Tales of

Sinnoh

Terwijl de twee aan het nadenken waren over de volgende vraag, stond Casimir weer recht om zijn glas terug te gaan vullen. Het was wel duidelijk dat hij iets sterker nodig had om de avond door te brengen. De vraag die gesteld werd, was één die je kon verwachten tijdens een truth or dare spelletje, maar niet één die hij zelf zou stellen. Hij was dan ook slechts met een half oor aan het luisteren.

Al snel volgde het antwoord en het was NIET wat hij verwacht had. De fles in zijn handen bewoog gevaarlijk en even dacht hij dat het de grond op zou vliegen, maar hij wist het net te redden door zijn bovenlichaam tegen het aanrecht te duwen. Met een luide knal lande de fles erop en viel zijn glas om, maar er was niets gebroken. Helaas kon hij niks doen aan de gemorste tequila rond zijn glas en op zijn t-shirt.

Kort schraapte luid zijn keel, alsof dat ervoor zorgen dat niemand zou opmerken wat er net gebeurd was. De kerk? Casimir kon zijn oren niet geloven. Hij had geen idee hoe hij hierop moest reageren, want wat reageerde je op zo’n informatie? Zonder zich om te draaien, pakte hij van ergens een doek om de gemorste tequila op te kuisen.

note -

Op dat moment wilde Casimir het liefst van al door de grond zakken. Het was niet eens zijn vraag geweest! De opmerkingen die volgde waren niet veel beter en hij moest zijn best doen om de fles geen tweede keer te laten vallen. Hij keek slechts kort over zijn schouder naar de twee wanneer dat hij aangesproken werd. Dit was veel erger dan hij had verwacht, en hij was niet helemaal zeker of hij wel terug bij de rest wilde gaan zitten. Er verscheen een ongeruste blik op zijn gezicht toen Alain vroeg om nog meer tequila.

Met de fles in zijn handen, wandelde hij weer terug naar de twee en zetten de fles in stilte neer op het salontafeltje. “De volgende maak jij,” ging hij verder op de opmerking en met een knikje naar Alain. Hij had iets sterker nodig dat wel te drinken was. Al snel verdween hij dan ook weer terug naar de keuken om een groot glas te nemen, een fles vodka en redbull. Hij vulde het glas met meer vodka dan redbull voordat hij weer plaats nam op de bank, iets verder weg van Alain deze keer, in hoeverre dat mogelijk was.

note -

De cocktails zouden nog komen en als hij Alain mocht geloven, kwam het helemaal in oog. “Uiteraard,” zei hij hoofdschuddend. Zoals het er nu naar uit zag, verwachtte hij niet veel goeds als het aankwam op cocktails, maar zolang het drinkbaar was en geen vergif, vond hij alles goed. Wijselijk hield hij zich echter uit het hele kerk en priester gesprek. Met veel liefde wilde hij vergeten dat hij het nog maar gehoord had.

Casimir wierp even kort een blik naar Alain en trok zijn schouder op. Rond Alain zitten op dit moment was al gevaarlijk met de hoeveelheid dat hij op had. De manier waarop hij zijn glas vulde was een voorbeeld waarom dat hij iets verder was gaan zitten. Zijn benen plaatse hij in kleermakerszit onder hem.

Toen de dare kwam, keek hij wat geamuseerd naar de andere man. Dit was een dare waar hij zelf voor zou drinken, maar de andere niet. Hij pakte zijn holo caster en belde naar vermoedelijk dezelfde persoon als daarnet. In spanning wachtte hij af en toen dat er werd opgenomen, kon hij een kleine glimlach niet onderdrukken wanneer de andere luidkeels begon te zingen. Eenmaal het over was klapte hij door op de rug van zijn hand te kloppen. “Je bent harten aan het veroveren vanavond.” Nu dat hij die vieze tequila niet meer aan het drinken was, kon hij vredig enkele slokken nemen van zijn vodka redbull. Dit was veel beter en je merkte niet eens dat je alcohol aan het drinken was. Ocharme de persoon aan de andere kant van de holo caster, die al dit moest verdragen.

note -

Vanuit zijn ooghoeken kon hij zien hoe de andere een poging deed om een filmpje te maken van de andere, maar met hoe hij lachte en wiebelde zag hij het niet goed komen. Een zachte en vooral korte grinnik verliet zijn keel toen ook de tequila bij Alain niet in het glas bleef. “Join the club.” Hoe dat zijn eigen shirt tegen zijn bovenlichaam aan kleefde was verschrikkelijk, maar er kon niets aan gedaan worden. Alain deelde zijn mening over het liedje en Casimir keek bedenkelijk van de jongen, terug naar Alaric voor dat hij een paar keer instemmend knikte. Net alsof ze in een jury zaten. “Daar heb je een punt.”

De moed zonk hem voor een tweede keer in de schoenen toen dat het noodlot had toegeslagen. Een dare en één waar hij niet onderuit kon tenzij dat hij zou drinken. “Nog nooit van die regels gehoord,” loog hij, zachtjes schuddend met zijn hoofd voor hij diep zuchtte. Zijn ogen gleden even naar het nog veel te volle glas in zijn handen. Vervolgens richten hij zijn ogen naar Alaric om met een diepe frons naar de man te kijken, alsof dat ervoor zou zorgen dat hij mild zou zijn met de dare.

ZIjn ogen werden zichtbaar groter terwijl Alaric aan het spreken was en direct keek hij naar Alain. Geen denken aan. Casimir opende zijn mond om wat te zeggen, een weerwoord te gebruiken, maar er kwam helemaal geen geluid uit. Haast smekend keek hij even naar Alaric om zijn dare te veranderen, maar dat zou niet lukken. Drinken was nog altijd een optie maar wanneer hij het voor zich hield en de hoeveelheid zag, wist hij dat het ook niet ging lukken. De ongemakkelijkheid straalde van hem af terwijl hij rechtop stond en nu verplicht weer dichter in de buurt kwam. “Timer klaar?” mompelde hij naar Alaric. Eén minuut en geen seconde meer. Hij haalde nog diep adem voor hij met geklemde kaken neer zat, zo ver mogelijk naar de rand van de bank zodat hij toch meer op de bank zat als op de schoot.

note -

Op deze manier kon hij het een minuut volhouden. Comfortabel was het niet en hij zat er veel te gespannen, maar dat maakte niet uit. Dit was nog oké. Eén minuut was niet zo lang. Voor dat hij het wist was het weer over. Dat was zonder de arm die plots rond zijn middel geslagen werden en hem naar achter trok. Een luide kreet ontsnapte door de plotse actie. Zijn arm vloog de lucht in, een poging om zijn evenwicht te bewaren, maar het zorgde enkel voor een natte douche door de vodka redbull die alle kanten op ging aangezien het glas even schuin gehouden werd. Ook zijn benen gingen kort de lucht in.

“Alain!” riep hij luid en beschuldigend. ZIjn arm hield hij zo hoog mogelijk in de lucht, alsof het zou helpen de drank bij hen weg te houden, maar hij voelde de druppels in zijn mouw vallen. Zijn hoofd trok hij gelijk opzij toen hij de stem van Alain veel te dichtbij hoorde. Vanuit zijn ooghoeken keek hij hem in lichte schok aan.

Dan- ruikte hij aan hem? “No shit,” beet Casimir direct terug zonder erover na te denken. “Jij ook, seedot,” gromde hij. Met een bijzonder rood hoofd keek hij op naar Alaric toen dat die gast zich ook ging moeien. “Wat? Nee!” riep hij, de timer hoorde hij helemaal niet op dat punt. Zonder nadenken gooide hij de rest van wat er nog in het glas zat richting Alaric. Zoveel was het helaas niet meer. Het goede was dat hij alles behalve kwaad was, enkel extreem extreem ongemakkelijk.

note -

Nee.

Dat was het. Hier was hij niet voor gemaakt. Dit was niet het plan geweest, maar hij had beter moeten weten. Hij wist beter dan dit en toch was hij hier beland zonder een weg uit. Zijn ene arm kon hij niet gebruiken en de andere had nog steeds het glas vast. Hij deed een poging om recht te staan, maar met de arm om zijn middel geslagen was dat geen denderend succes. In één woord was het: hopeloos.

“Alain,” begon hij weer en probeerde over zijn schouder naar de andere te kijken, enkel om snel weer weg te kijken. Ze zaten te dicht bij elkaar. Zijn grijze ogen vonden Alaric en voor een tweede keer keek hij hem haast smekend aan, maar deze keer om hem te redden uit deze situatie. Voor iemand die totaal niet comfortabel was met fysiek contact, die zelfs geen handen schudden, was dit extreem ongemakkelijk en heel de conversatie erbij maakte het enkel erg. “Nee, niet nodig, ik zat perfect comfortabel alleen.” Nee hij ging niet blijven zitten. Hij wilde terug naar de hoek van de bank ontsnappen en daar de rest van de avond blijven zitten.

Casimir haalde diep adem, in een poging terug controle te krijgen over zichzelf en de situatie. Met de alcohol die zijn werk deed en de ongemakkelijke situatie, was het onmogelijk om doordachte keuzes te maken. “Jij en ik dare je los te laten,” zei hij snel, er helemaal geen rekening mee houdend dat hij Alain geen keuze had gegeven. Maar dat maakte op dat moment helemaal niks uit.

note -

De verlossing was nabij! Hij voelde de arm van zijn middel verdwijnen en stond gelijk recht, de snelle actie geen groot succes. ZIjn voeten kwamen verkeerd terecht, waardoor hij zijn evenwicht verloor en naast Alain in de zetel belanden. Alles was beter dan de grond of op Alain zelf. Met vernauwde ogen keek hij de persoon die naast hem zat kwaad aan om vervolgens dezelfde blik naar Alaric te gooien die het allemaal maar al te leuk vond.

Een wraakactie. Voor hem was het goed genoeg om terug alleen te kunnen zitten, maar als ze hem een tweede kans gaven, zou hij niet klagen. Als hij de andere mocht geloven, zou hij ook alles doen. ”Geef me een secondje.” Opnieuw stond hij recht, deze keer kalmer zodat hij niet zou vallen en begaf zich weer naar de keuken.

Zijn eigen shirt kleefde tegen zijn lichaam aan en het voelde smerig aan. Er was ook wat in zijn haar gekomen, maar niet zo erg als bij Alain. Achter hem hoorde hij de jongen er over klagen. Zijn verdiende loon. Bij cocktails hoorde ijsklontjes, dus die waren er genoeg in huis. Hij trok de diepvries open en pakte er een heel deel bij om die vervolgens in een normaal glas te steken en terug te wandelen om het te overhandigen aan Alaric. “Deze, allemaal daar beneden en er niet uithalen tot ze volledig gesmolten zijn.” Zijn grijze ogen stonden strak gericht op de andere en er speelde zelfs een kleine grijns op zijn lippen.

note -