Tales of

Sinnoh

Wat hij echt had willen doen was hem misschien iets te ver voor nu. Misschien dat hij er later meer zelfvertrouwen zou voor hebben, maar nu niet. Het was al een heus iets voor hem om zo op de ander te kruipen en hem vast te nemen. Hij kon zich het laatste moment niet meer herinneren dat hij dat had gedaan. Het was altijd iemand anders die hem vastgreep, maar dan opnieuw, het was niet iets dat hij gewoon was. De man knipperde nog enkele keren, zijn hoofd wat kantelende zodat hij de zijkant van zijn gezicht wat tegen de ander zijn nek te leggen. Hij haalde kalm adem en voelde hoe de ander een arm om hem legde. Hij sloot dan ook langzaam zijn ogen en verplaatste zijn hoofd zachtjes weer wat, zodat hij wat beter lag. Hm. Hij lag hier goed, heel goed, maar hij kreeg niet het gevoel dat hij weldra in slaap zou vallen. Hij moest aan zoveel dingen denken, hij maalde erover, piekerend over dingen waar hij niks aan kon veranderen nu, of geen inzicht over kon krijgen. Na een tijdje was het dan ook duidelijk dat de man onder hem rustiger ana het worden was. Hij knipperde en keek even op. Van zodra de ander in slaap was zou hij zijn holo caster proberen te grijpen. Hij wilde niet uit deze positie gaan, want hij lag wel lekker, maar iets om zich bezig te houden in de tussentijd leek hem wel interessant. Alleen, hoe lang zou het duren voordat de ander weer wakker werd? Zou het uren duren of zou hij binnen de korste keren weer staan gillen? Het maakte hem eigenlijk vrij weinig uit wat hij zou doen, zolang hij maar wat kon slapen en zich daarna wat beter voelde.

De ander was al snel weg en Myrddin keek even op. Hij wachtte nog even af, verplaatste zijn hoofd naar de ander zijn borstkas en sloot zijn ogen wat. Hij bleef er kalm liggen terwijl hij zijn armen rustig langs de ander hield, hopende dat hij ook wat slaap kon vatten, maar met weinig succes. Hij bleef er maar over malen en dus, na iets minders dan een uurtje, opende hij zijn ogen. HIj had zichzelf wat omhoog geduwd, zo subtiel mogelijk om de ander niet te wekken, en pakte zijn holo caster erbij. Rustig ging hij gewoon weer op Rick liggen terwijl hij kalm begon te texten met Vic en ondertussen wat andere dingen deed. Hij scrollde door Chatter en andere social media. Zolang hij maar stil bleef en kalm zou hij de ander niet wekken.

Toen de zon opkwam, kneep hij zijn ogen tot spleetjes. Hij perste zijn lippen op elkaar en zuchtte. Hij sloot maar heel weinig de gordijnen, maar op momenten als deze, waar hij amper slaap had kunnen vatten, was hij liever in het donker. Hij duwde zichzelf wat rechterop en bewoog zo stil mogelijk van het bed af, om de gordijnen te sluiten. Zijn blik ging even naar Rick, die nog steeds aan het slapen was. Hij wilde de ander niet achterlaten, wat als hij weer zo'n aanval kreeg en hij was er niet? Bedenkelijk ging hij terug op de rand van het bed zitten, waarna hij rustig plaatsnam. Het zou vast niet zo heel lang meer duren, toch?

Maar het bleek anders, want zelf na 11en was rick nog niet wakker. Hij fronste dan ook even, maar bleef rustig zijn eigen ding doen. Myr was iemand die vaak zichzelf wist te entertainen en nu ook. Hoe dan ook had hij wel even wat besteld zodat hij op z'n minst iets van eten had. Hij was geen al te grote eter, had niet veel besteld buiten een spiegelei. Hij had natuurlijk ook nog de rest van zijn Chinees van die dag ervoor, die hij altijd kon opwarmen. Nadat hij het ei naar binnen had gewerkt besloot hij dan ook zijn bureel wat op te ruimen, de zak terug in de kast plaatsende en de chinees ook even wegbergen in de frigo. Ook was Morrígan eindelijk wakker geworden, de poes had niet eens door dat Rick er was. Maar Myr gaf haar haar ontbijt en dook vervolgens onder de douche.
Myrddin had comfy kleren aangedaan, aangezien het al goed over de middag was. Niet zo erg als het shortje en shirt dat hij de hele nacht aan had gehad. Het waren meer dingen die hij gewoonlijk droeg. Oversized en gewoon gemakkelijk. Hij had plaats genomen terug op het bed en was door zijn holo caster aan het scrollen. Af en toe wierp hij even een blik op Rick, toch wel lichtelijk bezorgd dat hij nog steeds aan het slapen was. Moest hij iemand bellen? Was dit erg? Hij werd er nerveus van. Het hield hem op de been, want hij begon het toch wel te voelen dat hij niet veel had geslapen.

Eindelijk, beweging. Myrddin keek even op, verbaasd, maar kreeg toen een kleine glimlach op de lippen. Hij draaide zich wel meteen naar de ander toe en kantelde zijn hoofd wat. Hij leek eerst even zijn holo caster te nemen en al snel volgde zijn stem. Hij keek toe hij de ander zich terug op de rug draaide en zich uitrekte. Myr glimlachte zachtjes en duwde zichzelf wat meer rechtop, zijn benen wat onder zich schuivende. Hij begon te typen, duurde niet lang voordat hij het kon laten horen. 'Slaapkop' Was het enigste wat er klonk, waarna hij zijn hoofd rustig op de borstkas van de ander liet zakken. Hij legde zijn armen wat langs de ander heen, zijn vrije hand even wat oplichtende om de ander kort proberende te porren in zijn wang. Hij had zolang gewacht tot hij wakker zou worden en honestly, hij was best bored geweest. Het was dan ook duidelijk dat hij erg blij was dat de ander wakker was, een brede glimlach sierde zijn lippen terwijl hij de ander aan bleef kijken.

De ander had zo lang geslapen. Myr kon zich niet de laatste keer herinneren dat hij een volle 8 uur had geslapen, laat staan de uren die Rick hier had genomen. Heh. Het liet hem lachen. Hij vroeg zich of de ander altijd zoveel sliep. Van hun gesprek van afgelopen nacht, zou hij denken van niet. Hij kreeg een duwtje van de ander en lachte even zachtjes, waarna hijzelf zich weer wat liet wegzakken in het bed. Hm... De ander gaf aan dat hij al in een tijdje niet meer zo goed had geslapen. Was vast de medicatie dan, kon wonderen doen natuurlijk. Maar was helaas niet voor ieder persoon weg gelegd. Hij was op z'n minst blij dat de ander wat rust had kunnen krijgen. Hij vroeg zich dan ook af of de pijn in zijn hoofd weg was. Hij tilde zijn holo caster wat op, opende chatter en begon te scrollen, voordat hij van app wisselde. Rick gaf aan dat hij wel nog even kon slapen. De blonde man schudde even zacht lachend zijn hoofd. Als hij dat wilde doen, had hij daar geen bezwaar tegen. Het was niet alsof hij ergens heen moest of hij haast had hier buiten te zijn. Het zou liggen aan de ander. De kleine man draaide zijn hoofd wat en keek de ander rustig aan. Aw... Hah. Hij draaide zich wat meer naar de ander toe en begon te typen toen hij weer sprak. 'Gewoon hier gebleven, wat stuff gedaan terwijl je lag te pitten.' Hij was niet zeker of hij die aanval van vannacht moest opbrengen, maar het was ook de reden geweest waarom hij hier was gebleven. Hij wilde er wel zijn voor de ander als hij weer zo van slag was. Hij vond het geen fijne ervaring, maar niet alles moest positief zijn. De ander was er enorm van slag over vannacht, dus dan was het doorbijten, voor de ander. Rustig tikte hij verder op de holo caster, waarna hij al snel weer liet afspelen. 'Als je nog wat wilt slapen, is dat geen probleem. Kan ik iets voor je halen? Iets om te eten? Drinken?' Hij legde het apparaatje neer naast hem en draaide zich terug volledig naar de ander. Hij lag op zijn buik terwijl hij zich wat op de ander duwde en even lief glimlachte naar hem. Rustig liet hij zijn kin rusten op de ander, waarna hij zijn handen uitstak in een poging zijn vingers wat door de ander zijn haar te laten gaan. Hm...

Rick gaf aan dat hij geen hoofdpijn meer had. Dat was goed om te horen. Hij glimlachte dan ook rustig naar hem. Hm... Op zijn volgende woorden fronste Myrddin even en rolde hij met zijn ogen. Natuurlijk. HIj kende de ander al goed genoeg om te weten dat dat een dik leugen was. Het leek erop dat de ander wel regelmatig in de drank zat, rookte ook... En dan de opmerking die hij had gemaakt. Hmn, alles behalve gezond. Hij betrapte zichzelf erop dat hij toch wat bezorgd was, maar schoof het snel van zich af, was niet zijn plaats om dat te denken. Rustig liet hij zijn ogen op de ander rusten terwijl hij naar hem luisterde. Geen slaap meer? Mooi, want hij zou vergaan als hij nog een seconde moest spenderen alleen op zijn holo caster. Hij zou op dit tijdstip wel al eens een wandeling zijn gaan maken, of even snel naar de winkel gegaan zijn om toch even buiten te zijn. Hij was niet het type om echt een hele dag stil te zitten, dan kreeg hij stress. Altijd bezig zijn hielp hem met rustig blijven. Hij zou het niet zeggen, maar hij begon ook enorm moe te worden. Gelukkig had hij wel al een douche genomen en zijn haar al onder handen genomen zodat het wat minder all over the place was.

Verrast keek hij even op toen de ander hem met een simpele beweging weer op hem hees. Myr bewoog even wat om zich wat beter te leggen, waarna hij zich rustig op de ander legde, zijn handen rustende op de borstkas van de ander en daar nog eens op zijn kin. De ander sprak over avondeten... ja, dat was waar. Wacht. We? Hm.... Hij draaide zijn hoofd wat en stak zijn voet uit waarna hij een moeilijke beweging maakte met zijn been om zijn holo caster naar zich toe trekken en toch nog comfy op Rick te blijven liggen. Het lukte, een overwinning. Hij greep het ding vast en begon te typen en liet zijn hoofd rusten op de ander terwijl hij dit deed. 'Ergens zin in?' klonk er. Hij had zelf nog maar zijn cravings weg gewerkt met de take out van gister. Daarbij... Had de ander enkel de kleren van gister. Ze waren inmiddels droog, maar Myr vond het ergens maar naar weer die kleren te dragen na...? Ah... Hij keek even naar de ander, waarna hij weer begon te typen. 'Ga je in die kleren van gister?' Hij plaatste het apparaatje even weg en schoof wat naar boven, waarna hij zijn gezicht even tegen de nek van de ander legde en zijn ogen sloot. De ander was hem inmiddels gewoon aan het aaien, en hij genoot ervan. Dus nam hij deze beter positie aan en ontspande hij zich volledig.

Hij had niet verwacht dat de ander een of andere opmerking zou maken die hem van zijn stuk zou brengen, maar dat deed hij wel. Myr knipperde even verbaasd, zijn kaken wat roder wordende terwijl hij zijn gezicht meer tegen de hals van de ander aandrukte. Hm... Hij wist niet of de ander serieus was of niet. vast niet. Misschien.... Hij lichtte zijn hoofd wat op en knipperde. Hij luisterde nog wat naar de ander zei, maar hij had zijn zinnen al op iets anders gezet. De ander vond het heerlijk hem te pesten. Misschien werd het tijd om even... Hij kwam wat meer overeind, bleef de ander aankijken. De signalen die de ander naar hem stuurde waren vreemde die hij nog nooit had gehad. Hij wilde natuurlijk niet de grens overgaan, maar wie kon het nog wat schelen. Hij duwde zich duidelijk wat meer naar achteren en boog toen weer naar voren, waarna hij zijn handen even langs het gezicht van Rick plaatste. Hij streek even met zijn duimen langs de wangen van de ander, voordat hij naar voren leunde en zijn lippen tegen die van de ander probeerde te zetten. De blos nog steeds op zijn gezicht vroeg hij zich af wat ze hier eigenlijk aan het doen waren. Hij had het geaccepteerd dat dit ok was bij Rick, maar wat betekende dit alles nu tussen hem? Wat betekende het voor de toekomst?

De vraag van de ander was raak. Hij vond het toch zo leuk, of niet? En hij liet zich meestal wel gewoon doen, maar nu niet. Hij wist niet goed waarom precies nu, maar als hij zich steeds liet doen dan... Dan wat? Het was niet dat de ander tegen had gewerkt, wat hij ook had geprobeerd en dat was hetgeen waar hij zo tegenop keek. Maar elke keer weer opnieuw liet de ander het toch weer toe. Elke keer een beetje meer. Hij zou wel zien hoe zijn bewegingen, zijn beslissingen ontvangen zouden worden. Als het slecht afliep... Dan wie was de echte slechterik in dit verhaal? Hij had mooi afgewacht en terug gehouden, tot nu.

Hun lippen raakten en Myr ging in een automatisme mee met de ander en sloot zijn ogen wat. Hij snapte het allemaal niet zo goed, maar liet zich gewoon meevoeren. Het moment leek echter vrij kort, want hij werd bij de kaak vast gegrepen. Myr knipperde enkele keren verward en keek de ander aan, die afstand tussen hen maakte. Was het te ver? Het was niet alsof ze nog nooit hadden gezoend, dus hij vroeg zich echt af wat de ander van plan was of wat er hem nu te binnen was geschoten. De ander pakte zijn schouders en voor hij het wist lag hij met zijn rug tegen het bed aan. Hij keek even naar de ander, die boven hem ging. Hij opende zijn mond een beetje, maar sloot deze terug toen de ander begon te praten. De woorden van Rick klonken ergens veel serieuzer dan anders. Het was niet zijn normale manier van praten. Myrddin scande dan ook even de ander zijn gezicht snel, zoekende naar iets. Hij was natuurlijk nerveus, maar was dit niet wat hij echt wilde? Was dit niet... Ja. Hij knikte dan ook even naar hem en bracht zijn handen omhoog om ze rond de nek van de ander te slaan.

---

Het leek inmiddels al donker terug donker te worden buiten. Hij draaide zijn hoofd wat om zich te focussen op het raam... Ah ja, de gordijnen. HIj glimlachte even schuin. Misschien maar goed dat hij die eerder die dag toe had gedaan. Zijn blik ging terug naar de ander, zoekende naar wat hij wilde doen nu. Hij was zelf enorm moe, maar zou zichzelf wel wakker kunnen houden. Hij wilde eerst polsen en zien wat de ander in gedachte had. Hij had eerder iets gezegd over zijn eigen hotelkamer. Myr zou het niet vreemd vinden als de ander nu terug wilde gaan.

Toen hij de ander aankeek, sprak hij. Myrddin knipperde enkele keren. Hij was echt enorm moe aan het worden, wist niet of hij wel nog een nachtje kon doortrekken. Hij was kapot, wilde eigenlijk wel wat tijd voor zichzelf om even te bekomen van alles. Maar hij zou het niet laten weten, als de ander nog iets wilde doen zou hij gewoon ja knikken. Niet omdat het moest, maar gewoon, omdat hij het gevoel had dat dat dan moest. Wist hij veel hoe dit werkte. Het duwtje die de ander gaf, zorgde ervoor dat hij even glimlachte. Hm... Rick liet weten dat hij naar zijn hotel ging en even knikte de blonde jongen. Ja, heel goed allemaal. Er kwam nog een hand over zijn hoofd, maar hij was te moe om erop in te gaan of nog op te kijken. De ander verdween en Myr zuchtte even waarna hij zich moeizaam wat beter legde in het bed. Hij voelde zich echt zo kapot. God, wat erg. Hij wilde echt gewoon slapen nu. Hij sloot zijn ogen dan ook wat. Hm. Toen hij weer een stem hoorde, knipperde hij even. Oh. Hij glimlachte zachtjes en stak zijn hand ook even op naar de ander. Doei. En toen was hij de deur uit. Myr bewoog zich wat, maar bleef verder stil liggen. HIj had nood aan slaap, maar man wat had ie pijn.