The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Dit was het probleem van in een huis te verblijven dat je niet zelf had ingericht en waar Alain zelf alles alleen had gedaan. Casimir wist het meeste wel zijn, maar iets specifiek als een gieter niet. Die stond ergens, de vraag was alleen waar. Misschien was het beter om een andere manier te vinden en de tuinslang kon werken, maar dan kwam het meisje met een andere probleem.
“Opnieuw heb ik geen idee,” zei hij met een zachte zucht. Dit ging niet werken op deze manier. “Ik vraag Alain wel.” Casimir greep zijn Holo Caster uit zijn broekzak en ging direct naar hun gesprek.
VANDAAG OM XX:XX Waar ligt de gieter?
Nu was het wachten tot Alain het berichtje zag. Hij was aan het werk dus het kon wel even duren. Wat doet een mens in zo’n situatie? “Moet je wat drinken?” vroeg Casimir uit beleefdheid.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
Als ze de tuinslang konden gebruiken was het simpel. Dan hoefde ze hem alleen uit te rollen naar buiten, op de kraan aansluiten en aan te zetten. Echter was het nog niet zo makkelijk. “Opnieuw heb ik geen idee,” reageerde de man. Oh. Ja. Dan zou dat niet gaan. Terwijl hij zuchtte, probeerde ze na te denken over een andere mogelijke oplossing. “Ik vraag Alain wel.” De zwartharige man haalde zijn telefoon uit zijn broekzak en verstuurde snel een berichtje. Hopelijk zou Alain snel op zijn telefoon kunnen kijken. Aangezien hij niet thuis was, moest hij wel ergens heen zijn. Of onderweg. Een van de twee. Misschien had hij het druk. Ze kon het niet weten. “Moet je wat drinken?” vroeg de man haar in de tussentijd. "Oh eh, je hoeft voor mij niets te maken", zei ze terwijl ze met haar handen een verontschuldigend gebaar maakte. Ze wilde niet dat hij extra moeite moest doen terwijl hij in het gips zat. Dat zou niet netjes zijn.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Dit was niet het antwoord dat Casimir had verwacht. Voor ze had geantwoord, had hij al een stap richting een kast te zetten, enkel om die stap terug te zetten. “Oh.” Het was wel duidelijk dat hij geen idee had wat hij hier mee moest doen. “Helemaal niets?” vroeg hij met een frons. “Geen cola of uhm— koffie? Water?” Was het dom van hem om drinken aan te bieden? Het voelde als het minste dat hij kon doen na al haar hulp.
Om zichzelf iets te doen te geven, opende Casimir de ijskast om te tonen wat ze allemaal in huis hadden. Dankzij Alain die regelmatig cocktails maakten, was er steeds genoeg om uit te kiezen. Uiteraard was er ook een hoop niet-alcoholische drank. “Er is genoeg?” Casimir zetten een stap opzij zodat ze het zelf kon zien.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
“Oh”, kwam er uit de man die al een stap richting een van de kastjes had gezet. “Helemaal niets?” vroeg hij met een frons. Oh jee. Was dit het moment waarom ze juist wel iets had moeten vragen? Was ze nu onbeleefd geweest in een poging om beleefd te zijn? “Geen cola of uhm— koffie? Water?” vroeg de zwartharige man. Misschien moest ze toch maar ja zeggen uit beleefdheid? Wat was dan het makkelijkste goot hem? De man had in de tussentijd de koelkast al open gedaan. Het ding zat behoorlijk vol met van alles en nog wat aan drinken. “Er is genoeg?” zei hij. Iets inschenken was waarschijnlijk lastig met een gebroken arm. ”Ehm, doe dan maar een glaasje water alsjeblieft?”, besloot ze te vragen. Hopelijk was het niet te veel moeite voor hem om dat klaar te maken.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Een glas water. Dat kon hij wel geven. Casimir haalde een fles uit de ijskast en plaatste die op het aanrecht voor hij een kast opende om een glas te pakken. Hij vulde die met het water, voor hij die overhandigde aan het meisje. Dat ze elkaars naam nog steeds niet wisten, drong niet eens tot hem door.
Het geluid dat de Holo Caster maakte, waarschuwde hem dat er een nieuw bericht binnen was gekomen. Nog nooit had hij het ding weer uit zijn broekzak genomen. Alain had gereageerd gelukkig. In de Garage. Waarom moest het allemaal zo moeilijk zijn? Na het gevecht was de pokémon die buiten stond te wachten vast dorstig, dus veel keus had hij niet. “De gieter zou in de garage staan.” Een plek waar de meeste rommel nog stond die Alain nog moest sorteren. Hij keek even in de richting van de deur die naar de garage ging en het was wel duidelijk dat hij niet veel zin had die te gaan halen.
“Ik zal het even gaan halen,” zei hij met tegenzin voor dat hij zich omdraaide. Hopelijk kon hij de gieter snel vinden, zodat het er eindelijk allemaal op zat.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
Er werd een fles uit de koelkast gehaald. Tot zo ver haar idee om gewoon een beetje kraanwater te drinken. Het was niet dat ze dat eerder gewend was... Eerder dat ze dacht dat het op die manier makkelijker zou zijn voor hem. Want ja, het leek haar nogal moeilijk om een glas water in te schenken uit een fles ten opzichte van de kraan. Toch was dat wat er gebeurde.
Het geluid van een telefoon klonk. Het bleek die van de zwartharige man te zijn, een bericht van Alain. “De gieter zou in de garage staan.” De garage. Ze had absoluut geen idee waar die zou zijn. Dus richtte ze haar blik op de man, hij zou vast de weg wel wijzen. “Ik zal het even gaan halen,” stelde hij echter voor. Huh? Dat was de bedoeling helemaal niet. "Ah maar zal ik hem niet dragen?" vroeg ze snel. Hij had zich al omgedraaid maar het moest nog op tijd zijn om hem te kunnen stoppen.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
De deur naar de garage was al geopend en Casimir was nog aan het zoeken naar de lichtknop, toen hij het meisje achter hem weer hoorde. Over zijn schouder keek hij naar achter. Had ze net niet gezegd dat het te zwaar was voor haar om te dragen? Niet goed wetend wat hij nu moest doen, keek hij van het meisje naar de garage en terug.
“Het was toch te zwaar?” vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw. Als dat zo was, zou het geen ramp zijn, dan moest hij enkel de gieter vinden. Hij had het beter alleen gedaan, want nu wist hij het ook niet meer. “Je moet jezelf niet forceren,” voegde hij er nog aan toe. Ondertussen had hij de lichtknop wel gevonden en werd de garage verlicht.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
Ze kon hem geen zware dingen laten tillen met zijn gebroken arm. Dan zou ze helemaal niet nuttig meer zijn hier. “Het was toch te zwaar?” vroeg de man haar met een opgetrokken wenkbrauw zodra ze aan hem vroeg of zij het niet zou dragen. Met een zucht liep ze achter hem aan, de garage in. “Je moet jezelf niet forceren,” voegde hij nog toe aan zijn opmerking. Ze zou zich ook niet forceren want ze had een beter idee dan iets zwaars in één keer proberen te tillen. "Als we hem niet te vol doen kan ik meerdere keren beetjes dragen. Jij moet jezelf ook niet forceren", reageerde ze met een knikje naar zijn arm. Waarschijnlijk zou gips ook niet nat mogen worden. Het was gewoon niet verstandig als hij water ging rond dragen.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Op deze manier kwamen ze nergens en Casimir wist het ook niet meer. Hij moest geen moeite doen om een gieter te vinden, want nu wilde ze het toch proberen dragen. Enkel in beetjes. Dat was ook een goed idee. Casimir knikte enkele keren en gebaarde weer naar de deur. “Ga je gang,” zei hij. Zelfs als het een slecht idee was geweest, zou hij de energie niet gehad hebben om ertegenin te gaan.
Hij volgde haar maar weer naar boven, richting de keuken, waar dat de kom nog steeds klaar stond. Zelf ging Casimir tegen het aandacht staan om iets van steun te hebben. Het duurde allemaal te lang voor zijn lichaam en hij merkte hoe alles met de seconde zwaarder werd. Zelfs rechtstaan werd nog een uitdaging, maar hij probeerde het niet te tonen. “Misschien een maatbeker om hem verder te vullen,” zei Casimir. Dan moest ze meerdere keren heen en weer wandelen, maar kon het gevuld worden. Hij duwde zichzelf weer af van het aanrecht, maar hield het met één hand vast en sloot even zijn ogen toen de wereld om hem begon te draaien. Toen Casimir dacht dat het weer beter ging, opende hij een kast en pakte de maatbeker eruit. Dat alles nog steeds draaide negeerde hij.
Karakterkaart Gender: Female Age: 22 years old Rank: 1
A
Help
22
112
CHARACTER INFO
OOC INFO
“Ga je gang,” reageerde hij met een handgebaar naar de deur. Hij had de gieter nog niet toch? Blijkbaar zouden ze het zonder gieter doen dan? Het leek er op. Anders zou hij toch niet dat handgebaar terug naar het huis hebben gemaakt?
Rustig liep ze voor hem uit terug de keuken in. Onhandig groot ze een groot deel van het water uit de bak voor de pokémon. Net op het moment dat ze zich wilde omdraaien om te vragen waarmee ze de rest zouden brengen, sprak de man. “Misschien een maatbeker om hem verder te vullen,” stelde hij voor. Ze gaf een bevestigend knikje. "Zal ik dit dan alvast naar buiten brengen terwijl jij die zoekt?" stelde ze voor. Dan zou ze hem ook niet in de weg staan in de keuken.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Nog even en ze waren hier klaar mee. De gieter die hier ergens zou liggen vond hij niet direct, maar blijkbaar wilde de andere de bak zelf dragen. Voor hem allemaal eender. Zolang die vogel buiten zijn drinken maar kreeg en hij nadien zich even nergens meer zorgen om moest maken.
De bak werd naar buiten gebracht en Casimir opende een kast waar de maatbeker in zat. Dit moest voldoen ook al was het kleiner dan een gieter. Hij vulde het ding en tilde het even op om te zien of het niet te zwaar was. Gelukkig viel het mee en moest dit hem nog wel lukken. Met het ding ging hij weer naar buiten om nog bij te vullen.
Het was goed dat ze dit deden, want de Corviknight ging direct op het water af. Nog enkele keren over en weer lopen om de bak te vullen en dan moest het wel goed zijn. “Vanaf hier kan ik wel verder,” zei Casimir. Een paar keer over en weer lopen, dat was alles wat hij moest doen. Een zachte zucht rolde over zijn lippen, want ergens zag hij er tegenop, maar het einde was in zicht.
Zijn grijze ogen richten hij weer op de andere persoon. “Bedankt,” zei hij met een korte knik. Dan zou hij haar ook niet langer ophouden.
