Tales of

Sinnoh

Arceus bless de taxi's. Want hij zag zichzelf dat hele stuk nog niet lopen. Dit ging ook gewoon tien keer sneller dan wat dan ook. Nu hoefde hij alleen nog het adres in zijn Holo caster te volgen en dan was hij bij Amélie. Het was lang geleden dat hij haar gezien had voor het laatst. Toen hij uit de taxi stapte liet hij eerst Ash los, want die had ongeduldig in zijn Pokéball gezeten tijdens de taxi rit. 'Geen Pokémon in de taxi' had de man chagrijnig gebromd nadat hij verteld had waar hij heen moest. Prima dan. "We gaan een stukje lopen Ash, het is niet ver meer." niet meer zo ver als wanneer hij daadwerkelijk had moeten lopen in elk geval.

Met een paar minuten stond hij voor een kast van een huis. Kon niet anders dan dat dit het huis van Amélie was. Kind zwom in het geld. Tenminste, haar ouders deden dat. Alaric tilde Ash op zijn rug, die zich in zijn capuchon liet glijden en hij drukte op de bel. Ding, dong. Open doen.

De deur zwaaide open en daar stond Amélie, die al snel om zijn nek met een knuffel. Los sloeg hij zijn armen ook kort om haar heen. "Hee Am, lang geleden." grijnsde hij toen ze los liet. Hij had nog niet eens gezien dat er een Pokémon omhoog was geschoten toen ze op hem af gestuiterd was. Hij keek aandachtig naar het blauw-groene wormpje dat omhoog gegaan was. "Is dat je starter Pokémon?" vroeg hij toen. "Ik dacht echt dat het een skitty of zo zou zijn." uit zijn muts haalde hij Ash, die hij op de grond bij zijn voeten zette. "Kijk is Ash," maar de Charmander leek ineens een beetje verlegen door alle indrukken, het feit dat hij net gevangen had gezeten in een soort knuffel en de nieuwe Pokémon die hij nog niet kende. "Normaal heeft hij meer praatjes, ik denk dat hij nu gewoon een beetje overwhelmed is." Sowieso was Ash de laatse paar dagen off. Alsof hij ergens last van had. Alaric had hem nog niet naar een Pokécenter gebracht omdat hij dacht dat het wel over zou gaan. Hij at en deed tenslotte nog wel gewoon normaal.

Indi, de dreepy. Die ze van een vriend uit een ei had. "Hmm ja, een vriend." Alaric trok een wenkbrauw op. Maar goed, Amélie stelde voor om eerst naar de achtertuin te gaan omdat daar de andere twee waren. Ze had dus al 3 Pokémon bij elkaar gekregen. Dat was meer dan wat hij op het moment had. Hij liep achter haar aan naar de achtertuin, waar zijn oog meteen viel op de enorme Onix die daar was. "Holy shit." van alle Pokémon die hij bij haar verwacht had was dit er niet eentje. Ash was strak achter hem aangebleven en kwam nu achter zijn been weg. Hij leek overduidelijk boos over iets, maar Alaric wist niet wat. Met boze stappen ging de Charmander op de Onix af. "Ash, hey, wat ben je aan het doen?" hij snapte er niks van. Ash stond nu tegenover de Onix, keek omhoog met een kwade blik in zijn ogen. Toen tilde hij een klein armpje op en stopte met zijn vuist tegen het stenen lichaam van de Onix. "Yo Ash! Wat de Muk ben je aan het doen dude?" Alaric wou naar hem toe gaan om hem op te pakken terug in zijn bal te stoppen, maar hij stopte.

De Charmander werd wit en begon te gloeien. Was hij nou... aan het evolueren? Alaric bleef op een afstandje staan kijken terwijl zijn Charmander van vorm veranderde. Toen het hele proces klaar was stond er ineens een Charmeleon waar net nog een kleine Charmander stond. "Ash.." Alaric had nog nooit een Pokémon zien evolueren dus dit was compleet nieuw voor hem. "Wat sick! Hij rende naar zijn Pokémon en tilde hem op. Hij was duidelijk wat zwaarder en groter nu, dus tillen ging niet meer zo makkelijk als eerst. Ash maakte een triomfantelijk geluid en blies een aantal vlammen in de lucht. "Je bent wel wat dikker geworden nu." hij maakte maar een geintje, maar hij voelde de klauwen van Charmeleon wel in zijn schouder grijpen nu. "Auw, shit, sorry." calm yo tits pls.

Hij zette Ash weer op de grond. Amélie had alles gefilmd. Waarvoor? "Waarom heb je alles gefilmd dan? Spannend onderzoek?" het laatste zei hij als geintje, hij vond Amélie wel het competitieve trainer type. Of ze wou zich inderdaad meer verdiepen in Pokémon en hoe ze evolueren en doen. Ash ging ondertussen zijn eigen gang en leek met Indi, Amélie's Dreepy, te willen spelen. De grote Onix hield hij met een schuin ook nog in de gaten, want die vertrouwde hij blijkbaar om een of andere reden niet. Of het was het hoogte verschil. Alaric kon er wel om lachen. "Sorry van hem, ik weet niet waarom hij zo raar doet. Deed, nouja misschien kwam het door het hele evolutie ding. Voelen ze dat soort shit aankomen?" daar wist hij verder niks van. Amélie stelde haar laatste Pokémon voor, Barry. Het was een kleine ding met de meest trieste uitstraling die hij ooit gezien had. Alsof hij net heel hard geslagen was. "Issie altijd zo verdrietig?" vroeg hij toen en ging door zijn hurken voor het beestje. "Hey Barry, ik ben Alaric." maar Barry zag er niet uit alsof hij het een lekkere gezellige bijeenkomst vond. Anders had hij wel dichterbij gestaan.

Amélie legde uit dat het een opdracht was voor Researchers, om onderzoek te doen naar evolutie. "Oh shit, ik dacht dat je een trainer was geworden. De meesten die ik tegen kom tot nu toe lijken die route te kiezen." hij had ook nog geen echte coördinators gesproken. Al leken dat hem meer van die korte rokjes meisjes met driehonderd lagen makeup die alleen maar met een hoog piepstemmetje praten. Hij hoorde Amélie praten toen hij tegen de Sobble begon te praten. Oh nee? "Waarom oh nee?" die vraag bleef achter niet lang onbeantwoord. De Sobble maakte zijn naam waar en begon te huilen. Alsof Alaric een klap in zijn gezicht kreeg met een bak uien. "Jezus holy fucking shit, de tering." hij sloeg een mouw van zijn trui voor zijn ogen, maar dat hielp voor geen meter. "Wat doet 'ie? Waarom doet hij dit?" de tranen bleven komen en konden niet gestopt worden. Het was al jaren geleden dat hij echt gehuild had, dus dit was weer compleet nieuw. "Kan hij niet stoppen?" hij zou nooit meer praten met Sobbles. Nooit meer. Rare beesten. Alaric keek met rode, brandige ogen naar Amélie, die ook tranen in haar ogen had staan van het beest. "Heeft hij uienolie in zijn tranen zitten of zo?"

Barry ging vol overgave voor zijn huilbui. Totdat Amélie riep dat hij moest stoppen. Toen hield het op. Alaric veegde zijn ogen droog en keek naar het beest. "Note to self, nooit een Sobble vangen." want jeetje, dat beest kon huilen. Ze stelde voor om de rest achter de laten, zodat zij de rest van het huis konden bekijken. "Ja, sowieso, ik vind één huilbui per jaar voldoende dank u zeer." Sobble mocht lekker achterblijven. Ash zou zich wel vermaken met Indi, hij leek het goed te kunnen vinden met de Pokémon en zijn spelletjes. "Ze vermaken zichzelf wel denk ik." Snel wegwezen bij dat gejank. Alaric zette het vast op een lopen richting het huis weer. "Kom maar op met die house tour dan." hij was er helemaal klaar voor. Weg van Sobble.

Er werd een foto in zijn gezicht gedrukt, gepresenteerd op Amélie haar Holo Caster. Die trouwens van een veel duurder model was dan die van hem, merkte hij nu ook op. Verdomme. "Ik vind het maar een eng ding." de hele vibe van de Inteleon stond hem niet aan. Maar goed, hij kreeg nu een house tour.

Hij volgde Amélie weer terug de enorme hal in. Eerlijk, zijn hele huis van vroeger had zo groot kunnen zijn als deze hal. Ze wees naar een deur waar de keuken en de kleine eetkamer en een grote eethal zaten. Wie had er nou twee eetkamers nodig? Amélie blijkbaar. Wild. Ze gingen verder. Ze gooide de volgende deur open, daar waren wanden bekleed met boeken. Alaric zijn ogen werden groot. Zoveel boeken. "Nu weet ik waarom je researcher geworden bent." merkte hij op voordat ze verder gingen. Ze wees naar wat de slaapkamer van haar vader was en waar ook een privé tuin en een hele badkamer bij aan zaten. Hij wist dat het groot was, maar zo groot? Insane. "Privé tuin? Mijn ouderlijk huis had niet eens een tuin." hij moest wel lachen, maar hij was ook onder de indruk van alles. Toen maakte ze de opmerking dat het boven interessanter werd. "Dat is iets dat ik vaker hoor van vrouwen." in een poging om zijn opmerking schunnig te maken. Hij wist dat hij het kon maken bij Amélie, die zou hem toch voor altijd zien als 'die minderjarige jongen' ondanks dat ze niet heel veel scheelde in leeftijd. "Wat kan er zo geweldig zijn dat het boven zit? Of heb je nog een privé tuin aan je eigen slaapkamer vast zitten?" Die was er niet. Toch?

"Ik smeer die langwerpige hagedisman tegen de grond." ja dat zeker. En Amélie was maar researcher. Ze zou vast niet heel van trainer technieken afweten, toch? Toch? Toen legde ze uit dat ze veel feesten gaf. "En ik elke keer aan de andere kant van de wereld zitten als jij je toffe feesten gaf." hij kende de foto's wel. Social media stond er vol mee en hij had altijd thuis gezeten. Lichtelijk jaloers was hij er over, klein beetje maar. Hij was benieuwd wat de vader van Am eigenlijk deed om zoveel uit huis te zijn steeds, maar hij durfde er niet naar te vragen.

Toen ze naar boven liepen kwamen ze bij de brug die hij in de hal had kunnen zien. Daar zat een gasten slaapkamer. Ja ja. Dat vond hij allemaal wel prachtig. Toen ging de volgende de deur open en toen was het heel even alsof Alaric gestorven was en naar de hemel gegaan was. Het grootste scherm dat hij ooit had gezien. De nieuwste gaming apparatuur die geld kon kopen. Met grote ogen keek hij rond. “Dit is voor ‘s winters,” 's Winters? "Wat? Alleen in de winter? Ben jij gek." zei hij toen. "Dit zou de enige plek zijn waar ik zou wonen. Als ik dit thuis gehad had was ik misschien wel nooit trainer geworden." dan maar professioneel e-sporter worden. "Damn, is dat..?" hij keek met grote oogjes naar de apparatuur. Natuurlijk was alles het nieuwste van het nieuwste. "Zeker ook dikke speakers en alles ingebouwd overal." het was meer een constatering dan een vraag, want hij ging er eigenlijk al van uit dat een thuis bioscoop van dit formaat dat wel had. Damn man.

Hij zou nog wel zien wie wie over de grond smeerde in een gevecht. Amélie mocht dan wel researcher zijn, hij had waarschijnlijk meer kennis als het aan kwam op gevechten. Ze merkte toen op dat ze niks had aan zo'n kamer als ze een zwembad met cocktails had. Ergens kon hij zich daar wel in vinden, maar goed... deze kamer had wel alles. Toen ze tegen de deur leunde en vroeg of hij ook een van die nerds was die zich op feestjes op zou sluiten hier maakte hij een 'pfft' geluid. "Wat denk je slecht over mij Am," er stond een grijns op zijn gezicht. "Maar.. ik zou wel tempted zijn. Je moet met hele goeie drank komen om me naar buiten te lokken." hij keek kort rond de kamer. "Maar ik denk dat dat hier geen probleem is." constateerde hij toen. Sowieso, als ze zo'n balzaal had om te eten, zo'n dik zwembad en alles. Dan kon het ook niet anders dan dat er ergens een dikke voorraad aan alcoholische versnaperingen verstopt lag. "Of misschien iets sterkers dan drank." Hij trok een wenkbrauw omhoog. Incoming minderjarige opmerking in 3, 2, 1...

Amélie vond zichzelf helemaal grappig, maar ergens had ze wel gelijk. Zo'n kamer als deze was de droom van elke gozer. Zijn laatste opmerking had wel het gewenste effect. "Wat?" vroeg hij verontwaardigd. Hij dacht eerst dat ze serieus onschuldig was en dat hij net een opmerking had gemaakt die eigenlijk niet kon. Maar de glinstering in haar ogen hadden Am verraden en hij had beter moeten weten. Natuurlijk had ook zij met haar tengels aan spul gezeten. Juist zij. Waar geld was, was the good shit. "Het spul wat ik gerookt heb zal vast niet van de exorbitante kwaliteit zijn als wat jij voorgeschoteld krijgt." Alaric sloeg zijn armen over elkaar. Toen liet ze wat los over het soort feesten dat hij niet zou willen missen, als hij het aan kon. "Wat dacht jij? Ik ben gemaakt voor dat soort feesten," Alaric veegde haar uit zijn gezicht weg. "Ik heb thuis genoeg van dat soort feesten bijgewoond voordat ik hier kwam. Die waren vast iets milder dan wat hier gaande is, maar ja, ander budget." en dat was een feit. De vrienden die hij achter gelaten had in zijn thuisplaats waren niet zo extreem rijk als Am dat was, die kon aan hele andere touwtjes trekken dus haar feesten zouden er ook vast anders uit zien. "Vertel, wat voor smerige geheime feestjes vinden er plaats in dit huis?" hij had interesse in de details.