The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Het grote probleem in deze situatie was dat Casimir geen reden had om Alaric niet te geloven. In tegenstelling tot een zekere kleine jongen, had deze hem nog niets gedaan. Wat hij zei, klonk ook gewoon logisch. Zacht schudde hij bij de woorden van Alaric, maar meer uit frustratie tegenover Myrddin. Gelukkig dat het nu al even stil was van die kant. Zijn aandacht werd even getrokken door Alain, die een hand op zijn been legde. Waar het Alaric misschien ontging, had de andere maar al te goed door wanneer hij zich niet helemaal op zijn gemak voelde.
De Truth or Dare sessie kreeg echter een pauze ingelast, toen Alain met een nieuw idee kwam en voor even verdween. Bezorgd keek Casimir in de richting waar hij was verdwenen, tot hij terugkwam met een doos Jenga. Dat viel beter mee dan verwacht. Alaric begon alvast het het bouwen van de toren en Casimir leunde naar achter om het zichzelf oncomfortabel te maken. Beter dat hij zich nu niet ermee bemoeide, anders lag de toren snel tegen de grond. In plaats daarvan — want naar Alaric kijken was niet wat hij wilde — draaide hij zich een kwartslag om, zodat hij kon zien wat Alain aan het doen was.
Dat was tot de andere weer begon te spreken. “Wat?” kwam er verbaasd uit. Casimir boog voorover en pakte één van de blokjes. De tekst erop— snel legde hij het weer neer op de tafel. “En hier dacht ik dat Truth or Dare al gevaarlijk was,” mompelde hij tegen niemand in het bijzonder. Alaric had echter het blokje gevonden voor hem en hij boog wat voorover om te lezen wat erop stond. Zijn gezicht vertrok wat en om zichzelf wat te doen te geven, nam hij een slok van zijn drankje. Dit ging een ramp worden.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Het fijne aan bartender zijn was dat je leerde om glazen en flessen te balanseren. Met drie shotglaasjes en één fles tequila, uiteraard, in zijn handen had hij nog voor aardig wat mensen wat kunnen pakken. Hij liep dus op zijn dode gemak terug naar de tafel en zette de fles wat aan de zijkant, één shotglas voor rick en twee bij hem en Cas. Ze zouden de shotglaasjes immers nodig hebben voor de opdrachten bij dit spel.
“Niets gevaarlijks aan en scheelt een hoop verzinnen,” verklaarde Alain de keuze, waarna hij weer naast Cas ging zitten. “Je pakt een blokje, leest op wat erop staat en… well, het spreekt voor zich. Als je de toren omknalt dan mag je ook een shot nemen.” Over het algemeen kwamen ze meestal niet aan bij het punt waar de toren omviel, dus als het goed is was het geen probleem.
Heel gemakkelijk leek Cas niet met het idee van een nieuw spel. Tja, zodra het afweek van wat ze normaal deden had de jongen ineens angst. "Wat is er Cas? Wordt het je heet onder de voeten?" er kwam een grote scheve grijns op zijn gezicht. Zo erg kon het niet zijn. Hij had een paar opdrachten gezien die hij liever niet wou, maar voor de rest.. het was te doen. Alain balanceerde met gemak de glazen en de fles in zijn handen. "Ik zou zweren dat je dat vaker doet." er werd een glas voor hem gezet en twee gingen naar de kant van de gays.
Toen was het grote moment daar. Iemand mocht als eerst beginnen met het afbreken van zijn zorgvuldig gebouwde toren. En als het aan Alain lag, mocht hij zelf nog beginnen ook. "Wat een eer, ik wil graag iedereen bedanken die dit mogelijk gemaakt heeft om hier vanavond-" maar terwijl hij sprak pakte hij een blokje uit de toren vast en viel hij langzaam stil terwijl hij zich concentreerde. Toen hij hem vast had draaide hij het blokje om. "Hah! Embryo, mijn favoriete nageboorte mag als eerste een shotje doen." zijn ogen gingen naar Casimir. Want zover hij wist, was dat de jongste hier.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Overdreven rolde Casimir met zijn ogen bij de opmerking die gemaakt werd. Er zat echt geen filter op die jongen. De laatste keer dat hij met Alaric was gaan drinken had zeker effect op hem gehad, want het eerste glas dat Alain had ingeschonken, was nog steeds niet leeg. Dat hij nu direct een shot moest nemen, liet zijn gezicht voor een tweede keer vertrekken. “Waarom wordt ik gestraft voor het blokje dat jij koos?” zei Casimir haast smekend terwijl hij de twee andere aankeek. Dit zou verkeerd gaan, dat voelde hij nu al. Met een zachte zucht nam hij dan toch het shotglaasje vast, ademde diep in, en kapte vervolgens de smerige tequila achterover. “Ooit kopen we betere shotjes,” klaagde hij. ELke keer was het weer de tequila, waar het allemaal mee was begonnen.
Casimir schoof op naar de rand van de zetel om vervolgens voorover te buigen. Met een hand die zachtjes aan het beven was, duwde hij er een blokje traag uit zonder dat de toren neerviel. Hij nam het blokje er vervolgens bij, en las wat er op de achterkant stond. “Spin the bottle.” Dat kon heel goed gaan of heel fout, zeker met maar twee mensen in de ruimte. De Tequila fles moest eraan geloven, maar hij zorgde er eerst voor dat die zeker goed genoeg dicht was door hij die liet rond spinnen. Het ging van Alaric, naar Alain, weer naar Alaric en steeds draaide het trager en trager. Voor even leek het erop dat de fles zou stoppen op Alaric, maar het geluk stond hem bij. Opgelucht draaide hij zich naar Alain toe. “Hier heb ik geen bezwaar tegen,” zei hij nog voor dat hij Alain zijn kin zachtjes vastnam en hem een korte kus gaf. Er was nog steeds bezoek bij immers, maar misschien werd het spel toch een beetje leuk zo.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Alain rolde zijn ogen toen Rick zei dat het leek alsof hij het vaker deed en schonk de drie shotglazen vast in, voor hij iets comfortabeler op de bank ging zitten. Rick trok het eerste blokje en Cas moest drinken. De smekende blik liet hem lachen en hij hief zijn schouders. Sorry, Cas, maar de regels waren duidelijk. Gelukkig dronk hij al snel, waarna er geklaagd werd over de smaak van tequila. “Er is genoeg. Tequila is traditie,” knikte Alain serieus. Het was redelijke tequila… Het kon erger.
Spin the bottle. Alain keek even naar Rick, maar besloot ter plekke dat hij er oké mee zou zijn als de fles op Rick zou eindigen. Hij keek dan ook toe en glimlachte desondanks tevreden toen de fles naar hem wees. Zijn kin werd beetgepakt en het moment dat hij een korte kus kreeg, humde Alain even tevreden. “Zie? Dit spel is nu al goed,” besloot Alain, waarna hij even grinnikte. Als dit was hoe ze het konden spelen, dan zou hij zeker niet klagen.
Alain leunde voorover en pakte een blokje van de toren, waarna hij het even las voor hij begon te lachen. “Voyeur,” noemde hij de naam van het blokje. “Give 2 drinks to every person you’ve seen naked.” Hij schonk Cas’ shotje weer vol en hield zijn eigen en die van Cas in de richting van de jongen. “Drinken maar.”
Cas leek het niet heel erg eens te zijn met zijn blokje. Helaas. "Had je maar ouder moeten zijn Cas, dan had je nu niet hoeven drinken." tja, het was wat het was. Alaric keek hoe de jongen met een zuur gezicht het shotje tequila achterover sloeg. Het spul was nou eenmaal goor. Het blokje dat Casimir er tussen uit had was Spin the Bottle. Dat sprak vrij voor zich. Het was niet dat hij heel erg uit keek om een van de twee een kus te geven, maar dat hoefde gelukkig ook niet. Ze mochten elkaar af lebberen.
En dat deden ze ook. Alain merkte op dat het toch een goed spel was, maar toen er weer shotjes voor Cas ingeschonken werden door het voyeur-blokje, twijfelde hij daar toch aan. "Weet je het zeker Alain?" lachte hij kort. Cas bleef maar drinken. Die zou weer op de kop naar bed gaan. "Ik hoop dat die emmer nog bij zijn bed staat, ik denk dat hij hem nodig gaat hebben." hij zat geintjes te maken terwijl hij weer een blokje met twee vingers uit de toren haalde. Hij draaide hem op. Give 3. Drie shotjes uitdelen. "Het is alleen maar eerlijk als we er dan allemaal eentje doen." of Cas ze alledrie laten doen, maar dan werd het sowieso kotsen. Alaric zorgde er voor dat alle glazen vol zaten voordat hij zijn eigen glas achterover sloeg.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Het was een geluk dat de fles op Alain eindigde, maar zijn geluk was maar voor korte duur. Na het eerste shotje van zonet, waren de blokjes weer tegen hem. Twee blokjes aan de persoon die Alain naakt had gezien. Gelukkig was hij de enige— of misschien toch niet zo’n geluk. De shotglaasjes werden gevuld en aan hem overhandigd. Voor een seconden twijfelde Casimir, voor hij zich wist te vermannen, zijn schouders rolde en beide glaasjes aannam.
Hij wierp Alaric vanuit zijn ooghoeken even een blik. “Zo weinig vertrouwen.” Nee, hij zou alles binnen houden deze avond. Casimir haalde even diep adem en het eerste shotje dronk hij in één keer leeg. Beste was om direct verder te gaan dus ook het tweede volgde snel. Zijn gezicht was volledig vertrokken door de vieze smaak die verdubbelde door de twee shotjes.
“Nog één?” vroeg hij verbaasd, zijn blik op het blokje richtend, maar inderdaad mochten er drie shotjes uitgedeelt worden. “Here goes nothing.” Casimir tilde het glas in de lucht, voor hij het ook op dronk. Dit was veel te veel, te kort na elkaar. Het was niet gek dat hij het al begon te voelen.
Voorzichtig verwijderde hij een nieuw blokje. “Fancy hat,” las hij luidop voor. Een voorwerp als hoed uitkiezen dat hij de rest van het spel zou dragen. Het enige dat in de buurt lag, was een knuffel van Alain. Zo’n mood octillery. Voor hij die op zijn hoofd zetten veranderde hij het naar moody. “Door al de shotjes,” legde hij grappend uit.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Alain humde even toen Rick zei dat Cas de emmer nodig zou hebben. Cas merkte iets op over vertrouwen en Alain keek de ander even twijfelend aan. “Stoppen voor het te veel is, hè?” vroeg hij zacht nadat een derde shot achterover werd gegooid. Het belangrijkste was immers dat hij geen spijt zou hebben van vanavond. Hij gooide echter zelf ook een shot achterover, tevreden met het brandende gevoel door zijn keel.
Cas mocht een Octillery-knuffel op zijn hoofd draaien en Alain gniffelde even. Hij opende zijn mond om een ongepaste opmerking te maken, realiseerde dit zich, sloot zijn mond en keek snel weg met een knik. Rick was hier ook nog.
Hij boog zich dan ook snel voorover en trok één blokje zijn kant op, waarna hij keek wat erop stond. “Double or Nothing… Take two,” las hij hardop voor. Uiteraard. Alain vulde zijn glas, gooide het achterover, vulde het weer en deed hetzelfde, voor hij alle glazen weer vulde waar nodig en terug achterover ging zitten op de bank.
Hij mocht een zekere blik ontvangen van Casimir, gevolgd door een opmerking dat hij weinig vertrouwen had. "Oh nee, ik vertrouw je wel. Maar niet huilen als ik je haar vast moet houden als je moet kotsen." Niet dat Cas zijn haar in de weg zou hangen, maar het was een uitdrukking. Misschien.. die twee plukjes nog.
Cas mocht een mooi hoedje uitzoeken en koos een knuffel die Alain in de buurt had staan. Stond hem werkelijk prachtig. Alain mocht twee shotjes doen en Alaric was bang voor het blokje dat hij nu uit de stapel ging trekken. Hij fronste naar het ding doen hij de tekst las. "Shit man," waren zijn laatste woorden voordat hij het shotje achterover sloeg. Tequila smaakte zo goor, en brandde zo erg. Niet zijn favoriete drank.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
De tequila steeg sneller als ooit tevoren naar zijn hoofd doordat hij voorlopig het target was van het spel. “Gaat niet nodig zijn,” zei hij standvastig tegen Alaric. Die ene keer was het gewoon te veel, te snel en allemaal verschillende dranken op een redelijk lege maag. Nu zou het allemaal goedkomen. Zijn blik ging even naar Alain, die hem waarschuwde te stoppen voor het teveel werd. “Komt goed,” zei hij met een klein knikje.
Voor één keer werd hij eens gespaard en hij keek toch ergens geamuseerd toe, wanneer dat de twee andere moesten drinken. Met wat geluk had het spel een nieuw slachtoffer gevonden. Terwijl Alaric zijn shotje voorbereiden, boog Casimir weer voorover om een blokje eruit te halen. Zijn hand die al niet bijzonder stabiel was om mee te beginnen, bewoog enkel erger en de alcohol zorgt ervoor dat hij minder voorzichtig was. De toorn bewoog gevaarlijk, maar toch wist hij het blokje te verwijderen zonder problemen.
“T-swift, have a drink for every ex you have,” las hij weer luidop voor met een tevreden grijns. “Weer gespaard gebleven.” Het was goed dat hij even rust kon nemen. De knuffel op zijn hoofd verplaatste hij even zodat die zeker niet zou vallen.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Een slok voor elke ex. Alain fronste even, blij dat hij niet degene was die dat blokje had getrokken. Zou hij niet de enige zijn hier die dan moest drinken? Drie keer? Wat een tragedie.
Alain glimlachte naar Cas en schudde zijn hoofd, voor ook hij zich richting de toren boog om een blokje te pakken. “Peace, give two,” las hij voor, waarna tweekleurige ogen zonder twijfel rick vonden. “Drinken maar, m’n jongen.” Ondertussen begon de eerste stap richting de Koala-situatie en trok Alain zijn voeten op de bank, waarbij hij zichzelf iets meer richting Cas schoof en wat tegen hem aan leunde.
Casimir die mocht stoppen van Alain als het teveel werd. Mooi niet, doorgaan tot het bittere einde. Casimir trok een nieuw blokje uit de toren - die even kort wankelde - en las voor dat er T-Swift op stond. Alaric moest lachen. Maar Cas had blijkbaar geen exen. Oh damn.
Van Alain kreeg hij nog twee shotjes. Peace. "Jij noemt het vrede, ik noem het een oorlogsverklaring." merkte hij droogjes op voordat hij de twee shots achter elkaar op dronk. Erger dan dit kon het niet worden toch? Maar dat werd het wel. "Je houd het christelijk daar op die bank hé?" hij had wel gezien dat Alain dichter naar Casimir toe schoof. Ondertussen had hij nog een blokje uit de toren getrokken. "Ik denk dat de volgende hem om gaat laten vallen," het ding had bij Cas al gewiebeld en net bij hem ook weer, zo stabiel was het niet meer. Of je moest onderaan gaan pakken, maar dat was gevaarlijk. "Zes shots? Zes? Kutzooi, ik ga dood." maar wat moest, dat moest. De eerste drie gingen prima. Toen moest hij even pauze nemen. Er kwam een gepijnigd geluid uit Alaric na nummer vier. Snel vijf er achter aan en toen.. oh man dit voelde hij zitten. Toen hij nummer zes weg had zette hij zijn glas met net iets teveel enthousiasme op tafel. "Nu doen we even kalm." want hij kon veel hebben. Maar 8 shots in korte tijd. Dat was bijna een vol glas tequila.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Casimir keek tevreden toe hoe het dit keer Alaric was die mocht drinken… en blijven drinken. De eerste twee shotjes kreeg hij aangeboden door Alain, die ondertussen het zichzelf comfortabeler maakte en dichter tegen hem aan kroop. Waarop Alaric vertelde dat ze het Christelijk moesten houden. “Altijd,” beloofde Casimir. Toch zeker zolang de andere hier was.
Het volgende blokje van Alaric, betekende waarschijnlijk zijn einde. Zes shotjes moest hij nemen, een aantal waar Casimir nee tegen zou hebben gezegd. Dan zou hij wel boven de wc eindigen die avond en daar had hij geen zin in. Wat Alaric deed, maakte hem niet veel uit. Eenmaal die de deur uit was, was het niet meer hun probleem als alles er weer uit kwam. Maar de zes shots gingen vlotjes naar binnen en Casimir klopte even in zijn handen. “Zie maar dat we jouw haar niet omhoog moeten houden.”
De toren kon niet veel meer hebben, stond al helemaal scheef, maar Casimir ging zijn best doen. Met opperste concentratie, en door ook zijn andere hand ditmaal te gebruiken, bewoog hij een blokje van één van de onderste rijen. Hij nam zijn tijd, maar het mocht niet baten. Daar ging de toren. Alsof hij net gepakt was voor een misdaad, hield hij zijn handen wat in de lucht. Het blokje dat hij probeerde te pakken, had hij nog steeds vast. “Double down, drink two, give two. Jij gaat mee drinken, anders komt Rick niet meer thuis.” Zacht gaf hij Alain een duwtje voordat hij zorgde dat de shotjes ingeschonken waren. Nog twee erbij zou het verschil vast niet meer maken.
“Wat nu?” vroeg hij met een knikje naar de omgevallen toren.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Alain moest het Christelijk houden, waarop Cas zei dat ze dat altijd deden. Alain gniffelde even en hief één wenkbrauw naar Rick. “Het wordt pas echt Christelijk wanneer je de deur uit bent,” verzekerde hij de ander met een wiebel van zijn wenkbrauwen en een geamuseerde gniffel. Iets over op zijn kn—
Rick nam de shotjes als een man en Cas gooide de toren om. Alain gniffelde opnieuw en knikte toen hem dit keer werd verteld te drinken, omdat Rick het niet meer aan zou kunnen. Hij gooide de twee shots tequila - als enige zonder te klagen - achterover en keek even bedenkelijk naar de toren voor hij, erg eloquent, besloot, “Fuck de toren.”
En met die gedachte pakte Alain een willekeurig, gevallen steentje en keek hij wat erop stond. “Shot.” Goed zo. Hij schonk zijn shotglas nog een keer vol, gooide het achterover en zakte weer in zijn comfortabele positie.
Waar Cas besloot dat het Christelijk zou blijven, was Alain degene die niet meteen zich aan die belofte hield. In elk geval zou het niet in zijn aanwezigheid gebeuren, wat erg fijn was voor beide partijen. Tenzij dat Cas zijn geheime kink was. "Straks dus even biechten in priester Casimir zijn biechthokje hoor ik al. Niet te hard gillen Alain, denk aan de buren." iets waar hij geen last van had in het grote huis van Amelie. Maar de enige keren dat hij geluid maakte in zijn slaapkamer was als hij wakker schrok van iets.
Cas liet de hele toren omvallen en Alaric moest er alleen maar om lachen. Alles was leuk na acht shots. Toen Casimir besloot om zijn weggeef shots aan Alain te geven in plaats van hem verder te naaien kwam er een 'aww'-geluid uit Alaric. "Dus je vind me stiekem toch aardig Cas," besloot hij met een grote scheve grijns. Toch nog een echte vriend die aan zijn gezondheid dacht. Alain moest een shot nemen, dus dat was niet zo'n spannend blokje. Als ze dan nu toch random blokjes pakte, deed hij dat ook. Toen hij de tekst op zijn volgende blok zag moest hij lachen. "Floor is lava," kondigde hij half lachend aan voordat hij op de bank kroop om zijn voeten van de vloer te halen. Wie van de twee zou sneller zijn?
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Alaric was Alaric. De opmerkingen die hij maakte, konden enkel van hem komen. Deze keer zorgde de opmerking van beide er wel voor dat een rode blos op zijn wangen verscheen. Of was het de tequilla?
Waar Alaric dacht dat hij de shots niet kreeg omdat hij hem aardig zou vinden, had dat er niets mee te maken. Casimir kon niet snel genoeg zijn hoofd schudden. “Oh nee, het is omdat je hier anders nooit weg gaat,” legde hij snel uit. Nog meer shots en dan zou de andere niet meer op zijn benen kunnen staan en zaten ze heel de avond vast aan hem. Dan konden ze hun Christelijke taferelen voor die avond wel vergeten.
Een nieuw blokje werd uit de stapel gehaald en Casimir bleef de eerste paar seconden gewoon rustig zitten, zijn benen losjes over elkaar heen geslagen. “Floor is lava?” herhaalde hij even vragend. Het was een term die hij al gehoord had, maar het drong even niet tot hem door wat het betekende. Dat was tot Alaric zijn voeten ook snel op de zetel trok en Alain— shit. “Geef maar hier.” Ondertussen was hij de tel al kwijt van het hoeveelste shotje het was.
Casimir greep naar het volgende blokje, maar deze viel uit zijn handen. “Oops,” zei hij met een zachte grinnik. Dit ging niet goed meer. Toch wist hij een nieuw blokje vast te pakken. “Forever alone,” zei hij luider dan nodig en spreidde zijn armen. Nu mocht iedereen eens drinken terwijl hij veilig was. Vanuit zijn ooghoeken keek hij enkel even met een grijns naar Alain. Forever alone was hij zeker niet meer. Eén arm legde hij om de andere heen.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Het fijne was dat het huis vrijstaand was, wat betekende dat als ze zich nog binnen een redelijk volume hielden, geen enkele buur het zou horen. Hooguit een voorbijganger als je het raam openhield, maar goed. Wie weet had er wel gewoon iemand een astma-aanval of zo. Dus toen Rick zei dat hij niet te hard mocht gillen, keek Alain hem onschuldig aan. Hij opende zijn mond om wat te zeggen, slikte de woorden in en wierp Cas een veelbetekenende blik. “Ik beloof niets.”
Floor is lava. Eigenlijk was de bedoeling dat je op je stoel ging staan, maar het leek erop dat daar alleen gewonden van zouden komen. Omdat Alain zijn voeten allang van de grond had en Rick dat ook deed, leunde Alain naar de tafel om Cas een shotje te overhandigen en deze weer op de tafel neer te zetten toen hij er klaar mee was. Vanuit hier kon hij de glazen direct weer vullen en een shotje nemen, want schijnbaar was het iedereen behalve Cas die moest drinken.
Alain pakte een blokje en leunde weer naar achteren, waar hij Cas even tevreden aankeek zodra er een arm om hem heen werd geslagen. “Bean Pole. Rick, je mag er meteen nog één doen.” Dat waren alweer twee shots voor Rick.
Casimir zei dat hij de shots niet gegeven had omdat hij wou dat hij nog wegging aan het einde van de avond. Alaric legde zijn hand dramatisch over zijn hart heen. "Auw precies waar het zeer doet." maar hij was het gewend van Cas, en hij wist dat de jongen hem stiekem wel aardig vond. Ze hadden gebond de vorige keer in de bar. Het had een beetje een zure nasmaak voor Cas, maar Alaric had genoten.
Alain kon niet beloven dat het Christelijk bleef. Of dat hij niet zo gillen, maar tijd om te reageren had Alaric niet want toen hij het blokje dat hij vast had draaide wist hij heel snel al wat er moest gebeuren. Hij riep snel wat er op stond en Cas leek duidelijk moeite te hebben met het verwerken van die info. Die was te laat en moest een shot nemen. Meteen daarna werd hij gestraft voor zijn daden, want de langste persoon moest ook een shot doen. En dat was hij. De drank brandde op zijn weg naar beneden. "Ik wil niet weten of ik zo nog recht kan lopen." merkte hij schaapachtig op toen hij zijn benen weer van de bank af trok en strekte. Het volgende blokje werd uit de kapotte stapel gevist en toen hij hem omdraaide zuchtte Alaric. "Flashback, maar ik maak hem iets spannender." hij pakte zijn Holo Caster, ontgrendelde het ding en gaf hem aan Casimir. "Jij mag kiezen van wie er een oude foto geliked wordt." want hij was geen mietje.
The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern
Het was maar beter dat Alaric nog thuis kwam die avond, want Casimir had liever geen extra volk in huis. Dat zou de mood niet helemaal helpen, zeker niet als het Alaric was. Helaas zag het ernaar uit dat het misschien nog eens riskant kon worden. Door het blokje van Alain moest de andere opnieuw drinken, wat toch zorgde voor een bezorgde uitdrukking bij Casimir. Straks moesten ze het zetelbed toch openen en moesten ze extra stil zijn…
En dan ineens werd Casimir uit zijn gedachten weggetrokken. “Eh— doe maar van Alain.” Hij was zelf nooit door heel de social media van Alain gegaan, vooral omdat hij het zelf niet had, maar er zaten vast wel wat pareltjes tussen.
Wat onhandig boog hij vooruit om een blokje uit de stapel te trekken. Voor hij het omdraaide haalde hij diep adem en vreesde voor wat erop stond. “Three is a crowd.” Nee zo ging Alaric echt niet thuis komen en de vraag was of Casimir zelf nog boven zou komen. “Pak jij er maar twee,” zei hij tegen Alain terwijl hij alvast de shotjes uit schonk. “En dan jij eentje.” Het glaasje voor Alaric deed hij expres minder vol. Net zoals zijn eigen. En dat terwijl die van Alain gewoon normaal gevuld waren.
Give me a few days of peace in your arms— It's all I need. After that, I can face the world.
463
1876
CHARACTER INFO
OOC INFO
Rick moest een oude foto van iemand liken en… Cas leek de opdracht niet te begrijpen. Alain gniffelde en hief zijn schouders naar Rick. “Lijkt erop dat je er makkelijk afkomt,” knipoogde hij, totaal niet bedenkende dat er foto’s op stonden waar Cas waarschijnlijk nog nooit naar had gekeken. Niet zo zeer iets wat hij bewust probeerde te verbergen, maar sommige dingen waren beter dood en begraven. Zoals Dodo’s.
Op dit punt was Alain de tel kwijt van shotjes die iedereen had genomen en hij mocht er nog twee nemen. De shotjes werden ingeschonken en Alain gooide ze zonder moeite achterover, waarbij hij zijn tong even tegen zijn gehemelte klikte toen het branderige gevoel goed mee viel. Dat was nooit een goed teken.
Het volgende blokje wat Alain pakte liet hem even hummen. “Moving violation. If you’ve ever had sex in a motor vehicle, drink 1. If it was moving, drink 2,” noemde hij op, waarna hij zijn hoofd even schudde. “Dat dan nog net niet.” Die dingen hadden immers ramen, stel je voor wie voorbij kwam lopen.
