Tales of

Sinnoh

Het was al later op de namiddag toen de taxi hem afzette aan de villa op een afstandje van Pastoria City. Hij zou hier nog een tijdje vastzitten in de regio en dus had mama Tawnee een bedrag opgestuurd waarmee hij zichzelf iets kon kopen. Een veel te ruim bedrag uiteraard. Wat hij hiermee kon kopen was echt veel te groot voor hem alleen... Maar goed. Misschien dat iets met luxe hem wel goed zou doen. Een eigen gym in zijn huis leek hem ook nog aangenaam. Hij wilde dus wel wat ruimte hebben waar hij bezig kon zijn. Hij stak zijn hand met een glimlachje aan de vrouw. De Meowstic flankeerde hem elegant terwijl hij rustig naar binnen werd begeleid. Wel meteen voelde de jongeman zich de moed in de voeten zakken bij het besef hoe groot deze villa was. Geen goede eerste start dus van zijn huizenjacht. Hij scande de kamers en ging rustig mee met de dame. Het huis had zelf een lift, een zwembad en had in totaal... Excuseer? 6 slaapkamers?! Hij werd er wat ongemakkelijk van bij het idee alleen al. Natuurlijk gaf de dame hem wel aan dat hij elke ruimte kon aanpassen naar hoe hij wilde. De jongeman richtte zijn ogen op haar en pakte zijn holo caster erbij. Snel begon hij door de andere opties te scrollen dat hij had. Want een huis met zes slaapkamers jongens. Dat was hem toch iets teveel van het goede. Hij zou nooit eens al die kamers gebruiken. Maar daar stopte het niet. De dame nam hem mee nar de verdieping onder het huis, waar een garage stond die veel te groot was. Hij had niet eens een rijbewijs. Wat moest hij met een garage van deze grootte doen?

Zuchtend was hij maar verder gegaan in het huis. Het huis waar hij was opgegroeid was ook heel ruim geweest met alle luxe die maar kon, maar zelf hier ontbreekte er wat dingen aan. Zo was er helaas geen sauna of wat dan ook. Maar zoals de vrouw had gezegd, hij zou wel wat dingen kunnen ombouwen. Kalm wandelde hij naar de rand van het terrasdak en keek hij even over de zee. Het was wel een enorm mooi zicht. De zon was al onder aan het gaan. En dat zicht. Hm... HIj vernauwde zijn ogen wat en zette zijn armen even op de balustrade. Nee... Het was jammer, maar wat moest hij doen met al deze ruimte? Hij had niet eens zoveel vrienden die hij hier kon uitnodigen. Zijn ogen gleden even langs de horizon, waarna hij zachtjes zuchtte. Wat een pain was dit. Hij was in dilemma. Het was een supermooie locatie met een zicht waar je van kon dromen. Het deed hem zeker denken aan zijn tijd in Hoenn, zijn thuis. Daarbij was het ook afgezonderd van het publieke strand en zat er een stukje strand bij die van hem zou zijn... Hm...

Zijn holo caster trilde en even keek hij verrast op. Rustig nam hij het ding in de hand waarna een glimlach op zijn lippen kwam toen hij zag dat het van Rick was. Rustig opende hij de chat, waarbij zijn lach meteen verdween. Zijn ogen werden groot, zijn handen beefden even. What in the- De vrouw die achter hem stond fronste even en vroeg of alles ok was, waardoor Myr even snel zich omdraaide en het apparaat tegen zijn borstkas aandrukte. Een ongemakkelijk glimlach op zijn lippen terwijl hij knikkend naar de vrouw keek. What the actual fuck Rick! HIj was hier niet alleen! Wat dacht ie wel niet? Even haalde hij diep adem, waarna hij verward en snel wat antwoorden tikte. Hij maakte aanstalte de holo caster weg te steken, maar haalde hem terug open en typte nog een laatste berichtje. Zijn gezicht was zo goed als rood gekleurd. Hij was enorm ongemakkelijk. Wat een situatie. Was de ander wel in orde? En waar kwam dit plots vandaan? Hij sloot even zijn ogen en plaatste zijn handen tegen zijn hoofd aan. Er was nog een poging zijn houding te herstellen, maar veel deed het niet. Hij was met stomheid geslagen en als hij eerlijk was, was hij veel liever alleen geweest dan dat deze vrouw bij hem was. Ze leek vriendelijk te stralen, maar hij wist wel dat ze iets had gezien. Ze stak gewoon bijna twee koppen boven hem uit. Het zou een wonder zijn als ze het níét had gezien.

Gespannen volgde hij dan ook de dame terug de trappen af. Ze maakten een stop op de tweede verdieping en rustig vertelde ze over de vloer. Myr kon zijn gespannen houding maar niet van zich afschudden de foto was in zijn brein gebrand en hij wist niet of hij het leuk of ongemakkelijk vond; In ieder geval, met deze vreemdeling erbij, alles behalve... Goed. Hij probeerde dan ook te luisteren naar haar en kalm maakte hij notities waar hij eventueel iets nieuws wilde zetten. Toen hij echter bijna klaar was met deze vloer, ging zijn holo caster af. Hij keek op. Ah... Rick. Was er iets met hem? Hij nam op en wel meteen kreeg hij het over zich heen. Zijn hoofd trok weg in schaamte terwijl hij dat vreselijke geluid moest aanhoren. Natuurlijk stond het ook op luidspreker en kort keek Myr even van het apparaat naar de vrouw en terug. Toen de man dan ook gewoon toe gooide zonder enige uitleg, bleef hij even daar staan. De vrouw keek hem deze keer ook erg verward aan. Myr kon wel ontploffen van de schaamte die hij voelde. Zijn gezicht werd met de seconde roder. Hij schaamde zich dood.

En dat was dus waarom hij nu op zijn hotelkamer zat. Hij was chinese take-out gaan halen op de weg terug. Op het bureel van het hotel lag een foldertje papieren... want tja... UIt schaamte had de man gewoon het huis gekocht. HIj kon wel door de vloer zakken. Wat een domme fout was dat wel. Wat moest hij gaan doen met zoveel ruimte? HIj zuchtte even en at verder van zijn maaltijd, zijn ogen loom gericht op de grootte tv die op het meubelstuk stond tegenover het bed. Hij leunde wat naar achter en pakte zijn holo caster erbij. Er was een of andere film aan het spelen die hem niet veel interesseerde... Dus dan was het maar even scrollen op social media. Zijn ogen scanden alles af, zo te zien leek de hype rond het filmpje eindelijk af te sterven. Werd tijd ook. Hij had geen zin om nog aangestaard te worden voor iets dat al een tijdje terug was. Hij schraapte even met de vork door het eten en opende de chat met Rick toen deze hem appte. De plastic vork werd even in zijn mond geplaatst waarna hij meteen terug appte naar de man die duidelijk dronken was. Een bezorgde frons verscheen op zijn gezicht waarna hij even zijn hoofd wat schudde. Oh jee, dat dat maar goed afliep. De ander appte hem terug en even ging hij wat rechter zitten. Hij kon er echt weinig uithalen... Dus appte hij maar wat terug. Hij was bezorgd, wilde niet dat de ander iets overkwam... Rick was immers best een goede vriende van hem geworden.

Hij had verder niks meer ontvangen van de man. Na een tijdje pakte hij danb ook de rets van de take-out bij de hand en wandelde hij naar de bureel, waar hij de resten op plaatste voor nu. Kalm keek hij even naar buiten. Het begon al wat later te worden, misschien dat hij beter snel naar bed zou gaan. Zijn Meowstic was al aan het slapen op een mand die hij voor haar had gekocht. De rest van zijn Pokémon, die gewoonlijk buiten de ball sliepen, had hij nog niet eruit gehaald. HIj wist dat Rae en Ais wel eens eten durfden te stelen... En Blath zou waarschijnlijk huilen tot hij de tablet onder haar snuit schoof. Had hij momenteel geen zin. Hij zou het zoveel gemakkelijker vinden als hij eenmaal in dat huis was, dan konden zijn Pokémon hun eigen kamers hebben en kon hij misschien iets in de tuin voor hun plaatsen. Het zou in ieder geval veel gemakkelijker zijn.

Zijn holo caster trilde even en even pakte hij het uit de broekzak van zijn short, zijn oog viel kort op een taxi die wegreed. Zijn hotelkamer had een ruim raam die gericht was naar de straatkant, wat wel zo gemakkelijk was. Zijn blik ging kalm naar het schermpje... Ah Rick. Zijn ogen werden even groter toen hij de foto zag en de tekst eronder. NOg voor hij iets terug kon sturen had hij de holo caster op bed gegooid en was hij de kamer zo goed als uitgerend. In zijn short. En zijn shirt die meer een crop top was dan wat anders. Zijn haar was ook voor de verandering niet eens opgedaan, niet ingevlochten, waardoor het tot over zijn schouders viel, veel te lang en te voluminieus. Maar wat wilde je? Hij was van plan om zo naar bed te gaan, nu stond Rick gewoon voor de deur. Jeez.

Hij kreeg wat rare blikken naar zich toe toen hij zo de lobby doorliep. Snel haastte hij zich naar buiten, waarna hij meteen op de lange man afliep. Hij was natuurlijk in zijn haast ook zijn schoenen vergeten aan te doen. Hij probeerde een boze blik op de ander te werpen, maar er was meer schaamte in zijn gezicht dan wat anders, zo rood als wat. Hij bekeek de ander even en wel meteen kreeg hij de walm van alcohol mee. Oh jezus, hoeveel had hij wel niet op. Zijn gezicht vertrok wat en rustig bekeek hij de ander even van kop tot teen. Jezus... Het was koud buiten. Even rilde de kleine man waarna hij al snel even naar de arm van Rick greep in een poging hem mee te trekken. Ze konden binnen babbelen. Hier was te koud. Hup.

Hij had op z'n minst schoenen aan kunnen doen, zover had hij wel gedacht. Maar hij was gewoon- Ja... Hij wist niet goed wat hij had moeten aantreffen aan de voordeur van zijn hotel. Het leek er in ieder geval op dat de ander in orde was, wat al een hele pak van hem bracht. Hoe dan ook was de ander vuil, nat en stonk een uur in de wind. Mijn god, jezus. Die moest hoognodig douchen. Hij werd even wat roder over de opmerking van de ander, zeker toen deze volgde door een aai door zijn haren. Hij had de hand weg willen slaan, maar hield zich gedeisd voor nu. De opmerking van de ander zorgde ervoor dat hij een schuin oog op hem legde. Had hij al gedaan dus houd je bakkes. Een scheve glimlach op zijn lippen bij die gedachte. Helaas kon hij die snerende opmerking niet bij hem maken, holo caster en boekje lagen nog op de kamer helaas. Kalm trok hij de ander mee de lobby door, zo naar de lift. De blikken van de mensen die nog aanwezig waren in de lobby negerende. Snel drukte hij op het knopje voor de zevende verdieping, waarna al snel de deuren toe gingen.

De ander vroeg hij zijn avond was en hij keek schuin op naar hem. Hm... Hij stak even zijn duim op naar hem en glimlchte zachtjes. De deuren van de lift gingen netjes weer open op het zevende verdiep waarna hij even diep adem haalde en door zijn broekzak rommelde. SNel vistte hij een kaart eruit, waarna hij voorop liep naar een kamer om de hoek. Hij scande de kaart in en al snel was de deur open. De man keek even om, maar opende de deur alvast. Kwam hij nog of was hij dood gevallen? Hm... De blonde man stapte de kamer binnen en liep meteen naar zijn holo caster toe. Zonder dat kon hij immers niet communiceren met de ander.

Myr keek even op toen de ander binnen kwam en een opmerking maakte over zijn hotel. Hm. Het was ok. Hij had wel in betere gezeten. Het was beter dan niks. Het was duidelijk dat hij gewoon was aan de luxe, hoe hard hij ook van nee zou zeggen. Myr was geboren in een rijke familie en had altijd alles gehad wat hij wilde. Altijd gekregen waar hij om vroeg. Hij was een verwend nest, kreeg thuis scholing van het moment dat hij niet langer naar school wilde gaan. Hij besefte het ergens wel, probeerde zich er gepast aan te gedragen. Even liet hij zijn ogen naar het apparaatje gaan. De stinkende man plofte zich echter neer op zijn bed. jakkes nee Rick ga daar es van af. Je broek is zo nat als wat. Snel typte hij wat in. Het leek erop dat hij Morrigan wilde begroeten, maar de Meowstic keek niet eens op, ze had niet eens opgemerkt dat er wat meer herrie op de kamer was dan anders. De man kwam echter weer in beweging, praatte weer en de kleine man holde zowat achter hem aan... Uhm... Hm... Als hij al in de badkamer was. Hij duwde de ander dan ook even aan en stak de holo caster de lucht in. 'Eerst douchen please je stinkt een uur in de wind' Al dan niet met zijn kleren aan, want die konden ook een wasbeurt gebruiken. Hij staarde de ander even aan, voordat de blik naar de regendouche ging. Een mooie ruime douche. Myr vond het wel fijn zo want van die normale douches had hij vaak last met de kop te kunnen pakken als ze heel hoog stonden.

Hij keek even op naar de ander toen deze een opmerking maakte en rolde even met zijn ogen yea... Sure... Alsof hij dat wilde. Wel, misschien wel, maar dat zou waarschijnlijk nooit toegeven. De man rook aan zijn shirt en daar kwam bevestiging. Myr glimlachte zachtjes en zette een stap terug en keek even rond om te zien of er nog extra handdoeken waren. ah ja, hier. Hij ging even door de benen en pakte ze uit de kast toen er plots geluiden waren. Snel keek hij om, zijn hoofd meteen roder- Ah... Hij had zijn kleren nog aan. Een opgeluchte zucht kwam van de kleine man af, waarna hij rustig even de handdoeken neerlegde. Hij knipperde bedenkelijk en keek toen terug naar Rick. Hij had geen verse kleren bij zich. Hoe zou hij... Terug naar huis gaan? Maar veel tijd om te malen had hij niet, want de man begon zich voor zijn neus te strippen/. Myrddin liep meteen rood aan en bleef er even staan. Wat de fuck? Enkele tellen tikten voorbij voordat hij de badkamer met snelle passen uitkwam. Zijn hoofd knalrood terwijl hij zich zowat meteen op de rand van het bed ging zetten en even zijn armen rond zich sloeg. Ah jezus allemachtig. Hij ging deze nacht niet overleven. Hij knipperde enkele keren, zijn ogen terug gaande naar de deur van de badkamer die nog open stond... maar eerlijk, hij waagde niet meer richting de badkamer te gaan. Straks haalde de ander het in zijn hoofd hem mee te trekken onder de douche en dan kon hij geen kant op.

Rick was wel even bezig, dus besloot Myr dat hij zich nog even aan het bureel ging zette. Hij had inmiddels de tv uit gedaan, de stilte leek hem nu wat aangenamer. Hij bladerde wat door het papierwerk heen en zuchtte. Dit was... Zo verschrikkelijk. Hij haalde even een hand door zijn blonde haren en keek op toen hij voetstappen hoorde. Wel meteen schoot hij weer rood aan en keek hij terug naar papierwerk. De man kwam met een plof op zijn bed neer en kort plaatste hij zijn handen in zijn gezicht. Hij kon wel door de vloer zakken, voor de tweede keer vandaag. Maar Rick sprak, gaf aan dat dat de beste douche was. Hm... Hij keek even naar hem, hoe hij daar leg. Toch wel een beter zich dan alleen de foto die had had ge- Snel schudde hij zijn hoofd en keek hij schuin terug naar de papiern voor zijn neus. Beschaamd over zijn eigen gedachten. Toen Rick vroeg wat hij vandaag had gedaan, pakte hij even het foldertje met de foto's van zijn nieuwe huis. Hij stond op van zijn stoel en gooide het zowat op de ander zijn borstkas met een glimlach, waarna hij op de rand van het bed ging zitten en begon te typen met zijn holo caster. 'Huizenjacht. Deze is het geworden.' Ging hij erbij vermelden dat het de eerste en enigste was die hij had gezien? Zeker niet.

Hm... hij keek even naar de ander toen deze door de foto's ging en het besef kwam weer bij hem binnen wat hij in hemelsnaam had gedaan. Wat ging hij ooit doen met zoveel kamers, zoveel ruimte. In ieder geval was er een zwembad en ruimte voor zijn eigen gym ergens te zetten. Was voldoende voor hem. Zolang hij maar kon sporten op eigen grond zou hij gelukkig zijn. De opmerking van de ander zorgde ervoor dat hij even een hand op zijn mond legde en zachtjes lachtte, geen geluid volgde echter. Nou... de ander kwam overeind en even draaide Myr zich wat meer naar de ander. Wat nou? De opmerking van de ander zorgde ervoor dat de blonde kerel even rood aanschoot, de glimlach wat minder wordende in het proces. Hmpf. Hij knikte even langzaam en liet zijn ogen afdwalen. Hij bracht zijn blik naar de holo caster en liet zijn vingers er even overheen terwijl hij een been op bed trok. Bedenkelijk opende hij de chat terug met Rick, waar hij de foto bijna meteen zag als hij wat naar boven scrolde. Hij zuchtte, ging terug naar de notepad om iets te typen voor hem, maar stopte wel meteen. Een vinger werd naar hem uitgehouden, en niet zo zeer naar ergens of iets, maar naar zijn keel; Myr verstijfde wat en kneep zijn ogen toe toen de ander het raakte en greep meteen de pols van Rick vast, zijn andere hand lichtjes bevend. Zijn ademhaling stokte. Hij was meteen niet op zijn gemak, de herinnering aan de klap van de emo kwam meteen terug. En ondanks dat hij de ander wilde vertrouwen, had hij gedronken, en hij wist niet wat hij kon verwachten van hem.

Toen hij beweging voelde, keek hij langzaam op. De man was aan het bewegen en kwam meer zijn kant uit. Myr fronste even terwijl hij de ander aankeek. Hij probeerde een boze expressie op zijn gezicht te kregen, maar faalde grandioos. De blos op zijn gezicht was er nog steeds. Nee, hij was gewoon bang dat de ander niet voorzichtig ging zijn. Als hij het echt wilde aanraken kon hij dat doen als hij nuchter was, niet nu. Myr's ogen gingen naar de andere arm van Rick. Hij knipperde een beetje en betrapte zichzelf erop dat hij wat naar achter begon te leunen in een poging de afstand tussen hem en de ander te vergroten. Veel hielp het niet, want hij was zo dichtbij. Hij slikte even, zijn gezicht die in een moeilijk plooi had gelegen doordat hij boos had willen kijken, ging naar een verwarde expressie. Zeker toen de andere arm ook in beweging kwam. Hij voelde wat beweging in zijn haar en knipperde enkele keren. Was hij nou... Met zijn haar aan het spelen? Myr keek even op en liet zijn ogen langs de ander zijn lichaam gaan. Hij staarde er net iets te lang naar voordat hij zichzelf betrapte en weer een tint roder werd. HIj sloeg zijn ogen weg. jezus. En toen lostte de ander hem. Hij slikte en keek toe hoe hij zich weer op het bed legde. Myrddin bekeek de ander even rustig en bracht een hand naar zijn hoofd, waar de ander nog net bezig was geweest. Hij had zitten vlechten eh? Hm... Een klein glimlachje kwam op zijn gezicht, meer door het feit dat hij het wel grappig vond dan wat anders. Bedenkelijk trok hij zijn tweede been ook op bed en ging ook wat gaan liggen. Hij knipperde enkele keren en keek toen opzij naar Rick. Het duurde een goede vijf tellen voordat hij een klein glimlachje kreeg en rood aanschoot. Hij draaide wel meteen zijn gezicht weg en staarde uit het raam. Zo op het randje van het bed probeerde hij ver van de ander te blijven, ookal waren zijn gedachten het daar helemaal niet mee eens.

Hij knipperde even toen de ander sprak. Ja, dat leek hem wel. Want aan zijn acties te horen en te zien had Rick voldoende op. Hij glimlachte dan ook even schuin en legde zijn handen even langs zijn hoofd. Hij wist niet of hij de ander nog van zijn bed zou krijgen. En het was niet dat hij nog op dit uur een andere kamer kon regelen voor zichzelf. Maar veel tijd om na te denken had hij niet, want er werden zo armen rond hem geslaan en hij werd zo naar Rick toe getrokken. De kleine man schoot meteen rood aan bij het besef dat de ander hem tegen hem aandrukte, zowat naakt. Hij voelde de warme adem van Rick tegen zijn nek aan en slikte even, zijn adem rook nog naar de alcohol die hij die avond had geconsumeerd. Hij draaide zijn hoofd wat, stil, en hoorde de ander mompelen. Hm? Hij was moe? Zou hij dan nog wel hier weg kunnen. Niet dat hij het... Zo erg vond. Maar hij wilde geen misbruik maken van mensen die niet echt goed konden denken door drank. Hij krulde zich wat op en probeerde zich om te draaien, zodat zijn gezicht nu wel gericht was naar de ander. Kort staarde hij naar de ander, waarna een hand even omhoog kwam. Hij bracht zo zijn beide armen even boven het hoofd van de ander, waarna hij zijn handen achter het hoofd van Rick vouwde. Hij knipperde enkele keren, voelde de schaamte weer opkomen, maar duwde het weg terwijl hij even met zijn vingers door de haren van de ander ging, nog nat van de douche. Hij glimlachte zachtjes, onbewust zijn gezicht wat dichter brengende naar hem. Dit vond hij wel aangenaam, maar gay? Dat was het niet.

Hij had wel gezien dat de ander begon te grijnzen en dus vernauwde hij zijn ogen wat terwijl hij kalm met de haren van de ander bleef spelen. Het leek erop dat Rick toch wel nog wat energie had, want zijn oogjes gingen open in spleetje. Myrddin keek de ander even aan, zijn helderblauwe ogen gefocust op de zijne. Hij had best mooie ogen, had hij nooit op gelet. Hm... De ander kwam echter wel wat in beweging en de kleine afstand tussen hun werd gesloten. Myr hoorde nog een geluid van de ander komen voordat hij voelde hoe de ander zijn onderlip vast had. Hij voelde zich meteen wat warmer worden, maar probeerde met alle macht de schaamte weg te duwen. Nu niet. Hij kon het niet laten, zijn mondhoeken krulde zich op. Teder bracht hij zich wat dichter in een poging het speelse van de ander over te laten gaan in een zoen. Hij sloot even zijn ogen en voelde zich... Wat voelde hij precies? Hij wist het niet, maar voor het eerst in dagen voelde hij zich wel oprecht, voor even, gelukkig. Hij ontspande zich wat en liet zijn vingers nog even langs het hoofd van Rick gaan. Hij knipperde even en besloot zijn hoofd vervolgens een kwartslag weg te draaien. Hij was moe toch? Konden ze beter slapen. Hij wachtte nog even af of de ander nog iets ging doen voordat hij zich terug zou draaien. Het zou immers gemakkelijker liggen voor hem.

Hij hoorde de ander nog even, maar het leek erop dat RIck zo goed als geen energie meer had. Hij knipperde nog een paar keer en draaide zich volledig terug naar zijn originele positie. Even legde hij zijn handen wat langs zijn hoofd, zijn blik gleed naar het raam die verderop was. De man die hem vast had, drukte hem meer tegen zich aan, waardoor Myr even naar adem hapte, maar zich toen ontspande. De warme adem van de ander vond weer een weg in zijn nek en kort legde hij even zijn hoofd wat beter. Hij wist niet goed wat hij moest doen in deze situatie. Hij vond het zeker aangenaam, daar niet van, maar het voelde zo verkeerd en als misbruik. Het enigste waar hij aan kon denken was hoe de ander morgen wakker werd. Wat als hij boos werd op hem? Moest hij dan echt weg uit de armen van de ander om dat te voorkomen? HIj maalde even, maar kneep zijn ogen toe toen hij even de ander voelde. Wat nou? Hij slikte en legde een van zijn handen op de armen van Rick. Het was een lange dag voor hem geweest. Veel zin om zich ertegen te verzetten had hij niet, dus liet hij alles wat volgde maar gebeuren. Hij zou binnenkort toch ook in slaap sukkelen. Dit was immers een stuk beter dan alleen slapen. De ander was warm en ondanks dat zijn adem wel nog stonk, vond hij het verder niet onaangenaam.

Hij bleef voor een tijdje naar buiten kijken. Hij wist niet goed wat hij moest doen, kon doen. Een gevoel dat hij misbruik van de ander maakte bekroop hem en even slikte hij.... Nee. Hij kantelde zijn hoofd wat en staarde schuin naar het plafond. Hij was een moeilijke slaper, had het altijd moeilijk gehad met in slaap te vallen en in slaap te blijven. Een hele lichte, moeilijke slaper dus. En het feit dat de ander zo bij hem lag en ervoor zorgde dat hij zich schuldig voelde... Hij werd er ongemakkelijk van, ondanks dat hij het fijn vond. Hij legde even een hand naast zich en pakte het dekbed vast, zijn vingers gleden over de zachte stof heen waarna hij even zuchtte. Dit kon hij de ander niet maken. Zijn hoofd bewoog zich langzaam wat zodat hij kon kijken, maar Rick had hem heel erg goed en stevig vast. Hij... Zou hij...? Nee, dan ging hij de ander wakker maken en dat wilde hij niet. Hm... Voor enkele minuten bleef hij er dan ook liggen. Zijn ogen heen en weer gaande terwijl hij bleef denken aan van alles en nog wat, maar zich vooral schuldig voelde. Hij wist helemaal niet wat hij zou zeggen morgen tegen de ander, als hij nuchter was. Hij zou in ieder geval zijn excuses aanbieden, zoveel kon hij doen op z'n minst. Zijn oogleden begonnen wat zwaarder te worden terwijl hij langzaam voelde hoe hij in slaap viel.

Hij sperde geschrokken zijn ogen open bij een schel geluid en verkrampte even. Geschrokken wilde hij zijn hoofd draaien, maar toen hij besefte waar hij was en wie er bij hem lag, bleef hij liggen. Verstijfd en in pure angst, niet wetende wat er aan de hand was. Zijn hand het enige dat bewoog. Het had zit tot een vuist gevormd toen het het dekbad vast had genomen. Alsof het hem stabiliteit kon geven voor deze plotse shock. Zijn ademhaling versnelde wat. Maar het ging allemaal zo enorm snel. Plots was er beweging en voor hij het wist was de warmte naast hem verdwenen. Hij knipperde enkele keren, verward. Hij hoorde hoe de badkamer op slot ging en langzaam draaide hij zijn lichaam wat. Zijn ogen gingen even naar de deur waar de ander in was verdwenen... Wat... Wat was er zojuist gebeurd? De kleine man ging rechtop zitten, zijn armen beefden wat. Was het... Hem? Had hij iets verkeerd gedaan? HIj slikte even ongemakkelijk en greep het dekbed onder hem steviger vast, tranen prikkende in zijn ogen. Hij slikte echter even en
bracht een van zijn handen op, om langs zijn gezicht te strijken. Nee... nee... Niet huilen. Er was geen reden om nu te gaan huilen. Of wel? Zijn blik gleed even naar het mandje van de Meowstic, maar zij had het nu gemakkelijk. Doof als ze was had ze nooit de chaos van de ander gehoord.

Hij versteende even geschokt toen hij wat geluiden hoorde komen uit de badkamer. Hij slikte en legde even zijn hand in zijn nek. Myr kneep zijn ogen toe terwijl hij zijn benen optrok en een enorm schuldgevoel over hem heen kreeg. Dit was zijn schuld, of niet? Stil bleef hij even zo zitten, verward, bang, maar vooral... Het lag altijd aan hem.... Of niet? HIj voelde zich even niet goed worden bij het besef en schoof wat verder van het bed af zodat hij op de rand kon zitten. Hij plaatste zijn voeten op de grond, maar bleef waar hij was. Zijn ogen gingen even naar buiten, waar het zo rustig leek. Hij knipperde licht en liet zijn hoofd na enkele tellen zakken. Zijn handen vonden een weg naar zijn haren. Zijn vingers gingen erdoor terwijl het hem stabiliteit gaf om zijn hoofd even in te laten rusten. Hij kneep zijn ogen toe. Wat... Wat moest hij doen? Wat kon hij doen? Wat had hij verkeerd gedaan? Wat... Zijn adem stokte even, een besef dat zijn ademhaling ondertussen weer aan het versnellen was. Hij slikte even, sperde zijn ogen open en streek even langs zijn gezicht. Een paar enkele tranen hadden toch een weg gevonden naar buiten. Wel meteen kwam hij overeind en wandelde hij naar het raam toe, stil ijsbeerde hij wat heen en weer. De beweging hielp, zijn tranen bleven niet komen.

Hij bleef zo lang weg en Myrddin moest zichzelf echt dwingen om te stoppen met heen en weer lopen. Onbewust was zijn hand naar zijn haren gegaan, waar hij wat aan was beginnen prutsen en trekken. Hij slikte en keek voor het eerst sinds een tijdje op naar de badkamerdeur. Het was stil... Was alles wel ok met hem? Een beverige ademhaling zorgde ervoor dat hij zijn pas versnelde. HIj wist niet wat hij moest doen. Hij was er heilig van overtuigd dat het aan hem lag en dus... Waagde hij het ergens niet om naar de ander te vragen. HIj slikte even, vervloekte zichzelf voor de zoveelste keer in zijn leven dat hij geen stem had, en balde zijn handen tot vuisten. Een nieuwe golf van emoties kwam over hem heen, een nieuw besef dat hij ongewenst was door letterlijk iedereen. Zijn handen beefden even, waarbij hij zich traag naar het bed draaide. Hij slikte even en voelde hoe een paar dikke tranen naar buiten kwamen. Nee... Nee... Hij had het moeten zien aankomen. Maar dan toch.... Waarom voelde het zo....?
Hij klemde zijn tanden op elkaar en wandelde op het bed af, waarna hij door zijn knieën zakte en even tegen het matras sloeg. Hij sperde zijn mond open terwijl meer tranen kwamen, maar veel opluchting gaf het hem niet. Stil, bevend, bleef hij aan de rand van het bed hangen. Zijn handen gebald tot trilllende vuisten. Nooit zou hij iets goeds kunnen doen. Nooit. Hij wilde naar huis.

Hij bleef er even zitten, zijn hoofd tegen de matras gedrukt terwijl hij de tranen gewoon liet komen. Hij haatte zichzelf met de dag meer, maar dit... Hij wist niet wat het met hem deed. Het was alsof iets in hem brak. Hij haalde even beverig adem en kwam langzaam wat overeind. Een van zijn handen ging langzaam naar zijn keel. Hij duwde er even tegen, deed nog steeds pijn. Hij slikte en legde zijn hand erop waarna hij duwde. Een helse pijn trok door hem heen, hij verstijfde, kon de actie niet langer dan een halve seconde ondernemen voordat hij terugnam. Snel hapte hij naar wat adem, zijn ogen gingen even naar zijn hand, waarna hij deze even tot een vuist balde en rustig terug op het bed legde. Zijn ademhaling sloeg over, stokte en kort kneep hij zijn ogen toe. HIj begon af te tellen, traag, in zijn hoofd. In en uit, blijven ademhalen. In en uit, blijven gaan. Zijn blauwe ogen gingen wat open, hij was moe... Maar er kwam geen slaap. De angst, de paniek, het besef.... Hij kon niet slapen. Hij kon niet... HIj was...

Na enkele tellen kwam zijn lichaam eindelijk in beweging. Met veel moeite ging hij terug op het bed zitten. Hij nam zijn holo caster erbij en begon kalm te scrollen, het deken trok hij naar zich toe terwijl hij star rechtop bleef zitten. Zijn gezicht stond neutraal terwijl hij rustig door social media begon te scrollen. De rest van de nacht zou hij niet meer slapen, zoveel was duidelijk.