Crescent Moon - Rank 4
no items used
Hij moest stoppen met piepen. Het voelde als een uitdaging om het alleen maar meer te gaan doen. Zou hij...? Even haalde hij diep adem, maar voor hij ook maar iets kon doen, werd hij in de stoel geworpen. Hij knipperde vluchtig en keek even vragend naar Rick, waarna hij begon te glimlachen. Helemaal blij met zichzelf. Zijn handen nog steeds om de pokéball geklemd. Zijn ogen gingen er even heen, maar hij had eigenlijk al zijn focus op iets anders gelegd. Zijn vingers gingen nog even langs de bal, maar der gebeurde nie veel. Het ding vergrootte niet en dus liet hij het in zijn zak terug gaan en wisselde hij het in voor het kleine boekje. Nou, dat was hem veel beter. Toen Rick echter sprak dat hij zijn Truth or Dare zou doen, keek hij meteen op, verward. Hey, het was zijn beurt. Kut.
Zijn ogen schoten even naar Alain. Hah. Kijk hem hangen. Zo op elkaar. Lol. Een scheve grijns op zijn lippen, waarna hij zijn holo caster in zijn andere hand nam met de intentie een foto te nemen. Hij stopte echter nog voor hij het ding in zicht kon brengen, waarbij het besef langzaam bij hem binnen kwam. Hij slikte, beet op zijn onderlip en stak de holo caster gewoon dieper in zijn zak en liet het voor wat het was. Hij trok meteen zijn goede been op de stoel en zette zichzelf wat beter, waarna hij zijn schouders wat liet zakken en het boekje open sloeg om wat erin te gaan schetsen.
Toen hij echter de dare hoorde, keek hij even schuin op. Zijn ogen gingen even naar Rick, die het niet deed en dus een shotje nam. Myr wilde opspringen en zich helemaal opgeven om het te doen. Hij glimlachte, leunde wat naar voren, maar het besef kwam langzaam ook binnen en hij zakte terug wat weg in de stoel. Ah. Hij knipperde even en nestelde zich beter in de stoel, waarna hij gewoon verder begon te schetsen. Jammer, maar in zijn huidige staat was hij er niet echt sad over ofzo. Zijn schouder klaagde wel wat van die val, dus misschien was het wijselijk om even lekker hier te zitten.
Hij kreeg plots een shotglasje in zijn handen en keek vragend naar Rick. Huh? Hij dacht dat ie nie meer mocht, maar ok. Hij klaagde niet en sloeg het water naar binnen. Even kwam het besef niet binnen, maar na enkele tellen besefte hij dat het water was. Hij fronste en keek even naar Rick. Huh? Zometeen naar de kamers gaan? Nee. Hij liet zijn hoofd wat zakken en begon gewoon verder te schetsen in zijn boekje.