Re: [M] billy joey - piano man - za jan 29, 2022 12:00 am
Alain Bijoux
Trainer
Karakterkaart Gender: Male ♂ Age: 22 Rank: 4
CHARACTER INFO OOC INFO | De gay awakening. Alain’s wenkbrauwen trokken samen bij de gedachte aan die periode. “ “ “ |
Karakterkaart Gender: Male ♂ Age: 22 Rank: 4
CHARACTER INFO OOC INFO | De gay awakening. Alain’s wenkbrauwen trokken samen bij de gedachte aan die periode. “ “ “ |
| talk about whether or not I wanna call it emotion No I don't wanna Alain fronste toen hij er naar vroeg. Moest hij er zo diep over na denken? Of was het een vraag die hij eigenlijk niet had moeten stellen? Alaric ging er van uit dat - Alain kennende - het een geinig verhaal geweest moest zijn, maar dat bleek anders te liggen. Hij begon het uit te leggen, dat hij een jaar of vijftien geweest moest zijn. Maar kapte zichzelf af, met dat het waarschijnlijk niet zo'n leuk verhaal was. Hij kon aan het ongemak van de jongen zien dat het een gevoelig puntje was. Daar zou hij dus niet meer snel nog een keer naar vragen. Toen er gevraagd werd of ze niet nog veilig thuis moesten komen die avond, wist hij genoeg. Alaric leek misschien wel een complete sukkel soms, maar hij kon een hint vangen als die gegooid werd. "Ja, lijkt me verstandig dat we wel gaan." glimlachte hij terug naar de jongen. Hopende dat er geen hard feelings waren over de vraag die hij gesteld had, stond hij op van de bank. Hij wiebelde even terwijl hij zijn balans vond. "Kan je nog recht staan Lu?" hij stak zijn goede arm uit om het blauwharige meisje overeind te helpen, maar hij wist niet zeker of ze die in haar eigenwijze dronken bui aan zou nemen. Hij zou zo meteen wel een taxi aanhouden om ze terug naar Am's huis te brengen. Dat moest wel lukken. Toch? |
| Maybe it's a dream Maybe nothing else is real Lucie knikte serieus in de richting van Rick. "Zeker dat ik je dit laat doen bij Am, maak je maar geen illusies, ze zal er toch niks van denken," humde ze kalmpjes. Am zag helemaal niks in Rick, hoe erg Lucie haar soms ook probeerde te pesten. Nadruk op proberen, Am was niet heel pestbaar. Hoe pestte je iemand wie zo zeker in haar schoenen stond dat de zwaartekracht zelf wellicht voor haar ging buigen? Maar haar blik werd wat zorgelijker toen ze Alain zag veranderen. Ze kende hem nog niet heel lang, maar ze kon duidelijk, zelfs in zeer aangeschoten staat aflezen aan zijn gezicht dat het niet fraai was wat er gebeurd was. Ze wilde net haar mond openen om te zeggen dat hij niet door hoefde te praten, toen hij zelf al er een einde aan breide. Er kwam al snel een vraag achteraan die Lucie ook begreep qua ondertoon. Ze dronk nog met een flinke teug haar glas leeg en kwam enigszins wobbly overeind. Dat was glas.. 5? Ze was de tel kwijtgeraakt. Ze was veels te hard gegaan. Desondanks had ze haar trots. "Ik kan prima zelf lopen," mopperde ze, waarna ze naar Casimir en Alain keek. "Bedankt voor de gastvrijheid, heren, ik wens jullie nog een heeeele fijne nacht." Ze zwaaide nog enigszins uitgebreid, waarna ze even wankelde. Oeps. Het hitte wel eventjes terwijl ze overeind kwam. Was het ook zo erg geweest toen ze de banaan pakte? |
Karakterkaart Gender: Male Age: 21 Rank: 4
CHARACTER INFO OOC INFO | Twilight is approaching The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern Alaric zijn vraag was één die alle kanten op kon gaan. Een beetje nieuwsgierig naar het antwoord, draaide Casimir zijn hoofd om Alain aan te kijken, maar één blik was genoeg om te weten dat het de verkeerde kant op gegaan was. Zachtjes tikte hij hem aan met zijn elleboog. Als Alain er niet over wilde vertellen, was dat ook goed. Hij zetten zelf al snel een punt achter zijn uitleg en kaarte dan nog eens aan dat de twee andere nog naar huis moesten geraken. Vast en zeker. Hotel Casimir was nog steeds volgeboekt. Geen ruimte voor anderen. Het was een mooie vooruitzicht om de rest van de avond weer gewoon met zijn tweetjes te kunnen doorbrengen. Weer wat rust. Echter rolde er een korte zucht over zijn lippen wanneer hij twee handen neerzetten naast zich - waarvan één op Alain zijn been eindigde - om zichzelf recht te duwen. Casimir voelde zich iets lichter in zijn hoofd, maar in vergelijking met de vorige avonden die ze zo gespendeerd hadden, viel het mee. “Laat volgende keer je plus one maar thuis,” zei hij waarbij zijn ogen gericht stonden op Lucie, alsof zij degene was geweest die Alaric meegenomen had en die volgende keer alleen mocht komen. Opnieuw een grap. Voorlopig was de man nog steeds welkom. Als de goede gastheer dat hij was, liep hij naar zijn voordeur om die open te houden. “Vergeet de drank niet.” Al zou Alain het vast niet erg vinden als die achter bleef. Het was niet dat de andere zelf niet genoeg in huis had. Enkel gewoon niet hier. |
Karakterkaart Gender: Male ♂ Age: 22 Rank: 4
CHARACTER INFO OOC INFO | Het was geen traumatiserend verhaal en in een andere setting zou Alain verteld hebben wat er gebeurd was. Maar, deze avond was niet bedoeld voor dit soort verhalen. Voor manipulatieve exen en de reden voor het grootste gedeelte van zijn onzekerheid. Voor ouders die vonden dat alles een ‘fase’ was en dat hij er maar eens mee moest stoppen omdat je zo ‘geen familie kan stichten’. Of wel… ‘geen echte in elk geval’. De gedachte alleen al liet het maagzuur omhoog komen en hij haalde even diep adem om het weg te duwen. Hij kwam er wel overheen. Hij was blij met waar hij nu was, immers. Lucie leek het allemaal een beetje kwijt te zijn en Alain grinnikte, waarna hij overeind ging zitten om Cas de kans te geven op te staan. Hij hoorde de woorden van Cas en hief even een wenkbrauw, waarna hij begon te lachen. Het was dat hij de jongen inmiddels kende, anders… “ Toen Cas zei dat ze de drank niet moesten vergeten, humde Alain even bedenkelijk. Misschien maar beter niet. Wacht eens— “ De jongen klopte even op de bank. Wanneer Cas eenmaal terug kwam, lag ze er al. En dan was ze veel te schattig en konden ze haar toch niet meer van de bank halen? |
| talk about whether or not I wanna call it emotion No I don't wanna Lucie kon prima zelf nog lopen en had zijn hulp niet nodig. "Helemaal prima, ik raap je niet op als je valt." hij zou haar wel oprapen. Hij moest wel. Maar als ze het zo goed zelf kon allemaal, dan mocht ze. Lucie wenste Alain en Cas een fijne avond toe en dankte ze voor hun gastvrijheid. "Heren, een heel fijne avond inderdaad." zijn blik bleef hangen in die van Alain, waarbij hij nog een knipoog en een laatste gebaar gooide. Toen Cas zijn plus-one opmerking duidelijk naar Lucie richtte greep Alaric zijn t-shirt dramatisch vast op de plek waar zijn hart zat. "Casmir, hoe kun je zo harteloos zijn?" hij schudde zijn hoofd afkeurend. "Ik ben - naast Alain - de grappigste persoon die je ooit gaat ontmoeten." heel humble ook. Hij wou met Lucie naar de deur lopen toen hij een 'vergeet de drank niet' hoorde. Oh ja, hij had een tas mee gehad. Alaric liep snel naar de keuken en verzamelde de zooi die hij meegenomen had. Lege flessen nam hij ook maar mee, dan wist hij wat hij voor Am nieuw moest kopen. Toen hij terug in de woonkamer stond vertelde Alain hem nog dat hij zijn oorlogen beter moest uitkiezen. "Ik kies al mijn gevechten slecht, je kent me." er stond een scheve grijns op zijn gezicht terwijl hij het zei. Het was de waarheid. Zowel in het echte leven als tijdens truth or dare, elke keer ging het fout. Maar daar zou hij aan werken. Ooit op een dag.. "Kom Lu! Alain en Cas moeten de kelder witten, als je snapt wat ik bedoel." hij knipoogde lachend naar het blauwharige meisje. En nu gaan, voordat er iets naar zijn hoofd gegooid zou worden. |