The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Wat moest hij hier nu weer mee doen? Ten eerste wist Casimir niet waar hij mee bezig was. Hij had het internet al geraadpleegd en zelfs het pokémon center opgebeld. Die waren niet veel hulp. Zeiden eerst dat hij langs moest komen en het niet begrepen dat de pokémon niet wilde. Daarna dachten ze wat nuttiger te zijn door uit te leggen dat de pokémon nu vooral rust nodig had, zijn vleugel niet mocht gebruiken en dat de wonde gevonden en verzorgt moest worden. Casimir mocht materiaal komen ophalen, maar hij had zelf genoeg thuis liggen voor zichzelf.
De intense blauwe ogen van de pokémon bleven voortdurend op Casimir gericht en hij moest zeggen, dat hij er nerveus van werd. Alles deed pijn en het enige wat hij wilde was gaan zitten en niet meer rechtkomen voor de rest van de dag. Maar, hier stond hij in Alain zijn tuin, verband vasthoudend in één hand met die met het gips rond was nutteloos. In elk geval was de Corviknight door zijn benen gegaan, anders was het helemaal onbegonnen werk.
In de zak van zijn trui had hij watjes en ontsmetting liggen, voor als hij de wonde gevonden had. “Laat me eerst nog maar eens zien,” zei Casimir wat twijfelend. Gelukkig was de pokémon kalm en bewoog hij zich enkel wat zodat Casimir de vleugel beter kon inspecteren, op zoek naar de wond. De structuur van zijn veren, die niet normaal waren maar metaal, maakte het eens zo moeilijk. Niet te vergeten de bordeaux kleur. Het hielp ook niet dat Casimir op zijn minst een meter afstand probeerde te bewaren.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
Grote. Roze. Vogel. Met grote ogen aanschouwde Fenna hoe de pokémon door een man werd verzorgd. Maar ze had het idee dat ze deze man eerder had gezien. Die haarstyle was namelijk niet de meest voorkomende. Niet dat haar eigen haar zo standaard was, maar goed. De vraag was alleen waar ze hem dus had gezien. Wacht eens even.. was dat niet de vriend van Alain? Ja, ze had hem op een foto op Alain's telefoon gezien. Dat kon haast niet anders. Ze twijfelde even, vanaf een afstandje bleef ze naar het duo kijken. Aan de ene kant moest ze meer sociale contacten leggen. Aan de andere kant... zag hij er nou niet bepaald vrolijk uit. Ah wat zou het ook. Alain was vriendelijk dus dan zou hij waarschijnlijk niet daten met iemand die niet vriendelijk was. Je moest een boek niet beoordelen op zijn cover, en mensen dus ook niet. Ze haalde diep adem voor ze naar hem toe liep. Tot op een veilige afstand van de grote roze vogel. "Hoi. Ben jij toevallig Alain's vriend?" vroeg ze zachter dan ze had gehoopt. Ze besloot het woord vriend te gebruiken omdat het nog neutraal was. En op deze manier wist ze ook recht of ze het goede persoon voor zich had. Zo niet? Dan kon ze rennen.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
De vogel zakte weer door zijn poten zodat Casimir de wonde goed kon bekijken. Hij had hier geen ervaring mee, maar de wond schoonmaken en ontsmetten leek hem een goed begin. De roodachtige kleur van de pokémon maakte het niet makkelijker, maar gelukkig niet onmogelijk. Het onmogelijke moest nog beginnen.
Het begin van de windel plaatste hij tegen de vleugels van de vogel en hield hij op zijn plek met zijn gips. Dit ging geen succes worden, maar hij kon niet wachten tot Alain thuis was. Dat kon nog wel een paar uur duren. Hoe hij in zijn eentje de vleugel ging mobiliseren was hem een raadsel, want de pokémon was veel te groot.
Een stem achter hem zorgde ervoor dat hij het begin van de windel los liet en hij zich direct omdraaide. “Wat? Alain’s vr— uhm— ja?” Dat was weer erg vlotjes. Casimir liet zijn grijze ogen snel over haar heen gaan om te zien of hij haar herkende, maar helaas niet. “Ben jij een vriendin van hem?” vroeg hij op zijn beurt. De windel hield hij ondertussen vast om zichzelf een houding te geven. Naast hem waren de blauwe ogen van de Corviknight ondertussen gericht op het onbekende meisje, maar haast als een standbeeld bleef hij zitten.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
Was de man van haar geschrokken? Dat was nou ook niet bepaald haar bedoeling geweest. “Wat? Alain’s vr— uhm— ja?” reageerde hij. Na het eerste woord had ze eigenlijk al willen rennen. De rest kwam er gelukkig snel genoeg uit om dat te voorkomen. Als ze nou ook nog eens zijn naam had onthouden, dan zou ze waarschijnlijk iets verder komen in dit gesprek. Haar ogen schoten kort op en neer naar de grote vogel, die haar doodstil aankeek. “Ben jij een vriendin van hem?” vroeg de man haar, waardoor haar aandacht weer terug zijn kant op getrokken werd. Even aarzelde ze. Ze had hem best een keer gezien en laatst mee gesproken bij Lloyd thuis. Maar een vriendin van hem? Nee, dat was ze toch niet? Of wel. "Eerder een kennis?" zei ze meer vragend dan antwoordend. Nee wacht. Dat was veel te vaag. Ze moest het verduidelijken. "Ik ken hem al heel lang want ik ben een nicht van Lloyd en heb hem dus al best vaak gezien maar ik heb eigenlijk nooit zo veel met hem gesproken dus ik denk niet dat we vrienden zijn maar ik heb hem wel laatst bij Lloyd nog gezien en gesproken", ratelde ze er in een keer uit. Oops. Dat was waarschijnlijk ook niet helemaal de indruk die ze wilde maken. Lichtelijk in paniek schoot haar blik alle kanten op. Help.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Het bleef hem verbazen hoeveel mensen Alain kende. Als Casimir een hand vol mensen kende bij naam, dan was het al veel. Laat staan dat ze allemaal vrienden waren, maar dit meisje was weer eens een kennis. Casimir wilde net zijn mond openen om te vragen of zij hem misschien kon helpen, want alleen ging het niet lukken, maar die kans kreeg hij niet.
In stilte keek Casimir het meisje aan terwijl ze begon aan haar uitleg. Al was het niet echt een uitleg, maar eerder geratel waar hij niet veel van begreep. “Ah.” Casimir knikte enkele keren, al had hij geen flauw idee waar ze het allemaal over had. Wie was Lloyd? Alain had het vaak over de mensen die hij kende, maar dit was een naam die hij nog nooit had gehoord. Niet dat het vreemd was, want de jongen leek vaak te vergeten dat mensen echte namen hadden. “Sorry maar— wie is Lloyd?” vroeg hij uiteindelijk met een opgetrokken wenkbrauw. Casimir had het gevoel dat hij moest weten over wie dat ze het had, maar helaas.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
Yep. Nope. Ze kon het aan zijn hele reactie zien. Ze was irritant. “Ah.” Dat was het enige wat er gepaard met een paar knikjes uit kwam. “Sorry maar— wie is Lloyd?” Ah. Probleem. Nu raakte ze al helemaal in de stress. Haar ogen schoten in een hoog tempo alle kanten op, alsof ze ergens in de omgeving een antwoord zou kunnen vinden. Ze wist echt niet meer waar ze moest kijken. Oh wacht. Misschien kon ze hem wel beschrijven? Ja. Okay. Dat ging ze doen. "Uuuh Lloyd is like zo groot", begon ze terwijl ze ongeveer zijn lengte aangaf. "En hij heeft bruin haar met een rode en blonde pluk hier en hier en uuuuh", ging ze verder. Hoe kon ze hem verder nog beschrijven? Op een manier die voor anderen ook duidelijk zou zijn. "Hij praat best veel en heeft veel energie maar is heel lief en uhhh hij is gay en uuuh." Ja. Dit ging goed. Dit was echt de beste beschrijving die ze ooit had gegeven van haar neefje. Not.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Casimir had moeite met het meisje haar gezicht af te lezen. Het zag ernaar uit dat ze ieder moment gillend weg kon lopen en hij begreep niet waarom. Voor even keek hij over zijn schouder, waarbij zijn blik en die van de Corviknight kruiste. Was ze bang van hem? Het zou niet abnormaal zijn gezien het een groot ding was. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij weer naar het meisje dat voor hem stond.
Haar beschrijving deed een belletje rinkelen want hij had wel iemand gezien met die twee rare plukken haar, maar het was vooral het volgende dat het deed. Iemand die veel te veel sprak. Die kende hij wel. “Ah ja, hem ken ik. Hij had een vulpix aangereden.” Of had hij die niet aangereden? Casimir wist het niet meer, heel die situatie was vreemd geweest. Hopelijk was alles ondertussen oké met de pokémon. “Veel praten is nog zacht uitgedrukt.” Zacht schudde Casimir zijn hoofd bij de gedachten aan die dag. Er waren zoveel woorden uit die jongen zijn mond gekomen en hij kon er zich niks meer van herinneren.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
“Ah ja, hem ken ik. Hij had een vulpix aangereden.” Aangereden? Had Lloyd de pokémon aangereden? Nee toch? Dat zou hij haar dan toch vertelt hebben? Wat was er dan gebeurd? Waarom dacht deze man dat hij de pokémon had aangereden. Wat? “Veel praten is nog zacht uitgedrukt.” Ze grinnikte even om de opmerking, voor ze opmerkte hoe verslagen de man er door uitzag. Oh. Blijkbaar vond hij het niet grappig. Oops. Ze had niet moeten lachen. Ze had een ander onderwerp nodig. En snel. Haar ogen vielen al snel op de grote, roze vogel. Die haar nog altijd zo eng aan stond te kijken. "Wat is er met hem gebeurd?" besloot ze maar snel te vragen. Dat werd dit gesprek misschien iets minder ongemakkelijk. Hij was immers met verband bezig bij de vogel, dus er moest iets zijn gebeurd.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Kon je het hem kwalijk nemen dat hij heel de situatie niet meer perfect kon herinneren? Het was zo’n chaos geweest en hij had helemaal niks begrepen van de uitleg van de jongen. Bedenkelijk keek hij de andere dan ook aan toen ze vroeg wat er met hem gebeurd was. “Met Lloyd?” was zijn eerste reactie, tot hij merkte dat ze naar de grote Corviknight keek die achter hem stond. “Oh.” Dat was logischer.
Zodra dat Casimir zijn grijze ogen op de vogel richten, keken een paar heldere blauwe ogen terug. “Ik weet niet precies wat er gebeurd is, maar hij was in een gevecht met een andere Corviknight voor hij niet verder kon.” Waarom dat de twee aan het vechten waren wist Casimir niet, maar de pokémon wilde hem achteraf niet met rust laten. “Eigenlijk wilde ik spullen naar hem toe brengen, maar hij bleef me tot hier volgen,” zuchtte Casimir verslagen met een kort gebaar naar Alain zijn huis. Alsof hij wist wat hij aan moest met een gewonde pokémon.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
“Met Lloyd?” reageerde hij. Oh. Nee. Ze was weer niet duidelijk geweest. Haar gedachten hadden gekke sprongen gemaakt en het was niet te merken welke dat waren. Ze begon immers vanuit het niets over iets heel anders. “Oh.” Blijkbaar kreeg hij door waar ze het over had op het moment dat zijn blik terug richting de vogel pokémon draaide. “Ik weet niet precies wat er gebeurd is, maar hij was in een gevecht met een andere Corviknight voor hij niet verder kon.” Ze gaf een begrijpend knikje. Dat vond ze allemaal wel eng aan pokémon. Het feit dat ze elkaar zomaar zo konden toetakelen. En dat dus ook bij mensen konden doen. “Eigenlijk wilde ik spullen naar hem toe brengen, maar hij bleef me tot hier volgen,” vulde hij aan. Bedenkelijk keek ze naar de man en de pokémon. "Is hij dan nu jouw pokémon?" vroeg ze op een licht verwarde manier. Ze had immers amper een idee hoe het allemaal werkte met pokémon.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Dit ging allemaal weer heel vlotjes. Miscommunicatie was niet abnormaal als Casimir met iemand een conversatie had, vooral omdat zijn eigen communicatie skills niet ideaal waren. Daarbij was het meisje ook van de hak op de tak gesprongen en duurde het even voor dat hij begreep wat ze bedoelde, maar de Corviknight, natuurlijk. Het beest zat de twee in stilte aan te staren met een blik waar hij ongemakkelijk van werd.
“Ik heb uhm— geen idee eigenlijk?” bekende hij eerlijk. Met een bedenkelijke frons op zijn gezicht keek hij de pokémon aan. “Momenteel lijkt hij nog niet weg te willen. Misschien als zijn vleugel beter is dat hij weer gaat vliegen.” De vleugel lag nog steeds op de grond, waarschijnlijk omdat het pijn deed om die op te vouwen. Casimir wist nog niet wat hij met de pokémon zou doen als hij niet weg ging. Het was zo groot. Hij was niet eens zeker of Alain het wel goed vond als deze Corviknight hier bleef in zijn tuin. Misschien moest hij hem maar verwittigen voor hij naar huis kwam…
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
Ze had veel antwoorden verwacht maar hij wist precies het antwoord te geven wat ze niet had verwacht. “Ik heb uhm— geen idee eigenlijk?” zei hij. Oh. Dan waren ze nu beide verward over de situatie? Nee, waarschijnlijk wist hij wel hoe het allemaal zat. “Momenteel lijkt hij nog niet weg te willen. Misschien als zijn vleugel beter is dat hij weer gaat vliegen.” Ze gaf een begrijpend knikje. "Zou je hem dan niet als pokémon willen?" vroeg ze bedenkelijk. Hij nam de moeite om voor de pokémon te zorgen. Voor zo ver ze wist zat hij niet bij Crescent Moon. Het was dus niet zijn verplichting. Maar toch deed hij het. Zou hij dat dan niet doen met voorbedachte raden? Als ze haar moeder moest geloven zat iedereen zo in elkaar. Niets was toevallig, alles had een reden. De gedachtegang maakte haar enkel wel verward.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Dit ging allemaal weer heel vlotjes. Het enige waar Casimir zich aan vast kon houden, was het feit dat het altijd erger kon. Maar dat nam niet weg dat het niet op z'n minst een beetje ongemakkelijk was. Hij was al lang blij dat hij die windel nog vast had zodat hij zichzelf makkelijker een houding kon geven. De starende blik van de pokémon achter hem, hielp ook niet. Om te beurten keek het van Casimir naar het meisje waarvan hij nog steeds de naam niet wist.
Eén wenkbrauw ging traag omhoog bij haar volgende vraag. “Eh— geen idee?” Zijn blik kruiste weer die van de vogel, die zijn kop wat opzij gekanteld hield. “Daar heb ik nog niet over nagedacht.” Normaal zou hij zeggen dat hij best al veel pokémon had, maar dat was niet meer het geval… slecht enkele bleven over. De gedachten zorgde ervoor dat er zich een knoop in zijn maag vormde. Ongemakkelijk schraapte hij zijn keel wat terwijl zijn grijze ogen weer naar het meisje toe gingen. “Momenteel kan hij sowieso nog niet weg. Denk dat de vleugel gebroken is,” zei hij waarbij hij de windel even op hield.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
De man trok een wenkbrauw op bij haar vraag. Oh nee. Ze had toch niet iets verkeerds gevraagd? “Eh— geen idee?” antwoorde hij. Oh. Hij wist het dus ook niet. Nou dat ging lekker dan. In dit hele gesprek waren er meer vragen gekomen dan antwoorden. De man en de vogel keken elkaar even aan. Wat dat betrof leken ze wel op één lijn te zitten. “Daar heb ik nog niet over nagedacht.” Ah. Je kon nou eenmaal niet iemand forceren om ergens over na te denken als ze dat niet nodig vonden. “Momenteel kan hij sowieso nog niet weg. Denk dat de vleugel gebroken is,” vertelde de man. Fenna leunde een beetje opzij, zodat ze de pokémon wat beter kon bekijken. "Moet hij daarvoor dan niet naar een pokémoncenter?" Door de professor was haar verteld dat als haar pokémon een keer gewond raakte, ze die naar het pokémoncenter moest brengen. Daar wisten ze hoe ze die dingen moesten genezen.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Als het er uiteindelijk op aan kwam zou Casimir waarschijnlijk de pokémon de keuze geven of hij wilde blijven of niet. Hij bereikte er niks mee als hij het ding tegen zijn wil bij hem hield. Weer maar eens een bewijs hoe zijn beeld van pokémon was veranderd de laatste paar maanden.
De pokémon liet een luide kraai horen, zetten een stap naar achter en schudde enkele keren met zijn hoofd. Dat was dus weer een duidelijk teken. “Vraag me niet waarom, maar dat wilt hij niet,” zuchtte Casimir die de pokémon even verloren aankeek. Die mensen konden hem vast beter helpen, maar daar was het ding het niet mee eens. “Het is niet dat ik hem op kan tillen en naar daar kan dragen.” Zijn hand die in het gips zat hield hij even omhoog, en dan zei hij nog niks over zijn rug. Nee, als de pokémon niet wilde, kon hij hem niet verplichten.
“Ik wilde de vleugel vastbinden aan zijn lichaam, zodat hij die niet per ongeluk zou gebruiken.” Maar dat was hem voorlopig nog niet gelukt. Waarom kon de pokémon niet een beetje kleiner zijn? Dat maakte zijn leven veel makkelijker.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
In plaats van een reactie van de man, reageerde de pokémon op haar vraag door luid te kraaien en met zijn kop te schudden. Fenna had meteen een stap naar achter gezet want ja. Grote pokémon waren nog steeds heel eng. “Vraag me niet waarom, maar dat wilt hij niet,” vertelde de zwartharige man. “Het is niet dat ik hem op kan tillen en naar daar kan dragen.” Daar had hij een punt. Al zou hij het waarschijnlijk ook niet kunnen als hij geen gebroken arm had gehad. Het ding was immers enorm. “Ik wilde de vleugel vastbinden aan zijn lichaam, zodat hij die niet per ongeluk zou gebruiken.” Ze reageerde voor ze er bij kon nadenken. "Zal ik helpen?" Het was er al uit voor ze er bij stil stond dat ze de pokémon eigenlijk niet van dichterbij hoefde te zien. Het was te laat om het terug te nemen. Oh boy.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Casimir bracht even een hand door zijn ogen heen. Het was al een veel te drukke dag geweest en hij was moe. Liefst van al wilde hij gaan neerzitten voor een paar uur en misschien wat tv kijken. Hij was alles behalve fit genoeg om al een hele — of zelfs halve — dag in de weer te zijn. Deze pokémon had echter zijn hulp nodig en pas als hij dat had geregeld, kon hij naar binnen gaan.
Even keek Casimir het meisje wat twijfelend aan waarna hij één mondhoek wat omhoog forceerde en knikte. “Alle hulp is welkom.” Alleen zou het hem waarschijnlijk niet eens lukken. “Ik kan het begin tegenhouden en als jij het dan verder om hem heen uitrolt?” Hij wilde het helemaal rond de pokémon doen. Over de gewonde vleugel heen, over de borst, onder de goede vleugel en dan over de rug. Zo een paar keer en dan hopelijk zou de vleugel stevig genoeg vast hangen. Al kwamen ze vast niet toe met slechts één windel.
De Corviknight zetten weer een stap vooruit en zakte door zijn poten zodat ze overal makkelijker bij kunnen. Zijn goede vleugel tilde hij alvast een beetje op. Casimir plaatste alvast het beginpunt zacht tegen de vleugel en hield het tegen om de rol uit te houden naar de andere.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
Een ding kon ze in ieder geval met zekerheid zeggen. ZIjn glimlach was zo ongeveer net zo ongemakkelijk als zij was. “Alle hulp is welkom.” Voorzichtig zette ze een stapje dichterbij, maar nog steeds niet echt dichtbij genoeg. “Ik kan het begin tegenhouden en als jij het dan verder om hem heen uitrolt?” stelde de man voor. Okay, nu had ze weinig keus voor. Ze haalde diep adem voor ze een knikje gaf en helemaal naar hem toe stapte. Ze schrok er toch weer van toen de pokémon bewoog. Hij zakte enkel door zijn poten, zodat ze er beter bij konden. De zwartharige man maakte een beginnetje en reikte vervolgens de rol naar haar uit. Wat ongemakkelijk pakte ze hem aan. "Eerst om deze vleugel?" vroeg ze terwijl ze met haar vrije hand naar een van de twee vleugels wees. Ze wilde het wel recht goed doen, zodat ze zo snel mogelijk weer afstand van de pokémon kon bewaren.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Casimir trok één wenkbrauw op bij de twijfelende houding van het meisje. Was ze niet comfortabel in de buurt van de grote pokémon? Als dat zo was zou hij het haar niet kwalijk nemen. Het was meer als normaal en hij vond het ook alles behalve fijn. Zover had de pokémon gelukkig nog niks gedaan. Hopelijk bleef het ook zo want een agressieve pokémon was het laatste dat hij nodig had.
“Eerst over de vleugel, rond de borst, onder de andere vleugel en dan via de rug weer over de vleugel. Zo een paar keer.” Even keek hij naar de windel die ze hadden. Waarschijnlijk was het niet genoeg maar binnen kon hij vast nog iets vinden dat ze konden gebruiken. Voor zijn eigen rug hadden ze immers ook heel wat nodig. “Als dat uhm— in orde in voor je?” vroeg hij twijfelend. Casimir verwachten dat mensen er rekening mee hielden dat hij pokémon niet vertrouwde, dus ergens was het logisch als hij dat ook deed.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
“Eerst over de vleugel, rond de borst, onder de andere vleugel en dan via de rug weer over de vleugel. Zo een paar keer.” Ze knikte bij de uitleg die hij gaf. Over deze vleugel, om het hele lijf maar onder de andere vleugel door. Dat was in ieder geval duidelijk en moest te doen zijn. “Als dat uhm— in orde in voor je?” Ah. Had hij haar ongemak over de situatie door? "Natuurlijk", reageerde ze met een glimlach. Als er iets was wat ze van haar moeder had geleerd was het om overtuigend te 'nep' lachen. Voorzichtig begon ze het verband om de pokémon te wisselen. Nadat ze een rondje had gemaakt keek ze de man vragend aan. "Zo?" vroeg ze om te bevestigen of ze het goed deed. Ze wilde het immers niet nog een keer helemaal moeten doen. Eén keer de pokémon inpakken was al genoeg angst overwinnen voor de dag.
