakte een vrolijk kreetje bij het horen van zijn naam, maar keek toen weer nieuwsgierig naar beneden. Finn zag het ook. De dobber ging onder! "Je hebt beet!" zei hij toen.