Tales of

Sinnoh

Een diepe zucht ontsnapte toen dat de holocaster voor zijn neus verdween, alsof hij nu pas voor het eerst in een lange tijd weer adem kon halen. Hij kantelde zijn hoofd naar achter zodat die leunde tegen de muur. Voor een paar seconde sloot hij zijn ogen, maar ze vlogen snel weer open. Gealarmeerd keek hij naar de vinger die dat tegen zijn neus stond, zijn lichaam verder helemaal verstijfd, niet wetend wat hij hieraan moest doen. Zelfs toen de vinger weer weg was duurde het even voor zijn spieren weer wisten te ontsnappen.

De ander ging echter verder alsof er niets mis was. Hij zat nog steeds veel te dicht terwijl hij op zijn holocaster aan het tokkelen was. Er was niet echt ruimte voor Casimir om weg te vluchten, dus was hij genoodzaakt te blijven zitten. Zijn ogen gleden naar de holocaster en de vele gesprekken waar Alain doorheen ging. Zoveel contacten had hij waarschijnlijk nog niet in zijn holocaster staan in totaal.
Casimir kon zich herinneren hoe dat hij moeite had met het ontcijferen van de berichten die hij had gekregen, maar deze sloegen helemaal nergens op. Hij had echt GEEN idee wat de andere probeerde te typen en ergens had hij medelijden met zijn vrienden die dit ontvingen.

Casimir gaf het al snel op om de berichten te ontcijferen en in plaats daarvan ging hij ongegeneerd de berichten van de andere lezen. Die bestonden ten minste niet uit één of andere gekke codetaal. “Rip by tequila and rope?” vroeg hij luidop terwijl Alain de ‘geweldige’ selfie in een groepschat aan het plaatsen was. Hij had beter de andere kunnen tegenhouden zodat niet heel die groep de foto te zien zou krijgen, maar al waar hij aan kon denken was het vage berichtje dat hij gelezen had. Casimir keek op zodat hij Alain recht aankeek met een vragende blik in zijn ogen. De gedachten om de andere van bed te duwen flitste ook even voorbij, maar daar ging hij verder niet op in.

note -

Casimir had duidelijk niet de juiste vraag gesteld. De gemoedstoestand van de andere veranderde direct en het was zo duidelijk dat zelfs hij het opmerkte. Hij had kunnen zeggen dat hij geen verklaring moest hebben als hij zich niet comfortabel genoeg voelde om erover te praten, maar zo ver weg was hij ook nog niet. Wie A zegt moet B zeggen. Had Alainn maar voorzichtiger moeten zijn met de berichten die hij liet tonen.

Voor de eerste keer die avond luisterde hij semi-aandachtig naar Alain. Al snel legde hij de connectie tussen de vragen en antwoorden van eerder die avond en knikte een paar keer. “Wenend op je schoot mis,” zei Casimir op een manier alsof het allemaal heel logisch was. Even ter verduidelijking, dat was het niet. De connectie tussen huilen en een touw zag hij niet, als er al een connectie was. Hij had eerlijk gezegd geen zin om er dieper over na te denken.

Zijn hoofd plaatste hij weer ontsnappen tegen de muur achter hen. “Moet je mij niet zeggen.” Dat dit een rare avond was kon je wel zeggen. Het was ook niet hoe hij normaal zijn avonden spendeerde. Hij pakte de fles tequila over van Alain, maar hield die gewoon op zijn schoot zonder ervan te drinken.
Hij dacht verder na over het korte verhaal dat hij net gehoord had en een diepe frons kwam op zijn voorhoofd. “Waarom lag er een touw op zijn bed?” vroeg hij zich luidop af. met een diepe frons op zijn voorhoofd Zijn grijze ogen waren gericht op de muur over hun. Er was maar één optie die in hem op kwam, maar hij had het gevoel dat Alain niet dat soort iemand was. Maar de wonderen waren de wereld niet uit, misschien schatte hij de andere wel helemaal verkeerd in.

note -

Als hij zo hoorde wat Alain allemaal te vertellen had, was hij blij dat hij zijn avonden gewoon in rust kon spenderen. Het leven was veel makkelijker als je geen rekening moest houden met andere en de kans om in dit soort situaties terecht te komen was vele malen kleiner. Als iemand huilend op zijn schoot terecht kwam, vloog die persoon de deur uit. Of het raam. Wat het dichtste bij was. Zelfs in de ander zijn huis.

Wanneer hij naar Alain keek, had hij al gelijk spijt dat hij er ook maar iets over gevraagd had, iets dat te zien was in de blik die hij hem gaf. Het was vooral de toon waarop de andere sprak, samen met de blik in zijn ogen die hem deden twijfelen. Er was véél wat je met een touw in bed kon doen, maar hoe zo iets eindigde in huilen. Casimir knikte zachtjes. “Daar heb je een punt.” Toch ging Alain verder met zijn uitleg. Gelukkig viel het beter mee dan hij had verwacht.

Tijdens de uitleg, dronk hij nog eens van de fles tequila. Ondertussen was hij de smaak meer gewoon, maar dat wilde niet zeggen dat het er lekkerder op geworden was. Zelfs met het effect van de alcohol, begon het toch frisser te worden, vooral omdat hij weigerde de verwarming aan te zetten in dezelfde ruimte als dat hij moest slapen.
“Natuurlijk mislukken de dates,” zei Casimir matter of fact, alsof dat dit de normale gang van zaken was. “Je zal niet de eerste zijn die is gaan vluchten.” Hierbij schudden hij zijn hoofd. Als dit was wat de man deed op iedere date, zou de meerderheid gaan lopen. Het was blijkbaar echter niet de slechtste date die de andere al gehad had, maar hij wist niet hoe dat mogelijk was na deze uitleg te hebben gehoord. “Zeker dat ik het wel wil weten?” Want hij was zeker dat hij het vast niet wilde.

note -

Zijn ogen gingen naar de fles, waar al een groot deel uit was. Met twee ging het verrassend snel leeg. Of misschien juist niet. Hij had geen idee hoe laat dat het ondertussen was en hoe lang dat ze hier al zaten. Het voelde niet lang aan, een realisatie die hem verbaasde. Aan het begin van de avond toen dat hij Alain letterlijk tegen het lijf was gelopen, had elke minuut aangevoeld als een uur. Ondertussen, dankzij de geheime krachten van tequila, was dat veranderd.

Een korte grinnik ontsnapte, die Cas direct probeerde te verbergen door te kuchen. “Dat is de verstandige keuze,” zei hij snel op zijn typische droge toon. Zijn vrienden waren vast niet verkeerd om te denken dat Alain misschien wel dood kon zijn. Als hij mensen zo snel vertrouwde dat hij rustig bleef zitten bij een touw, kon hij het ze niet kwalijk nemen.

Casimir kantelde zijn hoofd opzij, zodat hij naar de andere kon kijken en hem een diepe frons kon geven. Het zou niet eerlijk zijn? Alain moest hem letterlijk vragen of hij geen slechte ervaringen had, voor dat hij besefte waar dat dit heen ging. Snel keek hij dan ook weer voor zich naar de muur. “Nee.” Dat moest duidelijk zijn. “Daarvoor moet je eerst op date gaan.” En dat deed hij niet want de mensen die hij tegenkwam wilde hij geen hele avond mee vast zitten. Een uur was meestal al te veel. Als hij al eens iets ging eten of drinken, was het alleen.

note -

De andere was te druk bezig geweest met de waarom, dat hij niet nadacht. Casimir kon alleen maar afkeurend zijn hoofd schudden. “Nooit mannen met touwen vertrouwen.” De wijze raad van Casimir van de dag. Die man had even goed een seriemoordenaar kunnen zijn, je wist maar nooit.

Met één opgetrokken wenkbrauw keek hij naar Alain. De lolly viel net niet uit zijn mond. “Nooit.” Was het zo’n raar iets dat hij nooit op date was gegaan? Misschien wel, maar het was niet iets waar hij ooit echt over na had gedacht. Als je het hem zou vragen, zou hij zeggen dat het iets was dat hij ook niet miste in zijn leven.

Wat deze avond hem had geleerd, was dat de andere heel erg hield van praten. Het moment dat hij begon, stond zijn mond niet meer stil. Een storm aan woorden kwam uit zijn mond en Casimir kon alleen zijn best doen om op te letten. Op date gaan met iemand die al in een relatie zat was pijnlijk. “Bijna doodervaring nummer twee dus.” Casimir hield twee vingers de lucht in.

Misschien dat hij toch ook eens het woord moest nemen. Casimir haalde even diep adem voor dat hij begon te praten. “Paar jaar geleden tijdens het eindejaarsbal had ik iemand meegevraagd, alleen gaan is zo- weet je wel? En het was het einde van het school, m'n laatste jaar, wat maakte het allemaal uit.” Het was zijn beurt eens om zinnen niet af te maken en de invulling over te laten aan de interpretatie van de andere. “Wonder boven wonder had die ja gezegd. had toen al moeten weten dat iets niet klopte.” Waarom was hij dit ook al weer aan het zeggen? Het was nog niet te laat om te stoppen, hij kon altijd gewoon een vraag stellen en Alain kon het woord weer nemen. “We hadden afgesproken aan de ingang en zoals altijd was ik goed op tijd. Stopt er een auto en stapt hij uit met miss popular aan zijn zijde,” er zat een zekere bitterheid in zijn stem, overduidelijk frustraties die hij nog steeds met zich mee droeg. “Ik ben naar huis gegaan toen.” Zonder na te denken pakte hij de fles vast en nam een grote slok, hopend dat het de frustratie die hij voelde zou doen verdwijnen.

Casimir had niet gelogen dat hij nooit op date was gegaan, het plan was er, maar hij was nooit zo ver geraakt en het eindigde enkel in een vernedering.

note -

Of er touw onder zijn bed lag? "Ja," zei hij dood serieus terwijl zijn grijze ogen op Alain gericht waren. Zelfs grappen maken was mogelijk in de staat dat hij nu verkeerde.


Voor een tweede keer die avond moest hij zowaar moeite doen om niet te lachen. De enige manier daarvoor was door weer te kuchen. "Zullen je allemaal als een bedreiging zien. Ik zeg dat het komt door de ogen." Alain was het soort persoon waar elke vrouw graag mee om ging, niet op het vlak van relaties, maar simpelweg omdat hij zo open was. Of dat was toch het geval wanneer hij wat op had.


"Waar?" Zelf had hij momenteel geen job en dat begon hij te voelen aan zijn geld. Niet dat er snel verandering in zou komen, gewoon al omdat hij geen idee had waar hij kon gaan werken. Enige optie was iets zonder mensen en pokémon. 


Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij de persoon naast hem aan, om vervolgens hoofdschuddend zijn hoofd weer weg te draaien. "Herhaal dat maar als je sober bent." Mensen die dronken waren moest je niet op hun woord geloven. Alcohol taste de hersenen daarvoor veel te hard aan. Zijn eigen gedrag was daar een mooi voorbeeld van.

note -

Over het algemeen spraken mensen hem niet vaak aan, maar Casimir kon het ze niet kwalijk nemen. Dit was juist beter dan dat de eerste de beste een heel verhaal tegen hem begon. Hij was geen sociaal iemand en een hele avond spenderen met iemand was al vermoeiend genoeg. Maar de andere had iets uitnodigend wat er vast voor zorgde dat mensen sneller een gesprek met hem aangingen. “De puppyogen, ze kunnen het waarschijnlijk niet weerstaan,” zei Casimir terwijl hij zijn schouders ophaalde. Hij vermoedde dat het iets was waar veel vrouwen een zwak voor hadden.

Het gedeelde waarin Alain hem vertelde dat hij ging verhuizen, ontging hem helemaal omdat hij Sunnyshore probeerde te oriënteren op de mentale map in zijn hoofd. “Weet ik waar ik niet heen moet gaan,” Casimir wist de geamuseerde ondertoon niet uit zijn stem te houden en zelfs een kleine grijns speelde op zijn lippen.

Kort knikte hij instemmend. Van wat hij gehoord had over de ‘date’ van de andere, was er niet veel aan die man en was seedot het juiste woord om hem mee te beschrijven. Toch kwam het als een verrassing dat hij blijkbaar beter gezelschap was. Hoe dat hij dat ook had weten te bereiken, was hem een raadsel. Al lag het vast aan de fles op zijn schoot. “Dat is wat ik mensen blijf zeggen,” maar ze luisteren nooit. En hij zei het ook nooit. Als iemand hem niet mocht, dan was het niet zijn probleem. De kans was namelijk groot dat het wederzijds was en hij zou geen moeite doen voor iemand die dat ook niet deed.

De geeuw van de andere zorgde ervoor dat hij ook moest geeuwen. Casimir besloot dat het wel mooi geweest was en wringde zichzelf in ongemakkelijke bochten om vervolgens onder het deken terecht te komen. Dit was zijn bed en er was geen kans dat hij zou slapen op de bank. De fles tequila, of wat er van over bleef zette hij neer op het nachtkastje. Eenmaal dat hij neer lag, keek hij naar het plafond boven hem. “Hoe is de nek van de dwe— je vriend trouwens?” vroeg hij wat voorzichtig. Hij had die dag de hulpdienst wel gebeld zodat ze hem konden helpen indien nodig, maar verder had hij er niets meer van gehoord. Hij hoopte maar dat Alain begreep over wie dat hij het had in de toestand dat hij zich verkeerde.

note -