Tales of

Sinnoh

Hij wist eigenlijk niet waarom de ander juist gebaren wilde weten. Nou ja eigenlijk wel want like. Als je gebaren wilde leren lezen was het iets anders dan echt gebaren willen leren. Hij was niet doof, dus hij kon perfect horen wat de ander zei, dus enkel lezen was genoeg voor de ander. Dus ergens vroeg hij zich af of er niet iemand doof in Rick zijn leven was. Oh well, hij zou het wel horen als hij hallo sl-t tegen der zou zeggen. Heh. De ander vond de scheldwoorden duidelijk leuk, hij ook wel. Normaal was hij echt niet zo los hierover, hij had er wel plezier in en het was niet eens zo grappig. Wat was hij, vijf? Hij kon deze woorden als sinds ie een kind was en hij leek er zo apentrots op dat hij het hier aan het doen was voor de ander. Ja, de ene breincel in zijn hoofd was druk in de weer weer. Het beloofde voor later op de avond. Rick praatte weer en Myrddin besloot om aan zijn tweede nugget te beginnen. Moeilijk? Hij dacht even na en pakte zijn holo caster erbij. Hij typte wat in en legde het weer voor aan de ander. 'Ik vond van niet, maar k hebt geleerd toen ik like 6 was' Oh shit fries. Hij nam even glimlachend toch een friet van de ander, hij had het toch zo lief naar hem toe geschoven. Rustig dacht hij even na, voordat een brede glimlach op zijn lippen kwam en hij weer de holo caster nam. 'Ben eigenlijk wel nieuwsgierig of jij een vriendin hebt' stond erop waarna hij het neerplaatste en anar de ander schoof. Hij had het er nooit over gehad met hem. De ander zag er niet slecht uit, was heel goed afgetrained en alles. Hij zou niet weten waarom hij er geen zou hebben.

Vloeken in een andere taal eh... Ja met gebarentaal waren er verschillende varianten, dus dat snapte hij wel, maar ergens vond hij het ook niet zo leuk. Er was plezier in te vinden, i suppose, maar daar stopte het ook. Maar het leek erop dat Rick hier het zalig vond. Ah, so be it. Ieder zijn ding, ieder had zo wat wils. Hij liet zijn ogen even naar zijn vingers gaan en plaatste zijn andere arm even tegen de tafel waarna hij deze handpalm gebruikt om tegen te leunen. Een glimlach sierde zijn lippen terwijl hij naar de ander bleef kijken, zeker op zijn vraag. Heh. Toen de ander begon te praten, pakte hij een van zijn nugs en luisterde hij aandacht terwijl ie dat opat. Nou... Ja zeg. Nog niemand hier? Die meiden hadden geen smaak. Duidelijk. Schijnbaar dat de mensen uit het thuisfront wel nog smaak hadden. Sinnoh, die kon er toch niks van, duidelijk. Hij was wel ergens verbaasd, want hij wist niet goed wat hij bij een paar moest voorstellen. Maar ok, dat was allemaal niet belangrijk hoor, want like. Kijk nou naar hem. Hij wist het niet echt waarom hij er zo aan dacht. Waarom dacht ie er zo over na? Uh... Hah.. Grappig. Zijn gedachten dwaalden af naar plaatsen waar hij nooit dacht te kunnen gaan en hij betrapte zichzelf erop. Een blos verscheen op zijn gezicht en kort legde hij zijn hand op de mond. Oops. Nee, dat was niet iets waar hij nu aan moest denken. Nee... Nee... Oh nee, oh jee. Jezus.

De vraag van de ander zorgde ervoor dat hij snel de hand van zijn mond haalde en snel een nugget nam en opat. Alles was ok. De blos op zijn gezicht was al wat weg gezakt, kon ie helaas niet over iets anders zeggen. Hij sloot zijn ogen wat, dacht na en probeerde even de benen te kruisen. Hm. Hij pakte zijn holo caster erbij en begon te typen. Hij dacht even na, begon weer breed te glimlachen en typte nog wat verder waarna hij het neerplaatste. 'Je bent een knap iemand, verbaasd me gewoon' stond er gewoon doodleuk op het apparaatje terwijl hij het voor de ander neerlegde en nog een kipnugget in zijn moel duwde. Hij keek de ander even niet aan, want. Tja.

In een normale situatie had Myrddin zich perfect in bedwang kunnen houden. Hij was een erg nette jongen, eentje die nooit iets deed dat echt buiten het gebruikelijke viel. Ja, hij sloeg wel eens een emo in elkaar maar wie deed dat nou niet? HIj dronk niet. Roken? nah, don't know her. Dus, misschien dat het allemaal gewoon los kwam want na al die jaren. Tja, het zou er uiteindelijk wel van gekomen zijn. Hij zat er dan ook met een glimlach die je niet vaak bij hem zag. Hij was iemand die echt alleen boos of er neutraal bijstond. Soms lachte hij even, maar die momenten waren erg zeldzaam. Zijn ogen dwaalden even af naar de frieten en hij nam er een paar en at ze op. Hij was onder deze omstandigheden eigenlijk best nog kalm als hij er zo aan dacht. Hij gaf zichzelf dan ook een mentaal schouderklopje. Dat had hij goed gedaan van zichzelf hoor.

Rick bedankte hem en hij kon het niet laten te glimlachen. De volgende woorden zorgde ervoor dat hij de ander even aankeek. Oh? Hij was niet helemaal zeker of er echt met hem geflirt werd of het een opmerking was, maar wat het ook was, het was hot. Jezus hij voelde zich echt heel raar, niet dat het onaangenaam was ofzo. Nee, helemaal niet. Als het aan hem lag zou hij dit wel vaker doen. Nu hij er zo aan dacht, nog zo'n drankje kon er wel in. Hij voelde zich al stukken beter nu hij iets binnen had, wat zeker te zien was aan zijn blije gezicht. Hij legde zijn focus terug op Rick en knipperde enkele keren verbaasd toen die voorstelde terug te gaan. Oh... Oh ja dat wilde hij wel maar eh. Hij lachte even breder en besloot nog een paar frieten te nemen. Hij at deze op en knikte vervolgens naar de ander. Toch was er lichte paniek, want hij wist niet goed wat hij kon doen in deze situatie. Misschien als hij aan- Nee shit dat werkte ook nie. Ok... denk aan iets anders. Het was echt heel erg moeilijk voor hem, want ervaring in deze situatie? Nee, die had hij niet. En dat voor iemand zoals de ander. Ja... Ok... Was hij misschien beter eerlijk? Nee shit nee, dat zou pas awkward zijn. Hij keek even op en toen rond, waarna hij de holo caster erbij nam. 'Ja, teruggaan lijkt me super. Weet de weg wel nie meer terug' Supervet gelogen, maar als hij de ander eerst kon laten rechtstaan kon ie op z'n minst iets doen. Hij draaide het naar de ander en besloot de laatste nugget nog naar binnen te werken.

De ander kwam overeind en Myr zou zo volgen van zodra hij zichzelf wat veiliger voelde, maar Rick had andere plannen. Die vroeg aan hem of hij niet kon staan en de man stak even een hand op en schudde het hoofd. Nee, alles was ok hoor. De ander greep hem echter bij de schouders en hij werd zowat recht getrokken. Wel meteen schoten zijn handen in de zakken van zijn oversized hoodie en trok hij deze tactisch meteen wat naar beneden. Wow, wat oversized clothing je wel niet allemaal kon schenken op momenten zoals deze, wonderbaarlijk. Hij keek dan ook glimlachend op naar de ander, alsof hij zojuist de ontdekking van de eeuw had gedaan. Ja, ok, super. HIj was op de voeten, tijd om terug naar de bar te gaan. Dit was echt zoveel malen beter dan wat hij had verwacht. Hij moest dit echt zoveel vaker gaan doen.

De reis naar daar was ongemakkelijk voor hem, maar dat liet hij niet blijken. Er bleef een glimlach op zijn gezicht voor de heel weg, maar veel kwam er niet uit hem of via de telefoon. HIj bleef stil toen de ander dan ook de bar weer binnen ging en knikte een enkele keer naar de barman als begroeting voordat hij Rick volgde naar een tafel. Ah, dat leek hem beter. Die barkrukken waren hem ietsje te hoog hoor. Hij nam dan ook plaats tegenover de ander en voelde zich eindelijk wat meer ontspannen. Dat was beter zo. Ja, tafel was zoveel beter voor zoveel redenen. Rick bestelde hun een cocktail die Myrddin wel kende en even keek hij naar de bar waar hij de barman aan het werk zag. Zijn helderblauwe ogen gingen echter al snel terug naar de man tegenover hem. Hij liet zijn hoofd rusten op zijn hand en pakte zijn holo caster er weer bij. Met een hand begon hij te typen, wat hem wel nog lukte nu... Voor nu zou het nog goed gaan. 'Kom je hier vaker?' stond er enkel op toen hij het neerlegde en naar de ander schoof. Geen een of andere slechte begin van een pick up line hoor, daarvoor had hij zeker niet genoeg ervaring. Nee, hij probeerde gewoon small talk te maken. Afleiding was goed voor nu.

Rick knikte en begon te praten, maar Myrddin luisterde echt maar half. Zijn hoofd kolkte gewoon eventjes want man, eigenlijk had die ander wel een zwoele stem of niet? HIj bleef dan ook glimlachend naar hem kijken, zijn aandacht all over the place om echt te focussen op de inhoud van de woorden. Hm.. Misschien dat hij stiekem toch wel blij was dat de ander single was. Had hij geen zin om rare blikken van een chick te krijgen als hij straks misschien- Nee, wat een grappige gedachte. Dat zou hij nooit. Glazen werden voor hun gezet en even knipperde de man, waarbij hij even een hand om het glas zette. Hij schoof het dichter naar zich toe en pakte een rietje met de andere hand vast. Kort draaide hij er even een rondje om zijn glas mee voordat hij zijn lippen er rond plaatste en een paar grote slokken nam. Holy shit, dat smaakte goed. Een tevreden expreessie kwam dan ook op het gezicht van de man. Hij straalde gewoon, ja dit was het hem wel. Toen de ander vroeg of hij dit wel vaker deed, keek hij op en kantelde hij lachend even zijn hoofd. Wat vaker? Hij pakte de holo caster en begon te typen, waarna hij het terug neerlegde. Hij nam nog een slokje van het rietje, was inderdaad net als limonade. Oh, de arme ziel. 'Nee, ik heb nie veel vriendn ):' stond er op waarbij hij even een pruillipje trok en zijn beide handen rond het glas bracht. Hij bleef de ander rustig aankijken, nadenkend, waarna hij weer poeslief begon te glimlachen. Ah tja. Toen, plots, uit het niks keek ie op alsof hij plots een superidee had. Hij greep de holo caster en begon te typen. 'Shgit ik moet je wel voor al dit dan bdeanken' typte hij vluchtig neer waarna hij het terug neerlegde en naar de ander schoof. Hij had wel zo'n idee hoe hij dit allemaal kon terugbetalen.

Zijn gedachten gingen naar ergens anders, maar hij deed wel een echte poging om nog te luisteren naar wat Rick tegen hem te zeggen had. HIj knikte dan ook rustig naar hem en legde zijn hoofd tegen zijn hand aan, waarbij hij glimlachend naar hem luisterde. Hm? Wie waren Amelie en Lucie? De twee namen van de vrouwen had hij meteen tepakken, alsof zijn gedachten echt laser vfocussed erop waren. Wat zij hij nu ook weer over hun? Gewoon vrienden toch? Ja, zo klonk het wel. Hij pakte zijn holo caster erbij en typte kalm. Al snel legde hij het terug voor aan de ander en schoof hij het naar voren; 'Hoezo tidj geledn? Iets gbuerd?' Hij begon kalm te sippen van zijn cocktail en verklaarde even dat hij niks anders meer wilde drinken, zou hij zeker nog spijt van krijgen, maar niet nu. Nu was hij aan het genieten. Een goed uitzicht en een lekker drankje waren inderdaad alles dat een man nodig had int leven. Vervolgens sprak de ander verder en een brede, lichte glimlach kwam op zijn lippen. Aw, wat lief. Dat was zo'n lief gebaar. Damn. Was Rick nou echt good looking en lief ook nog? What the Muk was dit? Hij legde even voorzichtig een hand langs zijn mond terwijl hij zijn kaken wat voelde gloeien en zijn lach groter werd. Waarom werd hij hier zo blij van? Zo... Uh... Hoe zij je het? Hij kon er niet echt een woord op plakken. Hij pakte dan ook de telefoon terug en begon te typen. 'Dat zekr. ik ben zoooooo vlij dat je me appte ou dont even know' Hij legde het weer voor aan de ander en bracht zijn hand wat van zijn gezicht af zodat hij op z'n minst kon sippen van de drank. Voordeel van mute te zijn, kon zijn bek heel de tijd op de drank houden. AL dat gepraat moest immers niet langs dezelfde weg.

Er was niks gebeurd, gewoon druk. Ok, ja, dat had hij niet met zijn vrienden. HIj begon zachtjes te glimlachen bij de gedachte aan hun en voelde plots dat hij zich enorm, enorm... Verdrietig voelde worden. Snel begon hij nog wat te sippen. Nee, daar wilde hij echt niet aan denken nu. NIet in zijn huidige situatie. Al snel was zijn drankje dan ook leeg en hij vernauwde zijn ogen waarna hij even wat naar achter leunde. Hm. Dat ie het nie zag zitten? Hij begon wat te lachen en trok zijn schouders op. Was ie altijd want als hij eerlijk was, wat een irritant kind kon ie zijn soms. Snapte echt niet waarom hij zo was soms. Hij knikte dan ook op de volgende woorden van Rick, kwam inderdaad helemaal los en dat vond hij wel fijn. Hij was helemaal blij, maar het feit dat hij zo intens verdriet voelde bij de gedachte vrienden alleen al. Oof, was ergens toch wel vreemd hoor. Was ie helemaal niet van zichzelf gewoon. Maar goed. Het was geen tijd voor traantjes, het was tijd om de ander te aanschouwen. Hij stond nu wel droog, maar gelukkig was Rick er om nog een bestelling te maken. Zijn ogen volgden de barman even voordat hij terug naar zijn metgezel keek. Hij trok meteen een pruillipje toen de ander sprak dat hij zo weer weg moest. Nou zeg. HIj pakte zijn holo caster even vast, zijn gezicht even vertrokken in een minder blije expressie. 'Muk hem. Slaap hotl vqn mij ik betaam wem kamer voor je' typte hij waarna een blije uitdrukking op z'n smoelwerk kwam. Hij was normaal niet zo los met geld, maar als puntje bij paaltje kwam... Tja. Hij had het, waarom niet spenderen he? Vervolegsn pakte hij de holo caster vast en typte hij. 'En andrs ga ik mee ik schrik die nachtbitch zel af' typte hij mee. Ja. Hij legde het aan de ander voor, maar schoot plots overeind. Shit wacht. Shit. Even naar voren leunen en zijn handen op tafel terwijl hij weer het ding vastgreep. 'Ng nie gaaan pls' typte hij snel neer terwijl hij het ophield voor de ander. Shit. Rechstaan was echt vreemd. Wowie.

Myrddin was hopeloos. HIj wilde niet dat de ander weg ging. Hij wilde niet alleen zijn. Misschien niet voor de rest van de nacht. Hij betrapte zich erop dat hij zich even niet goed voelde worden, een vreemd gevoel overspoelde hem en hij leek zichzelf wat te kunnen kalmeren, maar het was meer omdat de realiteit van de situatie op hem neersloeg dan iets anders. HIj wilde echt niet alleen zijn. En hij wist niet wie hij nog kon smeken om bij hem te blijven. Normaal zou hij het gewoon negeren, zich stoer gedragen. Maar nu niet, het lukte hem zelf niet. De ander sprak en hij liet zijn handen wat zakken waarna hij zich terug neer plofte in zijn stoel. Hmpf. Zijn handen gingen wat de lucht in waarna hij gebaren begon te maken. Gebaren die wat slordig waren uitgebaard en waarvan het besef niet binnen kwam dat de ander hem niet zou begrijpen dat hij nogmaals Ga nog niet duidelijk aan het gebaren naar hem was. Hij wilde niet alleen zijn, nee, Arceus, hij wist niet wat hij zou doen als hij alleen zou zijn nu. De ander maakte duidelijk dat hij nog weg was en hij kneep zijn ogen even toe. Okay, crisis was averted voor nu. Hij keek terug op en glimlachte zachtjes, maar voelde zich echt plots enorm neerslachtig door de gedachte dat de ander hem alleen zou laten. Hij maalde er even over en besloot dat het het denken niet meer waard was. Hij sipte dan ook gewoon een beetje van zijn drankje. Hij had het gevoel alsof ie elk moment kon janken. Fijn.

Hij voelde zich zoveel lichter in het hoofd, alsof alles veel vlotter ging dan normaal. Hij wist niet goed van waar dit kwam of hoe hij dit kon oplossen. Maar... Wilde hij dat wel oplossen? Nee, niet echt. Dit was veel fijner dan hoe hij zich de afgelopen tijd had gevoeld. En toch voelde hij zich zo... Damn. Nee, dat leek hem... Wacht. Nee. Ja. Geen idee. Hij nam nog een slok van zijn drank en zuchtte even zachtjes. Zijn keel leek voor even verdoofd te zijn, want pijn was erg oppervlakkig. Hm... Misschien dat hij dit wel veel vaker moest gaan doen. Rick begon echter te spreken en even richtte de man zijn ogen op. Oh? Wat een intressante paar woorden. Zijn ideale partner... Hij richtte zijn ogen even naar boven, een bedenkelijke expressie op zijn gezicht terwijl hij leunde tegen zijn hand. Wat zocht hij zoal in een partner... Nou, iemand die hem kon steunen, die lief was, iemand die er altijd voor hem was als ie- Nja... Wie hield ie ook voor de gek. Persoonlijkheid was inderdaad heel belangrijk voor hem normaal, maar nu? Zijn gedachten konden maar aan iets denken. Hij richtte zijn ogen dan ook terug naar de holo caster en pakte deze vast. Hij begon te typen, rustig deze keer. Hij was druk in de weer met zich focussen op wat hij neerzette. 'Kweet nie... Lng haar swel hoit. Kwil oki like doniad zijn wjw' Hij zette het neer en keek kort naar de ander. Zijn ogen gefocussed op de ander, alsof hij echt heel goed had neergezet wat hij echt bedoelde.

het laatste stukje was niet leesbaar? Jammer weer. Hij zou het zo weer zeggen en dus pakte hij gretig de holo caster bij de hand. Hij staarde even naar de tekst op het schermpje alsof hij de moeilijkste puzzel van zijn leven aan het ontcijferen was. Oh ja. Shit, dat was niet hoe je dat schreef! Haha, wat dom van hem. Hij glimlachte zachtjes en begon weer te typen. Deze keer probeerde de ene breincel in zijn kopje echt zijn best te doen, alsof zijn leven ervan af hing. Of hij autocorrect had? Uhm. Ja, maar die had hij gewoonlijk niet aan. En vroeg hem nu niet om dat aan te zetten, want hij ging een ongeluk veroorzaken. Ah, hierzo. Dat zag er beter uit? Hij las het even na, fronste en zuchtte, maar legde het vervolgens wel voor aan de ander. 'Kwil do minated zjbn' Was dit wel leesbaar? Hij keek even toe hoe de ander met een rietje bezig ging en kort stak Myrddin even zijn hand op om deze aan te nemen, waarna hij vragend zijn hoofd kantelde. Een poeslief glimlachje op zijn lippen terwijl hij even naar de ander bleef kijken. Hm... Waar was ie aan aan het denken? Hij dronk nog even een slok van zijn drankje en keek naar het glas van de ander, die leeg was. Hij bleef ook stil daarover, ging hij dus echt weg? HIj trok dan ook een pruillipje. Nee he. Als hij echt weg ging ging ie echt janken en dan iemand opbellen. Geen idee wie, gewoon iemand.