Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Sandgem was goed. Alain was tevreden met de keuze voor zijn nieuwe thuis, zelfs al was het verhuizen niet zo gegaan als hij had gehoopt. Enige tijd was al voorbij gegaan met Cas in het huis en waar er punten waren die nog lang niet af waren en waar hij nog aandacht aan moest besteden, voelde hij zich… thuis. Of lag dat misschien toch aan de ander? Hearthome had ook al snel als een nieuw thuis gevoeld, immers.
Eén voordeel (als je het Cas vroeg waarschijnlijk een nadeel) was dat Rick momenteel ook dichtbij zat. Dus, toen Alain na enkele dagen vrij van werk sociaal contact nodig had, besloot hij de ander te berichten. Het was al snel afgesproken en die avond zou Rick even langskomen. Een drankje doen, wat kletsen en dan kon de mafkees weer naar huis. Hij wilde denken dat het vast niet uit de hand zou lopen, maar… het was Rick. Daarmee liep het altijd uit de hand.
“Als ‘t te lang duurt, jagen we hem weg met PDA,” knipoogde hij naar de ander toen de deurbel ging, voor hij een kus tegen Cas’ wang duwde en zich overeind zette. Inmiddels was de bank beneden weer gewoon dat; een bank. De woonkamer was netjes, de bar was klaar om gebruikt te worden en Alain was tevreden.
“Als dat m’n favoriete pornoster niet is,” groette Alain de grote gay toen hij de deur opende.
Nu Alain in Sandgem zat, was hij dichterbij. Dus het was een stuk makkelijker voor hem om van punt A naar punt B te komen als hij misschien ooit op een dag een beetje te veel zou drinken bij Alain. Want gek genoeg, gebeurde dat nog wel is in de aanwezigheid van zijn witharige vriend. Zo wou het toeval ook dat hij die avond uitgenodigd was bij Alain thuis. Hij had een vrij rustige dag gehad vandaag, dus dat was wel erg fijn. En nu was hij in een taxi op weg naar het huis van Alain, het stuk terug kon hij wel lopen. Misschien.
Toen hij er eenmaal was drukte hij op de deurbel en het duurde niet heel lang voordat de deur voor hem open gezwaaid werd en daar de man himself stond. Zijn favoriete pornoster? Alaric moest lachen. "Ben ik je favoriet ja? Dat impliceert dat je dingen voorbij hebt zien komen. Dat doet mijn hartje goed om te horen." elke kans om Alain met een smerig mentaal beeld achter de laten greep hij met beide handen aan. "Vind het erg leuk om te zien dat je zoveel interesse hebt in mijn werk, ik heb nog wel wat verhalen voor je." hij stapte achter de jongen aan naar binnen al betwijfelde hij of hij binnen nu en tien minuten niet weer buiten gezet ging worden.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Als je samen was met Alain, moest je erbij nemen dat hij een sociale meter had die steeds gevuld was en om de zoveel tijd overstroomde. Het kwam vaker voor als hij niet naar het werk kon en dan moest hij iets gaan doen. Na een hele tijd zonder bezoek, had Casimir toegezegd. Het was oké als Alaric langs kwam.
Gedaan met de rust.
De bel luidde en Alain stond direct recht. “Daarvoor moet het niet eens te lang duren,” zei hij met een kleine glimlach na de kus. Vanaf zijn plek op de zetel, kon hij het gesprek horen en zijn gezicht vertrok wat. “Is het te laat om hem weg te sturen?” riep Casimir naar Alain. Ondertussen zetten hij de tv maar af en stond hij recht. De twee verschenen al snel en op een ongemakkelijke manier had Casimir zijn armen gekruist. “Hou je smerige verhaaltjes maar voor iemand anders.” Zachtjes schudde Casimir zijn hoofd, nog steeds begreep hij niet dat Alaric nu— nee, hij wilde er niet eens over nadenken.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Daarvoor hoefde het niet lang te duren. Alain lachte en schudde zijn hoofd. “De optie is er,” verzekerde hij Cas, grappend al dan toch serieus. Als Cas het oprecht zat was, dan was het klaar. Dit was bedoeld als een los avondje waar ze even konden vergeten wat er in hun beide hoofden spookten. Even sociaal zijn. Als het niet positief was, dan was dat klaar.
Misschien moest hij maar meteen bovenop Cas gaan zitten voor die PDA om Rick weg te jagen. Alain’s gezicht vertrok bij de woorden toen Rick begon te praten, al moest hij lachen toen hij Cas vanuit de woonkamer hoorde. Toen hij Cas daar zag staan en hem weer hoorde praten, moest Alain toch weer lachen. “Geloof me, ik heb niets gezien en houd me daar ver weg,” verzekerde Alain de ander. Hij had iets veel leukers in zijn bed liggen, immers.
“Ga zitten. Kan ik wat voor je— Ik zal whiskey inschenken,” zei hij, zichzelf al snel verbeterend. Een fles whiskey en drie glazen… dat moest nog oké zijn. Hij had zelf ook al in geen weken wat op en Cas kon het met mate, dus niet zoals in de bar een tijdje geleden, vast ook wel hebben.
En meteen gingen de twee met hun hakken in het zand. Het was altijd geinen over zijn 'werk' totdat hij dreigde met de smerige details er van. Voordeliger voor hem, dan hoefde hij geen rare verhalen te verzinnen on the spot. Er kwam een grijns op zin gezicht toen hij Casimir zag zitten. "Lekker gezellig wat drinken net als de vorige keer? Dan kun je mijn verhaaltjes vast wel waarderen." dat was oprecht een gezellige avond geweest. Voor hem althans. Hoe hij thuis gekomen was? Geen idee meer.
Alain vroeg hem wat hij wou drinken en net toen Alaric hem wou vertellen wat hij wou corrigeerde de jongen zich. Altijd whiskey drinken. Tenzij hij een cocktail bui had, en die kwam vaak na een of twee whiskey. "Mis je Casimir en mij al op je werk? Je favoriete vaste klanten?" hij had zich omgedraaid naar Alain voordat hij terug kwam met de glazen en een fles whiskey. Alaric zuchtte. Dit was wel een fijne afsluiting van zijn dag zo, na alle shit waar hij de laatste tijd doorheen getrokken werd.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Helaas. Het was al te laat. Alaric zou niet weg gaan. Zolang dat hij zijn verhalen maar voor zichzelf hield. “Daarvoor hebben we veel meer nodig.” Hoeveel hij ook op had, het maakte niet uit, dat waren verhalen waar hij niets over wilde weten.
Even ging zijn blik naar Alain wanneer die vroeg wat ze wilde drinken, enkel om direct voor whiskey te gaan. Dat is ook waar het de laatste keer fout liep. Deze keer moest hij echt veel trager drinken of het kwam niet goed.
Ongemakkelijk verlegde hij zijn armen wat en verplaatste hij zijn gewicht. Voor even wist hij zichzelf geen houding te geven. Die dag — hoe gezellig hij het ook had — was niet één waar hij trots op was. Casimir schraapte zijn keel en begaf zich weer naar de zetel. “Ik denk dat Alain veel liever over je wilde verhalen als coördinator wilt horen,” zei hij in een poging het gesprek een andere kant op te sturen. Eenmaal hij neerzat, sloeg hij zijn benen over elkaar heen.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
“En zoveel gaan we dit keer niet drinken,” vulde Alain aan op Cas’ woorden. Dit keer wilde hij geen emmer naast het bed moeten zetten. Nee, hij wilde veilig tegen de ander aan kunnen kruipen zonder bang te zijn dat hij de ander vast zou leggen en zou eindigen met een maaginhoud in zijn haar.
Drie glazen in elkaar gestapeld en een fles whiskey in de andere hand en Alain stapte weer terug naar de woonkamer, waar hij de glazen uit elkaar haalde en in alle drie een laagje whiskey schonk. Hij ging tevreden naast Cas zitten, schoof één glas richting Rick en pakte de andere twee beet om er één naar Cas toe te houden. “Half,” antwoordde hij kalm toen Rick vroeg of hij het tweetal miste op werk. Hij miste één van de twee. Want hij was gay.
“Klopt helemaal. Wat bezielde je?” Waarom ging Rick ineens coördinator spelen?
Daarvoor had Casimir veel meer drank nodig. "Maar dat kan geregeld worden." verklaarde hij rustig met een grote, onschuldige glimlach. Eitje zelfs. Er werd een glas whiskey voor hem neergezet en Alaric nam een slokje. Ja hier ging het de vorige keer ook fout mee. Casimir vertelde dat Alain veel liever over zijn coördinator avontuur wou horen.
En dat bevestigde Alain toen hij bij hen kwam zitten. "Niet zoveel, weddenschap verloren. En belofte maakt schuld, dus ik moest het podium op. Maar ik ben wel wat gewend, ik heb vroeger op school Johnny Castle gespeeld in Dirty Dancing." Eind musicals waren mooie dingen. Wel zweer hard cringen. Hij wist nog goed dat zijn moeder niet stopte met foto's maken in het publiek. Met de flitser aan. Zeer pijnlijk. " En ik heb de enige echte Giselle Delsartre gesproken backstage. Dus ja, was een leuke dag. Alleen zonde dat een stuk van mijn prachtige optreden wegviel door die onderbreking." de onderbreking waar hij totaal geen invloed over gehad had. Waar hij niet van af geweten had. Ja. Hij nam nog een slok whiskey en voelde het spul zijn weg naar beneden branden. Goeie shit.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Nee, Casimir had ook geen zin om die vorige keer te herhalen. Nadien had hij zich zo miserabel gevoeld. Waarschijnlijk was het alles tesamen wat ervoor zorgde dat het allemaal eens zo erg was. “Geen nood, was niet het plan,” zei casimir die zijn armen een beetje in de lucht hield. Rustig drinken, niet teveel drinken. Dat was zijn motto voor de avond. Hij wierp Alaric ook even een waarschuwende blik, want dat gingen ze niet doen.
In elk geval was zijn afleidingsmanoeuvre een succes! Het gesprek ging niet langer over zijn kater, maar nu over Alaric zijn nieuwe hobby. Als hij hem moest geloven, was het een verloren weddenschap. Alain was ondertussen naast hem komen zitten en Casimir legde zijn arm over de rugleuning achter hem neer. Met een erg verwarde blik luisterde hij naar Alaric, maar hij had geen idee waar dat hij het over had. “Hij is ook erg trots op zijn lintje,” voegde hij eraan toe. Zo trots dat Alaric het in zijn portemonnee had steken.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Rick vond dat meer drank geregeld kon worden, waarop Alain hem een strenge blik toewierp. Nee. Hij wilde niet weer— Nee. De arme jongen had de dag erna een heftige kater gehad en Alain hoopte dat dat hem wat geleerd zou hebben. Drinken was oké, maar zoveel was nooit een slim idee. Al moest iedereen dat uiteindelijk leren en Alain was allang blij dat Cas het sociale contact accepteerde, of andere mensen een kans gaf, dus liet hij het gaan.
Rick merkte op dat hij een weddenschap had verloren en dat hij op school wel eens een karakter uit Dirty Dancing had gespeeld. Alain keek even opzij bij de woorden en toen hij de blik van Cas zag, grinnikte hij. “Die moeten we maar eens zien,” besloot hij zacht. Ze lagen immers vaak genoeg met een stomme film op de bank.
De onderbreking. Alain had weinig zin om het vandaag over het falen van Crescent Moon te hebben, dus was hij blij dat Cas Rick’s trots opmerkte. “Uiteraard. Een ware Coördinator,” knikte hij. “Zolang dat het enige werk is waar je mee pronkt, prijs ik mezelf gelukkig.” Nee, over Rick’s andere baantje wilde hij welgeteld helemaal niets weten. “Nog wat te vertellen verder of ben je te druk met…” Alain’s gezicht vertrok weer bij het idee. Rick deed meestal wel idiote dingen, maar enkel van buiten zijn job wilde Alain er wat van horen.
De blik van Alain zou kunnen doden toen hij voorstelde dat er meer drank geregeld kon worden. "Niet zo streng he Alain, ik had de volgende dag nergens last van. Dat Casimir zijn alcohol niet binnen kon houden is niet mijn schuld, ik heb hem niet geforceerd om te drinken." Een halve leugen, want hij had de dag erna in een zwembad gehangen met een zonnebril op, omdat teveel licht pijn deed aan zijn ogen. Maar dat hoefde Alain niet te weten.
Dat Casimir de film waar hij het over had niet kende was een shock voor hem. "Casimir, die film moet je gezien hebben? Heb je ouders nooit Dirty Dancing gekeken? Wat erg." besloot hij toen. Die arme jongen. Cultureel gehandicapped. Zijn lintje? Oh ja! Hij toverde zijn portemonnee weer tevoorschijn uit zijn zak en haalde het roze ding er uit, om aan Alain te laten zien dit keer. "Dit is hem, mijn roze lintje." hij moest lachen. Het was ook wel grappig allemaal. "Nee ik ben heel druk met mijn baan, echt ontzettend." hij zuchtte. "Binnenkort een opname met drie meiden en ik weet niet hoe ik het moet doen." het was ook veel te makkelijk om allemaal uit je duim te zuigen. Alaric nam nog een slokje whiskey voordat hij verder sprak. "Maar goed, genoeg over mij. Vertel is, hoe is het in huize Casi-lain?" hij knoopte de twee namen ook zo aan elkaar. Hij had Cas al gesproken in die bar over zijn ongelukje. Hij hoopte alleen dat hij zich niet verder mengde in die wereld en dat hij niet achter Loïc aan zou gaan.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Wijselijk hield Casimir zijn mond en hij probeerde gewoon te verdwijnen in de kussens. De medicatie, samen met een lege maag, weinig slaap en dan de alcohol was een verschrikkelijk idee geweest. Een dag later had hij nog gezegd dat hij nooit meer iets zou drinken, zo mottig voelde hij zich. Dat was gelukkig verbeterd, al zou hij het kalmer aan doen vandaag.
Ze konden bijna een boekje kopen en die vullen met domme films die ze nog moesten zien, want het waren er veel. Ideale films wel om te zien als ze een baaldag hadden of als het leven zich weer tegen hen had gekeerd. “Ik zal het noteren,” zei hij nog zacht tegen Alain terwijl Alaric ondertussen aan het praten was. “Mijn ouders kijken niet veel tv,” gaf hij vervolgens als excuus. Al was dit waarschijnlijk een film die ze wel hadden gezien, maar die Casimir nooit mee had willen zien.
Rustig sipte Casimir van zijn whiskey en kon het niet laten om zijn ogen te rollen toen Alaric zijn portemonee er weer bij nam. “Natuurlijk heeft hij het bij.” Misschien had de man zich toch meer geamuseerd dan uit liet uitschijnen. Maar helaas bleef het niet bij praten over het lintje. Casimir wierp Alain een beschuldigende blik. “Dit is jouw schuld,” zei hij opnieuw zacht tegen de andere terwijl hij zijn best deed om niet te luisteren. Dit was een moment waarop hij met liefde alle whiskey achterover kapte, maar hij deed het niet.
“Het gaat goed— beter.” Casimir keek even naar Alain. Ze hadden wat problemen gehad, met de gym en daarna zijn bezoek aan de Black Market. Het was nog steeds moeilijk, zelfs al ging het lichamelijk wat beter. Alles had tijd nodig.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Rick zei dat hij Cas niet geforceerd had te drinken en Alain wuifde de woorden weg. “Je bent een slechte invloed, m’n jongen,” zuchtte Alain. Al vond hij het lang zo erg niet als hij probeerde te doen lijken. Hij was blij dat Cas meer uit z’n schulp kwam en als hij daarvoor een kater moest doorstaan, dan bracht Alain hem wel wat zoute snacks en water. Misschien wel beter als hij eenmaal weer heel was; dan konden ze zowaar in bad.
Cas zou het noteren en Alain gniffelde even. Zo was het ook begonnen. Helemaal aan het begin, toen Cas net bij hem was, waren films geweest hoe ze de tijd samen doorbrachten. Het was nog steeds iets wat hij graag deed— gewoon de televisie aan, tegen de ander aankruipen en verstand op nul. Het was ook fijn dat het kon, dat er niet het idee was dat je elkaar continu moest vermaken zelfs al waren daar genoeg manieren voor.
Een roze lintje kwam tevoorschijn en Alain klapte zacht met één hand tegen de achterkant van zijn andere hand, om de whiskey niet uit het glas te laten komen. Helaas ging het onderwerp al snel door en Alain’s gezicht vertrok. Cas gaf hem de schuld en Alain keek hem teleurgesteld aan. “Ik heb nog nooit zo’n behoefte gehad aan een bad~” klaagde hij. Om deze smerigheid van zich af te wassen.
Rick vroeg hoe het ging in huize Casi-lain en Alain hief een wenkbrauw. Nee, dat zou niet blijven hangen. Cas antwoordde en Alain liet hem een zachte glimlach zien, waarbij hij even knikte. “Steeds beter. Ik hoop binnenkort weer wat tijd te vinden om de garage uit te ruimen en wat met de tuin te doen,” glimlachte hij. Het huis was nog niet af, maar… het ging goed. En hij was er blij mee.
Met pretlichtjes in zijn ogen keek hij naar Alain die hem een slechte invloed noemde. "Wie? Ik? Slechte invloed? Ik zou zoiets nooit doen. Ik noem het gewoon influencer zijn." Alaric moest een beetje lachen toen hij Casimir zijn ogen zag rollen toen hij zijn lintje weer tevoorschijn trok. "Casimir, ik weet dat je heel jaloers bent op mijn lintje. Maar misschien als je heel hard oefent en je best doen, verdien jij er ook wel eentje op een dag." vertelde hij met een grote glimlach. Ja, hij wou Cas nog wel eens zien staan op zo'n podium. "Ik koop je wel zo'n zelfde pakje als wat ik had, maar dan met zwarte glitters. Kan Alain in het wit en dan matchen jullie leuk." Als een setje damstenen konden ze dan gaan. Hartstikke leuk.
Dat Casimir Dirty Dancing niet gezien had, vond Alaric maar een aanslag op de mensheid. Die film hoorde bij je opvoeding. Maar hij ging blijkbaar op het film-lijstje, dus aan Casimir's opvoeding kon nog gespijkerd worden. Hij was nog te redden. "Je moet hem echt de classics laten zien Alain, die jongen heeft een culturele achterstand. Zometeen ga je me vertellen dat hij Jurassic Park ook niet gezien heeft. Desnoods kom je maar bij mij thuis langs, Amélie heeft een thuis bioscoop." Die arme, arme emojongen. "Je moet sowieso een keertje langs komen, als het mooi weer is kunnen we in de tuin zitten of zo. Maar binnen is ook wel plek zat." hij nam bijna nooit mensen mee naar Am haar huis. Maar Casimir en Alain waren oké. Het ging steeds beter hoorde hij. Zowel met Casimir als met Alain. Binnenkort wou hij de garage uitruimen en in de tuin aan het werk. "Als ik je er mee moet helpen dan moet je het maar zeggen hé. En niet weer last minute als alles eigenlijk al gedaan is." want de vorige keer met het verhuizen had hij alles alleen gedaan met zijn kapotte arm, terwijl Alaric makkelijk een dagje had kunnen helpen tillen. Domme gozer. Het lintje stopte hij maar weer weg waar hij het vandaag had. Stel je voor dat het kwijt raakte.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Alaric werd een slechte invloed genoemd en Casimir knikte omdat hij het alleen maar kon beademen. Normaal zou hij na zijn doktersbezoek nooit wat gaan drinken, maar toen dood Alaric ineens op. Zelfs toen ze aan tafel zaten— nee wacht, hij had gevraagd voor iets sterk, maar de andere had beter moeten weten. Alcohol hielp niet, het maakte achteraf enkel alles erger. Dat had hij nu wel geleerd. Het was zo erg dat hij het glas even naar zijn lippen bracht, maar dan toch liet zakken. Deze keer zou hij rustig drinken.
Zijn gezicht vertrok echter toen dat Alaric sprak over zijn toekomst in de Coördinator wereld. “Geen haar op mijn hoofd dat daaraan denkt.” Casimir wist dat Alain er één was geweest voordat ze elkaar hadden ontmoet, maar dat veranderde zijn visie niet. Zelfs de pakjes zou je hem niet in krijgen. Nee, dat was niet helemaal waar. Het zou Alain wel lukken.
Natuurlijk kende Casimir de helft van de films niet die deze mensen aan het opsommen waren. Zowel zijn ouders als zij zelf keken maar weinig tv. Als hij dan iets keek, was het horror omdat de adrenaline die erbij kwam leuk was. Dat gaf een film als Dirty Dancing niet. “Ik heb Titanic en Mamma Mia al moeten doorstaan,” sprak Casimir op, om te laten tonen dat sommige culturele gaten toch al gevuld waren. “Jurassic Park— ik heb er stukken van gezien.” Gezien de gebeurtenissen in zijn leven, was dat niet een film waar hij graag naar keek. Enkele weken geleden zou hij het misschien gedaan hebben, maar voorlopig had hij geen zin om te zien hoe mensen werden vermoord door prehistorische pokémon. Wanneer er werd voorgesteld om in de zomer bij iemand anders thuis op bezoek te gaan, keek hij Alain even aan. Zelf wist hij niet goed wat hij ervan moest vinden, gezien hij het perfect vond om gewoon thuis te blijven.
Na de tegenslag die ze hadden, ging het eindelijk een beetje beter. In elk geval, hij voelde zich niet elke minuut van de dag miserabel en Alain kon zowaar waar iets anders doen als ze druk maken. Dat was vooruitgang als je het hem vroeg. Toen Alaric echter voorstelde om te komen helpen, keek hij Alain hoopvol aan met opgetrokken wenkbrauwen. Het zou goed zijn om deze keer iemand te laten helpen in plaats van alles zelf te doen. Casimir wilde dat ook doen, maar helaas zou hij nog enige tijd buiten spel zijn ondanks dat alles goed aan het genezen was.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Influencer, noemde hij zichzelf. Alain rolde met zijn ogen bij de woorden. Ergens was hij nog steeds wel een beetje pissig dat het gebeurd was, dat zoiets had moeten gebeuren. Hij had die nacht op Cas mogen letten en iemand met gebroken ribben en een rugwond zien— Nee, het was dieptriest geweest. Rick had beter moeten weten en dat kon hij weer eens niet. Het onderwerp ging nog even naar Cas als coördinator, maar Alain wist dat dat geen kans maakte. En, Cas moest al Champion worden. De matchende pakjes lieten hem even hummen. “Wit staat hem beter dan mij,” merkte hij half-afwezig op.
“Zo erg waren ze niet,” klaagde Alain toen Cas zei Titanic en Mamma Mia te hebben moeten doorstaan. “Hij komt er wel, geen zorgen,” verzekerde hij Rick vervolgens met een knipoog. Af en toe hadden ze zo’n dag waarop zo’n film perfect was. Alles op zijn tijd; hij ging er immers vanuit dat ze nog genoeg tijd samen hadden.
Rick stelde voor dat ze een keertje langs moesten komen en de manier waarop Cas hem aankeek, zei Alain genoeg. “We zullen zien. Het is niet ver van hier, toch?” humde Alain. Geen belofte, niet als Cas het niet zag zitten. Voor nu pakten ze alles dag voor dag; later zagen ze wel weer wat er op de planning stond.
“Ah joh, dat lukt toch wel,” wuifde Alain de aangeboden hulp van Rick weg, al zag hij Cas vanuit zijn ooghoeken weer naar hem kijken. Een zucht ontsnapte. “Ik weet nog niet wat ik ermee wil, maar als ik ‘t weet zal ik bellen.” Als hij wilde dat Cas leerde hulp aanvaarden, misschien moest hij dat zelf ook maar eens gaan doen.
Casimir dacht er niet eens over na om mee te doen aan een contest. Alain mompelde wat afwezig dat wit de jongen beter stond. "Dat is gay, Alain." maar hij verwachtte niets minder van hem. Casimir ging verder over zijn film opvoeding, hij had al wel wat gehad. Mamma Mia en de Titanic had hij gezien. Hij had nog veel classics te gaan. Alain verzekerde hem dat Casimir er wel zou komen. De blik van Cas toen hij voorstelde dat ze een keer langs moesten komen zei zoveel. "Het is niet zo ver inderdaad, zit tussen hier en Jubi in. Enorm huis, heb je vast wel een keer gezien op die route. Zwembad, jacuzzi, indoor bios. Am heeft echt gekke shit thuis." en het was niet eens een leugen als hij zei dat hij de helft van het huis nog niet gezien had. Of wel. Maar dan waarschijnlijk met zijn ogen dicht, slaapwandelend.
Het ging Alain wel lukken met de tuin en weer werd zijn hulp afgeslagen, tot ongenoegen van Alain's emo. "Net zoals het verhuizen met een gebroken arm je lukte?" zuchtte hij hardop. "Verzin maar wat je er mee wilt, ik verwacht een berichtje als het zo ver is." de jongen moest is leren dat er mensen waren die hem wouden helpen als er iets moest gebeuren en dat hij niet alles zelf hoefde te doen. Alaric leunde wat achterover en dacht na. "Ik wou eigenlijk een drankspelletje voorstellen, maar ik weet niet zeker of Cas nog een keertje met mij durft te drinken." hij was er zelf redelijk vanaf gekomen die avond. Wat hij gehoord had van Alain, was Cas dat niet. Hij had alleen maar een kater gehad, en die stelde niet zoveel voor.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Een lichte blos kroop over zijn wangen bij de woorden van Alain. Wit stond hem beter. Natuurlijk hielp Alaric er ook niet bij. Waar dat Casimir al zelfzekerder werd als hij alleen was met Alain, was het toch net wat anders als er volk bij was. Niet goed wetend wat hij moest zeggen, hield hij zijn mond maar dicht en sipte in plaats daarvan van zijn glas whiskey.
De films op zichzelf waren misschien niet zo slecht, maar het waren de liedjes. Vooral die van Mammia Mia bleven hem achtervolgen. Alain zetten ze wel eens op, vaak genoeg waardoor hij ondertussen de lyrics van sommige liedjes al kende. Onlangs had hij zichzelf er zelfs op betrapt dat hij enkele leuk begon te vinden. Kylian zou het moeten horen, maar de twee spraken nog steeds niet.
Opnieuw nam hij een kleine slok terwijl hij luisterde naar de twee, klein genoeg dat het amper een slok te noemen was. Het huis waar ze het over hadden, had hij wel eens gepasseerd. Nog steeds was het moeilijk te geloven dat iemand als Alaric vrienden had die in zo’n kasteel van een huis woonde. Zeker toen er werd opgesomd wat er allemaal aanwezig was fronste Casimir. “Wat heb je moeten doen om zo iemand te bevrienden?” Hij kon het niet laten om het te vragen.
In dit geval moest hij Alaric toch gelijk geven en hij knikte enkele keren terwijl de man sprak. Laatste keer had hij moeten ingrijpen, zodat Alainn niet alles alleen zou moeten doen. Iets wat hij deze keer niet zou laten gebeuren. “Als hij niets laat weten, stuur ik wel.” Hoe je het ook draaide of keerde, de man was sterker dan hun twee gecombineerd.
Maar dan kwam het. Even keek Casimir toch twijfelen toen er werd geopperd om een drankspelletje te spelen. De laatste keer was niet bepaald goed geëindigd. “Dat weet ik ook niet zeker.” Hij keek naar het glas in zijn handen, dat nog meer gevuld was als dat van de rest. “Maar waarom ook niet.” Zijn blik gleed naar Alain, om te zien of hij het er ook mee eens was, maar waarschijnlijk wel.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Dat was gay, aldus Rick. “Ik ook,” vermeldde Alain rustig. Zijn blik gleed naar Cas en bij het zien van de blos op zijn wangen, trok er een grijns aan zijn lippen. Als ze alleen waren werd het steeds lastiger om zo’n reactie te krijgen. Het was ergens spijtig, er was iets aandoenlijks aan. Maar, aan de andere kant… Cas’ langzaam opbouwende confidence deed veel meer m—
Rick legde de layout van zijn vriendin’s huis uit en Alain zuchtte even. “Niet vragen, ik wil het niet weten,” klaagde hij na de vraag van Cas, waarna hij even dramatisch met zijn hand naar Rick wuifde. “Alles wat die man te vertellen heeft is niet geschikt voor mijn fragiele oogjes.” Hoe disgusted hij ook was, een lichte glimlach kon hij niet van zijn gezicht houden. Oké, misschien was hij niet zo onschuldig. Maar toch. Ew.
Alain liet een zucht klinken toen Rick zei een bericht te verwachten, waarna Cas er nog een schepje bovenop deed. Hij fronste en trok zijn lip op in een pruil. “Hey! Je hoort mijn kant te kiezen hier,” klaagde hij. Een diepe zucht klonk, waarna hij zijn hoofd schudde. “Thanks.” Voor hen beiden. Hij wist dat het vanuit een goede plek kwam.
Een drankspel. Alain hief één wenkbrauw en was er al klaar voor om Cas het te horen afwijzen. Toen deze echter sprak, keek hij verbaasd opzij. “Weet— Oké,” knikte hij. Hij grinnikte even en schudde zijn hoofd, waarna hij het zich iets comfortabeler maakte op de bank. Het leek erop dat ze hier nog even bleven zitten dan.
“Wordt het weer ‘ns Truth or Dare? Dan is de eer aan Cas om te beginnen, denk je niet?” Waarom? Geen idee.
Casimir leek het maar moeilijk te geloven dat hij bevriend was met Amelie, wat pijn deed aan zijn arme ego. Hij moest lachen toen hij de opmerking van Cas hoorde, wat had hij moeten doen? Alain hamerde meteen dat Cas er niet naar moest vragen, bang dat er weer een of ander smerig verhaal kwam natuurlijk. "Mijn sprankelende persoonlijkheid en mijn schattige pre-puberale snoetje hebben dat voor elkaar gekregen. Nee geintje, ik was wel iets ouder dan dat." Amelie had hem nog gezien toen hij zijn haar aan het uitgroeien was en hij voor het eerst als een stokje in de sportschool gestaan had. Hij was toen net 16 of 17 geweest.
Casimir zou hem sowieso een appje sturen als het nodig was, en dat geloofde hij wel echt. Alain zou 'ja' zeggen en nee doen, maar Casimir niet. Die leek wat minder bang om hulp te vragen. Vreemd genoeg werd zijn voorstel voor een drankspel niet afgewezen, hij dacht dat Casimir genezen zou zijn van het snel alcohol drinken. Maar blijkbaar niet. Of hij was van plan alles en elke opdracht uit te voeren dit keer. Alain stelde voor dat Cas mocht beginnen. "Eens, hij mag wel een voorsprongetje hebben na die ene avond." Alaric nam een slokje whiskey en ging achterover zitten. Nou, hij was benieuwd.
